Ούβε Ρέσλερ, ο αγαπημένος Γερμανός των οπαδών της Σίτι

Δεκαετία του 1990 και η νεοσύστατη Πρέμιερ Λιγκ έχει αρχίσει να προσελκύει ποδοσφαιριστές από κάθε μεριά του πλανήτη με σκοπό να πάρει ακόμα μεγαλύτερη λάμψη.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Την ίδια ώρα στο Μέιν Ρόουντ, την έδρα της Μάντσεστερ Σίτι, που δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα του σήμερα, οι φανατικοί τραγουδούν στους ρυθμούς του Go West, τεράστιου hit των Pet Shop Boys, για έναν Γερμανό επιθετικό που τους έχει πάρει την καρδιά. Το όνομά του Ούβε Ρέσλερ.

Γεννημένος το 1968 στο Άλτενμπουργκ της Ανατολικής Γερμανίας, κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης του σοσιαλιστικού καθεστώτος, ο Ρέσλερ μεγάλωνε με το όνειρο να παίξει ποδόσφαιρο στην Αγγλία και όχι στην χωρισμένη -στα δύο- χώρα του. «Προσπαθούσα να μάθω αγγλικά μέσα από κασέτες βρετανικών μουσικών συγκροτημάτων» θα πει ο ίδιος ενώ όταν έκλεινε τα μάτια του ονειρευόταν γκολ σε γήπεδα όπως το Άνφιλντ, το Γουέμπλεϊ και το Ολντ Τράφορντ.  Το ποδόσφαιρο το ξεκίνησε οργανωμένα στα 11 του χρόνια στη Λοκομοτίβ Λειψίας και είδε στα 18 του πράκτορες της Στάζι να τον περνούν από βασανιστική ανάκριση. Ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ της ζωής του. Η μυστική αστυνομία είχε πληροφορίες ότι κάποιοι συμπαίκτες του σχεδίαζαν να αυτομολήσουν στη Δυτική Γερμανία και ήθελαν από τον ίδιο να τους κατασκοπεύσει. Ο νεαρός επιθετικός αρνήθηκε και τότε τον απείλησαν ότι η καριέρα του στο ποδόσφαιρο μάλλον θα τελείωνε πολύ σύντομα. Το ταλέντο του και οι μάλλον καλές σχέσεις του μάνατζέρ του με την υπηρεσία του έσωσαν την καριέρα αλλά δυσκόλεψαν την ποδοσφαιρική ζωή του. Το ’89 υπέγραψε με τη Μάγδεμπουργκ, στην πρώτη κατηγορία της Ανατολικής Γερμανίας, σκοράροντας 19 τέρματα και μετά την Πτώση του Τείχους έφυγε για τη Δυναμό Δρέσδης μπαίνοντας παράλληλα σε μία μέτρια τριετία, με αρκετούς τραυματισμούς, έχοντας και ένα μέτριο πέρασμα από τη Νυρεμβέργη. Το σημαντικότερο βέβαια για τον ίδιο ήταν ότι πλέον μπορούσε να φύγει από τη χώρα και να δοκιμάσει την τύχη του στην Αγγλία.

Ο Ρέσλερ δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στο Νησί, χωρίς να πείσει, τον Φεβρουάριο του 1994, όταν και έμεινε για δύο εβδομάδες στην Μίντλεσμπρο. Αν και είχε κοπεί, εκεί έκανε τις πρώτες γνωριμίες με ανθρώπους του ποδοσφαίρου της χώρας ελπίζοντας για κάτι καλύτερο στο άμεσο μέλλον. Μία εβδομάδα αφότου είχε επιστρέψει στη χώρα του ταξίδευε και πάλι για την Αγγλία, και το Μάντσεστερ αυτή τη φορά, για να δοκιμαστεί από τους «πολίτες». Η Σίτι είχε χάσει με σοβαρό τραυματισμό τον Ιρλανδό επιθετικό Νάιαλ Κουίν και έπρεπε πάση θυσία να τον αντικαταστήσει. Χρήματα πολλά δεν υπήρχαν για να προσεγγίσει κάποιο μεγάλο όνομα και τότε κάποιος που είχε δει τον Ρέσλερ στην Μίντλεσμπρο πέταξε το όνομά του στο τραπέζι. Ο Μπράιαν Χόρτον, προπονητής της Σίτι, ρώτησε για την περίπτωσή του. Δεν είχε άλλωστε τίποτα να χάσει. Μόλις είδε ότι του έκανε -κυρίως σωματικά- μιας και ο Ρέσλερ είχε βρετανική κοψιά αποφάσισε να του δώσει την ευκαιρία. Ο Γερμανός θα έπαιζε με τους αναπληρωματικούς της Μάντσεστερ Σίτι απέναντι στην Μπέρνλι ξέροντας ότι δεν έπρεπε να αποτύχει για δεύτερη φορά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Οι ευκαιρίες άλλωστε δεν είναι ποτέ πολλές για τους άσημους σε ό,τι κι αν κάνουν. «Είχα να αγωνιστώ σε επίσημο αγώνα για περίπου 5 μήνες αλλά έδωσα τα πάντα. Σκόραρα δύο τέρματα και αποχώρησα με τρομερές κράμπες γύρω στο 60. Όταν βγήκα από το ντους ο προπονητής με περίμενε στα αποδυτήρια. Ήμουν νευρικός αλλά όταν άκουσα ότι θα μου έδινε συμβόλαιο μέχρι το τέλος της σεζόν έγινα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του πλανήτη». Το όνειρό του επιτέλους θα γινόταν πραγματικότητα.

