Όταν η Σάντερλαντ άφησε άφωνο τον Ντον Ρέβι

Στο Σάντερλαντ δεν τα παρατούν ποτέ όπως όλοι γνωρίζουμε και εκτός του ότι ζουν και αναπνέουν για να κερδίζουν τη Νιούκαστλ, οι φίλοι της ομάδας είναι πραγματικά περήφανοι για όλα όσα έχει καταφέρει το ποδοσφαιρικό καμάρι της πόλης τους.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Έξι πρωταθλήματα Πρώτης Κατηγορίας (κι ας είναι το τελευταίο το μακρινό 1936) είναι κάτι που μπορεί κάθε οπαδός της να καυχιέται, βάζοντάς τα δίπλα στο επικό Κύπελλο του 1973. Γιατί αν υπάρχει μία στιγμή στην ιστορία των «black cats» που θα συζητιέται για πάντα στις παμπ της περιοχής αυτή δεν είναι άλλη από εκείνο το απόγευμα στο Γουέμπλεϊ. Όταν η ομάδα του Μπομπ Στόκοου, που αγωνιζόταν στην Δεύτερη Κατηγορία της Αγγλίας, επικράτησε με 1-0 της σπουδαίας Λιντς του Ντον Ρέβι μπροστά σε 100.000 ανθρώπους στο θρυλικό Λονδρέζικο Στάδιο. Αυτή ήταν η πρώτη επιτυχία της ομάδας, μετά το Κύπελλο του 1937, σπάζοντας μία τεράστια περίοδο ανομβρίας που είχε γεμίσει όλους τους φίλους της ομάδας με απογοητεύσεις και πίκρες. Η πορεία και η ιστορία άλλωστε μιας ομάδας δεν μπορεί ποτέ να είναι γραμμική, μα οβάλ, με τις καλές και τις κακές στιγμές να επαναλαμβάνονται και να βρίσκουν ξανά η μία την άλλη.

Η Λιντς ήταν ο φόβος και ο τρόμος εκείνης της εποχής. Είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα το 1969 και το 1972 και απαρτιζόταν από παίκτες σπάνιας κλάσης, όπως ο Τζόνι Τζάιλς, ο Πίτερ Λόριμερ και ο Έντι Γκρέι αλλά και με μερικούς από τους μεγαλύτερους «κακούς» που έχει γνωρίσει το ποδόσφαιρο της Βρετανίας. Τύποι δηλαδή στο όριο του σεσημασμένου, όπως ο Νόρμαν Χάντερ και φυσικά ο σπουδαίος αρχηγός, Μπίλι Μπρέμνερ. Στον πάγκο της βρισκόταν ο σπουδαίος Ντον Ρέβι. Ένας προπονητής που «δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του» και είχε κατηγορηθεί πολλές φορές για τις αντιαθλητικές τακτικές του και για τον τρόπο που επηρέαζε τους διαιτητές με το φόβο που τους ασκούσε κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών. Ο Ρέβι μπορεί να ήταν ένας άκρως συντηρητικός και πέραν του δέοντος σοβαρός άνθρωπος αλλά η μορφή του θύμιζε στον πάγκο πολλές φορές τον Τζον Κριζ, τον προπονητή της σχολής Cobra Kai που ήθελε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο να κατατροπώσει τον Ντάνιελ Λαρούσο. Η Λιντς είχε πάει στο Γουέμπλεϊ με ένα σερί 29 αήττητων αγώνων με την Guardian να γράφει πριν την αναμέτρηση το αυτονόητο. «Η Λιντς Γιουνάιτεντ ήρθε για να πάρει το τρόπαιο απέναντι σε μία ομάδα που θα έχει απλώς τον ρόλο του κομπάρσου». Η προσέγγιση μπορεί να ήταν σκληρή ήταν όμως και άκρως ρεαλιστική.

