Γιατί έχουμε δύο ρουθούνια και όχι ένα ενιαίο;
Οι άνθρωποι, όπως και πολλά ζώα, έχουν ζευγάρια οργάνων, όμως τα δύο ρουθούνια φαίνονται… υπερβολή.
Ανεπιθήμητος στην Παρτίζαν και στο Βελιγράδι ή αλλιώς «το μαύρο πρόβατο». Εκρηκτικός χαρακτήρας που είτε τον λατρεύεις, είτε τον μισείς. Η σχέση του με τους οπαδούς της σερβικής ομάδας, τους λεγόμενους «γκρομπάρι» ξεκίνησε ως μία σχέση αγάπης και κατέληξε στην απόλυτη απέχθεια, τις αποδοκιμασίες και τις κόντρες. Οι ημέρες του στο Βελιγράδι τελειώνουν και πιθανότατα αυτές στον Πειραιά πλησιάζουν με τα χρώματα του Ολυμπιακού.
Ο λόγος για τον Ταϊρίκ Τζόουνς του οποίου το όνομα έχει συζητηθεί εντόνως το τελευταίο διάστημα και όχι για αγωνιστικούς λόγους. Πίσω όμως από το... τρομακτικό πάθος που ορκίστηκε να βγάζει στο παρκέ σε κάθε ματς βρίσκεται ένα παιδί που βίωσε νωρίς μία μεγάλη οικογενειακή τραγωδία και που έκτοτε αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το χαμόγελό του για να κάνει τον χώρο του μπάσκετ «a better place», κάνοντας φυσικά περήφανη τη μητέρα του, το στήριγμά του.
Και αν το ταξίδι του στην Παρτίζαν ξεκίνησε υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις και έγινε γρήγορα ένα από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας, με την ίδια ταχύτητα φτάσαμε να μιλάμε για μία τοξική σχέση που βρήκε τροφή να αναπτυχθεί μέσα από τις ήττες και την φυγή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Πλέον μιλάμε για ένα παίκτη ανεπιθύμητο στο Βελιγράδι που ψάχνει διαφυγή, ηρεμία και ένα μέρος να απολαύσει το μπάσκετ.
Η οικογενειακή τραγωδία που του άλλαξε τη ζωή και τον τρόπο σκέψης
Πίσω από το χαμόγελο που βγάζει μπροστά ο Ταϊρίκ Τζόουνς κρύβεται μία ιστορία δυσκολιών που κανένα παιδί μόλις στα πέντε του χρόνια δεν αξίζει να βιώσει. Λίγες ημέρες πριν κλείσει τα πέντε χρόνια ζωής ο Αμερικανός ψηλός βιώνει μία μεγάλη απώλεια και μάλιστα με τρομακτικό τρόπο, αυτή του πατέρα του, Λέστερ Τζόουνς ο οποίος βούτηξε και πνίγηκε στον ποταμό του Κονέκτικατ μετά από καταδίωξη με την αστυνομία το 2002.
«Η μαμά έβαλε εμένα και τον αδελφό μου στο αυτοκίνητο και μας πήγε σε ένα παγωτατζίδικο. Εκεί μας είπε πως δεν θα δούμε ξανά τον πατέρα μας. Δεν ήξερα τι είναι ο θάνατος, όμως η μητέρα μας έκανε εξαιρετική δουλειά εξηγώντας σε εμένα και τον αδελφό μου με τον καλύτερο τρόπο τι ακριβώς συνέβη», είχε δηλώσει ο Ταϊρίκ Τζόουνς κατά τη διάρκεια των κολλεγιακών του χρόνων αναφορικά με τον θάνατο του πατέρα του και το πώς εκείνος το βίωσε.
«Κράτησα την ανάμνηση του πατέρα τους ζωντανή λέγοντάς τους όλα όσα έκανε ο πατέρας τους μαζί τους», δήλωσε η μητέρα του Ταϊρίκ Τζόουνς, Πετρόνια Μπέιλι.
Ο αδελφός του Ταϊρίκ προσπάθησε να αναλάβει την πατρική φιγούρα στο σπίτι της οικογένειας, όντας ο μεγαλύτερος αδελφός, θέλοντας να περάσει τις αξίες και όλα όσα είχε προλάβει να μάθει από τον πατέρα τους.
