«Ξεχώρισα τον Κολ, πολύ πιο πριν την καραμέλα! Εκεί ήταν που έχασε ο ΑΠΟΕΛ την ευκαιρία να προσπεράσει τον Απόλλωνα...»

Ποιοι θεωρείτε πως είναι οι συντελεστές κατάκτησης πρωταθλήματος μετά από 16 χρόνια;

Πρώτα να πούμε ότι στην αρχή της χρονιάς κανείς δεν πίστευε ότι ο Απόλλωνας θα έπαιρνε το πρωτάθλημα, ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός. Διότι δεν αρχίσαμε καλά με τα ευρωπαϊκά, ούτε και στα φιλικά που δώσαμε πιο πριν πήγαμε καλά, έφυγαν κι αρκετοί παίκτες μαζί. Ύστερα είχαμε τους τραυματίες, όπως ο Ντιγκινί. Κανείς δεν το πίστευε. Ξεκάθαρα πιστεύω ότι ήταν ομαδική η προσπάθεια. Δεν μπορώ να πω πως όλα οφείλονται στον προπονητή ή στους παίκτες. Ήταν το σύνολο. Το πιο σημαντικό είναι πως τις μέρες που λέγαμε πως αποτύχαμε τελικά ήταν επιτυχία. Τις ισοπαλίες που πήραμε, με εξαίρεση εκείνη με την ΑΕΚ, σε όλες τις άλλες κερδίσαμε βαθμούς. Μας έδιναν το πρωτάθλημα και δεν το πιάναμε, αλλά τους το δίναμε και εμείς και δεν το ήθελαν. Οπόταν είπαμε τελευταίες αγωνιστικές να το πιάσουμε να τελειώνουμε (γέλια).

Θυμάστε άλλο πρωτάθλημα, σε οποιαδήποτε χώρα, όπου ο πρωτοπόρος να μετρά εννέα ματς χωρίς νίκη και να παραμένει πρώτος;

Πουθενά.

Ποιους παίκτες ξεχωρίζεται;

Ξεχώρισα τον Κολ, πολύ πιο πριν την καραμέλα! Πίστευα ότι θα είχαμε πρόβλημα στη θέση του Σακέτι, ήρθε ο Κολ και όχι μόνο το αναπλήρωσε αλλά ήταν πάρα πολύ καλός. Θυμάμαι ένα ματς με τη Δόξα στη Λευκωσία, όπου ο εκφωνητής του αγώνα είπε πως ο Κολ ήταν παντού και πράγματι έτσι ήταν! Ένα πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως αν δεν έχεις τερματοφύλακα δεν παίρνεις πρωτάθλημα. Δεύτερο, οι καλύτερες άμυνες παίρνουν τα πρωταθλήματα. O Κετσπάγια, τον οποίο προσωπικά θεωρώ πάρα πολύ καλό προπονητή, πριν μερικά χρόνια ρωτήθηκε επίθεση ή άμυνα και απάντησε άμυνα.

Ποια στιγμή ξεχωρίζεται από το φετινό πρωτάθλημα;

Για μένα το πιο σημαντικό αποτέλεσμα που έδωσε το πρωτάθλημα στον Απόλλωνα, ήταν το ΑΠΟΕΛ-ΑΕΚ. Εκεί ήταν που έχασε ο ΑΠΟΕΛ την ευκαιρία να προσπεράσει τον Απόλλωνα και έμεινε πρώτος. Για μένα αυτό ήταν το turning point.

Πως ζήσατε το φετινό πρωτάθλημα

Όταν το έπιασε ο Απόλλωνας ένιωσα ανακούφιση, αλλά οφείλω να πω ότι στα τελευταία δύο ματς δεν άντεξα και στο παιχνίδι με το ΑΠΟΕΛ έπιασα το αυτοκίνητο και πρέπει να έκανα πάνω από 150 χιλιόμετρα. Στο ημίχρονο με τον Άρη έκανα το ίδιο.

Είστε από εκείνους που ζήσατε όλες τις επιτυχίες της ομάδας.

Άρχισα να βλέπω τον Απόλλωνα το 1956. Είμαι από τους λίγους που πρόλαβαν να τον δουν να αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία, που έπαιζε στο ΓΣΟ. Από τότε που ανέβηκε δεν ξανάπαιξε στη δεύτερη κατηγορία.

