Σωφρόνης καλεί.... ΦΑΜΠΙΑΝΟ!
Ο ομοσπονδιακός τεχνικός θέλει τον Φαμπι στην Εθνική
Ακολουθήστε μας στο Google news
Για το πως ξεκίνησε η ιδέα συμμετοχής στους ημιμαραθώνιους:
«Ξεκίνησα πριν από τρία χρόνια προπόνηση σε πιο εντατικούς ρυθμούς μετά από μια δύσκολη δοκιμασία καθώς πέρασα καρκίνο του μαστού. Ήθελα να ξεκινήσω παράλληλα με την γυμναστική και κάτι άλλο. Μετά ήρθε ο κορωνοϊός. Μέσα σε αυτό το διάστημα ξεκίνησα να τρέχω μικρές αποστάσεις, 5 χιλιομέτρων. Ο γυμναστής μου Αρτέμης Σάββα με παρότρυνε να κάνω 10 χιλιόμετρα και την επόμενη χρονιά έτρεξα 21 χιλιόμετρα στον Ημιμαραθώνιο Λάρνακας. Στην αρχή δεν πίστευα ότι μπορώ. Με την προπόνηση και την καθοδήγηση από τον γυμναστή μου τα κατάφερα. Στην πορεία αποφάσισα να το κάνω αυτό για καλό σκοπό. Επέλεξα την Europa Donna για να προσφέρει όποιος θέλει, την στήριξη για πρώτη φορά με την συμμετοχή μου στον Μαραθώνιο Λάρνακας».
Για τον Μαραθώνιο Αθήνας:
«Ο κάθε δρομέας στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει να πάει σε ένα μαραθώνιο. Είναι ένα όνειρο για τους Κύπριους δρομείς (φέτος συμμετείχαν 1500 Κύπριοι) η συμμετοχή στον Μαραθώνιο της Αθήνας. Το σκέφτηκα από πέρσι, στην αρχή το φοβάσαι γιατί είναι δύσκολη η διαδρομή. Με την καθοδήγηση του προπονητή μου. Αρχικά του είπα ότι... δεν υπάρχει περίπτωση να πάω. Μια μέρα ξαφνικά πήγα και γράφτηκα. Ακολούθησαν 4 μήνες σκληρής προπόνησης. Γεμάτοι με θυσίες, αυτοπειθαρχία, ατελείωτες ώρες προπόνησης και πολλοί τραυματισμοί σε σημείο που δεν ήξερα αν μπορούσα να συμμετέχω. Το ήθελα τόσο... Ο μαραθώνιος χρειάζεται θέληση ψυχής. Εννοείται ότι πρέπει να είσαι καλά προπονημένος, όμως η ψυχή παίζει σημαντικό ρόλο. Είπα θα πάω και ό,τι γίνει. Πήγα, έτρεξα, τερμάτισα. Εμπειρία ζωής!»
Τι σου έκανε εντύπωση;
«Η διοργάνωση είναι άψογη, είναι ένα μεγάλο πάρτι, έρχονται από όλο τον κόσμο για τον Μαραθώνιο της Αθήνας. Είναι το κορυφαίο αθλητικό μαζικό γεγονός της χώρας. Κόσμος βγαίνει έξω από τα σπίτια του από τον Μαραθώνα ως το Καλλιμάρμαρο για να αποθεώσει, να ενθαρρύνει όσους τρέχουν. Μικροί, μεγάλοι, υπάρχει αθλητική παιδεία στην Ελλάδα, στην Κύπρο αυτό τώρα αρχίζει να γίνεται. Η συγκίνηση είναι μεγάλη όταν τερματίσεις. Η Αθήνα προσφέρει αυτό το πράγμα, να τερματίζεις στο Καλλιμάρμαρο στάδιο λόγω της ιστορίας».
Οι πιο δυνατές στιγμές σε προσωπικό επίπεδο;
«Λίγες μέρες πριν ταξιδέψω είχα τεράστιο άγχος, ο περίγυρος μου δεν με ξαναείδε σε τέτοια κατάσταση. Υπάρχει αγωνία γιατί ακούς ότι είναι δύσκολη η διαδρομή. Όταν φτάσεις στην αφετηρία σε γεμίζει το κίνητρο και η πίστη ότι θα τα καταφέρεις. Κατά την διάρκεια τα συναισθήματα είναι πολλά. Είναι μια διαρκής πάλη με το μυαλό και το σώμα σου».
