Το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου φάνηκε ότι ο Ολυμπιακός με τον Σέρβο γίγαντα «κούμπωσε» ιδανικά ένα από τα «κομμάτια» που του έλειπαν σε ένα σπουδαίο παζλ. Και από την άλλη μπορεί οι αριθμοί του Ματίας Λεσόρ στο ντέρμπι να μην ήταν κακοί, όμως συνολικά η παρουσία του θεωρώ πως δεν ήταν εκείνη που προσδοκά ο Παναθηναϊκός. Ο Γάλλος είχε μεγάλο άγχος, έχασε τρεις φορές τη μπάλα μέσα από τα χέρια του, μία εκ των οποίων ήταν η κρίσιμη τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας όπου ο Παναθηναϊκός στερήθηκε μια ολόκληρη, δομημένη, επίθεση, που θα μπορούσε να του χαρίσει τη μεγάλη νίκη.
Αντίθετα ο Μιλουτίνοφ ήταν εξαιρετικός και στην παρουσία και στις αντοχές του. Και μάλιστα παίζοντας σχεδόν μόνος του σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, λόγω της απουσίας του Φαλ.
Υποστηρίζουν αρκετοί πως ο Μιλουτίνοφ δεν είναι «καινούργιος», ότι γνωρίζει το περιβάλλον άρα δεν τίθεται θέμα προσαρμογής του. Σωστό είναι αυτό, από τη μία πλευρά. Από την άλλη όμως ο Σέρβος σε αυτή την ομάδα, του Μπαρτζώκα, είναι «νέος». Αλλά στο ΟΑΚΑ έπαιξε σα να μην έλειψε ποτέ. Πιο ώριμος, πιο αποφασισμένος, ένας σέντερ με τρομερή γκάμα επιλογών στο παιχνίδι του.
Θα πει κάποιος εύλογα πως όλα ξεκινούν από το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα χρόνων, δουλεμένη εξαιρετικά από τον ίδιο προπονητή, ενώ ο Παναθηναϊκός ομάδα ούτε δύο μηνών. Ορθότατο. Κι αυτό φαίνεται καθαρά στη χημεία και στους αυτοματισμούς των ερυθρόλευκων, στο τρόπο που η ομάδα αναδεικνύει διαρκώς μέσα από το παιχνίδι τους «ήρωές» της (Γουόκαπ, Πίτερς, Κάνααν, Γκος) σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που ακόμη προσπαθεί μέσα από την προσωπική ποιότητα του Σλούκα ή του Χουάντσο να πάρει ένα παιχνίδι.
Ειδικά ο Γουίλιαμ Γκος ήταν στην παράταση ο άνθρωπος που έβαλε σφραγίδα με κρίσιμα σουτ, δείχνοντας κι αυτός «κομμάτι» που «κούμπωσε» ιδανικά στο άψογο παζλ. Μεγάλη επιτυχία του Γιώργου Μπαρτζώκα η άμεση ένταξη των νέων-παλιών προσώπων.
Όμως επιμένω ότι πέρα από το ομαδικό -όπου σαφώς κυριαρχεί αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά με βάση το χρόνο που δουλεύονται οι δύο ομάδες- σημαντικό ρόλο παίζουν και τα πρόσωπα. Ο Μιλουτίνοφ, για παράδειγμα ήταν απόλυτα έτοιμος για το ντέρμπι, ο Λεσόρ όχι τόσο όσο έπρεπε πνευματικά.
Προφανώς με τον καιρό, με τα παιχνίδια, ο Παναθηναϊκός θα δέσει ως ομάδα και ο Λεσόρ θα βγάλει στο παρκέ τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν. Αυτά που ο Παναθηναϊκός πλήρωσε 1,7 εκατ. ευρώ το χρόνο για να τον αποκτήσει. Όπως και οι άλλοι που χρειάζεται το τριφύλλι στη μεγάλη προσπάθεια που κάνει να επιστρέψει στην κορυφή, έχοντας αντίπαλό του στην Ελλάδα μία από τις κορυφαίες τούτη την ώρα ομάδες της Ευρώπης.
Για να συμβεί αυτό δεν αρκεί ο σπουδαίος Σλούκας που χθες έκανε ένα καταπληκτικό παιχνίδι, ούτε ο Χουάντσο που έδειξε στοιχεία του πλούσιου ταλέντου του. Χρειάζεται σταθερότητα –δείτε πχ τον Γκριγκόνις που ήταν άφαντος στη Ρόδο και πολύ καλός χθες- πολύ δουλειά για να δημιουργήσει χημεία, χρειάζεται και δύναμη για να διαχειριστεί την όποια ανασφάλεια του δημιουργούν οι δύο γρήγορες ήττες στην αρχή της σεζόν από τον μεγάλο του αντίπαλο.
Τα υπόλοιπα είναι μόνο λόγια. Που δεν οδηγούν πουθενά…
Sdna.gr