Πως προέκυψε η αγάπη σας για τον Απόλλωνα;

Ένας παιδικός φίλος μου είπε να πάμε στο ΓΣΠ να δούμε μια ομάδα που την λεν Απόλλωνα. Πήγαμε και είμασταν λαθροθεατές γιατί βάλαμε μια σκάλα και είδαμε το ματς έξω από το γήπεδο. Τότε ο Απόλλωνας φόραγε γαλάζια παντελονάκια, άσπρες φανέλες και μπλε σκούρες κάλτσες. Αυτό ήταν. Έπαιζε δεύτερη κατηγορία τότε και κερδίσαμε τον ΑΠΟΠ Πάφου με 10-0 και μετά τον Πανελλήνιο με 6-1. Παίξαμε πλέι-οφ την Αλκή, κερδίσαμε 5-2 στη Λεμεσό και ήρθαμε 2-2 στη Λάρνακα για να ανέβουμε κατηγορία. Ήμουν 12 ετών τότε.

Ποια θεωρείται ως τη σπουδαιότερη στιγμή στην ιστορία του Απόλλωνα;

Είναι δύσκολο να πεις μια ως τη σπουδαιότερη στιγμή. Ήταν τόσες οι ωραίες στιγμές. Κάθε πρωτάθλημα, κάθε κύπελλο. Για μένα η πιο ωραία στιγμή ήταν το πρώτο κύπελλο. Άφησα τις εξετάσεις μου στην Αγγλία και ήρθα να δω τον τελικό, διότι δεν ήμουν στον προηγούμενο που χάσαμε με 5-1 από την Ομόνοια. Ήταν με τη Νέα Σαλαμίνα το 4-2 το 1966. Δεν θα ξεχάσω τους πανηγυρισμούς. Το 1967 το πιάσαμε με την Αλκή.

Θυμάστε πιο δραματικό πρωτάθλημα από το φετινό, για τον Απόλλωνα;

Το φετινό ήταν το πιο ανταγωνιστικό. Το πιο δραματικό ήταν το 1994 με το γκολ του Σπόλιαριτς στην τελευταία αγωνιστική με την Ομόνοια. Θυμάμαι ότι τέλειωσε το παιχνίδι της Ανόρθωσης και έμειναν οι παίκτες της στο γήπεδο και περίμεναν να τελειώσει το παιχνίδι μας, μέχρι που βάλαμε γκολ.

Πιο ανταγωνιστικό όμως δεν υπήρχε, σωστά;

Όχι. Αλλά αν αφορά μόνο τον πρώτο ναι και αναφέρομαι στο πρωτάθλημα του 2014.

Πως προέκυψε η εμπλοκή σας στα διοικητικά του Απόλλωνα;

Ήρθα από τις σπουδές μου το 1971 από το Λονδίνο και ο κύριος Πάμπος Γεωργιάδης, που ήταν στο συμβούλιο, μου πρότεινε να μπω κι εγώ. Πρόεδρος τότε ήταν ο Τάκης Σολωμονίδης. Μόνο στο ποδόσφαιρο ήμουν, αλλά μου άρεσε να πηγαίνω και στο μπάσκετ. Μια φορά με απέβαλε ο Χατζηστεφάνου από το γήπεδο. Κάτι έγινε, πήγα κάτι του είπα και αμέσως του ανέφερα ότι θα φύγω μόνος μου. Μου είπε αποβάλλεσαι και του απάντησα ότι μόνος μου αποβλήθηκα.

Μετά ΚΟΠ…

Το 1983 επί προεδρίας του Φάνου Χατζηπαύλου πήγα στην ΚΟΠ. Για δύο χρόνια απλό μέλος του Δ.Σ., μετά για δύο χρόνια ήμουν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΟΠ. Τέσσερα χρόνια πρώτος αντιπρόεδρος της ΚΟΠ και μετά πρόεδρος το 1991. Ήμουν πρόεδρος της ΚΟΠ για δέκα χρόνια. Το πρώτο πρωτάθλημα του Απόλλωνα εγώ το έδωσα.

Φαντάζομαι ήταν μεγάλη στιγμή για εσάς.

