«ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ» Μπαρτζώκας: Το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού και οι αποκαλύψεις για Μιλουτίνοβ, Μίτσιτς, Τζέιμς, Αταμάν και Πετρούσεβ! (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας φιλοξενήθηκε στο στούντιο του SPORT24 και στην εκπομπή “BIG 4”, με τον προπονητή του Ολυμπιακού να είναι “χείμαρρος” σε μια απολαυστική συζήτηση με τους Σπύρο Καβαλιεράτο, Θέμη Καίσαρη, Κωνσταντίνο Μελάγιες και Λάμπρο Μπαλάφα. Το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού και οι αποκαλύψεις για Μιλουτίνοβ, Μίτσιτς, Τζέιμς, Αταμάν, Πετρούσεβ και πολλά άλλα.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Χείμαρρος ήταν ο τεχνικός των Πειραιωτών, που μίλησε για πολλά και διάφορα θέματα και δεν δίστασε να απαντήσει και στις ερωτήσεις του κόσμου. Από τις δύσκολες ημέρες μετά το Final Four του Άμπου Ντάμπι, μέχρι το αν σκέφτεται ότι νέα χρονιά μπορεί να είναι η τελευταία του με τον Ολυμπιακό.

Οι αποκαλύψεις για Νίκολα Μιλουτίνοβ, Βασίλιε Μίτσιτς, Μάικ Τζέιμς, Εργκίν Αταμάν και Φίλιπ Πετρούσεβ, καθώς και όσα είπε για Τάισον Γουόρντ και Εβάν Φουρνιέ. Τα λάθη, η σχέση καρδιάς με την αγαπημένη του ομάδα και η εξομολόγησή του, λέγοντας ότι δεν θα άφηνε τον Ολυμπιακό ούτε για το NBA.

Η συνέντευξη του Γιώργου Μπαρτζώκα στο SPORT24

Για τις ημέρες μετά το Final Four: “Μας είχαν ζητήσει στην ομάδα να γυρίσουμε λίγο πιο νωρίς, χρειάζεσαι 2-3 ημέρες να πάρεις περισσότερο χρόνο, να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά, η ομάδα τρέχει. Πολύ δύσκολες ημέρες μετά το Final Four, όπως είχα πει έπρεπε να αφήσουμε την κηδεία πίσω μας. Από την μία πλευρά είναι απολύτως κατανοητό, αλλά το να πας σε ένα final four είναι μεγάλη επιτυχία, εγώ συνεχίζω να το πιστεύω, υπάρχουν πολλοί μεγάλοι σύλλογοι.

Κυρίως από τα ΜΜΕ, τα social media κτλ αντιμετωπίστηκε σαν καταστροφή που δεν το πήραμε. Δεν ξεκινάει κανένας τη σεζόν και λέει θα πάρω την Ευρωλίγκα. Εγώ δυσκολεύομαι κάτι τέτοιο στη διοίκηση, θέλω να πω ότι όσα χρήματα και αν δαπανήσεις, η συγκυρία, η τύχη, η αποδόση, η υγεία, υπάρχουν πολλοι παράγοντες.

Έχω έναν τρόπο να αμύνομαι σε αυτό το πράγμα. Ξέρετε δεν έχω social media. Ακόμα και σε άρθρα που διαβάζω για τον Ολυμπιακό δεν διαβάζω τα σχόλια. Παλαιότερα μου έστελναν κάποιοι φίλοι – καλοθελητές τι άσχημο γράφεται για εμένα. Αυτούς τους έβγαλα σιγά-σιγά από τη ζωή μου.

Παλιά μου ανέβαιναν πάρα πολύ οι σφυγμοί όταν κάποιος με προσέβαλε ή με αδικούσε. Τώρα πια δεν νιώθω ούτε καν ταχυκαρδία από τον θυμό όταν το διαβάζω. Δεν με ενοχλεί στην καθημερινότητά μου. Καταλάβαινα ότι γινόταν χαμός για την ομάδα, τους προέδρους και σε έναν μεγάλο βαθμό για εμένα. Προσπάθησα με τις άμυνες που έχω και τον τρόπο που μπορώ να διαχειριστώ αυτό το πράγμα να αποστασιοποιηθώ.

Ήταν πολύ δύσκολη περίοδος πράγματι. Οι πιο δύσκολες περιόδους που είχα στο μπάσκετ ήταν όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό για 7-8 μήνες και η χρονιά στην Μπαρτσελόνα που συνέβησαν πράγματα αφύσικα σε θέμα συγκυριών. Αυτή τη στιγμή είμαι και πιο ώριμος και πιο έμπειρος, έχω τους άμεσους συνεργάτες μου, για τους οποίους αν συνεχίσω να λέω θα φανώ ότι είμαι κόλακας, αλλά είναι πολύ υποστηρικτικοί δεν σε αφήνουν να σε ΄ρίξει από κάτω’.

O Ολυμπιακός είναι τόσο υποστηρικτός σε όλα που δεν μπορώ να βρω πουθενά στον κόσμο καλύτερο περιβάλλον. Αυτό που γενικά έχει περάσει απέξω είναι επειδή έχω στοχοποιηθεί από την “αντίθετη” πλευρά, μέσω κάποιων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που ελέγχονται από εκεί και αυτό μεταφέρεται στην ουσία στο ΟΑΚΑ.

Το έχω αναλύσει στο μυαλό μου και μου το έχουν πει και κάποιοι καλοί φίλοι: καταρχήν είμαι πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό, αυτή τη στιγμή είμαι πεντέμιση χρόνια και είχα ακόμη δύο πιο πριν. Επειεδή για κάποιο λόγο γνωρίζουν ότι στον Ολυμπιακό εκτός από επαγγελματίας είμαι συναισθηματικά δεμένος γιατί είμαι φίλαθλος της ομάδας από παιδί, αυτή τη στιγμή στην ουσία είμαι το πρόσωπο του Ολυμπιακού. Στο παρελθόν ίσως ήταν κάποιος άλλος.

Αυτή τη στιγμή φάνηκε ότι εγώ ήμουν το πρόσωπο, σαν να εκπροσωπώ τον Ολυμπιακό. Έχω την άποψη ότι υπάρχουν Ολυμπιακοί και αντιολυμπιακοί και όταν υπάρχει κόντρα ποδοσφαιρική με μεγάλους συλλόγους, με τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, στο μπάσκετ μεταφέρεται σε ένα πρόσωπο πιο ευάλωτο γιατί είναι στο παρκέ εκεί μπροστά μας, δεν είναι στα γραφεία, είναι στο παρκέ, μπορεί να είναι ένας παίκτης ή προπονητής.

Και αυτοί που πηγαίνουν εκεί ίσως σκέφτονται “το μίσος που έχουμε για τον Ολυμπιακό να το βγάλουμε σε αυτόν”, αυτή είναι η διαπίστωσή μου.

Έχουν φαγωθεί να φύγω.