Το επίσημο ντεμπούτο του έγινε στο 1-1 απέναντι στην ΚΠΡ όταν με ένα αριστοτεχνικό τακουνάκι πάσαρε στον Ντέιβιντ Ροκάστλ για το γκολ των «πολιτών» που έφερε και την ισοφάριση. Τότε ήταν που άρχισε να τον λατρεύει και η κερκίδα μιας και στο πρόσωπό του έβλεπαν κάποιον που εκτός της ποδοσφαιρικής τεχνικής, που την είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη, είχε και το απαιτούμενο πάθος που επιβάλλεται να έχει κάποιος για να φτάσει να γίνει σύνθημα στα χείλη των φανατικών της εξέδρας. Ο Γερμανός επιθετικός αγωνίστηκε σε 12 παιχνίδια μέχρι το τέλος της σεζόν σκοράροντας 5 πολύτιμα τέρματα που βοήθησαν την Σίτι να φτάσει τους 45 βαθμούς και με 3 βαθμούς διαφορά από την επικίνδυνη ζώνη να γλιτώσει τον υποβιβασμό. H άψογη μάλιστα συνεργασία του Ρέσλερ με δύο ακόμα παίκτες που είχε φέρει το ίδιο διάστημα ο Χόρτον για να βοηθήσουν, ο επιθετικός Πολ Γουόλς και ο εξτρέμ Πίτερ Μπίγκρι, έμπειροι παίκτες της εποχής, δεν άφηνε πλέον καμία αμφιβολία στον προπονητή για το αν θα έπρεπε να του δώσει κανονικό συμβόλαιο. Για την ιστορία και οι τρεις εκείνες μεταγραφικές κινήσεις είχαν κοστίσει μόλις 2 εκατομμύρια λίρες.

Η σεζόν 1994-1995 ήταν εκείνη που τον έκανε πραγματικό σταρ για την ομάδα της Μάντσεστερ Σίτι. Έχοντας μία άψογη συνεργασία με τον Γουόλς, ο Ρέσλερ ήταν ο πρώτος σκόρερ της Σίτι με 22 γκολ και ο Παίκτης της Χρονιάς της ομάδας βοηθώντας τα μέγιστα, για δεύτερη σερί σεζόν, στη μάχη της παραμονής. Την ίδια ώρα που η Μάντσεστερ Σίτι έβλεπε την τελευταία αγωνιστική να γλιτώνει τον υποβιβασμό μένοντας στην 17η θέση (τότε υπήρχαν 22 ομάδες και έπεφταν οι 4) ο πρόεδρος της ομάδας, και πρώην παίκτης – θρύλος, Φράνσις Λι, δήλωνε πως «Οι οπαδοί της ομάδας έχουν βρει τον ήρωα που έψαχναν εδώ και πολύ καιρό» φανερώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την αξία του Γερμανού επιθετικού που λάτρεψε και λατρεύτηκε στη γαλάζια μεριά της πόλης, χτίζοντας παράλληλα μία σπουδαία σχέση αμοιβαίας αγάπης.

Η επόμενη χρονιά ξεκίνησε με τον Ρέσλερ ως τον απόλυτο σταρ της ομάδας. Ο κόσμος τον λάτρευε και αυτός έπαιζε πλέον λες και ήξερε το αγγλικό στιλ από πάντα. Ένα «εννιάρι» ανίκητο στον αέρα που πάλευε με τρομερό πάθος σε όλες τις πλευρές του γηπέδου. Δυστυχώς η αγωνιστική πτώση της ομάδας γύρω στην πάντα δύσκολη περίοδο των Χριστουγέννων οδήγησε τον προπονητή Μπράιαν Χόρτον στην απόλυση με τον Άλαν Μπολ, μέλος της ομάδας του Μουντιάλ του ’66, να κάθεται στον πάγκο και να αλλάζει αμέσως πράγματα και καταστάσεις. Τα χνώτα τους μάλλον δεν ταίριαξαν ποτέ, με τον νέο προπονητή να χρησιμοποιεί στο δεύτερο μισό ένα πιο ευέλικτο σχήμα στην επίθεση δίνοντας θέση στη βασική ενδεκάδα στον Νάιτζελ Κλαφ και στον Μιχάιλ Καβελασβίλι που είχαν έρθει για τους τελευταίους μήνες της σεζόν.

