Nunn of your business!

Όταν χρειάστηκε, πήρε δεύτερη ευκαιρία. Όταν κατάλαβε το λάθος του, την αξιοποίησε. Ο Κέντρικ Ναν δεν είναι τέλειος, όμως ξέρει πάντα να γίνεται καλύτερος.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Θα σε χλευάσουν, να είσαι έτοιμος…

Θα γελάσουν μαζί σου, να είσαι έτοιμος…

Θα σε υποτιμήσουν, να είσαι έτοιμος…

Δε θα σε συγχωρέσουν ποτέ, να είσαι έτοιμος…

«Είμαι all-star παίκτης. Και Hall of famer. Αυτός είναι ο στόχος μου και ξέρω ότι θα τον φτάσω. Ένα πράγμα χρειάζεσαι: Να πιστεύεις στον εαυτό σου και να είσαι πάντα έτοιμος».

22 Νοεμβρίου του 2019 και πραγματικά τι σκεφτόταν; Ο κόσμος ούτε καν τον ήξερε. Είχε παίξει 13 παιχνίδια στη σεζόν στο ΝΒΑ. Διάολε, είχε παίξει 13 παιχνίδια στην καριέρα του στο ΝΒΑ, τι ήταν αυτά που έλεγε; Στα 24 του. Σχεδόν συνταξιούχος για να κάνει ντεμπούτο στη λίγκα. Undrafted. Στάμπα. Με αποβολή από το κολέγιο του. Στάμπα. Με κατηγορίες για επίθεση. Στάμπα. Με αδιάφορη παρουσία στη G-League. Όχι και τόσο στάμπα, ουδείς ασχολείται. Κι εκείνος το πίστευε. Ποιος ξέρει τι του έδωσε τόση πίστη στον εαυτό του; Ίσως ο πατέρας του που τον μεγάλωσε μόνος, ίσως η δεύτερη ευκαιρία που πήρε στη ζωή, ίσως ο γιος του, ο οποίος είχε γεννηθεί λίγους μήνες πριν.

Αλλά το πίστευε. Και ήταν πάντα έτοιμος.

5.01pm, Calumet city…

Ήταν η πρώτη άσκηση ετοιμότητας: Η φήμη θέλει την πρώτη μπάλα του μπάσκετ να μπαίνει στην αγκαλιά του όταν ήταν δύο ετών. Εκείνος θυμάται να ήταν τεσσάρων… Ο πατέρας του, παίκτης και εκείνος ως το κολεγιακό επίπεδο, ήθελε τα παιδιά του, ο Κέντρικ Μέλβιν και η Κέντιλ, να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Να ασχολούνται με το μπάσκετ. Ήταν ένας τρόπος να ξέρει ότι θα είναι απασχολημένα και ήταν και μία μέθοδος για να μπορεί να έχει δημιουργικό χρόνο μαζί του. Ο Μέλβιν Ναν δούλευε εννέα με πέντε. Οδηγός φορτηγού στην Calumet City του Ιλινόι, μια πόλη η οποία στην πλειοψηφία της κατοικείται από την αφροαμερικάνικη κοινότητα. Και, ναι, χρειάζεται μερικές φορές μια κοινότητα για να μεγαλώσεις ένα παιδί.

Ο Μέλβιν έπρεπε να λείπει. Και έπρεπε να μεγαλώσει μόνος του τα παιδιά του, από τη στιγμή που η βιολογική τους μητέρα, η Κίμπερλι, αντιμετώπιζε ψυχικές διαταραχές. Πάλευε με βαριά μορφής κατάθλιψη και ήταν μια μάχη που για χρόνια δεν κέρδιζε… «Η ασθένειά της δεν της επέτρεπε να είναι στη ζωή μου τα πρώτα χρόνια και αυτό είναι το περισσότερο που μπορώ. Τώρα, είναι πολύ καλύτερη. Είναι μια υπέροχη μητέρα και την αγαπάω μέχρι θανάτου. Είναι στη ζωή μου και είμαστε ευτυχισμένοι. Είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια».

