Κλαούντιο Πιζάρο: Ο μπόμπερ των Άνδεων

Ο Κλαούντιο Πιζάρο γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1978, είναι σίγουρα μια ξεχωριστή περίπτωση αθλητή. Δε συναντά κανείς συχνά ποδοσφαιριστές που συνέχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο μετά τα 40 τους σε τόσο υψηλό επίπεδο όπως Περουβιανός.

Το 2020 ο Πιζάρο έκλεισε την καριέρα στη Βέρντερ Βρέμης, την ομάδα με την οποία συνδέθηκε περισσότερο στη Γερμανία, παρότι τα σημαντικότερα επιτεύγματά του, έγιναν με τη φανέλα της Μπάγερν Μονάχου.

Γενικώς, όπως μας έδειξε σε όλη την εικοσαετή και βάλε πορεία του στην Ευρώπη ο Πιζάρο, δεν ήταν ποτέ τύπος που φοβόταν τις επιστροφές. Αυτό μπορεί να το παρατηρήσει κανείς πολύ εύκολα αν αναλογιστεί τις δύο θητείες του στη Βαυαρική ομάδα και τις τέσσερις (!) στην Βέρντερ Βρέμης, στην οποία είναι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της.

Πλην της Βέρντερ και της Μπάγερν, ο Πιζάρο αγωνίστηκε ως νεαρός στο πρωτάθλημα του Περού με τη φανέλα της Ντεπορτίβο Πεσκέρο και της Αλιάντζα Λίμα, πριν μεταπηδήσει στην Ευρώπη το 1999 αρχικά για τη Βέρντερ, στην οποία αγωνίστηκε επίσης για ένα μικρό διάστημα στην Τσέλσι το 2007 και στην Κολωνία, το 2017.

Ο Περουβιανός επιθετικός κατέκτησε συνολικά 17 τίτλους, με αποκορύφωμα το Τσάμπιονς Λιγκ του 2013 με τη Μπάγερν Μονάχου. Στην ίδια ομάδα πανηγύρισε έξι πρωταθλήματα Γερμανίας, ισάριθμα κύπελλα, ένα Σούπερ Καπ, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων. Με τη Βέρντερ Βρέμης πρόσθεσε ένα ακόμη κύπελλο Γερμανίας το 2009.
Στην Μπουντεσλίγκα, ο Πιζάρο σκόραρε 197 φορές, κατακτώντας την έκτη θέση στη λίστα των κορυφαίων σκόρερ όλων των εποχών. Εκτός αυτών, αποτελεί τον έκτο σκόρερ συνολικά στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα, με 197 γκολ, όντας ο δεύτερος μη Γερμανός σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος (πίσω μόνο από τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι), όπως και ο γηραιότερος παίκτης που έχει σκοράρει ποτέ σε αγώνα του γερμανικού πρωταθλήματος.

Φυσικά, ο Πιζάρο αποτέλεσε και πιστό στρατιώτη της εθνικής ομάδας του Περού μέχρι αρκετά προχωρημένη ηλικία, αγωνιζόμενος συνολικά σε 85 παιχνίδια από το 1999, έως το 2016 με την εθνική της πατρίδας του, σκοράροντας 20 φορές. Οι Περουβιανοί γνωρίζουν τα κατορθώματά του και τον βλέπουν ως πρωτοπόρο, αλλά πάντα θα υπάρχει το «τι θα γινόταν αν» από τους φίλους της εθνικής. Ο Πιζάρο και ο πρώην συμπαίκτης του στην Μπάγερν, Πάολο Γκερέρο, είναι δύο από τους πιο επιτυχημένους επιθετικούς του Περού, αλλά ο Γκερέρο είναι αυτός που λατρεύεται περισσότερο. Το 2006, συνελήφθη δύο φορές για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ μέσα σε δέκα μήνες. Τα προβλήματα συνεχίστηκαν την ίδια χρονιά, όταν ο Πιζάρο ενημέρωσε την ομοσπονδία του Περού ότι η Μπάγερν του ζήτησε να παίξει μόνο σε έναν από τους δύο αγώνες της εθνικής. Η Ομοσπονδία του Περού ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρξε επικοινωνία από τη γερμανική ομάδα και θεώρησε ότι ήταν τέχνασμα του μάνατζέρ του. Ως αποτέλεσμα, ο Πιζάρο μπήκε στον πάγκο και αρνήθηκε να αγωνιστεί μέχρι να αποχωρήσει ο προπονητής Ναβάρο.
Μετά την ισοπαλία 1-1 με τη Βραζιλία τον Νοέμβριο του 2007, ο Πιζάρο και τρεις συμπαίκτες του γιόρτασαν με πάρτι. Τρεις μέρες αργότερα, το Περού ηττήθηκε 5-1 από τον Ισημερινό. Η ομοσπονδία είχε δώσει σαφείς εντολές να αποφεύγονται οι έξοδοι και τιμώρησε τους παίκτες με αποκλεισμό. Ο Πιζάρο αρνήθηκε την εμπλοκή του και προσέφυγε στο CAS.
Επέστρεψε στην εθνική το 2011, αλλά η ομάδα είχε ήδη υποστεί σοβαρή πτώση. Σκόραρε μόλις επτά γκολ σε 30 εμφανίσεις μετά την επιστροφή του. Οι προπονητές προσπάθησαν να τον συνδυάσουν με τον Γκερέρο, αλλά το δίδυμο δεν απέδωσε. Και οι δύο χρειάζονταν χώρο και ο Πιζάρο είχε αρχίσει να χάνει ταχύτητα. Ο νέος κόους Ρικάρντο Γκερέρα στηρίχτηκε σε νέους ποδοσφαιριστές και είχε τον Γκερέρο ως σημείο αναφοράς.

Στη Γερμανία θεωρείται θρύλος. Η ικανότητά του να προσαρμόζεται, να επιστρέφει ξανά και ξανά στις ίδιες ομάδες και να προσφέρει, ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, τον καθιστούν έναν από τους πιο τίμιους και αγαπητούς επιθετικούς της τελευταίας εικοσαετίας.

cult24.gr