Σαφέστατα.

Η UEFA πως προέκυψε;

Δεν προέκυψε η UEFA, εγώ το κυνήγησα. Το 1991 διοργανώσαμε το κάτω των 16 ετών στην Κύπρο και ήρθε ο Γιόχασον για τον τελικό και κάναμε ένα μεγάλο πάρτι. Την επόμενη χρονιά, το 1992 με διόρισε η UEFA στην επιτροπή εθνικών ομάδων της ομοσπονδίας. Το 1994 προσπάθησα να εκλεγώ στην Εκτελεστική Επιτροπή, αλλά δεν εκλέγεικα για ένα ψήφο. Ήταν μάθημα. Το 1996 στο Λονδίνο βγήκα σχετικά εύκολα. Το 2000 οι εκλογές έγιναν στο Λουξεμβούργο και ήρθα πρώτος, παίρνοντας 41 ψήφους από τις 47. Το 2004 ήταν στη Λεμεσό στο Μόντε Καπούτο, το οποίο κάναμε αίθουσα συνεδρίων και ήρθα ξανά πρώτος. Το 2009 έγιναν οι εκλογές στην Κοπεγχάγη, όπου σπάσαμε το ρεκόρ των ψήφων. Ψήφιζαν 52 χώρες και πήρα 51 ψήφους. Η τελευταία φορά που εκλέγεικα ήταν το 2013 στο Λονδίνο. Την μέρα που παίζαμε τελικό την ΑΕΛ ήμουν στο Λονδίνο και παρακολούθησα το ματς από το κινητό.

Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος Κύπριος ήταν στην UEFA;

Ναι και Έλληνας.

Πως τους πείθατε;

Είναι οι καλές σχέσεις, είναι και οι διάφορες ενέργειες.

Πριν εμπλακείτε σε όλα αυτά, ποιο ήταν το όραμα σας;

Ειλικρινά, πάντα από μικρός ήθελα να μπω στα διοικητικά της UEFA και της FIFA.

Πως νιώθετε που τα καταφέρατε;

Μια χαρά. Νιώθω αναγνώριση, εκτίμηση και σεβασμό απ’ αυτούς που γνώρισα στην Ευρώπη και κυρίως στην Κύπρο.

Όταν προκρίθηκε ο Απόλλωνας στους ομίλους πως νιώσατε;

Μεγάλη περηφάνεια. Οι κληρώσεις των ομίλων πάντα γίνονταν στο Μονακό και πήγαινα κάθε χρόνο. Τότε όμως με τη Νις είχα σοβαρό πρόβλημα στο πόδι μου και δεν μπορούσα με τίποτα να πάω. Τελικά μίλησα με τη FIFA μου βρήκε ένα γιατρό και ταξίδεψα με τον Γιάννο Ιωάννου τον γιατρό για τη Ζυρίχη. Στο αεροπλάνο ήταν ο Μεριέμ και ο Γιάννος μου είπε πως είναι ο καινούργιος μας παίκτης. Ήταν όταν αποκλείσαμε τη Νις αυτό. Στην κλήρωση όμως δεν πήγα. Νομίζω ήταν η μόνη κλήρωση που έχασα, στις υπόλοιπες ήμουν. Εντωμεταξύ, την προηγούμενη της κλήρωσης γίνεται ένα μεγάλο “Opening of the season” πάρτι στο “Royal Club” του Μονακό. Εκείνη τη νύκτα δείχνει και τα ματς του Γιουρόπα Λιγκ. Το βράδυ που παίζαμε τη Λοκομοτίβ ήμουν εκεί μαζί με τον Κάκο Ποταμίτη. Μετά το παιχνίδι ήρθε ο Κάκος και μου είπε 4-1, αμέσως είπα “Παναγία μου” και μετά μου είπε ότι κερδίσαμε!

Φαντάζομαι η άποψη των ανθρώπων της UEFA για την Κύπρο άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία δέκα χρόνια.

Άλλαξε ναι. Πλέον μας έχουν αρκετά ψηλά. Διοικητικά αλλά και κυρίως λόγω της συμμετοχής των ομάδων μας στους ομίλους. Η εθνική μας δυστυχώς χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμη.

