Από τον Ρίβερς στον Πρίντεζη: Οι ήρωες του Ολυμπιακού στα Final 4

Πιστός στο ραντεβού του με την ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο Ολυμπιακός δίνει το «παρών» σε Final Four της Ευρωλίγκας για τέταρτη διαδοχική χρονιά και 14η συνολικά στην ιστορία του, με μοναδικό στόχο να μην είναι άλλος από την κατάκτηση του τέταρτου τροπαίου του!

Με τη διεξαγωγή του κορυφαίου αθλητικού μπασκετικού event της Γηραιάς ηπείρου να βρίσκεται... προ των πυλών, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα θέλει να «ξορκίσει» την κατάρα της πρώτης θέσης και να ανέβει στην κορυφή της Euroleague που τόσο πολύ επιδιώκει να φτάσει τα τελευταία χρόνια.

Για να τα καταφέρουν φυσικά και να προσθέσουν μία ακόμη ευρωπαϊκή κούπα στην τροπαιοθήκη τους, οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει - μεταξύ άλλων - να βρουν τον δικό τους ήρωα! Εκείνος που θα μιλήσει στα κρίσιμα σημεία, θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του, θα καταθέσει ψυχή και σώμα στο παρκέ της «Etihad Arena» και θα εξελιχθεί στον απόλυτο πρωταγωνιστή, στον X-Factor, όπως είχαν κάνει κατά το παρελθόν οι Ρίβερς, Σπανούλης και Πρίντεζης.

Ντέιβιντ Ρίβερς (1997)

Η τρίτη συμμετοχή του Ολυμπιακού σε Final Four αποδείχθηκε και η πιο τυχερή για τον σύλλογο, καθώς, μετά τους χαμένους τελικούς το 1994 στο Τελ Αβίβ και το 1995 στη Σαραγόσα, κατάφερε να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης, τη μαγική και ονειρική σεζόν του 1996/97, που ολοκληρώθηκε με το Triple Crown! Όπως τα περισσότερα... παραμύθια, έτσι και αυτό, ξεκίνησε με πολλές δυσκολίες για τους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι και είχαν τον αήμνηστο, Ντούσαν Ίβκοβιτς, στον πάγκο τους στην πρώτη του χρονιά στην ομάδα, ενώ, οι φήμες της εποχής ήθελαν τον Ντέιβιντ Ρίβερς κοντά στην πόρτα της εξόδου.



Η σεζόν ξεκίνησε με μέτρια πορεία και αρκετή εσωστρέφεια, με τον Ολυμπιακό να δυσκολεύεται αρκετά στις φάσεις των ομίλων. Παρ' όλα αυτά προχώρησε και στους «16» απέκλεισε την Παρτίζαν με δύο τεράστια διπλά στο Βελιγράδι, προτού πανηγυρίσει την πρόκριση στο Final Four της Ρώμης, πετώντας εκτός με 2-0 νίκες τον «αιώνιο αντίπαλο»!

Ένα παραμύθι που όπως εξελίχθηκε δεν γινόταν να μην είχε... happy end για τους Πειραιώτες, πανηγυρίζοντας την πρώτη τους Ευρωλίγκα στο κατακόκκινο, «PalaEUR», μετά τις νίκες επί της Ολίμπια Λιουμπλιάνας (74-65) και της Μπαρτσελόνα (73-58) στον ημιτελικό και τον τελικό αντίστοιχα!



Απόλυτος πρωταγωνιστής των «ερυθρόλευκων» δεν ήταν άλλος από τον Ντέιβιντ Ρίβερς! Έχοντας πιάσει λιμάνι το καλοκαίρι του 1995, ο Αμερικανός γκαρντ βρέθηκε εκείνο το τριήμερο της Μ. Εβδομάδας (22-24/05) στη ζώνη του... λυκόφωτος, οδηγώντας τον Ολυμπιακό προς την κούπα! Κάνοντας μυθικά πράγματα στο παρκέ, ο 30χρονος τότε άσος μπήκε «αφηνιασμένος» και αποφασισμένος να φέρει το τρόπαιο προς Πειραιά μεριά. Με 28 πόντους (6/10δ., 2/3τρ., 10/10β.) και 5 ασίστ, «καθάρισε» την Ολίμπια, για να ακολουθήσει η μαγική εμφάνιση επί των πανίσχυρων τότε «μπλαουγκράνα» με 26 πόντους (6/9δ., 1/3τρ., 11/14β.), 6 ριμπάουντ, 3 ασίστ και ισάριθμα κλεψίματα, κερδίζοντας επάξια το βραβείο του MVP! Οι 54 πόντοι που σημείωσε σε εκείνο το Final 4, αποτελούν μέχρι και σήμερα την 7η καλύτερη επίδοση στην ιστορία του θεσμού!

