Τα χαφ του Παναθηναϊκού και η διάταξη
Θέλοντας να κάνει πιο επιθετικό τον Παναθηναϊκό ο Ντιέγκο Αλόνσο, έχει αφαιρέσει έναν ποδοσφαιριστή στο build up. Πλέον, ο δεξιός μπακ δεν μένει πίσω λειτουργώντας ως τρίτος κεντρικός αμυντικός στην ανάπτυξη, παίρνει το πλάτος ελευθερώνοντας τον Τετέ. Έτσι, στο κατέβασμα της μπάλας υπάρχουν τέσσερις ποδοσφαιριστές αντί για πέντε. Στο ματς με τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ ο Αλόνσο προσαρμόστηκε, έφερε κοντά τα χαφ και κράτησε πίσω τον Κώτσιρα, όμως η έναρξη του πρωταθλήματος με τον Αστέρα έδειξε πως αυτό ήταν απλά μια παρένθεση, μια προσαρμογή που έκανε.
Τα δύο units
Χωρίζει την ομάδα σε δύο units, σε αυτούς που κατεβάζουν την μπάλα και σε αυτούς που δίνουν πλάτος και μπαίνουν ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου. Η κυκλοφορία όμως είναι αργή γιατί δεν βρίσκονται λύσεις στην μεταφορά, πολλές πάσες είναι προς τα πίσω. Έτσι, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να βρει τα κενά καθώς δεν υπάρχει γρήγορη ανάπτυξη και δεν βάζει δύσκολα στην αντίπαλη ομάδα.
Για να δημιουργήσεις, πρέπει να κάνεις τον αμυνόμενο να σκεφτεί που να κινηθεί, να τον οδηγήσεις σε λάθος. Έτσι δημιουργούνται τα κενά. Το αργό παιχνίδι βολεύει την ομάδα που αμύνεται καθώς όσο περισσότερο χρόνο έχει ένας αμυντικός να σκεφτεί, τόσο αυξάνει τις πιθανότητες να πάρει την σωστή απόφαση.
Το πρόβλημα στο counter pressing
Δεν δημιουργείται πρόβλημα όμως μόνο στην κυκλοφορία της μπάλας με την συγκεκριμένη διάταξη. Ο λόγος που γίνεται build up, είναι για να βγάλεις την μπάλα από την άμυνα με ασφάλεια. Ο Παναθηναϊκός αντιθέτως, υποπίπτει σε λάθη καθώς πασάρει μακριά καθώς δεν υπάρχουν χαφ για υποστήριξη. Δύο φορές ο Ζέκα στην ίδια φάση επιχειρεί πάσες 25 μέτρων...
Εκεί αρχίζει το νέο πρόβλημα, οι αποστάσεις μεταξύ των παικτών που έχουν χωριστεί σε δύο units είναι μεγάλες. Η ταχύτητα των χαφ περιορισμένη, δεν μπορούν να καλύψουν μεγάλες αποστάσεις γρήγορα και ο Αστέρας έχει όλο τον χρόνο και τον χώρο να επιτεθεί.
Ο τρόπος που επιτίθεσαι επηρεάζει τον τρόπο που αμύνεσαι
Υπάρχει σύνδεση. Με τα transitions να παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε πως η διάταξη που επιτίθεσαι έχει άμεσο αντίκτυπο στον τρόπο που αμύνεσαι. Ο Παναθηναϊκός είναι ακόμα ασύνδετος καθώς δεν δείχνει με τα συγκεκριμένα πρόσωπα να διαχειρίζεται σωστά την 3-1-6 διάταξη του Αλόνσο. Οι τοποθετήσεις που λαμβάνουν οι ποδοσφαιριστές δεν είναι αυτοματοποιημένες, υπάρχουν διαστήματα που οι θέσεις τους είναι εντελώς λάθος και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο αμυντικό transition.
Θα πρέπει να γίνει πιο προσεκτικός
Το ταυτόχρονο ανέβασμα και του Μαξίμοβιτς αλλά και του Βιλένα στην περιοχή του Αστέρα, σημαίνει ότι σε περίπτωση λάθους υπάρχει πίσω μόνο ο Ζέκα. Όταν και τα μπακ είναι ψηλά, παίρνεις ένα πολύ μεγάλο ρίσκο. Μπορεί να το αντέξει το ρόστερ; Έχει ο Παναθηναϊκός τις απαραίτητες αποστάσεις αλλά και τους παίκτες να αντιμετωπίσουν τέτοια κατάσταση; Όπως γνωρίζουμε από την περασμένη σεζόν, όχι. Κι’ όμως, το γκολ και η κόκκινη προέρχεται από αυτή την φάση.
Το ανέβασμα ταυτόχρονα και των δύο εσωτερικών χαφ είναι αυτοκτονία, καθώς εμφανίζονται οι περσινές αδυναμίες στο κλέψιμο της μπάλας, αλλά και στο αμυντικό transition πλέον.
Φυσικά, γεννούνται και νέα ερωτήματα: Πως είναι δυνατόν να επιλέγεται για τον ρόλο του half back ο Ζέκα και όχι ο Ρουμπέν που διαθέτει περισσότερη ποιότητα στην πάσα;
Η προσοχή όλων στις μεταγραφές δείχνει να είναι ο αριστερός εξτρέμ που ο οργανισμός φυσικά και έχει μεγάλη ανάγκη, όμως πως μπορεί να υποστηριχθεί pressing χωρίς ταχύτητα από τους χαφ και ικανότητα στο κλέψιμο της μπάλας;
Ο Παναθηναϊκός διαθέτει αργή ομάδα, για να ανέβει επίπεδο έπρεπε η ταχύτητα να είναι το κύριο χαρακτηριστικό των ποδοσφαιριστών που έρχονται, όμως οι Ίνγκασον, Μπάλντοκ, Μαξ, Μαξίμοβιτς δεν φαίνεται να είναι ταχύτεροι από αυτούς που υπήρχαν.
Επίσης, στο επιθετικό κομμάτι για να διασπάσεις άμυνες και να δημιουργήσεις ρήγματα, πρέπει να διαθέτεις ποδοσφαιριστές που να μπορούν να περάσουν τον αντίπαλο τους. Αυτή την στιγμή, ικανότερος σε αυτό το κομμάτι είναι ο Βαγιαννίδης...