Ο Ταϊρίκ δέθηκε με τον αδελφό του, Νταχούν πολύ περισσότερο έκτοτε μιας και ως ο μικρότερος της οικογένειας βρήκε στο πρόσωπό του ένα πρότυπο για το μέλλον. Τα δύο αδέλφια είχαν ως στόχο να φροντίσουν την μητέρα τους και να βρουν τρόπους να την κάνουν περήφανη στην πορεία της ζωής τους. Μάλιστα σε ένα από τα πολλά τατουάζ που έχει στο σώμα του ο Ταϊρίκ Τζόουνς υπάρχει ένα στην πλάτη που αναφέρει «I am my brothers keeper», δηλαδή «Είμαι ο προστάτης του αδελφού μου», ως ένα δικό του καλλιτεχνικό «ευχαριστώ» στον αδελφό του που ήταν η πατρική φιγούρα μετά τον θάνατο του πατέρα τους.
O αριθμός «88»
Η ιστορία πίσω από τον αριθμό που διάλεξε να φοράει ο Ταϊρίκ στην μπασκετική του καριέρα μόνο τυχαία δεν είναι. Το νούμερο 88 έχει μία βαθιά σημασία για τον ίδιο που συνδέεται με τον πατέρα του, Λέστερ και πηγαίνει πίσω στην ημέρα γέννησης του Ταϊρίκ. Ο πατέρας του τον φώναζε «Eighty Eight», όταν ήταν μικρός, δηλαδή 88. Ο λόγος; Ότι ο Ταϊρίκ όταν γεννήθηκε ζύγιζε 8 pounds και 8 ουγκιές (την αντίστοιχη μονάδα μέτρησης που έχουν στην Αμερική). Αυτά τα δύο μαζί συνέθεταν ιδανικά τον αριθμό 88 τον οποίο ο Ταϊρίκ κουβαλά μαζί του από τότε έχοντάς το μάλιστα και τατουάζ στο σώμα του.
Μαζί με τον αριθμό «32», το νούμερο που φόραγε ο πατέρας του στην αθλητική του πορεία στο κολλέγιο, ο Ταϊρίκ Τζόουνς επιλέγει με το μελάνι στο σώμα του να τιμήσει το παρελθόν του αδικοχαμένου πατέρα του κρατώντας τη μνήμη του ζωντανή με τον τρόπο που εκείνος διαλέγει να τον τιμήσει.
Όταν αναφέρεται στην μητέρα του, Γουίνι λάμπει το πρόσωπό του. Ο Ταϊρίκ δεν χρωστά μόνο την ανατροφή του και το πώς η μητέρα του διαχειρίστηκε τον θάνατο του πατέρα του, αλλά της χρωστά τα πάντα. «Ήταν μητέρα και πατέρας για εμένα», είχε δηλώσει όταν αγωνιζόταν στο κολλέγιο. Αποφάσισε λοιπόν να ζωγραφίσει πάνω του ένα μόνιμο χαμόγελο για την μητέρα του, αυτή τη φορά όχι στο σώμα του με κάποιο τατουάζ αλλά στο πρόσωπό του, αυτό το χαμόγελο που τον βλέπουμε να έχει πάντα.
«Το χαμόγελό μου είναι το μόνιμο τατουάζ που έχω για την μητέρα μου. Γι' αυτό με βλέπετε συνεχώς να χαμογελάω», είχε εξηγήσει στην Euroleague ως παίκτης τότε της Αναντολού Εφές.
«Την πρώτη φορά που τον είδα στην τηλερόραση έκλαψα, πήρα μία στιγμή και έκλαψα», είχε παραδεχθεί η μητέρα του που σε κάθε μπασκετικό βήμα του Ταϊρίκ Τζόουνς είναι εκεί.
