Αναμφίβολα στην ΑΕΛ θα υπάρχει... πολλή δουλειά αυτό το καλοκαίρι, αφού θα γίνει γερό «ξεσκαρτάρισμα» του ρόστερ και δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνουν τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος που κόστισαν ακριβά στη Λεμεσιανή ομάδα, η οποία τα τρία τελευταία χρόνια βολοδέρνει στο Β' γκρουπ.
Όμως το πιο κρίσιμο κεφάλαιο μετά από αυτό του Τεχνικού Διευθυντή, θέση την οποία ανέλαβε ο Παναγιώτης Γιάννου, είναι φυσικά αυτό του προπονητή και είναι περιττό να αναφέρουμε το «γιατί». Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα για το πόση επίδραση, θετική ή αρνητική, έχει ένας προπονητής σε μία ομάδα και στην ΑΕΛ δεν τους παίρνει να προβούν ξανά σε επιλογές μεγάλου ρίσκου, όπως ήταν για παράδειγμα του Φινλανδού Τόνι Κόσκελα, που είχε ένα θελκτικό βιογραφικό, νέος, φιλόδοξος, με όρεξη για δουλειά, τίτλους κλπ, αλλά το αποτέλεσμα το είδαμε στο γήπεδο...
Θυμίζουμε ότι τα τελευταία χρόνια οι μόνες επιλογές προπονητών που «ταίριαξαν» στη Λεμεσιανή ομάδα, ήταν του Κέρκεζ και του Γιανέφσκι. Δύο επιλογές με το λιγότερο δυνατό ρίσκο, γνώστες της Κυπριακής πραγματικότητας και γενικότερα του ποδοσφαίρου μας.
Γι' αυτό λοιπόν, η απόφαση για τον νέο προπονητή θα πρέπει να παρθεί μετά από γερό «κοσκίνισμα», ενδελεχή μελέτη και αξιολόγηση, για να μη βρεθούν οι «γαλαζοκίτρινοι» και ειδικά ο κόσμος της ομάδας και τη νέα σεζόν στο... ίδιο (κουραστικό) έργο θεατές.