Τζος Τσίλντρες (2010)

Από το... έπος της Ρώμης και μέχρι το 2010, ο Ολυμπιακός θα ξαναπάει άλλες δύο φορές σε Final Four της Ευρωλίγκας, το 1999 στο Μόναχο και το 2009 στο Βερολίνο, ωστόσο σε αμφότερες τις περιπτώσεις θα μείνει εκτός τελικού. Παρ' όλα αυτά, ήταν πια σαφές πως η ιδιοκτησιακή αλλαγή στον σύλλογο το 2006 και η ενασχόληση των αδελφών Αγγελόπουλων με την ομάδα, έφερε... ούριο άνεμο και πακτωλό χρημάτων στους «ερυθρόλευκους».

Έτσι λοιπόν, το 2010, ο Ολυμπιακός με τον Παναγιώτη Γιαννάκη στην άκρη του πάγκου και με μπάτζετ που ξεπερνούσε τα 30 εκατομμύρια ευρώ, πήγε στο Παλέ Ντε Μπερσί του Παρισιού ως το απόλυτο φαβορί του Final Four. Με παίκτες όπως οι Παπαλουκάς, Σχορτσιανίτης, Τεόντοσιτς, Κλέιζα, Μπουρούσης, Μπέβερλι, Βούισιτς και Τσίλντρες μεταξύ άλλων, ο σύλλογος του Πειραιά έμοιαζε έτοιμος για το δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο. Ο τελευταίος μάλιστα, όντας Νο. 6 του ντραφτ του ΝΒΑ 2004, ήρθε «καρφί» από τον μαγικό κόσμο με τριετές συμβόλαιο 20 εκατ. δολαρίων!



Τελικώς, για πολλούς και διάφορους λόγους, το όνειρο έμεινε στου δρόμου τα μισά, μετά την εύκολη ήττα με σκορ 86-68 από την Μπαρτσελόνα στον τελικό της διοργάνωσης.

Εκείνο που μένει όμως στο μυαλό όλων των μπασκετόφιλων - βλέπε τις πρόσφατες δηλώσεις του Νίκολα Γιόκιτς στα playoffs του ΝΒΑ - ήταν το απίθανο καλάθι του Τσίλντρες στα τελευταία 2,6 δευτερόλεπτα του ημιτελικού με την Παρτίζαν, με το οποίο ο Ολυμπιακός έστειλε το ματς στην παράταση και τελικώς το κέρδισε. Παρά το γεγονός ότι ήταν το απόλυτο φαβορί κόντρα στους Σέρβους, η ομάδα του «Δράκου» χρειάστηκε ένα τρελό tap-in του «αφάνα» από το airball του Τεόντοσιτς, σε μια από τις πιο iconic στιγμές στην ιστορία των Final Four!

Γιώργος Πρίντεζης (2012)

Και μιλώντας για iconic στιγμές που σημάδεψαν την ιστορία του Ολυμπιακού, του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά και της ίδιας της διοργάνωσης, δεν μπορεί να μην αναφερθεί κανείς στο έπος της Κωνσταντινούπολης τον Μάιο του 2012!

Εκείνη τη σεζόν, η διοίκηση πήρε την απόφαση να αλλάξει ρότα και φιλοσοφία, να χαμηλώσει το μπάτζετ και να ξεκινήσει κάτι από την αρχή, επενδύοντας σε έναν νεαρό κορμό παικτών. Ιδανικός για αυτή τη δουλειά δεν ήταν άλλος από τον «Σοφό», ο οποίος και διένυε τη δεύτερη θητεία του στον «ερυθρόλευκο» πάγκο.

Η σεζόν δεν ξεκίνησε καλά, καθώς είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, και πολλές ήταν οι φωνές που ήθελαν την ομάδα να φτάνει μέχρι το Top-16 εκείνης της εποχής. Όσο περνούσε ο καιρός, το ρόστερ έδενε, αποκτούσε μια μοναδική σκληροτράχηλη ταυτότητα αυταπάρνησης και πάθους, ενώ, σε συνδυασμό με τις προσθήκες των Ντορσεϊ και Έισι Λο αργότερα, δημιουργήθηκε μια απίθανη ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.



Στην ομορφότερη ιστορία από καταβολής Ευρωλίγκας, τα «μωρά» του Ντούντα, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, πήραν το εισιτήριο για το Final Four της Κωνσταντινούπολης. Με μάτι που... γυαλίζει και γεμάτη δίψα για διάκριση, ο νεανικός Ολυμπιακός θα κάμψει την αντίσταση της Μπαρτσελόνα (68-64) στον ημιτελικό χάρη στην αρχηγική εμφάνιση του Βασίλη Σπανούλη με 21 πόντους, 6 ασίστ και ένα τεράστιο τρίποντο που «κλείδωσε» τη νίκη στα 90 δευτερόλεπτα πριν το τέλος για το 66-61, αλλά και την ασίστ στον Ντόρσεϊ στα 16'' για το 68-64!

