Η αλλαγή που δεν έκανε ο Βιτόρια του χάρισε τη νίκη

Το τι επέλεξε ο Πορτογάλος κόουτς να προτάξει την ώρα που ακόμα οι σφυγμοί δεν έχουν επανέλθει απόλυτα στο νορμάλ. Το πόσο ψύχραιμα προσέγγισε τα πράγματα μετά από μια τεράστια νίκη με γκολ στο 90’ απέναντι σε άμεσο ανταγωνιστή σε αυτό που μάλιστα ήταν το πρώτο του εν Ελλάδι ντέρμπι. Όλα αυτά είναι δείγμα ενός ανθρώπου με ισχυρή αυτοσυγκράτηση. Ενός ανθρώπου που ξέρει πολύ καλά τι (να) κάνει.

Φάνηκε ξεκάθαρα και από το πώς διαχειρίστηκε το πιο κομβικό σημείο του παιχνιδιού. Το αριθμητικό αβαντάζ δηλαδή που απέκτησε το «Τριφύλλι» μετά την αποβολή του Μπάμπα στο 60’, με δεύτερη κίτρινη. Οι περισσότεροι προπονητές, και ειδικά ο Ντιέγκο Αλόνσο για να κάνουμε τη σύγκριση με το αμέσως προηγούμενο «καθεστώς», θα έκαναν το εύκολο. Να βγάλουν ένα μέσο, τον Μπακασέτα το πιο πιθανό, και να στείλουν τον Γερεμέγεφ στο γήπεδο, δεύτερο επιθετικό πλάι στον Ιωαννίδη. Στη λογική πως δύο μπροστά είναι καλύτεροι του ενός και με τον παίκτη παραπάνω ως δεδομένο, αυτό πολλαπλασιάζεται ως πιθανότητα.

Όμως κάνοντας κάτι τέτοιο, ο Παναθηναϊκός θα έχανε την πίεση στο κέντρο, τη δημιουργία. Και για να ανοίξεις μια τόσο καλή και στιβαρή ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ χρειάζεσαι πολλά και καλά τρεξίματα στο κέντρο. Ο Βιτόρια δεν παρασύρθηκε από τη στιγμή, έλεγξε τα συναισθήματά του, έμεινε πιστός στο πλάνο και στον τρόπο του και εν τέλει έκανε το τέλειο κοουτσάρισμα. Συμπέρασμα που δεν θα άλλαζε ακόμα κι εάν δεν κέρδιζε ο Παναθηναϊκός.

Παρότι σίγουρα θα τα άκουγε για την αλλαγή που δεν έκανε. Η ουσία είναι πως έπραξε το σωστό. Ποδοσφαιρικά, ορθολογικά. Αυξάνοντας την πίεση με τις 2 αλλαγές που όντως έκανε (στο 72’). Τους Πελίστρι και Ουναχί. Η δική τους συνεργασία μάλιστα έκανε τελικά τη διαφορά στο 90’. Με μια εξαιρετική ενέργεια του Μαροκινού για (γκραν) φινάλε, μια ηχηρότατη υπενθύμιση πως ναι, αυτός είναι ένας παίκτης για τον οποίο αξίζει να κάνει την υπέρβαση ο Παναθηναϊκός.

Αλλά για να φτάσουμε ως εκεί, αυτό δηλαδή που επέτρεψε να συμβεί, προηγήθηκε το συλλογικό, το στρατηγικό κομμάτι. Ο Ρουί Βιτόρια έχτισε τις συνθήκες, τις προϋποθέσεις, προστατεύοντας και ενισχύοντας σωστά την ομάδα του. Με την αλλαγή που δεν έκανε, με τις αλλαγές που έκανε. Με έναν αντίπαλο που έφτασε στα όρια του από πλευράς κούρασης ακριβώς επειδή οι «Πράσινοι» αξιοποίησαν με τον δέοντα τρόπο τον παίκτη παραπάνω στο μισάωρο που είχαν το συγκεκριμένο αβαντάζ.

Σε ένα ντέρμπι ειδικών συνθηκών, κεκλεισμένο των θυρών, πρώτο ματς αμέσως μετά τη διακοπή για τις γιορτές που στράβωσε μάλιστα μόλις στο 2’, ο Παναθηναϊκός βγήκε θριαμβευτής και πιο δυνατός από ποτέ τη φετινή σεζόν. Ακριβώς επειδή διαχειρίστηκε ζόρικες καταστάσεις με ψυχραιμία και ηρεμία. Τι ευλογία να έχεις έναν κανονικό προπονητή, ε; Η βελτίωση των «Πρασίνων» με τον Ρουί Βιτόρια είναι συνεχής και ραγδαία και για πρώτη φορά φέτος δείχνουν πραγματικά ομάδα για τίτλο. Που ξέρει και να υποφέρει, αλλά έχει μαζί και πλάνο, πρόγραμμα, ιδέες, ευελιξία, πιο απλά τη σωστή καθοδήγηση από τον πάγκο.