Η σύζυγός μου έχει πει ότι δεν αντέχει αυτή την ένταση, πίεση που έχει για αυτό και δεν έρχεται στα ματς, έρχεται σε κάποιες περιπτώσεις μαζί μου. Η κόρη μου δεν ασχολείται, αλλά ακολουθεί τη σελίδα του Ολυμπιακού και καταλαβαίνει τι γίνεται.

Να πω μια ιστορία για το τι γράφεται και τι δεν γράφεται. Ενημερώθηκα από κάποιους φίλους ότι μέσα στην αμφισβήτηση μια αθλητική εφημερίδα που διάβαζα από μικρό παιδί έγραψε ότι ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να έχει αλλάξει ρότα μετά το Κάουνας, δηλαδή να αλλάξει προπονητή. Και αμέσως κάθισα και σκέφτηκα, αναρωτήθηκα τι έγινε τότε, φυσικά ο καθένας έχει το δικαίωμα να γράφει και να λέει ό,τι θέλει.

Ο Ολυμπιακός πήρε το Σούπερ Καπ, το Κύπελλο, το Πρωτάθλημα, ήμασταν πρώτοι στην Ευρωλίγκα και τη χάσαμε με buzzer-beater και έγραψαν ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να με διώξει. Πώς μπορείς να το γράφεις αυτό το άρθρο και ο άλλος να μη γελάει μαζί σου; Για μια άλλη χρονιά, φέτος, ας πούμε, θα μπορούσε κάποιος να γράψει οτιδήποτε. Στα σόσιαλ μίντια υπάρχουν λογαριασμοί που έχουν δημιουργηθεί για αυτό ακριβώς τον λόγο.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι για το κλίμα στους τελικούς. Σίγουρα θα κάνετε και εσείς συσκέψεις για το πώς να παρουσιάσετε όλα αυτά τα πράγματα, να μη στοχοποιηθείτε Αφού είστε έτσι εσείς που είστε λίγο απέξω, σκεφτείτε πώς είναι οι παίκτες των ομάδων. Σκεφτείτε πώς είναι όταν έρχονται να παίζουν οι παίκτες – ή εμείς στο ΟΑΚΑ ή ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ – και να βλέπουν κλούβες, ελικόπτερα απέξω. Εγώ έχω παίξει τόσα ντέρμπι, το έχω συνηθίσει, σκεφτείτε οι ξένοι τι σκέφτονται.

Στο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή συγκρίνεται με το τι συμβαίνει στην Ποντγκόριτσα και στο Βελιγράδι. Δεν είναι ωραίο, εννοείται ότι δεν είναι ωραίο.

Είναι άρρηκτη η σχέση μου με τον Ολυμπιακό, το κατάφερα γιατί ήμουν πάντα έντιμος απέναντι στην ομάδα και αφοσιωμένος. Αυτό δεν είναι εύκολο, το να είσαι αφοσιωμένος, να το πετύχεις σε κάποια ομάδα σήμερα. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι μέγεθος είναι ο Ολυμπιακός, αν μου έλεγες ποια είναι η καλύτερη ομάδα που μπορώ να δουλέψω στην Ευρώπη θα έλεγα ότι είναι ο Ολυμπιακός. Στη ζωή δεν θα σου χαριστεί τίποτα, δεν θα πετύχεις τίποτα εύκολα, θα πρέπει να έχεις μεγάλη φθορά, δεν υπάρχει κάτι που γίνεται εύκολο.

Είναι σημαντικό να είσαι υποστηρικτής της ομάδας για μια ομάδα, αυτό ήταν συγκυριακό. Όταν έφυγα την πρώτη φορά από τον Ολυμπιακό, πήγα κάπου αλλού. Όλο αυτό που συμβαίνει, μετά από μια σημαντική διαδρομή που ξαναγύρισα, είχα διαφορετική αντιμετώπιση από τον κόσμο του Ολυμπιακού.

Αυτό είναι ένα φανταστικό σενάριο που πλάθει η ζωή και αυτό είναι κάτι που με συγκινεί. Μετά από μια νίκη, μια επιτυχία, μου είπε ένας φίλος μου ότι ‘είσαι ο ήρωας της παιδικής μας παρέας’ και είπα ‘εγώ; άσε με’.

Έχω ακούσει τα πάντα. Έχω ακούσει ότι επειδή εγώ είμαι Ολυμπιακός, έχανα από τον Παναθηναϊκό. Άρχισαν να αριθμούν τα παιχνίδια εναντίον του Παναθηναϊκού και έβαζαν μέσα την Ολύμπια Λάρισας, το Μαρούσι (που τους κερδίζαμε κιόλας), τον Πανιώνιο κλπ. Μετά όταν αρχίσαμε και κερδίζαμε με τη Λοκομοτίβ, που νικήσαμε τρεις φορές σε έναν χρόνο, άρχισε να φεύγει αυτό. Μετά με την Μπαρτσελόνα και τη Χίμκι κλπ.

Μετά με τον Ολυμπιακό που μπορεί να κερδίζαμε 14 φορές συνεχόμενες, η να υπάρχει το 18, 19-1, τότε ήταν η ομάδα των εσόδων-εξόδων. Πάντα θα λέει ο κόσμος κάτι. Λες και το μπάτζετ την ίδια χρονιά ήταν άλλο, παραπάνω από του Παναθηναϊκού. Πάντα θα λέγεται κάτι αλλά δεν με πειράζει. Δηλαδή αν θεωρείς ότι μπαίνω σε ένα παιχνίδι και δεν έχω την αυτοκυριαρχία να ετοιμαστώ για αυτό το παιχνίδι, επειδή βλέπω πράσινα απέναντι, σας διαβεβαιώνω ότι είναι πολύ αφελές.

Έχω καταλάβει ένα μέρος που μου λένε πάρα πολλοί φίλοι μου. Δεν έχω αλληλεπίδραση με πολλούς ανθρώπους, δεν κυκλοφορώ πολύ. Κάποιοι φίλοι μου λένε για την επιδραστικότητά μου. Πάντα προσπαθούσα να αποφεύγω να μιλάω για τον εαυτό μου. Θαύμαζα τον τρόπο που μιλούσε ο Τάκης Λεμονής για το ‘εμείς’. Πάντα λοιπόν προσπαθούσα να αναδείξω το εμείς. Αυτό είναι λίγο διαφορετικός τρόπος από κάποιους άλλους, δεν λέω ότι ο δικός μου είναι σωστός, είναι αυτός που είναι.

Στο μπάσκετ πρέπει να έχεις ενσυναίσθηση, πρέπει να νοιάζεσαι για τον δίπλα σου, γιατί πρέπει να νοιαστεί και αυτός για σένα. Αν ένας δεν νοιάζεται, μπορεί να διαλύσει μια ομάδα. Στα αποδυτήρια ο ένας μπορεί να διαλύσει μια ομάδα. Βέβαια μίλαγα με έναν μεγάλο προπονητή από την Αμερική που μου έλεγε ότι δύο άτομα μπορεί να διαλύσουν μια ομάδα και όχι ένας.

