Τα συστήματα που επέλεξαν οι προπονητές για τις Εθνικές τους

Ακολουθήστε μας στο Google news

Με 3 κεντρικούς αμυντικούς, με 2 επιθετικούς, με ψευτοεννιάρι, με δύο αμυντικούς μέσους, χωρίς ακραίους, με ανεστραμμένα μπακ και πολλά ακόμα. Τα συστήματα που υπάρχουν και οι επιλογές που μπορεί να κάνει ο κάθε προπονητής είναι τρομακτικά πολλές. Το ποδόσφαιρο είναι σαν ένας ζωντανός οργανισμός. Αλλάζει και εξελίσσεται συνεχώς και τη σημερινή εποχή αυτό συμβαίνει με ταχύτατους ρυθμούς, σαφέστατα επηρεασμένο από τον τρόπο που όλα κινούνται πολύ πιο γρήγορα στη ζωή. Η μετάβαση από το 4-4-2 στις αρχές του αιώνα σε 4-3-3, στο 4-2-3-1 και τώρα σε συστήματα με 3 κεντρικούς αμυντικούς έγινε απίστευτα γρήγορα. Τόσο γρήγορα που αρκετοί ποδοσφαιριστές έχουν προλάβει να συμμετάσχουν σε όλες τις αλλαγές, είτε αυτές τους ωφελούν είτε όχι. Εδώ και περίπου 2 χρόνια ζούμε στην εποχή όπου οι 3 κεντρικοί αμυντικοί επιστρέφουν (αργά και σταθερά, αλλά επιστρέφουν) ως το επικρατέστερο σύστημα στο ποδόσφαιρο καθώς οι απαιτήσεις το επιβάλλουν. . Όπως κάποτε επέβαλλαν τους τρεις επιθετικούς, το ψευτοεννιάρι, το ψευτοδεκάρι και τους τρεις μεσοεπιθετικούς πίσω από τον στράικερ. Πόσο εύκολο είναι όμως να περάσουν στις Εθνικές ομάδες τα ιδιαίτερα συστήματα των Γουαρδιόλα και Μπιέλσα και οι τρελές αλλά επιτυχημένες συνταγές του Σαμπαόλι; Η λογική και τα πεπραγμένα των προπονητών αποδεικνύουν πως είναι εξαιρετικά δύσκολο. Τα συστήματα που απαιτούν περισσότερη τακτική προσήλωση, όπως το 3-4-2-1 του Σαμπαόλι ή το 3-3-3-1 του Γουαρδιόλα στη Μπάγερν ή το εξωφρενικό 2-3-5 του Πεπ, επίσης στη θητεία του στην Γερμανία, είναι πράγματα που δεν μπορεί να εφαρμόσει εύκολα ένας ομοσπονδιακός προπονητής. Οι περισσότεροι μένουν στα εύκολα και βασικά που μπορούν να κάνουν ή έχουν μάθει να κάνουν οι ποδοσφαιριστές τους. Συνήθως αυτός επιτάσσει 4 αμυντικούς, γιατί πολύ απλά οι περισσότεροι σύλλογοι αγωνίζονται με αυτό το σύστημα, οπότε και οι παίκτες αισθάνονται πιο άνετα με αυτό στο γήπεδο. Ειδικά όταν έχουν ελάχιστες ημέρες μέσα στον χρόνο για να δουλέψουν με τους συμπαίκτες τους στις Εθνικές. Από τις 20 πρώτες ομάδες σύμφωνα με το Fifa Ranking του Οκτωβρίου, μόνο τρεις επέλεξαν συστήματα με 3 κεντρικούς αμυντικούς στο Nations League και στα φιλικά. Σε παιχνίδια δηλαδή που είχαν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν πράγματα, μόνο η Γερμανία αποφάσισε να δουλέψει κάτι νέο χωρίς τετράδα στην άμυνα και η Αργεντινή που πάντα επιστρέφει σε 3 όταν ψάχνεται. Η έτερη Εθνική που αγωνίστηκε με τριάδα στα μετόπισθεν είναι η πρώτη της κατάταξης, δηλαδή το Βέλγιο. Οι