Η ευτυχία δεν έλειψε ποτέ από την οικογένεια, ακόμα και όταν έλειπε το μέλος που θεωρείται ως η ραχοκοκαλιά της. «Όταν ακούω όλα τα στερεότυπα που υπάρχουν εκεί έξω για τους πατεράδες που μεγαλώνουν μόνοι τους παιδιά… Πραγματικά, σοκάρομαι. Πιστεύω ότι ο κόσμος δεν ξέρει πόσοι καλοί μαύροι πατέρες υπάρχουν εκεί έξω που παίρνουν την ευθύνη και φροντίζουν τα παιδιά τους. Και ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο μπαμπάς μου». Ο Μέλβιν έπρεπε να μάθει απότομα. Είχε δύο παιδιά. Είχε τη δουλειά του. Άκουσε την οικογένειά του. Άκουσε τις συμβουλές των φίλων του. Φρόντισε να μην λείπει τίποτα από το σπίτι. Και φρόντισε να μην λείπει ούτε ο ίδιος…

«Δεν είναι πυρηνική φυσική. Πρέπει να πας στη δουλειά, πρέπει να βοηθήσεις τα παιδιά σου με τα μαθήματα μετά το σχολείο, πρέπει να τους μιλάς και πρέπει να περνάς ποιοτικό χρόνο μαζί τους». Ειδικά, μετά τη δουλειά. Ειδικά, με μια μπάλα μπάσκετ. Ειδικά, στην αυλή. Ειδικά, με τον Κέντρικ. Η πρώτη άσκηση ετοιμότητας ήταν το παιχνίδι όταν σχόλαγε ο μπαμπάς. Όσο, όμως, κι αν προσέξεις, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα τα κάνει όλα σωστά…

Για παράδειγμα, ο Κέντρικ Ναν ήθελε στα πέντε του χρόνια να γίνει επαγγελματίας παίκτης του baseball!!

Ευτυχώς το κακό με το baseball πέρασε γρήγορα και κυρίως όταν στα εννέα του χρόνια κατέκτησε το πρωτάθλημα στην ηλικία του. Για να είμαστε ειλικρινείς, δε θες και πολλά για να πείσεις ένα παιδί – η νίκη τα δελεάζει πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε. Θα ήταν η πρώτη από τις πολλές. Στο γυμνάσιο που θα αγωνιστεί, θα γίνει μύθος. Όχι μόνος του: Το περίφημο Simeon High έχει τέσσερις φανέλες να κρέμονται στην οροφή του:

Μπεν Ουίλσον. Ένα από τα μεγαλύτερα what if του αμερικανικού μπάσκετ (σ.σ. πίσω φυσικά από τον Λεν Μπάιας), ο οποίος δολοφονήθηκε το 1984 σε ηλικία 17 ετών.

Ντέρικ Ρόουζ. Παραδόξως, ένα ακόμα τεράστιο «αν» του αμερικανικού μπάσκετ, «χτυπημένος» από αλλεπάλληλους τραυματισμούς, αλλά ακόμα σταρ του ΝΒΑ.

Τζάμπαρι Πάρκερ. Κωμωδία ή τραγωδία, να επαναλαμβάνεται η ιστορία; Ή μήπως κατάρα; Συμπαίκτης του Κέντρικ Ναν και προσεχώς αντίπαλός του στην ευρωλίγκα.

Κέντρικ Ναν. Η φανέλα του αποσύρθηκε ενώ ακόμα έπαιζε στο γυμνάσιο.

«Μπορεί ο Κέντρικ να μην λάμβανε τον ίδιο θαυμασμό όσο και οι υπόλοιποι στο γυμνάσιο, αλλά είναι πάνω εκεί μαζί τους», θα πει ο προπονητής του, Ρόμπερτ Σμιθ, ο οποίος μοιάζει να στέλνει συστημένο το scouting report στον Εργκίν Αταμάν. «Είναι σκληρός, είναι ενίοτε «βρώμικος», θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να μπει στην ομάδα. Ό,τι του ζητήσει ο προπονητής, αυτό θα κάνει. Ο Κέντρικ έχει τη νοοτροπία του Πάτρικ Μπέβερλι. Απλά είναι καλύτερος σκόρερ».