Τι θεωρείται ότι μπορεί να αλλάξει για να κάνουμε καλή εθνική;

Δύσκολο. Το υλικό είναι τόσο καλό που με εκπλήττει το ότι δεν πάμε καλά. Έπαψε να υπάρχει η δικαιολογία ότι δεν παίζουν οι Κύπριοι. Έχουμε 25 περίπου παίκτες που είναι πολύ καλοί και μπορούν να παίξουν. Η συζήτηση είναι αν τελικά αυτό είναι το επίπεδο μας. Νομίζω ότι δυστυχώς η απάντηση είναι ναι. Δεν γίνεται να έχουμε μόλις έξι παίκτες που να παίζουν στο εξωτερικό και η Ισλανδία που έχει πιο λίγο από το μισό μας πληθυσμό να έχει τόσους παίκτες στην Πρέμιερ Λιγκ, στην Τσάμπιονσιπ, στη Δανία κτλ. Οι σκάουτερς βλέπουν πρώτα τις εθνικές ομάδες και μετά τις ομάδες που παίζουν σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Διαφορετικά ποιος θα έρθει να δει παιχνίδι του κυπριακού πρωταθλήματος.

Θεωρείται το Κόνφερενς Λιγκ ως μια ευκαιρία για τις κυπριακές ομάδες;

Γιατί όχι; Να ξεκαθαρίσω πως όταν αποφασίστηκε να γίνει το Κόνφερενς Λιγκ εγώ δεν ήμουν στην UEFA. Όλοι όμως έλεγαν ότι θα γίνει μια διοργάνωση για να ικανοποιούνται οι μικροί, αλλά φαίνεται ότι ικανοποιούνται οι μεγάλοι. Προσφέρεται για τις πιο μικρές ομάδες, αλλά είναι δύσκολο. Νομίζω ότι θα εξαρτηθούν πάρα πολλά από την ποιότητα που θα παρουσιάσει ο Απόλλωνας. Φέτος θα παίξουμε 14 ματς περισσότερα από φέτος. Σημαίνει ότι θέλεις μια ενδεκάδα παραπάνω. Απαραιτήτως πρέπει να αντικατασταθούν εκείνοι που θα φύγουν, αλλά πρέπει και να προστεθούν κι άλλοι. Χρειάζεται ποιότητα και ποσότητα τη νέα σεζόν ο Απόλλωνας. 14 ματς είναι πάρα πολλά.

Δεν θα ήταν καλύτερα το πρωτάθλημα να μείνει με 12 ομάδες;

Χίλιες φορές.

Γιατί δεν αλλάζει το καταστατικό;

Το θέμα είναι να υπάρχει σεβασμός από τους μικρούς στους μεγάλους και το αντίθετο, ούτως ώστε να υπάρχει ισορροπία. Στην UEFA ισχύει αυτό, τουλάχιστον αυτό ήξερα. Πάμε στην Κύπρο τώρα. Πρέπει να υπάρχει ομοφωνία για να αλλάξεις την προκήρυξη του πρωταθλήματος. Πριν 6-7 χρόνια παίζαμε με 14 ομάδες και στο τέλος το άλλαξαν για να πάει μόνο ένας στη δεύτερη κατηγορία. Είναι πρωτάκουστο αυτό. Δεν γίνεται η διαβάθμιση να μπαίνει σε ψηφοφορία, πρέπει να υπάρχει ομοφωνία για να κάνεις τέτοιες αλλαγές. Θα μου πεις καλά το καιρό που ήσουν εσύ τι έκανες; Σου δίνει κάπως τα χέρια αυτό. Τότε όμως πηγαίναμε σε μια γενική συνέλευση κι αν δεν ήταν γραμμένο το θέμα στην ατζέντα δεν μπορούσες να ανοίξεις συζήτηση. Υπήρχε ασφαλιστική δικλείδα. Αν κάποιος έλεγε δεν θέλω να συζητήσω αυτό το θέμα τότε δεν γινόταν συζήτηση. Οι αποφάσεις τότε έπρεπε να παίρνονται ομόφωνα.