ομάδες που έπαιξαν με 3 στην άμυνα Βέλγιο: 3 - 4 - 2 - 1 Αργεντινή: 3 - 4 - 2 - 1 Γερμανία: 3 - 4 - 3 Το αγαπημένο 4 - 2 - 3 - 1 Φυσικά, το αγαπημένο σύστημα για τις Εθνικές ομάδες και σε αυτή την διακοπή, ήταν το 4 - 2 - 3 - 1. Μία διάταξη που μπορούν να παίξουν οι περισσότερες ομάδες καθώς το ποδόσφαιρο των τελευταίων ετών δεν βγάζει στράικερ ή δεκάρια αλλά μεσοεπιθετικούς. Ένα σύστημα που παίζουν οι περισσότεροι σύλλογοι στην Ευρώπη και είναι λογικό να το επιλέγουν οι 7 από τους 20 ομοσπονδιακούς προπονητές. Παράλληλα είναι εύκολα εφαρμόσιμο, χωρίς πολλές τακτικές απαιτήσεις (σε σχέση με τα υπόλοιπα) και μπορεί να εξασφαλίσει καλή αμυντική και επιθετικής λειτουργία. Κροατία: 4 - 2 - 3 - 1 Αγγλία: 4 - 2 - 3 - 1 Δανία: 4 - 2 - 3 - 1 Χιλή: 4 - 2 - 3 - 1 Μεξικό: 4 - 2 - 3 - 1 Ουαλία: 4 - 2 - 3 - 1 Περού: 4 - 2 - 3 - 1 Το 4 - 3 -3 των παραδοσιακών δυνάμεων Ελάχιστα πιο πίσω έρχεται το 4-3-3, με 6 Εθνικές να το επιλέγουν στην πρόσφατη διακοπή. Δεν είναι τυχαίο πως οι παραδοσιακές δυνάμεις του ποδοσφαίρου και η Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο το έχουν ως βασικό σχηματισμό καθώς επιτρέπει στους πολλούς σταρ των συγκεκριμένων ομάδων να χωρέσουν σε μία ενδεκάδα, με πιο ελεύθερους ρόλους. Το μοναδικό οξύμωρο είναι πως η Ολλανδία, η χώρα που δίδαξε επιθετικό ποδόσφαιρο, είναι η μοναδική που έχει επιλέξει την αμυντική έκδοση του 4 - 3 - 3. Γαλλία: 4-3-3 επιθετικό Βραζιλία: 4-3-3 επιθετικό Πορτογαλία: 4-3-3 επιθετικό Ισπανία: 4-3-3 επιθετικό Ολλανδία: 4-3-3 αμυντικό Ιταλία: 4-3-3 επιθετικό Οι δύο πιστοί στο 4 - 4 - 2 Από τις 20 ομάδες, μόνο η Σουηδία και η Κολομβία υπηρέτησαν το παραδοσιακό 4-4-2, ένα σύστημα που δύσκολα στέκεται στο σημερινό ποδόσφαιρο και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το συναντάμε καθαρό, μόνο σε δύο περιπτώσεις. Οι Los Cafeteros μάλιστα το χρησιμοποιούν χωρίς κεντρικό μέσο με επιθετικές αρετές καθώς επιλέγουν δύο αμυντικά χαφ στην διάταξή τους. Σουηδία: 4-4-2 Κολομβία: 4-4-2 (με δύο αμυντικά χαφ) Με 5 μέσους, αλλά όχι με 5 μέσους Όπως φάνηκε στις 18 προηγούμενες περιπτώσεις, κανένας δεν επιλέγει να φορτώσει το κέντρο του με 5 μέσους πάνω στη γραμμή, μία τακτική άλλωστε που πέθανε τη δεκαετία του 90' καθώς στη συνέχεια αρχίσαμε εκτός από το να διαχωρίζουμε τις θέσεις πιο αναλυτικά, αρχίσαμε και να απλώνουμε (ουσιαστικά) τους παίκτες στο χορτάρι. Σε αυτή τη λογική η Ουρουγουάη αγωνίζεται με 1-4 στο κέντρο και η Ελβετία με 4-1, κλέβοντας τον παρτενέρ του επιθετικού για να τον βάλει λίγο πιο πίσω. Ουρουγουάη: 4-1-4-1 Ελβετία: 4-4-1-1 Πηγή: www.contra.gr

BEST OF THEMASPORTS