Η έντονη προσωπικότητα, η ρήξη στη σχέση με τους «Grobari» και το περιστατικό με τον Μπαρτζώκα
Κατά καιρούς ο Ταϊρίκ Τζόουνς έχει συζητηθεί για την έντονη προσωπικότητά του. Ζει με όλο του το είναι κάθε ματς, πανηγυρίζει, φωνάζει και γουρλώνει τα μάτια λες και μπαίνει σε μία άλλη διάσταση, επικίνδυνη. Πίσω από όλα αυτά κρύβεται ένα αφελές, για πολλούς, παιδί που ίσως και να μην καταλαβαίνει όλα όσα γίνονται γύρω του. Ένα είναι σίγουρο όμως: πως το πάθος του γι' αυτό που κάνει, το μπάσκετ δεν μπορεί να περιοριστεί από κανένα.
Ίσως αυτός ο εκρηκτικός του χαρακτήρας έφερε τη ρήξη με τους οπαδούς της Παρτίζαν. Μίλαγε όταν ένιωθε αδικημένος, ζήταγε τον λόγο και πλέον έχει γίνει αντιπαθής στις τάξεις των οργανωμένων της ομάδας. Τον ενδιαφέρει; Όχι, πιθανότατα αλλά πλέον γνωρίζει πως το περιβάλλον, το Βελιγράδι δεν τον σηκώνει.
Το ελληνικό κοινό και ιδιαίτερα αυτό του Ολυμπιακού θυμάται ένα περιστατικό με τον Γιώργο Μπαρτζώκα όταν μετά από ένα ματς ανάμεσα στην Παρτίζαν και τον Ολυμπιακό στο Βελιγράδι είχε απειληθεί σύρραξη ανάμεσα στον Τζόουνς και τον Έλληνα τεχνικό, με τον Αμερικανό ψηλό να πηγαίνει προς το μέρος του Μπαρτζώκα κουνώντας του το δάχτυλο και τον προπονητή του Ολυμπιακού να εξηγεί πως η ένταση ξεκίνησε από τον πάγκο και το τεχνικό επιτελείο της Παρτίζαν (έναν συνεργάτη του Ομπράντοβιτς συγκεκριμένα). «Δεν ήταν κάτι, αλήθεια. Όπως είπε και ο Μπαρτζώκας, αντάλλαξε κάποιες κουβέντες με έναν από τους προπονητές μας. Και δε μου άρεσε αυτό που γινόταν, γιατί αν δείτε το βίντεο, κάπως τον σπρώχνει. Θα έλεγα απλά πως το έκανε αυτό σε έναν από τους καλύτερους τύπους. Ό,τι έγινε μετά από αυτό έγινε, αλλά δεν ήταν κάτι σοβαρό», είχε δηλώσει ο Ταϊρίκ Τζόουνς.
Κατά καιρούς ο Τζόουνς έχει έρθει σε αντιπαράθεση με διάφορους ανθρώπους του μπάσκετ, συμπαίκτες, προπονητές κτλ. Όπως για παράδειγμα με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τον οποίο έχει ανταλλάξει κουβέντες. Δεν είναι ειρωνικός ή εριστικός, είναι απλά έντονος και συχνά δεν μπορεί να διαχειριστεί τα έντονα συναισθήματα και την προσωπικότητά του. Δεν προσπαθεί να μιμηθεί κανένα...
«Είναι απλά εγώ, εγώ που είμαι ο Ταϊρίκ Τζόουνς. Δεν μπορώ να είμαι κανένας άλλος παρά μόνο ο εαυτός μου», είχε δηλώσει. «Δεν μπορώ να είμαι σιωπηλός. Θέλω να ζωγραφίζω ένα χαμόγελο στο πρόσωπο των ανθρώπων. Είναι μέσα μου».
View this post on Instagram
Πίσω λοιπόν από το χαμόγελο και την έντονη προσωπικότητα του Ταϊρίκ Τζόουνς βρίσκονται πολλά. Πόνος, προσπάθεια, το αίσθημα της απώλειας, μα πάνω από όλα ένα μεγάλο πείσμα να καταφέρει αυτά που θέλει στη ζωή και τον χώρο του μπάσκετ για να κάνει τον εαυτό του και τη μητέρα του περήφανους και κάποιον ακόμα που τον κοιτά και τον προσέχει από ψηλά...
athletiko.gr