ε εκείνα τα χρόνια του γυμνασίου έβαλε τις βάσεις. Εκείνα τα χρόνια του γυμνασίου θα τον έκαναν γνωστό, θα έφερναν προπονητές στο διάβα του, κολέγια στα πόδια του και αργότερα θα του έσωζαν την καριέρα. Ο Κέντρικ ήταν ανυποψίαστος. «Δεν σκεφτόμουν ποτέ ότι θα αποσυρθεί η φανέλα μου και όταν έγινε δεν υπολογίσαμε ότι παίζαμε ακόμα. Τώρα που το σκέφτομαι, είχε πλάκα». Πλάκα είχαν τα χρόνια στο γυμνάσιο, πλάκα είχαν οι τέσσερις πολιτειακοί τίτλοι, πλάκα είχε η διαδικασία επιλογής κολεγίου. Αλλά η πλάκα σταμάτησε απότομα.

The mugshot...

Η γειτονιά άκουσε φωνές. Ένας άντρας φώναζε «δώσε μου τα λεφτά». Μια γυναίκα ούρλιαζε «φύγε από πάνω μου», «άσε με να φύγω». Η αστυνομία έφτασε να τη βρει στο πάτωμα με λίγο αίμα στο δεξί της χέρι, και ελαφρά σημάδια στο λαιμό και στο στήθος της. Ήταν 16 Μαρτίου του 2016. Η υπόθεση δεν ήταν ξεκάθαρη. Η αστυνομία έβρισκε κενά. Οι καταθέσεις είχαν αρχικά συνοχή, όμως αργότερα υπήρξαν αντιφάσεις. Ο Κέντρικ Ναν ήταν τριτοετής στο κολέγιο του Ιλινόι. Ήταν η τέταρτη σύλληψη αθλητή μπάσκετ του κολεγίου μέσα σε εννέα μήνες. Κατηγορήθηκε. Δήλωσε ένοχος. Καταδικάστηκε. Δεν μπήκε στο ποινικό του μητρώο, αλλά τον ακολούθησε για χρόνια. Κάποια στιγμή – είπε – είδε ξανά την κοπέλα σε ένα ματς. Τον χαιρέτησε. Αγκαλιάστηκαν. Η κοπέλα δεν μίλησε ποτέ για το περιστατικό, παρότι υπήρχαν δημοσιογράφοι που θέλησαν να πάρουν τη δική της πλευρά των γεγονότων. Δεν την έδωσε. Ο Κέντρικ μίλησε δύο χρόνια μετά.

«Μου χρωστούσε κάτι και είχαν την νοοτροπία του «πάνω να το πάρω πίσω». Εκείνη την εποχή ένιωθα ότι μπορούσα να κερδίσω τα πάντα, ότι ήταν δικαίωμά μου. Την πίεσα και αγνόησα την επιθυμία της να φύγω από το διαμέρισμα. Μου πέταξε ένα τζένγκα και της έριξα νερό στο κεφάλι. Σε κάποιο στιγμή, πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου από το χέρι μου και όταν της τα τράβηξα πίσω κόπηκε στο χέρι».

Η κοπέλα είπε ότι τα σημάδια στο στήθος και στο λαιμό τα προκάλεσε η ίδια στον εαυτό της. Αργότερα, άλλαξε την κατάθεση και κλαίγοντας ανέφερε ότι τα είχε προκαλέσει ο Κέντρικ, μαζί με μερικά ακόμα που δεν είχε δείξει όταν πήγε η αστυνομία στο διαμέρισμα. Κατηγόρησε τον Ναν ότι την κυνήγησε, την έριξε κάτω, και την έπιασε από το λαιμό, ενώ εκείνη προσπαθούσε να πάρει το πορτοφόλι της πίσω από εκείνον.