Έξω από το Στάδιο του Φωτός (το γήπεδο της ομάδας από το 1997 μιας και πριν έπαιζε στο Ρόκερ Παρκ) υπάρχει το άγαλμα του Μπομπ Στόκοου. Για κάποιον που φόρεσε τη φανέλα της μισητής Νιούκαστλ για 14 χρόνια, κατακτώντας μαζί της και το Κύπελλο το 1955, μένοντας στον πάγκο της Σάντερλαντ συνολικά τεσσεράμισι (και κάτι) χρόνια, δεν το λες και κάτι που θα το περίμεναν οι φίλοι της ομάδας όταν ο Άγγλος προπονητής άφηνε το 1972 την Μπλάκπουλ για την ομάδα τους. Κι όμως. Ο Στόκοου ήταν ένας άριστος γνώστης της τακτικής που ως πρώην μέσος είχε μάθει να διαβάζει εξαιρετικά το παιχνίδι. Το μεγαλύτερό του όμως προσόν δεν ήταν οι ποδοσφαιρικές του γνώσεις αλλά το γεγονός ότι μπορούσε να φτιάξει ομάδες συνδυάζοντας παίκτες έμπειρους και νεαρούς, ξέροντας πολύ καλά, πως οι ομάδες που του δίνουν την δυνατότητα να τις προπονήσει δεν είναι αυτές που μπορούν να αγοράσουν τους παικταράδες της εποχής. Αυτό συνέβη φυσικά και στην Σάντερλαντ όπου με ηγέτες δύο έμπειρους Σκοτσέζους, τον αρχηγό Μπόμπι Κερ και φυσικά τον οργανωτή Ίαν Πόρτφιλντ, κατάφερε το «θαύμα». Μέχρι τον τελικό η Σάντερλαντ απέκλεισε στον Τρίτο Γύρο την Νοτς Κάουντι, στον Τέταρτο Γύρο την Ρέντινγκ, στα προημιτελικά την Μάντσεστερ Σίτι του σπουδαίου Ρόντνεϊ Μάρς και στα ημιτελικά την Άρσεναλ (που είχε τερματίσει 2η πίσω από την πρωταθλήτρια Λίβερπουλ και ήταν μία τρομερά ταλαντούχα ομάδα) με 2-1 στο Χίλσμπορο με ένα γκολ του επιθετικού Βικ Χάλομ και ακόμα ένα από τον Μπίλι Χιουζ. Όλα αυτά συνήθως ως το αουτσάιντερ. Όταν ο Στόκοου ρωτήθηκε από γνωστό δημοσιογράφο για να δώσει μία εξήγηση για αυτή την επική πορεία έκανε την δήλωση που τον ανέβασε ακόμα ένα επίπεδο στα μάτια των αγνών φίλων της ομάδας που ζούσαν για την Κυριακή. «Οι ποδοσφαιριστές μου δεν έχουν ακριβά συμβόλαια. Αγαπούν αυτό που κάνουν και δεν παίζουν για τα χρήματα. Όταν μπαίνουμε στο γήπεδο αυτό που θέλουμε είναι να παίξουμε για την πόλη και για όλους τους απλούς εργάτες που μας στηρίζουν από το υστέρημά τους». Ο Στόκοου είχε μόλις μιλήσει στις καρδιές τους.

Την ημέρα του τελικού το Γουέμπλεϊ είχε φορέσει τα γιορτινά του για να υποδεχτεί την λαμπερή Λιντς του Ρέβι με τα καλοπληρωμένα παλικάρια του και την Σάντερλαντ που απλώς θα συμπλήρωνε το κάδρο. Ο Στόκοου αυτό που θύμιζε συνεχώς στους παίκτες του ήταν πως το άγχος θα το έχουν οι παίκτες της Λιντς. «Είναι το φαβορί, έχουν μάθει να κερδίζουν, είναι υπερόπτες. Αν χάσουν χάθηκαν». Στην παρουσίαση των ομάδων το ειρωνικό γελάκι του Μπρέμνερ προς τον Μπόμπι Κερ φανέρωνε τον τρόπο που έβλεπαν οι παίκτες των «παγωνιών» το παιχνίδι. Όπως φυσικά τα περισσότερα παιχνίδια. «Πρώτα θα σας δείρουμε και μετά θα σας νικήσουμε». Δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Οι παίκτες της Σάντερλαντ γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν έμπαιναν για να πάρουν μέρος σε ένα κανονικό ποδοσφαιρικό παιχνίδι αλλά σε κάτι που θα είχε συνθήκες πολέμου. Ο τερματοφύλακας Τζίμι Μοντγκόμερι και η αμυντική του γραμμή θα έπρεπε να αντέξουν στο σφυροκόπημα των πρώτων λεπτών. Αν το κατάφερναν όλα θα ήταν πιθανά. Και το κατάφεραν για 90 ολόκληρα λεπτά.

