Η καθίζηση της επανάληψης και οι άλλοι λόγοι της ήττας…

Πόλυς Χαραλάμπους

Το αήττητο της Ομόνοιας τερματίστηκε στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Οι πράσινοι δεν αξιοποίησαν τις κλασικές ευκαιρίες που είχαν στο πρώτο ημίχρονο, όπου γενικότερα ήταν πιο απαιτητικοί από τη μεγάλη αντίπαλο τους.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Στην επανάληψη δεν έβγαλαν καλή εικόνα, περιορίστηκαν σε παθητικό ρόλο, υπήρξαν στιγμές που τους «πάτησε» η Ανόρθωση, έφυγαν με σκυμμένα κεφάλια. Επηρέασε ίσως στο ψυχολογικό κομμάτι η αναγκαστική αλλαγή του Φαμπιάνο, είναι συζήτηση του… Δημοτικού να λέγεται πως ήταν αυτός κάτω από το γκολπόστ θα «έπιανε» του σουτ του Καστέλ.

Γεγονός είναι ότι η τεχνική ηγεσία δεν είχε βάθος στον πάγκο, για να προσπαθήσει να «επαναφέρει» την ομάδα, ειδικά μετά το άνοιγμα του σκορ από τους γηπεδούχους. Έλειπαν δυο βασικότατες μονάδες, οι Μπεζούς και Κούσουλος, στο πρώτο ημίχρονο δεν ασχολήθηκε κανείς, φυσιολογικό ήταν στην επανάληψη να τους θυμηθούν αρκετοί.

Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι δεν υπάρχει τρίτος επιθετικός κορυφής. Χτες έβαλε τον Ανσαριφάρντ από την αρχή ο Αυγουστή, ουσιαστικά σε ρόλο αντί Μπεζούς.

Στην επανάληψη «χάθηκε» επίσης και η συμπαγής εικόνα που είχε η Ομόνοια στα προηγούμενα τρία ματς, όπου δεν είχε δεχθεί γκολ. Παιδική είναι η συζήτηση πάντως, γιατί τον άφησαν τον Καστέλ να σουτάρει στην φάση του πρώτου γκολ.

Συνηθίζεται στις μεγάλες ομάδες του νησιού, μετά από μια ήττα (έστω κι αν είναι σε ντέρμπι) να αρχίζει η καταστροφολογία και ο μηδενισμός. Το ότι έχασε από την Ανόρθωση δεν είναι το τέλος του κόσμου. Φτάνει να μην «πετάξει» άλλους βαθμούς στα επόμενα ματς, απέναντι σε μικρομεσαίες ομάδες.

 

BEST OF THEMASPORTS