«Το κλίμα στα αποδυτήρια παίζει μεγάλο ρόλο. Αν κάνω λάθος, ξέρω ότι οι συμπαίκτες μου θα έρθουν αμέσως να με σηκώσουν. Όταν ήμουν πιο μικρός, τα λάθη με κατέστρεφαν. Πριν αποκτήσω την κόρη μου, σκεφτόμουν το ποδόσφαιρο όλη μέρα. Θυμάμαι έναν προπονητή μου στη Σλάβια να μου λέει: «Κάνε ένα παιδί, θα σε βοηθήσει στο ποδόσφαιρο». Όχι επειδή θα γίνω καλύτερος στο γήπεδο, αλλά επειδή θα σταματήσω να το κουβαλάω συνεχώς στο μυαλό μου όταν είμαι στο σπίτι. Δεν θα μιλήσω στο παιδί μου επειδή έκανα λάθος στο παιχνίδι. Πώς να του το εξηγήσω; Τότε δεν το καταλάβαινα, αλλά σήμερα βλέπω πόσο με έχει βοηθήσει στη ζωή μου έξω από το ποδόσφαιρο. Παλιά σκεφτόμουν τα πάντα υπερβολικά και δεν είχε να κάνει μόνο με το ποδόσφαιρο, είναι και θέμα χαρακτήρα. Προσπαθούσα να το διορθώσω όταν ήμουν στη Σλάβια, αλλά κάτι δεν «έκανε κλικ». Τώρα νιώθω ότι το έχω βρει. Προσπαθώ να απολαμβάνω περισσότερο τη ζωή, και αυτό με ηρεμεί και στο γήπεδο».