Ο Νέστα και η Λάτσιο: Μια ιστορία αγάπης με άσχημο τέλος

Βρισκόμαστε στη Ρώμη κάπου προς τα τέλη της δεκαετίας του 80′.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Η Λάτσιο αντιμετωπίζει την Λοντιτζιάνι στον τελικό ενός παιδικού τουρνουά. Κανένας τους δεν το ξέρει εκείνη τη στιγμή αλλά οι λιγοστοί τυχεροί φίλαθλοι που πήγαν να δουν τα παιδιά τους να παίζουν μπάλα βλέπουν τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα δυο παικτών που τα επόμενα χρόνια θα παίξουν στο Καμπιονάτο, θα κερδίσουν τίτλους, θα γίνουν αρχηγοί των δυο μεγάλων ομάδων της πόλης και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να φτάσει η Ιταλία στην κατάκτηση του Μουντιάλ το 2006. Αυτή ήταν η πρώτη κόντρα του Αλεσάντρο Νέστα με τον Φραντσέσκο Τότι, που γεννήθηκαν την ίδια χρονιά, στην ίδια πόλη, ακολούθησαν μια σχετικά ίδια πορεία ως ένα σημείο και κατέληξαν δυο μεγάλοι αντίπαλοι εντός γηπέδων αλλά φίλοι εκτός.

Η Λοντιτζιάνι κέρδισε εκείνο το ματς με 1-0 χάρη σε ένα γκολ με απ’ευθείας εκτέλεση φάουλ του Τότι, που τότε ακόμα φορούσε το 8. Στο μέλλον οι μονομαχίες τους θα γίνονταν πιο αστραφτερές καθώς λίγο καιρό αργότερα ο Τότι άφησε την άσημη Λοντιτζιάνι και εντάχθηκε στις ακαδημίες της Ρόμα. Όπως πιθανόν ξέρετε ήδη, αν ακούσατε το πρόσφατο επεισόδιο μας στο πόντκαστ «El Sombrero Stories», πριν γίνει σημαία της αγαπημένης του ομάδας ο Τότι βρέθηκε κοντά στο να κλείσει στη μεγάλη αντίπαλο της. Το τρομερό είναι ότι μια παρόμοια ιστορία έχει και ο Νέστα!

Νέστα και Τότι σε μια σκηνή που επαναλήφθηκε πολλές φορές στα τέλη των 90s

Λίγα χρόνια πριν από αυτό το ματς ο Νέστα έπαιζε κι αυτός στις ακαδημίες μιας άλλης άσημης ομάδας της πόλης, της Τσινετσιτά. Εκεί τον είδε μια μέρα ο Φραντσέσκο Ρόκα. Ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι το πιτσιρίκι που έπαιζε τότε ακόμα στο κέντρο μπορεί να κάνει καριέρα. Υπήρχε όμως ένα προβληματάκι. Ο Ρόκα ήταν παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Ρόμα και εκείνα τα χρόνια λειτουργούσε ως σκάουτ για την παλιά του ομάδα. Η οικογένεια Νέστα όμως υποστήριζε φανατικά… τους άλλους. Όταν λοιπόν ο Ρόκα προσέγγισε τον Τζουζέπε Νέστα και του έκανε μια δελεαστική πρόταση για να πάρει το παιδί του στη Ρόμα, ο μπαμπάς έκανε αυτό που κανένας πατέρας που δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το ποδόσφαιρο δεν θα καταλάβει ποτέ πώς μπορεί να συμβεί. Απέρριψε την πρόταση για το γιο του γιατί δεν άντεχε στην ιδέα ότι το ίδιο του το αίμα θα φορούσε τη φανέλα της μεγάλης αντιπάλου της Λάτσιο. Ο Νέστα περιγράφει: “Όλη μου η οικογένεια υποστηρίζει τη Λάτσιο. Ο παππούς, ο μπαμπάς, ο αδερφός. Δεν είχα ποτέ επιλογή να διαλέξω κάτι άλλο, παρ’ότι ζούσαμε σε μια περιοχή που σχεδόν όλοι ήταν Ρόμα. Στη γειτονιά ξεχωρίζαμε. Ήμασταν οι Νέστα που υποστηρίζουν τη Λάτσιο. Όταν ήρθε η πρόταση από τη Ρόμα ο μπαμπάς μου λειτούργησε ως φονταμενταλιστής της Λάτσιο και την απέρριψε”.