Η συνεργασία όλων των πλευρών ήταν αυτό που άλλαξε την κατάσταση. Δεν θα μιλήσω για τον κύριο Γιαννακόπουλο, έχει μια πρακτική, έναν τρόπο που συμπεριφέρεται και πράττει. Εγώ είμαι προπονητής, εκείνος είναι πρόεδρος, δεν θέλω να σχολιάσω.

Για το πώς εμείς λειτουργήσαμε, ήταν πάλι μια συνεργασία. Από την κορυφή, η οποία είναι οι κύριοι Αγγελόπουλοι, που μίλησαν ξανά πραγματικά υποστηρικτικά στην ομάδα, αλλά και έντονα. Δηλαδή ότι “σε αυτή την ομάδα πάντα οι πρόεδροι και ο προπονητής θα είναι στο στόχαστρο, οι παίκτες μέχρι ένα δίωρο” και ότι “κοιτάξτε, εμείς είμαστε μαζί σας, πιστεύουμε σε εσάς”.

Έγινε μια κουβέντα που νομίζω ότι καλό είναι να πω τη γενική εικόνα της, αλλά να μην πω λεπτομέρειες. Έγινε μια ομιλία από τον Χρήστο Μπαφέ στην ομάδα, έγινε μια κουβέντα και από τον Νίκο Λεπενιώτη για το τί εκφράζει ο Ολυμπιακός και τι πιστεύουμε εμείς, ποιά είναι η φιλοσοφία μας.

Φυσικά έγιναν και πολλές ιδιωτικές συνομιλίες με τους παίκτες, και με τους σημαντικούς στα αποδυτήρια και με τους λιγότερο σημαντικούς και το εννοώ με βάση την εμπειρία και τα χρόνια τους. Δεν νομίζω ότι χρειάστηκε να μας συσπειρώσουν οι δηλώσεις του κ. Γιαννακόπουλου για αυτό το αποτέλεσμα. Ή ότι την ώρα του αγώνα με αυτά που έγιναν είπαμε “πάμε να παίξουμε πιο γερά”.

Όλο αυτό ξεκινάει από τον κόσμο, όταν μπήκα μέσα στο γήπεδο και έγινε αυτό αυτομάτως όλοι κατάλαβαν ότι όλη η ομάδα είναι στην ίδια σελίδα. Δεν νομίζω ότι έπαιξε ρόλο η πρακτική του προέδρου του Παναθηναϊκού.

Το να αναλύσεις γιατί έχασες ένα παιχνίδι είναι πάρα πολλά πράγματα. Αν έπρεπε να πω κάτι περιεκτικά, θα πω ότι είχαμε 7 τραυματίες. Από τις 20 προπονήσεις και τα ματς με την ΑΕΚ, που πόσοι δεν έπαιξαν με την ΑΕΚ, που δεν το βγάζαμε, λέγαμε ότι ήταν ξεκούραση. Ο Γκος έκανε μία προπόνηση με θεραπείες, Ο Φουρνιέ ήταν έξω 10-12 μέρες, στην ουσία έκανε δύο προπονήσεις, έκανε ένεση κορτιζόνης.

Ο Παπανικολάου, ο Βεζένκοβ, ο Γουόκαπ, έκανε μια προπόνηση, τρεις δεν έκανε, ο Μιλουτίνοβ έκανε prp – βάζεις αίμα στο σημείο που πονάς – γιατί είχε τενοντίτιδα. Αυτά τα λέω με στοιχεία. Άρα εμείς πήγαμε στον ημιτελικό, ήμασταν όλοι στο ρόστερ αλλά κανείς δεν ήταν έτοιμος για να παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι. Σε πολλούς από τους παίκτες μας έπαιξε ρόλο αυτή η πίεση, όχι του φαβορί, αλλά το ότι είχαμε πάει τρία συνεχόμενα Final Four και είχαμε αυτή την πίεση. Η απόδοση του Σάσα στον ημιτελικό ήταν απρόσμενα κακή, δεν το λέω για να πω ότι ο Σάσα έφταιγε, αλλά έπαιξε ρόλο η πίεση και όλες οι προσδοκίες σε αυτό;

Δεν μου άρεσε ο τρόπος που έπαιξε ο Ολυμπιακός γιατί δεν παίξαμε καλά. Για να δεις που πηγαίνει το μπάσκετ, πρέπει να επανδρώσεις μια ομάδα.

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ βρίσκεται σε μια πολύ σημαντική καμπή, γιατί όλοι οι νεαροί παίκτες που έχουν ταλέντο, έχουν προτάσεις 2-3 εκατομμύρια τον χρόνο από πανεπιστήμια στις ΗΠΑ.

Η δεξαμενή των παικτών μειώνεται συνεχώς, το να πάρεις από πιο κάτω επίπεδο εμπεριέχει τεράστιο ρίσκο, το ποσοστό να μην πετύχει ή όχι είναι 80-20 αυτή τη στιγμή. Όχι γιατί δεν υπάρχει ταλέντο, αλλά για την ετοιμότητα.

Μπορεί να βρεις ταλαντούχο παίκτη για να σουτάρει, να καρφώνει, αλλά μπορεί να μην είναι έτοιμος για αυτό που θα συναντήσει στην Ευρωλίγκα. Υπάρχουν προπονητές που παίζουν πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, όλα αυτά μπαίνουν στο ζύγι και σε συνδυασμό με τους παίκτες και τον κορμό παικτών που έχει.Βλέπεις τι επιτάσσουν οι κανονισμοί στο μπάσκετ, η ταχύτητα, τι παίκτες βγαίνουν, ποιοι είναι στην αγορά, πώς αλλάζει.

Η Ελλάδα έχει τις δύο κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έφτασαν σε καλό επίπεδο, άλλες ομάδες όπως ο Πανιώνιος προοδεύουν, αλλά οι Έλληνες παίκτες δεν είναι σε αυτό το επίπεδο”.

Για τον Βασίλιε Μίτσιτς: “Ο Μίτσιτς είναι ένας φανταστικός παίκτης, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αν ταιριάζει στον Ολυμπιακό ρωτάτε; Πιστεύεις ότι θα πω ζωντανά σε εκομπή ποιον παίκτη από αυτούς τους παίκτες που γράφονται (σσ. θέλει ο Ολυμπιακός); Όλοι οι καλοί παίκτες με ταλέντο ταιριάζουν στο υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο μπάσκετ, εννοείται αυτό. Εγώ βασικά θέλω παίκτες που θέλουν να έρθουν στον Ολυμπιακό.

Υπάρχουν παίκτες που προσεγγίσαμε ανά τα χρόνια, που για κάποιον λόγο ο Ολυμπιακός δεν τους έκανε. Το να προσπαθήσεις να πείσεις αυτούς τους παίκτες να έρθουν είναι αποτυχία εξ αρχής. Εγώ θέλω παίκτες, που όταν είναι στον Ολυμπιακό θέλουν να μείνουν και όταν είναι μακριά από τον Ολυμπιακό να θέλουν να έρθουν.

Είναι η φύση της δουλειάς αυτή.