Ποιος είναι ο ιδανικός αριθμός για σας;

Δώδεκα ομάδες είναι και πολλές. Το πιο ωραίο θα ήταν δέκα με τέσσερις γύρους. Πρέπει όμως να βρεθεί μια λύση που θα βοηθά και τη δεύτερη κατηγορία. Όχι μόνο οικονομικά αλλά και με τις εγκαταστάσεις.

Πόσο σημαντικό είναι το γήπεδο της Λεμεσού στον Απόλλωνα;

Και για τις άλλες ομάδες είναι πολύ σημαντικό, αλλά όσον αφορά στον Απόλλωνα είναι σίγουρα πολύ σημαντικό. Η μόνη μου ένσταση είναι η χωρητικότητα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως κατέληξε το γήπεδο να είναι χωρητικότητας 10,300 θεατών. Ένα γήπεδο στολίδι. Μόνο που το βλέπεις εντυπωσιάζεσαι. Δεν συζητώ καν το κόστος. Η Λεμεσός έπρεπε να έχει γήπεδο. Αλλά έπρεπε να είναι μεγαλύτερης χωρητικότητας. Πως θα γίνει τελικός για παράδειγμα Απόλλων-Ομόνοια εκεί; Δεν μπορεί. Το ΓΣΠ είναι 22,000 και το μειώνουν στις 16,000 για ασφάλεια και θα έρθουν στις 10,000 που θα γίνουν 8,000; Άκουσα διάφορες δικαιολογίες, όμως είναι πράγματα που έπρεπε να δουν κάποιοι. Ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι δεν ξέρω, αλλά σίγουρα δεν είναι η ΚΟΠ.

Για δύο EURO ήμουν στην επιτροπή που γύριζε τις χώρες για να δούμε τις εγκαταστάσεις και να αποφασίσουμε αν θα δώσουμε τη διοργάνωση στις υποψήφιες χώρες. Για το EURO 2004 πηγαίναμε να δούμε γήπεδα πριν τέσσερα χρόνια πριν. Στην Πορτογαλία όταν πήγαμε δεν υπήρχαν γήπεδα εκεί που βλέπαμε. Έκαναν ειδικές συμφωνίες μεταξύ κυβέρνησης και ομάδων και έγιναν όλα τα γήπεδα σε τέσσερα χρόνια. Υποψήφιες ήταν η Ισπανία, η Πορτογαλία και οι Αυστρία-Ουγγαρία. Στην Ισπανία αν ήταν να τους παίρναμε να παίξουν αύριο θα μπορούσαν. Όλα τα γήπεδα ήταν έτοιμα. Τελικά η απόφαση που πάρθηκε ήταν να δοθεί η διοργάνωση στην Πορτογαλία, αλλά είχαμε βάλει όρο απαράβατο να παιχτούν στα νέα γήπεδα τουλάχιστον πέντε αγώνες πρωταθλήματος πριν παραδοθούν για το ΕURO. Έτσι πρέπει γιατί σίγουρα κάτι θα σου ξεφύγει, το θέμα να βρεις το λάθος έγκαιρα όμως.

Σχόλιο για τον πρόεδρο Νίκο Κίρζη.

Κανείς δεν πρέπει να αμφισβητεί τις ικανότητες και την αγάπη του για τον Απόλλωνα. Κινήθηκε μεθοδικά αυτά τα δέκα χρόνια. Ήμουν παρών όταν πάρθηκε η συμφωνία για να αναλάβει την ηγεσία του Απόλλωνα ο Νίκος. Υπήρχε κρίση εκείνη την περίοδο. Για μένα ο Νίκος έδειξε μεγάλη υπομονή που περίμενε τόσα χρόνια και δικαιώθηκε. Δίνω πολλά μπράβο και στο υπόλοιπο οικοδόμημα του Απόλλωνα, το οποίο όμως πάντα κτίζεται από τον πρόεδρο και τους στενούς του συνεργάτες. Βγάζω το καπέλο στον Νίκο. Δεν σηκώνει πολλή συζήτηση. Δέκα χρόνια πήγαμε τέσσερις φορές στους ομίλους του Γιουρόπα.