Αυτό το οπαδικό πείσμα του πατέρα του δεν κατέστρεψε πάντως τις όποιες ελπίδες είχε για να γίνει ποδοσφαιριστής. Ένα χρόνο αργότερα ο μπαμπάς διάβασε στην εφημερίδα ότι η Λάτσιο κάνει ανοιχτά δοκιμαστικά για παιδιά. Αν και εκείνη τη μέρα ήταν άρρωστος, πήρε ό,τι φάρμακο μπορούσε να πάρει, στάθηκε στα πόδια του και πήγε τον μικρό να δοκιμαστεί. Ο μύθος λέει ότι εκεί έπιασε έναν από τους προπονητές και με μια έκφραση απόγνωσης του εξήγησε τη στριμόκωλη κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί: “Μου τον ζητάνε από τη Ρόμα, μην τον αφήσετε να καταλήξει εκεί”. Στο τέλος της ημέρας ο 9χρονος Αλεσάντρο ήταν ανάμεσα σε αυτούς που επιλέχθηκαν. Ο μπαμπάς είχε πετύχει τον στόχο του: Ο γιος του φορούσε πια τα γαλανόλευκα.

Στα οχτώ χρόνια που έκατσε στις ακαδημίες ο Νέστα πέρασε από πολλές θέσεις. Αν και όλοι διέκριναν ότι έχει τα προσόντα για να κάνει το βήμα παραπάνω, κανένας δεν ήταν σίγουρος για το ποια ήταν η ιδανική θέση για να το πετύχει αυτό. Ξεκίνησε ως μέσος, έπαιξε για λίγο στην επίθεση και στη συνέχεια κατέληξε ακραίος μπακ. Αν και ως τέτοιος ανέβηκε στην πρώτη ομάδα και έφτασε να κάνει το ντεμπούτο του την άνοιξη του 1994, ο ίδιος θεωρούσε ότι ήταν τραγικός σε αυτό το ρόλο. “Ήμουν μια καταστροφή σε αυτή τη θέση. Ήθελα να κάνω σέντρα, εντόπιζα τον στόχο μου αλλά η μπάλα δεν πήγαινε ποτέ εκεί”.

Για καλή του τύχη λίγους μήνες μετά το ντεμπούτο του κατέφτασε στη Λάτσιο ο Ζντένεκ Ζέμαν, που εκτός από υπέρμαχος του επιθετικού ποδοσφαίρου ήταν πάντα και θιασώτης της προώθησης νέων παιδιών. Αυτό που δεν μπορούσε να κάνει κανείς μέχρι τότε, ο Ζέμαν το κατάφερε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Ο Νέστα δηλώνει: “Έπαιζα ως ακραίο μπακ μέχρι που ήρθε μια μέρα ο Ζέμαν και μου είπε: Εσύ θα παίζεις σέντερ μπακ. Έτσι άλλαξε η ζωή μου”. Καθόλου τυχαία λίγα χρόνια αργότερα ο ίδιος άνθρωπος έδωσε στον Τότι τη φανέλα με το 10 και την ώθηση που χρειαζόταν για να γίνει ηγέτης της Ρόμα.

Λίγο πριν τον ερχομό του Ζέμαν είχε λάβει χώρα ένα σκηνικό που υπό άλλες συνθήκες μπορεί και να κατέστρεφε το μέλλον ενός ανερχόμενου παίκτη. Σε ένα οικογενειακό διπλό του ανέθεσαν το μαρκάρισμα του Πολ Γκασκόιν. Η ένταση μεταξύ τους ξέφυγε σε κάποιες στιγμές και σε μια διεκδικούμενη μπαλιά έπεσαν και οι δυο δυνατά για τάκλιν. Από τις φωνές του Άγγλου όλοι κατάλαβαν πως κάτι άσχημο είχε συμβεί. Η διάγνωση τελικά ήταν κάταγμα κνήμης και περόνης. Ένας τραυματισμός που ουσιαστικά τέλειωσε και την καριέρα του στη Λάτσιο. Παρ’ότι κανένας δεν κατηγόρησε άμεσα τον Νέστα, το κλίμα δεν ήταν και το καλύτερο γι’αυτόν. “Στην αρχή έτρεμα σαν το φύλλο” θυμάται ο ίδιος. Μην ξεχνάμε πως ήταν ένας 18χρονος άσημος αμυντικός που είχε μόλις προωθηθεί στην πρώτη ομάδα και ο Άγγλος ήταν ο μεγάλος σταρ και η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου έως τότε. Σύντομα όμως ο Άγγλος στήριξε τον μικρό λέγοντας ότι δεν έφταιγε αυτός και επειδή είναι ο Γκασκόιν του έκανε και δώρο: Πέντε ζευγάρια παπούτσια και ένα… σετ ψαρέματος.