Εγώ το ανακαλύπτω, το καταλαβαίνω άμεσα όταν μιλάω μαζί τους. Ο Φουρνιέ πχ φαινόταν ότι ήθελε πάρα πολύ να έρθει στον Ολυμπιακό και προφανώς η μεταγραφή του ήταν σημαντική, γιατί αυτός ήθελε να είναι εδώ. Το είναι παιχταράς, φανταστικός παίκτης, ήταν δεδομένο.

Ο Σάσα ήθελα να γυρίσει στον Ολυμπιακό, κι αυτό είναι πιο σημαντικό από το πόσο καλός παίκτης είναι. Παίκτες που να εκτιμούν την ομάδα. Αυτές οι μεταγραφές θα είναι επιτυχημένες”.

Για τη δήλωση του σκέφτηκε να φύγει από τον Ολυμπιακό: “Η αμφισβήτηση στον κόσμο ήταν η αιτία της δήλωσης. Αν ο μισός κόσμος θέλεις να φύγεις και ο άλλος μισός να μείνεις είναι πρόβλημα. Γιατί αυτό μεταφέρεται στην ομάδα”.

Για το αν συμπεριλαμβάνει στα λάθη την αντίδρασή σε οπαδό του Παναθηναϊκού στο Άμπου Ντάμπι και σε οπαδό του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ: “Όχι δεν τα βάζω στα λάθη. Όταν βλέπεις 3 παιδιά 20 χρόνων και κάθονται με ένα ύφος και σε βρίζουν, τι να τους πεις. Είστε μικρά παιδιά και με ειρωνεύεστε και με βρίζετε και γελάτε με εμένα; Αν το πιάσουν κάποιοι και πουν ο Μπαρτζώκας επιτέθηκε σε κάποιους φιλάθλους είναι άλλη ιστορία.

Για αυτό που έγινε στο ΣΕΦ, ήμασταν τόσο καλοί, και ήρθε και μου είπε ‘τα έχεις κάνει πουτ@να. Πώς να μην αντιδράσω.

Δεν με ενοχλεί ένα σύνθημα στην κερκίδα, δεν έχει σημασία. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι στα courtseats υπάρχει άλλος κανονισμός. Πρέπει να έχουν συγκεκριμένη συμπεριφορά. Είναι οι μεγαλύτεροι αλητήριοι, τους βλέπεις στο μισό μέτρο. Υπάρχουν θέσεις διαρκείας των αντιπάλων ανάμεσα στον πάγκο και τη γραμματεία και ακούν ακριβώς τι μπορώ να λέω στο time out.

Όταν κάποιος με υποβιβάζει σαν άνθρωπο, με υποτιμά, με βρίζει χυδαία ελπίζοντας ότι εγώ δεν θα του απαντήσω, γιατί φοράω ένα κοστούμι και είμαι προπονητής. Το έχω κάνει, βέβαια μετά το μετανιώνω αλλά το έχω κάνει. Με τα χρόνια το κάνω λιγότερο και τώρα δεν το κάνω καθόλου.

Για το ροτέισον του Ολυμπιακού: “Ο ΜακΚίσικ δεν ήταν πίσω στο ροτέισον του Ολυμπιακού, ήταν τρίτος στην Ευρωλίγκα, πήγε πιο πίσω στο ρότεισον γιατί δεν ήταν καλός. Ο Ντόρσεϊ έπαιζε σε πάρα πολλά παιχνίδια κια δεν ήταν καλός. Αν θεωρούμε ότι υπάρχει ένας προπονητής στον κόσμο που έχει παίκτη που παίζει καλά και δεν τον βάζει για δικούς του λόγους, τότε αυτός έχει πρόβλημα.

Του χρόνου υπάρχουν περισσότερες αγωνιστικές, περισσότερες διπλές εβδομάδες. Αυτό σημαίνει ότι αν θες να πας με λιγότερους παίκτες, σημαίνει ότι θα έχεις λιγότερη γκρίνια, αλλά θα μείνεις από παίκτες, εσύ θες τον παίκτη να είναι διαθέσιμος, τι να το κάνω αν είσαι φοβερός αλλά δεν είσαι στο γήπεδο;

Η γκρίνια υπάρχει από την αρχή ως το τέλος της σεζόν (σ.σ. Από τους παίκτες). Αν δεν πειράζει κάποιον που δεν παίζει, τότε υπάρχει πρόβλημα. Είναι θεμιτή η γκρίνια και κατανοητή.

Μια συγκεκριμένη γνώμη για τον κάθε παίκτη την έχω, ξέρω χιλιάδες πράγματα που δεν ξέρει η κοινή γνώμη για τους παίκτες. Πριν από το Final Four ή μετά συζητάνε όλοι για τους παίκτες που μπορούμε να πάρουμε. Πάντα λέω ότι μην κάνετε υποθέσεις μέχρι το τελευταίο ματς της σεζόν. Ξεκινάνε από άλλο σημείο οι διαπραγματεύσεις από κάποιον παίκτη που τελειώνει καλά τη σεζόν και από άλλο όταν δεν συμβαίνει αυτό. Αυτό το είδα πολύ στη Ρωσία. Πρέπει να έχεις και ξένους που έχουν βγάλει την Αμερική από το μυαλό τους και είναι μόνο η Ευρώπη στο μυαλό τους, να θέλουν να παίξουν εδώ”.

Για τον Μιλουτίνοβ: “Όχι εγώ δεν μίλησα με τον Μιλουτίνοβ, μίλησε η διοίκηση. Ο Νίκολα είναι ένα παιδί που παίζει, επειδή ξέρετε η λέξη φιλότιμο είναι ελληνική, παρότι Σέρβος, παίζει με φιλότιμο. Έχω δει κι άλλες περιπτώσεις από την ίδια χώρα, που μπροστά στο συμφέρον τους δεν κάνουν τίποτα. Ο Μιλουτίνοβ είναι ευαίσθητος, δένεται με το περιβάλλον, παίζει με φιλότιμο, παίζει τραυματίας ας πούμε. Νιώθεις ότι συμπορεύεσαι μαζί του. Εγώ δεν έκανα κάποια κουβέντα, αλλά υπάρχει προφανώς η διοίκηση.

Εγώ τον είδα (σσ. που αντέδρασε σε ένα time-out στον Game 1 των τελικών). Δεν είχε πάρει την μπάλα από τον Ντόρσεϊ. Είχε κλειδώσει έναν παίκτη και δεν είχε πάρει την μπάλα από τον Ντόρσεϊ. (Αισθάνθηκε) πιο πολύ ότι δεν θέλει να χαλάσει την ομάδα, αλλά πάει να το κάνει με την αντίδρασή του. Αλλά ήταν πιο πολύ ιδιαίτερη βραδιά, που ξαναλέω, δεν εμφανιστήκαμε στο γήπεδο. Ήταν όλα χάλια.

Η λέξη φιλότιμο είναι μόνο ελληνική. Εκείνος αν και Σέρβος έχει τεράστιο φιλότιμο, παίζει με φιλότιμο, νιώθεις ότι συμπορεύεσαι μαζί του.

