Seattle SuperSonics: Η ομάδα που έγινε «ψίθυρος» στα αποδυτήρια της ιστορίας

1979: Η κατάκτηση της κορυφής

Το απόγειο ήρθε στις 1 Ιουνίου 1979. Οι Sonics κατέκτησαν το πρώτο και μοναδικό τους πρωτάθλημα NBA, επικρατώντας με 4-1 των Ουάσινγκτον Μπούλετς. Ο Ντένις Τζόνσον ήταν ο στυλοβάτης της άμυνας, ο Τζακ Σίμα κυριαρχούσε στη ρακέτα και ο Γκας Ουίλιαμς ήταν ο εγκέφαλος της επίθεσης. Ο Λένι Γουίλκενς, με τη σοφία του και την ψυχραιμία του, καθοδήγησε μια ομάδα που συνδύαζε ταλέντο, σκληράδα και ομαδικότητα.

Το πρωτάθλημα αυτό δεν ήταν απλώς ένας τίτλος. Ήταν μια επιβεβαίωση ότι το Σιάτλ μπορούσε να σταθεί απέναντι στα μεγαθήρια της εποχής — ότι μια πόλη χωρίς την παραδοσιακή μπασκετική αίγλη μπορούσε να γράψει ιστορία. 

Τα ’90s: Η εποχή των σούπερσταρ

Η δεκαετία του ’90 ήταν η πιο θεαματική περίοδος της ομάδας. Με τον Τζωρτζ Καρλ στον πάγκο, τον Γκάρι Πέιτον να «κλειδώνει» κάθε αντίπαλο και τον Σον Κέμπ να κάνει καρφώματα που ήταν πάντα highlights, οι Σονικς έγιναν πρωταγωνιστές του NBA.

Ο «Glove» και ο «Reign Man» δεν ήταν απλώς συμπαίκτες. Ήταν το πιο εκρηκτικό δίδυμο της εποχής τους, με alley-oops που έκοβαν την ανάσα και trash talk που έφτανε ως τις εξέδρες.

Το 1996 ήταν η χρονιά που πλησίασαν ξανά στην κορυφή. Στον τελικό αντιμετώπισαν τους Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. Αν και έχασαν τη σειρά με 4-2, οι Σονικς κέρδισαν τον σεβασμό όλων. Το Seattle Coliseum – που τότε λεγόταν KeyArena – σειόταν σε κάθε παιχνίδι, καθώς οι φίλαθλοι ζούσαν και ανέπνεαν για αυτή την ομάδα.
 

«Ήταν μια από τις καλύτερες ατμόσφαιρες που έχω ζήσει ποτέ. Το Σιάτλ αγαπάει το μπάσκετ με τρόπο που λίγες πόλεις το κάνουν»

 

 

Στιβ Κερ

Η «παρακμή» και η μετακόμιση-σοκ

Οι αρχές της δεκαετίας του 2000 βρήκαν τους Σονικς χωρίς σαφή προσανατολισμό. Οι αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η γήρανση του ρόστερ και η απομάκρυνση από το κοινό δημιούργησαν ρωγμές.

Το 2007, ο «φρέσκος» από την Οκλαχόμα επιχειρηματίας Κλέι Μπένετ αγόρασε την ομάδα. Ένα χρόνο μετά, χωρίς να μπορέσει να εξασφαλίσει νέο γήπεδο στο Σιάτλ, την μετέφερε στην Οκλαχόμα Σίτι και οι Σονικς έγιναν.... Θάντερ. Και το Σιάτλ έμεινε χωρίς ομάδα.

Το γεγονός προκάλεσε οργή, θλίψη και αγανάκτηση. Χιλιάδες φίλαθλοι βγήκαν στους δρόμους. Ο δήμος της πόλης κατέθεσε αγωγές. Αλλά τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει το αναπόφευκτο. Μια από τις πιο αγαπητές ομάδες της λίγκας είχε πλέον σβηστεί από τον χάρτη.

Το 2008 ήταν η χρονιά που σημάδεψε για πάντα την ιστορία του συλλόγου. Η μετακόμιση στην Οκλαχόμα Σίτι ήταν ένα σοκ για μια ολόκληρη γενιά φιλάθλων. Το όνομα “SuperSonics” μπήκε στο συρτάρι, μαζί με τα παλιά ριπλέι, τα περιοδικά, τις φανέλες και τα όνειρα.

Η νοσταλγία που μένει για πάντα 

Παρότι η ομάδα έχει εξαφανιστεί από το 2008, οι αναμνήσεις παραμένουν πιο ζωντανές από ποτέ. Φίλαθλοι φορούν ακόμα τις φανέλες του Κεμπ και του Πέιτον. Στους δρόμους του Σιάτλ μπορεί ακόμη να δεί κανείς αυτοκόλλητα με το λογότυπο των Σονικς. Και κάθε φορά που κάποιος παίκτης όπως ο Κέβιν Ντουράντ (ο οποίος έπαιξε στην ομάδα για μια και μοναδική σεζόν) μιλά για εκείνη την εποχή, το θέμα επιστρέφει στο προσκήνιο.

«Αν είχα παίξει παραπάνω από έναν χρόνο εκεί, η ιστορία μου θα ήταν αλλιώς. Λατρεύω ακόμα το Σιάτλ»

Κέβιν Ντουράντ

Το αίτημα και το αίσθημα για επιστροφή παραμένει έντονο. Ο δήμος έχει εγκρίνει σχέδιο για ανακαίνιση της KeyArena, και το NBA αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο επέκτασης. Οι Σονικς δεν είναι απλώς μια χαμένη ομάδα. Είναι ένα κομμάτι πολιτισμού που περιμένει να ξαναβρεί τη θέση του.

Οι Σονικς δεν έφυγαν ποτέ από την καρδιά κανενός 

Οι Seattle SuperSonics δεν ήταν ποτέ απλά μια ομάδα. Ήταν τα Σαββατόβραδα σε παγωμένα μπαρ. Ήταν οι φωνές στα ραδιόφωνα. Ήταν παιδικές αναμνήσεις, εφηβικές συγκινήσεις και μια μπασκετική ταυτότητα που πέρασε από πατέρα σε γιο.

Μπορεί να έφυγαν από τον χάρτη του NBA, αλλά δεν έφυγαν ποτέ από το μυαλό όσων αγάπησαν το μπάσκετ. Και ίσως, κάποια μέρα, η πράσινη και χρυσή φανέλα να φορεθεί ξανά. Σε ένα γήπεδο στο Σιάτλ. Με τις ίδιες κραυγές, τα ίδια δάκρυα, την ίδια πίστη.

sdna.gr