Αν και ο πρόεδρος Κρανιότι προσφέρθηκε να αγοράσει στον Ζέμαν όποιον αμυντικό ήθελε, ο Τσέχος τον διαβεβαίωσε πως δεν υπήρχε λόγος γιατί “έχω τον μικρό για το κέντρο της άμυνας”. Κάπως έτσι ο Νέστα έγινε μια από τις κολώνες της Λάτσιο, καθιερώθηκε, εξελίχθηκε και μόλις στα 21 του έφτασε να φοράει ακόμα και το περιβραχιόνιο. Σαν αρχηγός κέρδισε μαζί της το κύπελλο τη σεζόν 97-98 (σκοράροντας μάλιστα στον διπλό τελικό με τη Μίλαν) που ήταν ο πρώτος τίτλος της ομάδας μετά από 24 χρόνια! Εκτός από ικανός και χαρισματικός σέντερ μπακ θεωρούταν ήδη ένας τοπικός ήρωας για τους λατσιάλι, ένα παιδί του συλλόγου που μπορεί να εξελιχθεί σε σημαία. Η πεποίθηση αυτή επιβεβαιωνόταν από το γεγονός ότι απέρριπτε όποιες προτάσεις έφτασαν στον ατζέντη του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ανάμεσα στις ομάδες που ρώτησαν για τη διαθεσιμότητα του, ήταν η Γιουβέντους και η Ρεάλ. Γι’αυτόν όμως η Λάτσιο ήταν πάνω από όλα.

Αγωνιστικά, το αρχοντικό του στιλ και η άνεση με την οποία έκοβε τις επιθέσεις του έδιναν ένα διαφορετικό κύρος. Κάποιοι τον αποκαλούσαν «ο Ρονάλντο των αμυντικών», κάποιοι άλλοι τον φώναζαν «υπουργό άμυνας». Σε μια εποχή που οι αμυντικοί φημίζονταν για τη σκληράδα τους, ο Νέστα μάρκαρε σαν αριστοκράτης και έκλεβε τη μπάλα χωρίς τραμπουκισμούς και αίματα. “Ήταν από τους καλύτερους που έχω αντιμετωπίσει. Μαζί του ήσουν σίγουρος πως είχες τη μπάλα και ξαφνικά ανακάλυπτες ότι την είχε πλέον αυτός. Ήταν τόσο καθαρός που δεν τραβούσε ποτέ τη φανέλα” έχει δηλώσει ο Ντάριο Χούμπνερ. Κάτι παρόμοιο έχει πει και ο Ζλάταν: “Κάποιοι αμυντικοί προσπαθούσαν είτε με τα λόγια, είτε με χτυπήματα να με κάνουν να φοβηθώ. Έβριζαν την οικογένεια μου, με έλεγαν τσιγγάνο, τέτοια πράγματα. Συνήθως αυτό το έκαναν από φόβο. Ήξεραν ότι δεν μπορούσαν να με αντιμετωπίσουν αλλιώς. Αλλά δεν ήταν όλοι έτσι. Ο Νέστα και ο Μαλντίνι για παράδειγμα δεν ήταν. Γι’αυτό τους σέβομαι τόσο, γιατί ήταν τόσο δύσκολο να τους αντιμετωπίσεις παρ’ότι ήταν σιωπηλοί σαν το ψάρι”.