Όχι μόνο εκείνη τη στιγμή, επειδή δεν του έδωσε ο Τάιλερ την μπάλα. Η ομάδα δεν εμφανίστηκε. Την είδα μετά στο VIDEO. Ήταν η χειρότερη εμφάνιση του Ολυμπιακού αυτά τα 5 μισή χρόνια και μία από τις χειρότερες από ομάδες μου, που δεν ήθελε να παίξει ο ένας για τον άλλο, να βοηθήσει ο ένας τον άλλο, που ήταν όλοι όρθιοι στην άμυνα. Κι αυτό άλλαξε και ξαναγίναμε η κανονική ομάδα μας”.

Για τον Έβανς: “Καταρχήν τον Κίναν τον είχαμε κλείσει πριν τραυματιστεί πέρυσι, θεωρώντας ότι είναι μέσα στους δύο καλύτερους γκαρντ της Ευρωλίγκας. Εμάς αυτή ήταν η άποψή μας και εξακολουθώ να το πιστεύω αυτό το πράγμα. Δυστυχώς ο τραυματισμός που είχε – ο οποίος είναι ίδιος με του Φαλ – απαιτεί έναν χρόνο απουσίας από το γήπεδο.

Είναι ένα πολύ σημαντικός τραυματισμός, συνήθως δεν σου επιτρέπει να συνεχίσεις και το μπάσκετ. Υπάρχουν παραδείγματα πολλών αθλητών που σταμάτησαν να παίζουν. Ο Κίναν, επειδή έκανε ένα πολύ καλό χειρουργείο στη Λιθουανία, επειδή είναι εκπληκτικός στον τρόπο που δουλεύει και επειδή έχουμε ένα φανταστικό team, έφτασε σε σημείο να μπει στις προπονήσεις μας και να δείχνει δείγματα του ταλέντου του.

Εμείς βιντεοσκοπούμε τις προπονήσεις για να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Ώρες ώρες τα βλέπαμε και λέγαμε τι παικταράς ήταν. Το πρόβλημα ήταν πως το τραυματισμένο του πόδι υπολειπόταν το 15-20% της δύναμης που είχε το υγιές του πόδι. Για να φτάσει το 100% χρειάζεται παιχνίδι. Στο παιχνίδι μπαίνει ο φόβος του ‘Πόσο μπορεί να χρησιμοποιήσω αυτό το πόδι. Αρχίζω να χρησιμοποιώ το άλλο”. Έτσι στο άλλο δημιουργούνται τενοντίτιδες στο άλλο πόδι. Τελειώνοντας τη χρονιά ο Κίναν ήταν έτοιμος να μπει.

Απλά εγώ δεν είχα την ευχέρεια να τον βάλω σε 3-4 ματς πρωταθλήματος με τον κανονισμό των ξένων, ούτως ώστε να βρει ρυθμό και να παίξει είτε στο Final 4 είτε στους τελικούς. Ήταν μεγάλο ρίσκο να βάλω έναν παίκτη που ήταν έξω 10 μήνες και προτίμησα εγώ να μην πάρω το ρίσκο. Αγωνιστικά από θέμα υγείας του χρόνου, θα είναι ένας εκπληκτικός παίκτης προσθήκη για τον Ολυμπιακό”.

Για τον Πετρούσεβ: “Ο Πετρούσεβ ανήκει σε αυτούς που δεν θέλουν να είναι στον Ολυμπιακό. Ο Φίλιπ είναι τρομερά ταλαντούχος παίκτης. Κατά τη δική μου άποψη είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε, μπορεί να παίξει και στο τέσσερα και στο πέντε και να ανοίξει το γήπεδο με το σουτ του, είναι καλός στο ριμπάουντ, είναι καλός στο τρανζίσιον, μπορεί να παίξει και πλάτη.

Δηλαδή είναι ένα πλήρες πακέτο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ήρθε στα μέσα της χρονιάς φοβερά απογοητευμένος πέρσι, γιατί δεν είχε ρόλο στην Αμερική, σε κακή σωματική κατάσταση. Του πήρε ένα δίμηνο, όπου έπεσαν όλοι πάνω του, ατομικοί προπονητές, ομαδικοί, γυμναστές, βάρη, φυσιοκοθεραπευτές. Ήρθε σε καλή κατάσταση, κάποια στιγμή έδειξε δείγματα του ταλέντου του, γιατί το ταλέντο που βλέπεις είναι ένα άλογο που βλέπεις να τρέχει μέσα στο γήπεδο.

Στους τελικούς έπαιξε χάλια. Όταν χτύπησε ο Φαλ ήταν σαν να έχει σβήσει η χρονιά για αυτόν.

Και την επόμενη χρονιά ήρθε, επειδή είχαμε πάρει τον Βεζένκοβ, και είχε μια συμπεριφορά πλήρως απαξιωτική απέναντι στην ομάδα. Δεν άκουγε κανέναν, κοίταζε αλλού, με τον τρόπο του ήθελε να μας δείξει ότι ήθελε να φύγει.

Δεν έχει να κάνει καθόλου με την κλάση, το ταλέντο του ή το πώς του φερθήκαμε εμείς. Εγώ ο ίδιος, αν τον ρωτήσετε, του φέρθηκα σαν γιό μου, με τέτοια αγάπη κλπ. Και ξαφνικά η συμπεριφορά του μόλις ήρθε ο Βεζένκοβ ήταν να κοιτάει αλλού, να περπατάει στο γήπεδο κ.ο.κ.

Οπότε αυτό δεν μπορούσε να είναι ανεκτό. Κάποιος πρέπει να θέλει να είναι εδώ για να δείξει και το ταλέντο του. Ο Φίλιπ θελε να πάει εκεί, βέβαια η ιστορία έχει δείξει ότι κάθε χρόνο αλλάζει ομάδα”.

Για το αν είναι διατεθειμένος να του κάνει άλλη μια συζήτηση: “Όχι. Αυτός πρέπει να δείξει ότι θέλει να έρθει στον Ολυμπιακό, αυτός είναι κανόνας. Στην ομάδα μας θα είναι όσοι θέλουν να είναι.

Ποια είναι η κατάσταση στο ευρωπαίκό μπάσκετ, αν αποδειχθεί ότι ο Ζούγρης, ο Χουγκάζ, ο Καραγιαννίδης, ο Αβδάλας βρίσκουν καλά συμβόλαια σε μικρά κολέγια της Αμερικής. Πώς μπορείς να πεις σε αυτά τα παιδιά μείνει εδώ, το είχε πει και ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Ας πούμε ότι ο Ζούγρης θα μπορούσε να είναι ο επόμενος κτλ, αλλά πήρε αρκετά λεφτά και πήγε στο Λούιβιλ. Όλοι οι Έλληνες θέλουν να παίζουν. Θέλετε να μιλήσουμε κια για τη νοοτροπία των Ελλήνων. Το Ελληνόπουλο θεωρεί ότι και η ομάδα τον έχει ανάγκη, λόγω διαβατηρίων. Το βλέπουμε αυτό”.