Η εικόνα του Ούβε Ρέσλερ στον πάγκο την ώρα που η ομάδα μαχόταν για να σώσει την κατηγορία ήταν πολύ σκληρή για τους οπαδούς αλλά και για τον ίδιο. Τελικά η Σίτι δεν κατάφερε να σωθεί και οι οπαδοί της θα έχουν να θυμούνται τα δύο τρομερά τέρματα του «ήρωά» τους στα ντέρμπι της πόλης από εκείνη τη σεζόν. Το πρώτο ήταν με μία φανταστική λόμπα, εκτός περιοχής, για το Κύπελλο, απέναντι στον σπουδαίο Πίτερ Σμάιχελ. Ο Ρέσλερ άνοιξε το σκορ στο 11′ στο Ολντ Τράφορντ είδε όμως τους Καντονά και Σαρπ να γυρίζουν το παιχνίδι στο τέλος. Το δεύτερο ήταν για το πρωτάθλημα, στην έδρα της Σίτι. Ο Ρέσλερ είχε ισοφαρίσει για το 2-2 αλλά και πάλι η Γιουνάιτεντ πήρε το παιχνίδι με τον Γκιγκς στα τελευταία λεπτά σκορπώντας θλίψη στον ίδιο μιας και είχε περάσει στο γήπεδο στο 69′ σκοράροντας στην πρώτη του επαφή με την μπάλα, ξεσπώντας μαζί με τους φανατικούς στο πέταλο και δείχνοντας ξεκάθαρα στον Μπολ το λάθος που έκανε στη μη χρησιμοποίησή του. Τελικά ο Ρέσλερ παρέμεινε στην ομάδα και όταν ο Μπολ απολύθηκε, στην έναρξη της επόμενης σεζόν, και άρχισε να παίρνει -και πάλι- τα πάνω του σκοράροντας συνολικά 17 τέρματα σε μία σεζόν που βρήκε την Μάντσεστερ Σίτι στην 14η θέση της Δεύτερης Κατηγορίας.

Η σεζόν 1997-1998 ήταν η τελευταία του στο Μάντσεστερ καθώς η Σίτι έπεσε στην Τρίτη Κατηγορία και ο ίδιος, στα 29 του χρόνια, δεν μπορούσε δυστυχώς να παραμείνει έχοντας αρκετές προτάσεις από ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών. Μία εξ αυτών ήταν η πρωταθλήτρια Γερμανίας Καϊζερσλάουτεν του Ότο Ρεχάγκελ που τον έκανε δικό της ως μία καλή λύση για τον πάγκο. Έμεινε μαζί της για μία σεζόν και ουσιαστικά από εκεί κι έπειτα ξεκίνησε ένα περίεργο «ταξίδι» που ολοκληρώθηκε στην Λίλεστρομ το 2003. Τότε ήταν που η αγάπη του με τους οπαδούς της Σίτι έδειξε την πραγματική της αξία και πόσο είχε αντέξει στο πέρασμα του χρόνου.

Ο Ρέσλερ είχε διαγνωστεί με καρκίνο και βρισκόταν στις τελευταίες του θεραπείες όταν χτύπησε το τηλέφωνό του. Στην άλλη γραμμή ήταν ένας καλός του φίλος που βρισκόταν στο γήπεδο της Σίτι. «Άκου λίγο» του είπε, με τον Ρέσλερ να δακρύζει όταν κατάλαβε τι άκουγε. Ήταν το δικό τους σύνθημα για αυτόν. Για τον ήρωά τους. Οι οπαδοί της Σίτι τραγουδούσαν γι’ αυτόν. Για εκείνον τον Γερμανό που ήρθε κάποτε στην ομάδα τους και έδωσε για αυτήν τα πάντα. «Εκείνη η στιγμή μου έδωσε μεγάλη δύναμη να συνεχίσω να παλεύω» έχει παραδεχτεί ο ίδιος και λίγο καιρό αργότερα βγήκε νικητής στην πιο δύσκολη μάχη της ζωής του. Ο Ούβε Ρέσλερ δεν κέρδισε ποτέ κανένα τρόπαιο στην καριέρα του κι όμως αυτό δεν τον ενόχλησε ποτέ. Η αγάπη του για τη Μάντσεστερ Σίτι παραμένει ακόμα και δεν είναι τυχαίο πως οι δύο γιοι του έχουν πάρει τα ονόματα Κόλιν και Τοντ. Ο πρώτος από τον θρυλικό «Σίτιζεν» Κόλιν Μπελ και ο δεύτερος από τον Τόνι Μπουκ, επίσης σπουδαία μορφή της ομάδας. Από το 2004 ακολουθεί καριέρα προπονητή έχοντας περάσει και από την Αγγλία στους πάγκους των Μπρέντφορντ, Γουίγκαν, Λιντς και Φλίτγουντ Τάουν.

https://blog.stoiximan.gr/uwe-rosler/

BEST OF THEMASPORTS