Ακολουθήστε μας στο Google news
Παρά το δυνατό… βιογραφικό του, με ένα σωρό διακρίσεις, ειδικά την εποχή που ήταν στην Σέλτικ, είχαν τις αμφιβολίες τους πολλοί Ομονοιάτες, αν θα αποδειχθεί άξιος διάδοχος του Χέννιγκ Μπεργκ.
Στο πρωτάθλημα, το τρένο για πρώτο γκρουπ ουσιαστικά είχε χαθεί, γι’ αυτό και η σεζόν ήταν ήδη αποτυχημένη. Πολύ περισσότερο που η περσινή πρωταθλήτρια, «γκρεμοτσακίστηκε» να δίδει αγώνες (χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον) στο δεύτερο γκρουπ.
Με τον ξανθομάλλη κόουτς, μπροστά από τον πάγκο, ούτε και μετά από τα πρώτα παιχνίδια, πίστεψαν πολλοί ότι θα «ανθίσει» ξανά τριφύλλι, στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.
Η πρώτη φορά που… ένιωσαν να συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι χιλιάδες οπαδοί της Ομόνοιας, ήταν μετά την «καταιγιστική» παρουσία (σε ευκαιρίες) της ομάδας στον επαναληπτικό με την ΑΕΛ, μόνο που δεν κατάφεραν να πετύχουν έστω ένα γκολ.
Το ότι εξασφάλισαν το εισιτήριο για τα ημιτελικά, αποτέλεσε το χάπι, για να μην υπάρχει πολύ μουρμούρα, ότι η ομάδα συνεχίζει να έχει επιθετικό πρόβλημα.
Στον χθεσινό πρώτο ημιτελικό με την Ανόρθωση, ειδικά με την σούπερ παρουσία του πρώτου ημιχρόνου που συνοδεύτηκε από το γκολ-ποίημα του Παπουλή και το άλλο του… ανεβασμένου Λοίζου, βγήκε η πρώτη «δυνατή» απόδειξη ότι ο Λένον άρχισε να βάζει το δικό του στίγμα.
Η δική του Ομόνοια, θέλει να έχει πιο επιθετικό πνεύμα μέσα στο γήπεδο, χωρίς να είναι «ξέφραγο αμπέλι» πίσω, όπως συνέβαινε σε πολλά ματς (της φετινής σεζόν) επί του προκατόχου του.
Έχουμε επισημάνει πολλές φορές, όταν ακόμα ο Μπεργκ ήταν κάτοικος Λευκωσίας, ότι εκείνο που ξηλώθηκε παραπάνω –σε σχέση με την περασμένη σεζόν- ήταν ο… γρανιτένιος αμυντικός μηχανισμός.
Τον 50χρονο Βορειο-Ιρλανδό προπονητή, δεν πρόκειται να τον «θεοποιήσουμε» επειδή έκανε σούπερ-διπλό η ομάδα του στην Λάρνακα. Το ανέφερε κι ο ίδιος χθες, πως αν δεν είναι ταπεινοί, ενδεχομένως και να… πατήσουν την πεπονόφλουδα στο δεύτερο ημίχρονο στο ΓΣΠ
Σημειώνουμε όμως, πως μέσα σε διάστημα 50 ημερών, αν μη τι άλλο με το έμψυχο υλικό που είχε στην διάθεση του, βρήκε την φόρμουλα να… επαναφέρει την χαμένη περηφάνια στον πράσινο Λαό...
Πόλυς Χαραλάμπους