“Η τέχνη της άμυνας”
Κεφάλαιο: Ο Νέστα στη Λάτσιο

Με αυτόν αρχηγό αλλά και ηγέτη στην άμυνα η Λάτσιο σήκωσε ακόμα πέντε κούπες εκείνη τη χρυσή περίοδο της από το 1998 έως το 2000. Ανάμεσα τους το Κύπελλο Κυπελλούχων και το ιστορικό νταμπλ της σεζόν 1999-00. Στο ίδιο διάστημα ψηφίστηκε ως ο καλύτερος νέος παίκτης της Σέριε Α και στη συνέχεια ήταν για μια σερί τριετία ο καλύτερος αμυντικός του Καμπιονάτο. Ενός πρωταθλήματος που όπως όλοι θυμόμαστε οι αμυντικοί ήταν οι περισσότεροι επιστήμονες της άμυνας.

Εκείνο το διάστημα η Ρώμη είχε γίνει το κέντρο του ιταλικού ποδοσφαίρου. Οι δυο ομάδες της πόλης έκαναν σπουδαίες μεταγραφές, κέρδιζαν τίτλους και γενικότερα πρωταγωνιστούσαν. Τα ντέρμπι είχαν μια διαφορετική αίγλη, καθώς διακυβευόταν πολλά. Ο Νέστα δηλώνει: “Έχω παίξει σε πολλά μεγάλα ματς, ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά ποτέ δεν έχω υποφέρει περισσότερο συναισθηματικά από όσο υπέφερα στα ντέρμπι με τη Ρόμα. Υπέφερα γιατί για την πόλη το ντέρμπι ήταν ό,τι πιο σημαντικό υπήρχε. Η πίεση που ένιωθες σε αυτά τα ματς είχε αντίκτυπο και στην προσωπική σου ζωή και στην εξέλιξη όλης της σεζόν”.

Στο επίκεντρο εκείνης της μεγάλης κόντρας της Λάτσιο με τη Ρόμα βρίσκονταν δυο παιδιά των συλλόγων, που όπως είδαμε είχαν παρόμοια πορεία. Με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις (όπως όταν ο Τότι είχε δείξει ένα προκλητικό μπλουζάκι μετά από γκολ σε ντέρμπι) οι δυο τους είχαν πάντα πολύ καλές σχέσεις εκτός αγωνιστικού χώρου. “Ο Τότι είναι φίλος μου. Φυσικά εκείνα τα χρόνια δεν το φωνάζαμε. Παίζαμε μαζί στην εθνική, κάναμε παρέα αλλά ήταν ανεπίτρεπτο να κυκλοφορούμε μαζί στην πόλη. Δεν το επέτρεπε η αντιπαλότητα των ομάδων μας. Φτάσαμε στο σημείο να αγνοούμε ο ένας τον άλλον όταν βρισκόμασταν στη Ρώμη. Παρ’όλα αυτά τον θεωρώ ένα σπουδαίο παίκτη και ένα εξαιρετικό παιδί. Και πλέον μπορώ να πω με άνεση ότι είναι φίλος μου.”

Από το 2001 και μετά ο Σέρζιο Κρανιότι άρχισε να έχει οικονομικά και νομικά προβλήματα. Αυτά δεν άργησαν να αγγίξουν και την ομάδα. Το καλοκαίρι του 2001 πουλήθηκαν ο Νέντβεντ, ο Σάλας και ο Βερόν αλλά και πάλι τα χρήματα δεν έφτασαν για να μπαλώσουν τις τρύπες. Τη σεζόν 2001-02 οι παίκτες έπαιζαν απλήρωτοι για μήνες και κανένας δεν ήξερε με σιγουριά αν θα πάρουν ποτέ τα λεφτά τους. Ο Νέστα ήταν στο δυσκολότερο πόστο καθώς ως αρχηγός αλλά και παιδί του συλλόγου έπρεπε να έχει επαφή και με τις δυο πλευρές. Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι ούτε η δική του θέση δεν ήταν σίγουρη. Αυτό που ακολούθησε εκείνο το καλοκαίρι σημάδεψε εν μέρει τη ζωή του και άλλαξε τα σχέδια του. Το σενάριο που παίζει όλη του την καριέρα στη Λάτσιο και αποχωρεί εν μέσω αποθέωσης ως τεράστιος θρύλος έγινε καπνός. Τα επόμενα χρόνια στη Μίλαν κέρδισε τα πάντα και μετατράπηκε σε έναν από τους καλύτερους αμυντικούς στη σύγχρονη ιστορία αλλά ο τρόπος που έφυγε από το Ολίμπικο ήταν ο χειρότερος δυνατός.

