Γιατί ο στόχος που τέθηκε εξαρχής, ήταν να γίνουν λίγες και καλές μεταγραφές, για να ενισχυθεί η ομάδα ποιοτικά και όχι... ποσοτικά. Να ενισχυθεί με απλά λόγια εκεί που «πονάει». Να έρθουν παίκτες που να είναι καλύτεροι από αυτούς που φεύγουν και να κάνουν τη διαφορά.
Μπορεί να είχε δύο μεγάλες απώλειες, τους Χαραλάμπους και Λοϊζου, όμως οι παίκτες που αποκτήθηκαν είναι όλοι... ένας κι ένας και ανέβασαν την ποιότητα του «τριφυλλιού».
Και τα καλύτερα (φαίνεται πως) έρχονται...
Θυμίζουμε ότι η Ομόνοια απέκτησε στη μεταγραφική περίοδο έξι ποδοσφαιριστές, τους Μαέ, Τάνκοβιτς, Χατζηγιοβάνη, Άιτινγκ, Αγκουζούλ και Ανδρέου.
Οι τρεις πρώτοι δεν χρειάζονται συστάσεις, ενώ ο Άιτινγκ έδειξε με το... «καλημέρα» ότι αποτελεί «λίρα εκατό». Ακόμη και ο Ανδρέου που ήρθε για περαιτέρω ενίσχυση της επιθετικής γραμμής χωρίς να θεωρείται πρωτοκλασάτη επιλογή, δείχνει με την απόδοση του ότι ο ρόλος του... αναπληρωματικού δεν του είναι αρκετός και θα παλέψει κι αυτός για μία θέση στο αρχικό σχήμα!
Ι.Ι.