Εκείνη είπε.

Εκείνος είπε.

Εκείνη εξιστόρησε.

Εκείνος το αρνήθηκε.

Την επόμενη μέρα η αστυνομία τον συνέλαβε. Κατηγορήθηκε για οικιακή επίθεση. Ο δικηγόρος του τον συμβούλεψε να δηλώσει ένοχος για την κατηγορία της επίθεσης – για το νερό που της έριξε, και το οποίο παραδέχεται ότι έκανε. Η συμφωνία για την αποδοχή της ενοχής του θα ήταν να πέσουν οι δύο πιο βαριές κατηγορίες για επίθεση. «Φυσικά και μετανιώνω που πήγα στο διαμέρισμά της. Μου στοίχισε πολλά. Δέχτηκα να δηλώσω ένοχος επειδή αυτό με συμβούλεψε ο δικηγόρος μου και πίστευα ότι θα συνεχίσω να παίζω στο κολέγιό μου. Είναι δύσκολο να αποδείξεις κάτι όταν είναι μια υπόθεση εκείνος είπε, εκείνη είπε. Ο κόσμος συνήθως ακούει και πιστεύει τι θα πει η γυναίκα», θα πει στο πρώτο διάστημα, όταν ξεκάθαρα ακόμα δε θα έχει διδαχτεί και τόσα από την ιστορία. Συνέχιζε να τη βλέπει εγωιστικά. Όπως, μάλιστα, σημείωνε η Chicago Tribune λίγο καιρό μετά, σχολιάζοντας τη στάση του Κέντρικ Ναν «είναι προφανές ότι έχει πολλά ακόμα να διδαχθεί».

Η ποινή του ήταν 100 ώρες κοινωνικής εργασίας, η εγγραφή του σε πρόγραμμα πρόληψης και ενημέρωσης για την κακοποίηση συντρόφου, η έγγραφη απολογία του στο θύμα και 18 μήνες δικαστικής επίβλεψης. Αυτή ήταν η ποινή του. Η καταδίκη του ήταν άλλη. «Ήταν μια σκοτεινή εποχή στη ζωή μου. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Δεν έβγαινα από τον κοιτώνα. Κρυβόμουν. Ζητούσα από τους συμπαίκτες μου να μου φέρουν φαγητό και αν έβγαινα, φορούσα πάντα κουκούλα. Πίστευα ότι πιθανότατα δε θα έπαιζα μπάσκετ ξανά».

Η ιστορία δεν ψάχνει θύμα ή θύτη. Δεν είναι μια ιστορία για το θύμα ή για τον θύτη. Είναι για τη δεύτερη ευκαιρία. Το Ιλινόι απέβαλε τον Κέντρικ Ναν. Ο Γκρεγκ Κάμπε τού έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. «Έκατσα απέναντί του και τού ζήτησα να μου πει την αλήθεια. Του ξεκαθάρισα ότι δεν του δίνω την ευκαιρία γιατί είναι καλός παίκτης, αλλά για να μεγαλώσει, να γίνει σωστός πολίτης και να πάρει ένα πτυχίο». Ο 67χρονος προπονητής, ο οποίος έχει την ίδια δουλειά στο Όκλαντ, δεν πήγε στα τυφλά. Ένας συνεργάτης του γνώριζε τον Κέντρικ από το Σικάγο και έβαζε το χέρι του στη φωτιά για το παιδί που ήξερε.

«Αν για ένα λεπτό πίστευα ότι ο Κέντρικ είναι ικανός να φτάσει σε σημείο να δείρει μια γυναίκα δεν πρόκειται να έλεγα στον Γκρεγκ να ασχοληθεί», θα πει ο Κορνέλ Μαν. «Αλλά το ήξερα το παιδί. Ήξερα τον προπονητή του στο γυμνάσιο. Και ήξερα ότι άξιζε να ρισκάρουμε για να μάθουμε την αλήθεια».