Για τον Εργκίν Αταμάν: “Όταν έρχεται ένας ξένος προπονητής στην Ελλάδα, επειδή έχω υπάρξει ξένος προπονητής στο εξωτερικό και επειδή ξέρω πάνω κάτω τι περνάμε οι προπονητές, θέλω πάντα να είμαι ευγενής. Ακόμα κι αν κάποιες φορές έχω παραφερθεί, έχω ζητήσει συγγνώμη σε ιδιωτικό επίπεδο. Έχω άριστες σχέσεις με όλους τους προπονητές και τους φέρομαι με ευγένεια.

Έρχεται ένας προπονητής από την Τουρκία να δουλέψει στην Ελλάδα. Του φέρθηκα ευγενέστατα πάντα. Πορφανώς είναι ένας άνθρωπος που έχει μια εντελώς διαφορετική πρακτική στο πώς χειρίζεται τα πράγματα, καμία σχέση με εμένα. Έτσι δεν είναι; Για παράδειγμα πέρσι είπε ότι τον ζηλεύω. Που δεν του απάντησα ποτέ. Φέτος τον Φεβρουάριο είπε στα social media ‘σε βλέπω ότι έχεις λίγο άγχος και ξέρεις στο τέλος ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα’. Το είπε ή δεν το είπε; Πάλι δεν απάντησα.

Όταν τον βλέπω, τον χαιρετάω με ευγένεια πάντα και μπορεί να κάνουμε και πλάκα. Θέλετε τώρα να του απαντήσω (σσ. για το fake Greeks); Δεν το έχω κάνει ποτέ. Δεν θα του απαντήσω. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπικότητα και χειρίζεται τα πράγματα όπως πιστεύει εκείνος ότι είναι καλύτερα για αυτόν.

Μου έστειλε ένα μήνυμα την επόμενη ημέρα, για ποιον λόγο δεν πήρε το λάβαρο. Αλλά επειδή είναι προσωπικό μήνυμα, δεν θα ήθελα να το δημοσιοποιήσω”.

Για το εγχείρημα Φαλ – Μιλουτίνοβ: “Το εγχείρημα Φαλ Μιλουτίνοβ δεν πέτυχε απόλυτα. Ο ένας πιο σκληρός αμυντικός, ο άλλος φοβερά τεχνίτης. Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα ήταν ότι αρρώστησε τον Νοέμβριο ο Ράιτ, που έδινε άλλη διάσταση στο παιχνίδι μας. Το γεγονός ότι ασθένησε δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα. Το ότι έμεινε έξω ο Γουόκαπ, ο Γκος, είχαμε πολλά προβλήματα”.

Για τις ανθρώπινες σχέσεις στο μπάσκετ: “Κάποιες ανθρώπινες σχέσεις που έχω κάνει στο μπάσκετ είναι αποτυχημένες και κάποιες πετυχημένες. Δεν θέλω να είμαι φίλος με τους παίκτες γιατί είμαστε και ηλιακά διαφορετικά αλλά και γιατί έχουμε άλλο ρόλο.

Έχετε ακούσει πώς μιλάνε οι προπονητές στα τάιμ-άουτ. Στο τάιμ-άουτ μπορεί να λεχθούν πράγματα που μπορεί να είναι πιασάρικα να τα ακούσει κάποιος φίλαθλος, αλλά επί της ουσίας είναι πολύ λάθος για τους προπονητές. Όλοι οι προπονητές δεν θέλουν να έχουν κάμερες στα τάιμ-άουτ.

Έχουμε κωδικούς στα τάιμ-άουτ, δεν το καταλαβαίνουν οι δημοσιογράφοι, και δεν φταίνε οι άνθρωποι, απλά δεν το καταλαβαίνουν.

Αυτοί που τους έχω βρίσει, πηγαίνουν τα πράγματα στα άκρα. Κάποιοι παίκτες μπορεί να θέλουν να τραβήξουν την προσοχή του προπονητή. Δεν θέλω για τον Λαρεντζάκη, τον αγαπάω τον Λαρεντζάκη.

Έξω μου ήμουν ο πιο ήρεμος Μπαρτζώκας φέτος, μέσα μου το ίδιο με τις άλλες χρονιές.

Σε μια επαγγελματική ομάδα όλοι οι προπονητές καταλαβαίνουν πολύ καλά. Ακόμα και η βουτιά καταλαβαίνεις αν είναι για να προλάβουν την μπάλα ή αν είναι για το show off”.

Για τον Μάικ Τζέιμς: “Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή ήταν κοντά στον Ολυμπιακό, είχαμε μιλήσει, ήθελε και εκείνος να έρθει, για διάφορους λόγους δεν έγινε. Αυτή τη στιγμή έχει συμβόλαιο για άλλα δύο χρόνια ο Τζέιμς με τη Μονακό.

Δεν έχουμε μπει σε καμία συζήτηση γιατί έχει συμβόλαιο με τη Μονακό και εμείς δεν το κάνουμε αυτό. Αν λήγει το συμβόλαιό του, υπήρχε νόμος που μπορείς να μιλήσεις με κάποιον για κάποιο χρονικό διάστημα.

Αν κάποιος έχει συμβόλαιο είναι ανήθικο να πας του μιλήσεις.

Μου αρέσει πάρα πολύ, είναι εκπληκτικός παίκτης.

Πρέπει να είσαι αφελής για να μη θέλεις πλέιμεϊκερ. Πολλές φορές μπορεί κάποιος να μπορεί να μπουκάρει, αλλά όταν το κάνει, είναι διατεθειμένος να μοιράσει την μπάλα; Ο Έβανς το κάνει. Όταν μπουκάρει, διαμορφώνονται κάποιες καταστάσεις, είναι διατεθειμένος να δώσει την μπάλα;”

Για τους Αγγελόπουλους και το αν υπάρχει παίκτης που θα ήθελε αλλά δεν έχουν φέρει: “0% να αρνηθούν να προσπαθήσουν για κάτι που θέλουμε. Εγώ δεν είμαι κανένας που μπαίνω μέσα και έχω απαίτηση, Πολλές φορές έχω λειτουργήσει με χαμηλό μπάτζετ, φέτος αύξησαν σημαντικά το μπάσκετ. Δεν πήγα ποτέ να ζητήσω φέρτε μας τον Μάικλ Τζόρνταν, αλλά δεν υπήρχε ούτε μια φορά να μην προσπάθησαν να φέρουν τον παίκτη που θέλουμε. Και όχι μόνο σε εμένα, αλλά και σε όλους τους προπονητές στον Ολυμπιακό”.

