Την χαρά… διαδέχθηκε η «κατάθλιψη»

Όμως, δεν τους ήθελε η μπάλα ή δεν τους βγήκαν μερικές φάσεις.

Όταν πέρασε η ώρα, μετά το ονειρικό βράδυ της Γλασκώνης, άρχισε να μας πιάνει «κατάθλιψη» και προβληματισμός. Μας «πλημμύρισαν» ένα σωρό… σκόρπιες σκέψεις και ερωτήματα.

Διερωτηθήκαμε που λέτε, γιατί εδώ στην Κύπρο, που χαιρόμαστε δικαιολογημένα τις επιτυχίες της Ελλάδος (είχαμε βγει και στους δρόμους του καλοκαίρι του 2004), δεν κάνουμε 4-5 πράγματα, για να δημιουργηθούν (έστω) οι βάσεις, να ξεκολλήσει η εθνική ομάδα από τον πάτο.

Δεν πρόκειται να «αναθεματίσουμε» πρωί-πρωί, τους υπεύθυνους και τους ανεύθυνους. Έχουμε ευθύνη όλοι, επειδή ανεχόμαστε τους ταγούς και τους διαχειριστές του αθλήματος. Συν όλους τους άλλους, που γίνονται «υπηρέτες» τους κατά καιρούς, για μια «θεσούλα» και… έμβασμα των μισθών στους λογαριασμούς τους για κάποια χρόνια.

Ακόμα κι αυτοί που υποτίθεται ότι «βάζουν λεφτά» και χρόνο, για να διοικούν τις ομάδες (σε συλλογικό επίπεδο), δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία, να αλλάξουν τους τρόπους και την μεθοδολογία ανάπτυξης των ταλέντων.

*Διαβάζοντας την ιστορία του Καρέτσα και την πρόσφατη επίσκεψη του Γιοβάνοβιτς στο Βέλγιο, όπου τον έπεισε να αγωνίζεται με την «γαλανόλευκη», θυμηθήκαμε και την περίπτωση του Ηλία Κωστή. Εκείνοι που τον συνάντησαν, εκπροσωπώντας το «Παλάτι», δεν κατάφεραν να τον πείσουν να… ψηφίσει την Εθνική Κύπρου. Ο Κωστή, εδώ και μερικά χρόνια, είναι μέλος της Αθλέτικο Μαδρίτης…