Περιγράφει ο ίδιος: “Θυμάμαι ήταν η τελευταία μέρα των μεταγραφών κι εγώ έκανα προπόνηση με τη Λάτσιο όταν ήρθε ο γιος του Κρανιότι και μου είπε «Αλε, πηγαίνεις στη Μίλαν». Φυσικά όταν το άκουσα γέλασα. Μόνο που δεν ήταν τελικά αστείο. Με είχαν πουλήσει στα αλήθεια στη Μίλαν γιατί η ομάδα ήταν ένα βήμα από τη χρεοκοπία και το ξέραμε όλοι. Το ίδιο βράδυ ήμουν στο Σαν Σίρο για την παρουσίαση, που θα γινόταν πριν από ένα φιλικό Ίντερ-Μίλαν. Αν δείτε τη φάτσα μου κατά την παρουσίαση είναι λες και βρίσκομαι σε κηδεία. Eκεί είδα τον Κρέσπο με φανέλα της Ίντερ και μου είπε ότι τον πούλησαν κι αυτόν. Ήταν απίστευτο γιατί το ίδιο πρωί κάναμε μαζί προπόνηση στο Φορμέλο! Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα αν είχε μείνει κανείς στη Λάτσιο.”

Χωρίς να το θέλει αλλά και χωρίς να καταλάβει το πώς έγιναν όλα, βρέθηκε μέσα σε λίγες ώρες εκτός ομάδας. Ο Κρανιότι χρειαζόταν απεγνωσμένα ρευστό και ο Νέστα ήταν ένα από τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία του συλλόγου. Το θέμα όμως είναι ότι η αναγγελία της μεταγραφής δεν μεταφέρθηκε στον κόσμο με αυτόν τον τρόπο. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα και χωρίς καμία διευκρίνιση από τη διοίκηση που οι περισσότεροι πίστεψαν πως ο αρχηγός απλά πήδηξε την τελευταία στιγμή από το καράβι που βούλιαζε, για χάρη μιας άλλης ιταλικής ομάδας, την ώρα που αυτός υποτίθεται έφυγε για να σωθεί ο σύλλογος που μάλιστα του χρωστούσε 2 εκατομμύρια από απλήρωτους μισθούς. Μιλάμε για το χειρότερο δυνατό φινάλε σε μια σχέση αγάπης που κράτησε χρόνια. Όταν επέστρεψε στο Ολίμπικο λίγους μήνες μετά με τη φανέλα της Μίλαν ένα μέρος του κόσμου τον αποδοκίμασε, θεωρώντας τον προδότη. Ο εφιάλτης του εκείνη τη μέρα είχε και συνέχεια, καθώς λίγο πριν το τέλος αποχώρησε τραυματίας, ακούγοντας κι άλλα μπινελίκια.

Με τα χρόνια και αφού βγήκαν στην επιφάνεια οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η μεταγραφή, η σχέση των δυο πλευρών βελτιώθηκε. Ο Νέστα πάντως δεν συγχώρησε ποτέ τον Κρανιότι: “Για να επιβιώσει έπρεπε να πουλήσει κάποιους από εμάς και έτσι μας έκανε να φαινόμαστε προδότες. Δεν μας είπε ποτέ την αλήθεια, μας συμπεριφέρθηκε άσχημα. Δεν ήθελα να φύγω από τη Λάτσιο. Δυο χρόνια πριν είχα απορρίψει πρόταση της Ρεάλ και τελικά με έστειλαν με το ζόρι στη Μίλαν. Δεν είχα επιλογή να αρνηθώ. Η ομάδα είχε σοβαρό πρόβλημα και έπρεπε να καλυφθεί η τρύπα στα οικονομικά”.

“Η τέχνη της άμυνας”
Κεφάλαιο: Ο Νέστα ως ένας από τους καλύτερους αμυντικούς των τελευταίων δεκαετιών

https://blog.stoiximan.gr/alessandro-nesta-lazio/

BEST OF THEMASPORTS