Για την επίδραση τέτοιων γεγονότων στην αθλητική κουλτούρα:
«Το τρέξιμο είναι το πιο εύκολο, επειδή εσύ το κάνεις όπως θέλεις. Μπορεί να το κάνει ένας μικρός κι ένας μεγάλος σε ηλικία. Βλέπουμε 80χρονους να τρέχουν. Άρχισε ως μόδα τα τελευταία χρόνια και μπήκε στην κουλτούρα μας η γυμναστική και το τρέξιμο. Είναι πολύ σημαντικό. Για την υγεία, για την ψυχολογία. Ζούμε σε μια χώρα με 350 μέρες με καλό καιρό και πρέπει να το αξιοποιούμε με κάθε τρόπο πόσο μάλλον για την υγεία μας. Αν έφτιαχναν περισσότερους πεζόδρομους και πάρκα θα ήταν καλύτερα. Πιστεύω ότι στο μέλλον θα αυξηθούν. Είναι πολλά τα οφέλη, πέραν της σωματικής υγείας είναι και ένα είδος ψυχοθεραπείας κατά του άγχους».
Για την επιλογή συνδυασμού άθλησης και κινήσεων φιλανθρωπικού χαρακτήρα:
«Βλέπω αρκετό κόσμο να τρέχει για καλό σκοπό. Συνδέω πάντα τους αγώνες μου με το να προσφέρω στην Europa Donna. Ο καθένας μπορεί να το κάνει όπου ταυτίζεται ή σε κάτι που τον εμπνέει. Θέλω να περάσω το μήνυμα ότι η πρόληψη είναι πάρα πολύ σημαντική. Εγώ το έζησα σε ηλικία 35 ετών και αν δεν το προλάβαινα δεν θα μιλούσαμε σήμερα. Είναι όμορφο να κάνεις κάτι για να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο σου».
«Το να αθλείσαι σημαίνει ότι ενδιαφέρεσαι για την υγεία σου και για μένα αυτό σημαίνει ότι ενδιαφέρεσαι και για τον συνάνθρωπο σου. Η άθληση είναι ένα σαν ισχυρό προληπτικό φάρμακο και για τον καρκίνο του μαστού. Μέσω της άθλησης φωνάζουμε ότι καμία δεν είναι μόνη της. Η Europa Donna βοηθά τις γυναίκες σε αυτή την περιπέτεια, γι αυτό στηρίζω την προσπάθεια που κάνει. Μέσω του αθλητισμού μπορείς να προσφέρεις στην κοινωνία, μπορεί να μετατραπεί σε εργαλείο για έναν καλύτερο κόσμο».
Τι σου άφησε η εμπειρία στον Μαραθώνιο της Αθήνας;
«Μου έκανε εντύπωση πόσο δοαφορετικό κόσμο βλέπεις στον Μαραθώνιο. Μικροί, μεγάλοι, άνθρωποι να τρέχουν για έναν σκοπό, άλλοι να τρέχουν με πανοπλίες ντυμένοι στα αρχαιοελληνικά πρότυπα ή να φορούν ρούχα με μηνύματα που θέλουν να στείλουν. Θεωρείται μοναχικό σπορ αλλά με αυτά που είδα δεν είναι. Τρέχουν όλοι μόνοι τους αλλά όλοι με ένα στόχο, να φτάσουν στο Καλλιμάρμαρο. Σου βγάζει τον καλύτερο σου εαυτό. Κάποιοι σταματούσαν επειδή δεν άντεχαν και αγνωστοι τους σήκωναν, άνθρωποι σχεδόν λιποθυμούσαν και άγνωστοι τους έπαιρναν αγκαλιά μέχρι τον τερματισμό. Είναι Εκπληκτικό να βλέπεις ένα ατομικό σπορ που γίνεται ομαδικό!».