Για το αν έχει μπει στο μυαλό του το ‘μέχρι πότε’: “Έχει μπει στο μυαλό μου το ‘μέχρι πότε;’ Και φέτος μπήκε περισσότερο από ποτέ. Φυσικά και μπήκε. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Κλοπ. Δεν είναι εύκολο. Εγώ το σκέφτομαι πχ για τη Γιουνάιτεντ. Αν ένας παίκτης μπορεί να επιλέξει να πάει να μείνει στη Μαδρίτη ή στη Ρώμη ή στο Λονδίνο, δεν είναι εύκολο να πας να μείνεις στο Λίβερπουλ. Κι αυτό για 8-10 χρόνια. Έτσι δεν είναι; Στην αθλητική ζωή κάποιου υπάρχουν πολλές άλλες παράμετροι. Επίσης όταν έχει 100 βαθμούς στο πρωτάθλημα και το χάνεις γιατί η Σίτι είχε 105, καταλαβαίνεται το είδος του ανταγωνισμού, το άγχος. Στην Αγγλία ειδικά μπορείς να χάσεις από τον τελευταίο και πρέπει να κερδίζεις κάθε φορά. Αυτό απαιτεί τεράστια δουλειά και έχει τεράστια φθορά.

Πολλές φορές στη δουλειά αυτή αναλογίζεσαι αν αξίζει τον κόπο. Αυτή τη στιγμή ζούμε σε μια κατάσταση που είναι για 10 μήνες. Η αδρεναλίνη τα καίει όλα, ακόμα κι ένα πρόβλημα υγείας να έχεις, το καίει. Για αυτό μπορεί και όλα τα προβλήματα, το στομάχι σου κλπ, βγαίνουν στις διακοπές. Την ώρα που έχεις αδρεναλίνη, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Υπάρχει αυτό και ζεις σε μια κατάσταση, όπου οτιδήποτε άλλο ζεις, φαίνεται μικρό. Από ένα βιβλίο που θα διαβάσεις, μια παράσταση που θα δεις, αυτό σαν γεγονός, σου φαίνεται μικρό, συγκριτικά με τη στεναχώρια μιας ήττας ή τη χαρά μιας μεγάλης νίκης ή ενός τίτλου. Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός. Είναι σαν να ζεις στα κόκκινα για 10 μήνες, με στεναχώριες, αποτυχίες, ήττες, δυσφήμιση, υποτίμηση και όλα αυτά..

Για το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς είναι ότι είμαι ξερόλας. Πέρασαν πολλοί καλοί προπονητές από την Γιουνάιτεντ. Αυτή τη στιγμή στη Γιουνάιτεντ αυτό που συμβαίνει είναι πολύ περίεργος. Το σίγουρο είναι ότι δαπανούνται πολλά χρήματα αλλά με λάθος τρόπο. Δεν βλέπω ταλέντο όμως. Ζήσαμε 26 χρόνια με τον Φέργιουσον που ζήσαμε με φοβερή μπάλα και επιτυχίες και σκέφτομαι ότι μπορεί τα επόμενα 20 χρόνια να είναι όπως είναι τώρα.

Όταν σταματήσει αυτό το πράγμα, αρχίζεις και μπαίνεις στην κανονική ζωή. Τότε μετά από μία εβδομάδα, δέκα μέρες, έχει ξανά το ίδιο κίνητρο για να κάνεις το ίδιο πράγμα, γιατί αυτό είναι που αγαπάς και είσαι και επιτυχημένος, εντός εισαγωγικών. Σίγουρα στο τέλος κάθε χρονίας, ιδίως όταν ζούσαμε στη Ρωσία με τον Χρήστο τον Παππά, λέγαμε πόσο πάει αυτό το πράγμα; Ταξιδεύμαμε στη Σιβηρία ή στο Καζακστάν πέντε ώρες, ή όταν ήμασταν στη Λοκομοτίβ πηγαίναμε αεροπορικώς στη Μόσχα, τρεις ώρες και μετά αναμονή και ξεκινούσαμε από εκεί, γιατί δεν είχαμε τσάρτερ. Και λέγαμε, πόσο μπορούμε να το κάνουμε αυτό το πράγμα;

Προφανώς εδώ δημιουργείται μια τρέλα, ιδίως με τον Ολυμπιακό, που σου δίνει μεγάλες στεναχώριες αλλά και μεγάλες χαρές. Το πάθος είναι συνώνυμο με τον Ολυμπιακό. Δεν θες εύκολα να το αφήσεις. Εγώ ιδανικά θα ήθελα να φύγω από τον Ολυμπιακό μετά από επιτυχία και να πω ‘ξέρεις κάτι, αυτό κατάφερα στην ομάδα’. Όλοι μαζί έχουμε πάρει 11 τίτλους, έχουμε σπάσει ό,τι ρεκόρ νικών υπήρχε στην ιστορία του Ολυμπιακού, τα έχουμε κάνει όλα. Θεωρητικά λοιπόν μετά από μία μεγάλη επιτυχία πρέπει να πεις ‘ευχαριστώ πολύ’. Μπορείς να το κάνεις αυτό; Δεν ξέρω. Ακόμα και τώρα το σκέφτομαι, πότε είναι αυτό το διάστημα. Δεν θέλω να γίνω ποτέ ζημιά στον Ολυμπιακό. Δεν θέλω να είμαι το πρόβλημα στην ομάδα. Θέλω να είμαι αυτός που βοηθάει στη λύση των προβλημάτων. Αν συνειδητοποιήσω ότι είμαι το πρόβλημα, πρέπει την ίδια ώρα να φύγω.

Μπορεί (σσ. όταν φύγω από τον Ολυμπιακό να είναι το συνολικό τέλος της καριέρας μου). Ιδανικά θέλω να είναι έτσι, να σταματήσω με τον Ολυμπιακό. Δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει η ζωή. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο για μένα. Μπορεί αν φύγω και δεν φύγω όπως θέλω, να πω κοίταξε, έχω κίνητρο να πάω να δείξω. Δεν μπορώ να το προδικάσω αυτή τη στιγμή”.

Για τον Μεντιλίμπαρ: “Ο Μεντιλίμπαρ δεν μιλάει αγγλικά, τα δικά μου ισπανικά είναι γελοία. Τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση, το έχω πει. Είναι και εκείνος εκρηκτικός. Είναι πολύ χαμηλού προφίλ, συμπαθητικός άνθρωπος, έτσι όπως συμπεριφέρεται έξω από το γήπεδο, ταιριάζει πάρα πολύ στο προφίλ της ομάδας”.

Για τη μεταγραφή του Κωστούλα στην Μπράιτον: “Με στεναχώρησε αφάνταστα (σ.σ. η μεταγραφή). Είναι ο αγαπημένος μου παίκτης. Ένιωσα όπως με τον Γιάγα Τουρέ. Γιατί όταν ήρθε ο Τουρέ είπα ‘αυτός ο παίκτης δεν πρόκειται να μείνει για πάνω από ένα χρόνο’. Μετά πήγε στη Σίτι και την Μπαρτσελόνα. Καταλαβαίνω απόλυτα και τον Ολυμπιακό που τον έδωσε και τον ίδιο που ήθελε να πάει. Βέβαια δεν πιστεύω ότι η Μπράιτον είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό, θα προτιμούσα να πάει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Θα γινόταν καλύτερος στη Γιουνάιτεντ, θα ζούσε στιγμές δόξας.