Ο Κάμπε αποφάσισε να τον σκληραγωγήσει. Να του δείξει την πραγματικότητα. Να τον πιέσει. Να του φωνάξει. Να τον βοήθησε να γίνει ο παίκτης που μπορούσε να γίνει και κυρίως ο άνθρωπος που έπρεπε να είναι. Δεν είναι απλά να πάρεις τη δεύτερη ευκαιρία. Είναι τι θα την κάνεις όταν σου δοθεί… «Έχεις δύο επιλογές. Είτε θα αφήσεις το στίγμα να σε καθορίσει, είτε θα σηκωθείς, θα παλέψεις, θα μάθεις και θα γίνεις καλύτερος», θα συμπληρώσει ο πρώην προπονητής του στο Ιλινόι. Ο Κέντρικ έκανε το δεύτερο. Είχε και έναν λόγο παραπάνω να το κάνει… Ο Κίιρεν γεννήθηκε το 2019. Μόλις στα 24 του χρόνια, ο Ναν ήταν τώρα πατέρας σε μονογονεϊκή οικογένεια. Έπρεπε να τα καταφέρει…

Nαν_οτεχνολογία!

Καθόταν σε ένα τραπέζι, φορώντας μεγάλα γυαλιά μυωπίας και υπομονετικά υπέγραφε αυτόγραφα. Δεν τον ένοιαζε που ήταν Κυριακή μεσημέρι. Δεν τον ένοιαζε που τον ρωτούσαν ποιος είναι, ποιο είναι το όνομά του, ποιον αριθμό φοράει και τι θέση παίζει. Ήταν στο ΝΒΑ. Ένα χρόνο αφού ουδείς – εν μέρει και λόγω της καταδίκης του – τον επέλεξε στο ντραφτ, είχε συμβόλαιο με το Μαϊάμι Χιτ. Κάποτε δήλωνε ότι ήταν η αγαπημένη του ομάδα και ο Λεμπρόν Τζέιμς ο αγαπημένος του παίκτης. Τώρα, έπαιζε εκεί.

«Μοιάζει σουρεαλιστικό, αλλά για να είμαι ειλικρινής πάντα ήξερα ότι θα συμβεί. Απλά ήμουν υπομονετικός και δεν έχασα τον στόχο μου. Είμαι ευλογημένος να έχω αυτή την ευκαιρία και όλα μοιάζουν να μπαίνουν στη θέση τους».

Τι είχε μπει στη θέση του; Για να μην μακρηγορούμε με στατιστικά, ο Κέντρικ Ναν έσπασε το ρεκόρ του ΝΒΑ των περισσότερων πόντων που πετυχαίνει στα πρώτα του πέντε παιχνίδια ένας παίκτης που δεν έχει επιλεχτεί στο ντραφτ. Έφτασε πιο γρήγορα από κάθε άλλο ρούκι στην ιστορία του Μαϊάμι τους 500 πόντους  ̇πιο γρήγορα από τον Ντουέιν Ουέιντ. Ήταν υποψήφιος για ρούκι της σεζόν. Έχασε από τον Τζα Μοράντ και μετά τα «ευχαριστώ» και τα «τιμή μου», ήταν αιχμηρός.

«Εννοείται ότι έπρεπε να κερδίσω. Δηλαδή, σκέψου το. Έχεις έναν παίκτη που όλοι γνωρίζουν και παρακολουθούν και έναν που δεν ήξερε κανείς και αμφότεροι κερδίζουν μηνιαία βραβεία για καλύτερο ρούκι. Είναι πραγματικά σπάνιο για έναν παίκτη εκτός ντραφτ να κάνει μια τέτοια σεζόν. Το περιμένεις από το νούμερο ένα ή το νούμερο δύο του ντραφτ, αλλά από μένα; Μόνο και μόνο γι’ αυτό, για το σοκ που προκάλεσα στη λίγκα, έπρεπε να κερδίσω».

Δεν κέρδισε. Αλλά ήταν έτοιμος. Ο Κέντρικ Ναν είναι πάντα έτοιμος…

BEST OF THEMASPORTS