Θεωρείται πως είναι ο πιο πετυχημένος στην ιστορία του Απόλλωνα;

Ο καθένας με την εποχή του. Για αυτή την περίοδο είναι σίγουρα πολύ πετυχημένος. Δεν μπορείς όμως να παραβλέψεις τον κύριο Πάμπο Γεωργιάδη που έφερε το πρώτο πρωτάθλημα ή πιο παλιά τον κύριο Αιμίλιο όταν κερδίσαμε τα δύο κύπελλα. Θυμάμαι ότι το 1956 ο Απόλλωνας λεγόταν ο Βενιαμίν της ΚΟΠ. Ήταν η τελευταία ομάδα που μπήκε στην ΚΟΠ και κέρδισε ο Απόλλωνας τη Μακάμπι Χάιφα σε φιλικό. Τότε η Μακάμπι κέρδισε όλους τους μεγάλους και ο Απόλλωνας επί Αργύρη Καβαλά κατάφερε να τη νικήσει. Οι εποχές αλλάζουν, αλλά όσον αφορά στον Νίκο Κίρζη ο Απόλλωνας οφείλει πολλά σε αυτόν. Πρέπει όλοι να σταθούν δίπλα του και να μην τον αφήσουν μόνο του. Πρέπει να υπάρχει συλλογική προσπάθεια.

Επίσης θέλω να πω ότι δίνω πολλά συγχαρητήρια και στο υπόλοιπο προσωπικό. Ξεκινώντας από τον Γιώργο Παπαγιάννη και μετά στους υπόλοιπους. Τους βγάζω το καπέλο. Σχετικά με τον Παπαγιάννη, εκπέμπει πάντα ηρεμία, ακόμη κι αν παίζουμε το πιο κρίσιμο παιχνίδι της χρονιάς.

Για τον Τσόρνιγκερ

Ο προπονητής μετά τον αποκλεισμό από τη Ζίλινα αμφισβητήθηκε κι από μένα. Για τον Τσόρνιγκερ έχω πολύ καλή άποψη. Πρώτα απ’ όλα είναι Γερμανός και δεν το λέω γιατί ο Απόλλωνας θέλει το Γερμανό του, αυτά είναι θεωρίες. Φαίνεται ότι η δουλειά που γίνεται είναι γερμανικού στιλ, πειθαρχημένη και εμένα αυτό με ικανοποιεί.

Βλέπετε συχνά τον Απόλλωνα από το γήπεδο;

Είμαι της πολυθρόνας. Τώρα που θα γίνει το νέο γήπεδο της Λεμεσού θα πηγαίνω αλλά στο Τσίρειο δεν πηγαίνω συχνά. ΓΣΠ πηγαίνω μόνο στα ευρωπαϊκά του Απόλλωνα.

Ποια ομάδα προτιμάτε για αντίπαλο του Απόλλωνα στον τρίτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ;

Τον Ολυμπιακό Πειραιώς.

Ποιος θα πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ;

Ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ δεν έχει προβλέψεις. Έχω όμως μια συμπάθεια στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Στις διεθνείς διοργανώσεις υποστηρίζεται δηλαδή Ρεάλ;

Όχι. Στις διεθνείς διοργανώσεις δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση. Ξέρεις όμως, ο καθένας έχει μια ομάδα που συμπαθεί σε κάθε χώρα. Στην Ελλάδα τώρα δεν έχω αλλά μου άρεσε το Αιγάλεω την εποχή του Μητρόπουλου. Σήμερα είναι στη Γ’ Εθνική. Στην Ιταλία η ομάδα μου είναι η Σαμπντόρια. Πήγαινα στη Γένοβα για τρία χρόνια, περίπου δύο φορές το μήνα. Αγγλία μου αρέσει η Μπρέντφορντ και Ισπανία η Τενερίφη. Πήγα παρατηρητής δύο φορές στην Τενερίφη.

Πόσες γλώσσες μιλάτε;

Καταλαβαίνω αρκετές, αλλά μιλώ μόνο Αγγλικά και λίγα Ελληνικά (γέλια).

Ένα τελευταίο σχόλιο;

Για μένα η πιο σωστή δήλωση που έγινε φέτος στην Κύπρο είναι πως ο Απόλλωνας κέρδισε το πιο τίμιο και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Αυτό τα λέει όλα. Ήταν τίμιο γιατί έπαιρνες αυτό που άξιζες και δεν εξαρτιόσουν από μια απόφαση.