Η οικογένειά του, ο ατζέντης του, ακόμα και ο ίδιος, ο οποίος δείχνει αρκετά ώριμος για την ηλικία του, πήραν την καλύτερη απόδοση. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε μία τέτοια πρόταση. Εγώ ιδανικά θα ήθελα να φύγει 20 χρονών, γιατί είναι 17. Να παίξει να τον χαρούμε λίγα χρόνια”.

Για το αν τον στεναχωρούν τα σχόλια για τους ανθρώπους του Ολυμπιακού που τον πλαισιώνουν: “Με σταναχωρούν αφάνταστα τα σχόλια. Είναι σαν οικογένειά μου αυτοί οι άνθρωποι. Όταν κάποιος είναι πεσμένος, είναι σαν να συμβαίνει σε εμένα. Οι Αγγελόπουλοι είναι οι άνθρωποι που έχουν κάποιες πολύ σημαντικές αρχές και ηθική από την οικογένειά τους. Εμπιστεύονται ανθρώπους με αφοσίωση που ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια. Αυτοί οι άνθρωποι περνάνε πολύ δύσκολα. Ποια είναι η χαρά τους; Να πανηγυρίζουμε όλοι μαζί με έναν τίτλο.

Ξέρουν ότι εγώ είμαι δύσκολος την ώρα του αγώνα. Σε όλο το άλλο διάστημα νομίζω ότι δεν μπορούν να βρουν καλύτερο προπονητή. Μπορούν να βρουν για το παιχνίδι για το παρκέ, αλλά έξω από αυτό δεν μπορούν να βρουν. Είμαι πολύ ‘εύκολος’ σε αυτό”.

Για τον Εβάν Φουρνιέ: “Ο Φουρνιέ έχει φέρει σεφ από τη Γαλλία που ζει στην Ελλάδα και τον πληρώνει αυτός. Συχνά φέρνει συνεργάτες του, προσέχει την καριέρα του καλύτερα από καθέναν. Ήταν δύσκολο να πω όχι στο να έρθει ο Φουρνιέ. Είμαι πολύ τυχερός με τον Φουρνιέ. Αγωνιστικά ήξερα ποιος είναι. Είμαι πολύ τυχερός που αυτός ο άνθρωπος δεν είναι παλιοχαρακτήρας, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Ήταν θετικός με όλα. Αν ήταν το αντίθετο, θα είχε παρασύρει την ομάδα κάτω. Όσες φορές τον έβγαλα έξω, βγήκε τρέχοντας, είναι πάντα πολύ θετικός”.

Για τον Τάισον Γουορντ: “Δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί ο Γουόρντ αυτή τη στιγμή παίζει στους τελικούς του γαλλικού πρωταθλήματος με την Παρί κόντρα στη Μονακό. Είναι ένας άνθρωπος για τον οποίο ενδιαφερόμαστε και έχουμε προσεγγίσει τον ατζέντη του. Προφανώς (σσ. ταιριάζει και μου αρέσει) για να έχουμε ασχοληθεί. Δεν έχει τύχει να μου έχουν φορτώσει παίκτη που δεν ήθελα”.

Για τη διαχείριση σπουδαίων παικτών που οδεύουν προς το τέλος της καριέρας τους: “Μου το λέει ο Ηλίας ο Καντζούρης που είναι στην Εθνική, ότι ο Σπανούλης ας πούμε θα έπρεπε να σταματήσει 2-3 χρόνια νωρίτερα. Την ώρα που συμβαίνει όμως κανείς δεν το λέει. Συμβαίνει σε όλους μας, βλέπεις ηθοποιούς ας πούμε. Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη συνθήκη για έναν προπονητή να τελειώνει η καριέρα ενός μεγάλου παίκτη, γιατί δεν μπορεί να το δεχθεί και είναι φυσιολογικό, με τον εγωισμό που έχει έφτασε εκεί που έφτασε. Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα για έναν προπονητή. Και υπάρχουν κάποιοι παίκτες που με αυτά που κατάφεραν, πήραν λίγο κεφάλι, ότι ‘αν δεν έχουμε αυτόν, δεν είμαστε τίποτα’. Και εσύ πρέπει να πείσεις ότι δεν υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από την ομάδα”.

Για το αν εκεί υπήρχε θέμα με τον Σλούκα και τον χρόνο συμμετοχής: “Κατά βάση ναι, γιατί εγώ πίστευα ότι στα 80 παιχνίδια τον χρόνο, είχα αναλύσεις μπροστά μου, πρέπει να περιορίσεις τον χρόνο κάποιου για να είναι αποτελεσματικός και φρέσκος όλη τη χρονιά. Κάποιοι παίκτες το δέχονται και κάποιοι παίκτες δεν το δέχονται αυτό. Αυτοί που δεν το δέχονται μπορεί να έχουν και δίκιο, δεν λέω ότι εγώ πάντα έχω δίκιο. Για να μην πάμε στο θέμα Σλούκα γιατί είναι χιλιοσυζητημένο, ας πούμε ότι είναι απλά θέμα χημείας ανθρώπων. Το οποίο δεν είναι κακό, δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους και δεν γίνεται να μας αρέσουν όλοι. Εγώ δεν βλέπω τίποτα κακό. Υπάρχουν επαγγελματικές αποφάσεις. Κάποιος παίρνει αποφάσεις με γνώμονα το κίνητρό του, τη φιλοδοξία του, τα χρήματα, όλα αυτά. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, δεν έχω πρόβλημα με κανέναν”.

Για το νέο ΣΕΦ, όταν περάσει στον Ολυμπιακό: “Πιστεύω θα είμαι άτυχος. Έχω δει κάτι μακέτες και είναι φανταστικές. Ονειρεύομαι να είμαι στον πάγκο του Ολυμπιακού αλλά δεν πιστεύω γιατί θα πάρει αρκετό χρόνο”.

Για το αν η επόμενη είναι η τελευταία χρονιά με τον Ολυμπιακό: “Ίσως να είναι ήδη η τελευταία μου χρονιά με τον Ολυμπιακό. Δεν ξέρω αν είναι η τελευταία μου χρονιά στο μπάσκετ, σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε. Αυτή είναι η ζωή. Δεν θέλω να δημιουργώ ίντριγκες, το λέω γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία μου. Όταν ήρθα στον Ολυμπιακό δεν ήταν έτσι, έπρεπε να περάσουμε πολλά για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Ήταν εκτός ελληνικού πρωταθλήματος, ήταν χαμηλά στην Ευρωλίγκα, οι μεγάλοι παίκτες του παρελθόντος ήταν στη λήξη της καριέρας τους, ήταν μεγάλο το εγχείρημα. Και τώρα έχουν περάσει 5,5 χρόνια και είμαι ακόμα εδώ”.

Για το αν εκείνος θέλει να μείνει από τη δική του πλευρά: “Για μένα ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Τι άλλο να πω. Ό,τι και να μου έλεγες ‘θες εκεί και για περισσότερα λεφτά;’ θα έλεγα όχι. Δεν υπάρχει τίποτα για ‘μένα, ούτε για το NBA, δεν υπάρχει τίποτα”.

Πηγή: sport24.gr

BEST OF THEMASPORTS