Στον τελικό περίμενε η πανίσχυρη, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, του κόουτς Καζλάουσκας και των Κιριλένκο, Τεόντοσιτς, Σισκάουσκας, Κρστιτς και Κριάπα. ευελπιστώντας να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια. Η αλήθεια είναι πως έφτασε πολύ κοντά, καθώς, δύο λεπτά πριν το τέλος της τρίτης περιόδου, η «αρκούδα» προηγούταν με 19 πόντους (53-34).



Κάπου εκεί ξεκίνησε η μεγαλύτερη αντεπίθεση που είδαμε ποτέ σε τελικό Euroleague, με τους Πειραιώτες να... μασούν σίδερα στην άμυνα και τους Παπανικολάου και Πρίντεζη να βγαίνουν μπροστά! Στα τελευταία λεπτά, ο Ίβκοβιτς έριξε στο παρκέ τους δύο προαναφερθέντες, τον Σπανούλη, τον Μάντζαρη και τον Χάινς, ποντάροντας εν πολλοίς και στην ελληνική ψυχή. Με... Ολύμπια ψυχραιμία, ο 21χρονος τότε Παπανικολάου μείωσε από την γραμμή των βολών σε 61-60 στα 10'' πριν το τέλος, με τον Σισκάουσκας λίγο μετά να λυγίζει από το βάρος και να αστοχεί στο δικό του σετ βολών!

Τότε ήταν η μεγάλη ώρα του Πρίντεζη, με τον θρύλο της ομάδας να παίρνει την μπάλα από ασίστ του κλεισμένου Σπανούλη και με το περίφημο πλέον «πεταχτάρι» να οδηγεί τον Ολυμπιακό σε μια θρυλική ανατροπή και στον δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο, ολοκληρώνοντας το... θαύμα των θαυμάτων!

Βασίλης Σπανούλης (2013)

Το «ερυθρόλευκο» όνειρο συνεχίστηκε και την επόμενη αγωνιστική σεζόν, το 2012/13, αυτή τη φορά όμως, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στο τιμόνι της ομάδας. Πιστός στη δική του μοναδική και άκρως πετιχυμένη «συνταγή», ο Ολυμπιακός προχώρησε σε ελάχιστες προσθαφαιρέσεις του ρόστερ, κρατώντας ουσιαστικά τον ίδιο κορμό.

Το... μενού αυτήν τη φορά είχε Λονδίνο και την «Ο2 Arena», εκεί όπου οι Πειραιώτες ταξίδεψαν ως πρωταθλητές με στόχο τη διατήρηση των σκήπτρων τους.



Πρώτο θύμα τους ήταν ξανά η ΤΣΣΚΑ Μόσχας που έψαχνε για αντίδραση, όμως έπεσε πάνω στην εκπληκτική άμυνα του Ολυμπιακού, γνωρίζοντας έτσι την ήττα με 69-52 και μάλιστα με κάτω τα χέρια! Στον τελικό, το σύνολο του Μπαρτζώκα θα αντιμετώπιζε την εκπληκτική Ρεάλ Μαδρίτης των Ρούντι, Ροντρίγκεθ, Μίροτιτς, Γιουλ και Ρέγες.

Οι Ισπανοί μπήκαν με το πόδι πατημένο στο «γκάζι», κλείνοντας στο πρώτο δεκάλεπτο στο +17 (27-10). Την περασμένη σεζόν, ο Ολυμπιακός που είχε επιστρέψει από το -19, έδειξε για ακόμη μια φορά στο Λονδίνο από τί μέταλλο ήταν φτιαγμένος και πως ήταν ένα σύνολο, μια «οικογένεια» που θα πάλευε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.



Συγκινητικοί σε αυτή τη νέα μεγάλη ανατροπή ήταν οι Έισι Λο (20π.), Χάινς, Περπέρογλου και Άντιτς, ωστόσο, το έναυσμα το έδωσε ο αρχηγός. Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν άφαντος στο πρώτο ημίχρονο, μένοντας στο... μηδέν. Στο δεύτερο 20λεπτο ωστόσο, ντύθηκε «Kill Bill» και με τρία μαζεμένα τρίποντα στα πρώτα δύο λεπτά της τρίτης περιόδου, έβαλε για πρώτη φορά τον Ολυμπιακό σε θέση οδηγού. Ακολούθησαν άλλα δύο τέτοια σουτ στην 4η περίοδο, το ένα μάλιστα από τον... Πειραιά, με τον θρύλο της ομάδας να βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην κατάκτηση του τίτλου (100-88), ολοκληρώνοντας τον τελικό με 22 πόντους και 4 ασίστ, επιδόσεις που τον ανέδειξαν και στον MVP του Final 4!