H Λιντς μπήκε πολύ δυνατά αλλά δεν κατάφερε να σκοράρει με την Σάντερλαντ να έχει σύμμαχο και την τύχη. Οι παίκτες του Ρέβι άρχισαν να νευριάζουν και να αγχώνονται και στο 30′ είδαν τη ζωή να τους στήνει μια μεγάλη παγίδα. Η Σάντερλαντ θα κερδίσει ένα μάλλον τυχερό κόρνερ και ο Μπίλι Χιουζ θα το εκτελέσει από αριστερά. Η μπάλα θα φτάσει στον Ντέιβ Γουότσον που θα προσπαθήσει να την κατεβάσει και μέσα στη σύγχυση, με τους παίκτες του φαβορί να μην μπορούν να την διώξουν, θα φτάσει στο δεξί πόδι του Πόρτφιλντ. Ήταν η στιγμή του. Δίχως να το σκεφτεί θα σουτάρει με όλη του τη δύναμη και η μπάλα θα αναπαυτεί στα δίχτυα του δύσμοιρου Ντέιβιντ Χάρβεϊ. Τ0 1-0 ήταν γεγονός. Οι κερκίδες είχαν πάρει φωτιά. Τίποτα όμως δεν είχε τελειώσει.

Στην επιστροφή οι παίκτες του Ρέβι μπήκαν ακόμα πιο δυνατά αλλά ο Τζίμι Μοντγκόμερι είχε κρατήσει την καλύτερη επέμβαση της ζωής του για το σπουδαιότερο παιχνίδι της καριέρας του. Στα μέσα του β’ ημιχρόνου με τους παίκτες της Λιντς να πιέζουν μανιασμένα ο αριστερός μπακ Τρέβορ Τσέρι θα πιάσει κεφαλιά από πολύ κοντά, ο Μοντγκόμερι θα αποκρούσει με μία τρομερή βουτιά και θα κάνει και δεύτερη επέμβαση, με την μπάλα να χτυπά και στο δοκάρι, στο σουτ που έκανε, μετά το ριμπάουντ, από πολύ κοντά ο Λόριμερ. Αυτή η διπλή επέμβαση από τον Μοντγκόμερι θεωρείται στις κορυφαίες που έχουν γίνει ποτέ και για κάποιους Άγγλους δημοσιογράφους είναι καλύτερη και από εκείνη που είχε κάνει ο σπουδαίος Γκόρντον Μπανκς στην κεφαλιά του Πελέ στο Μουντιάλ του 1970 στο Αγγλία-Βραζιλία.

Το τελικό σφύριγμα βρήκε τον προπονητή Μπομπ Στόκοου να τρέχει, φορώντας το καπέλο του, για να αγκαλιάσει τους πάντες (αυτό απεικονίζει άλλωστε και το άγαλμα έξω από το Στάδιο του Φωτός) με τους οπαδούς στις κερκίδες του Γουέμπλεϊ να παραληρούν ενώ τη ίδια ώρα ο Ντον Ρέβι κοιτούσε αποσβολωμένος, χωρίς ίχνος φωνής, μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που μόλις είχε συμβεί. Η ανίκητη δηλαδή ομάδα του να χάσει από τους άσημους παίκτες της Σάντερλαντ με φόντο το αρχαιότερο ποδοσφαιρικό τρόπαιο. «Το άξιζαν» θα πει μετά το παιχνίδι απογoητευμένος, συμπληρώνοντας «Έπαιξαν με καρδιά και μπράβο τους».

Στο Κύπελλο Αγγλίας έχουν γίνει πολλές εκπλήξεις αλλά αυτή μπαίνει σίγουρα στη λίστα με τις κορυφαίες τόσο για τη διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων όσο και για τον τρόπο που έγινε. Ο Μπομπ Στόκοου θα ανεβάσει τελικά την Σάντερλαντ, ως πρωταθλήτρια, το 1976 στην Πρώτη Κατηγορία και επειδή το ποδόσφαιρο όσο δίκαιο κι αν είναι είναι συνάμα και πολύ σκληρό θα απολυθεί την επόμενη σεζόν, μετά την 9η αγωνιστική, αφού η ομάδα του δεν είχε καταφέρει να κάνει ακόμα καμία νίκη. Ο υποβιβασμός ήρθε τελικά και χωρίς τον λατρεμένο προπονητή της εξέδρας, δείχνοντας στη διοίκηση το μεγάλο της λάθος.

Με τον Γάλλο Ρεζίς Λε Μπρις στο τιμόνι η Σάντερλαντ έχει επιστρέψει στα γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ τη φετινή σεζόν έχοντας μάλιστα ξεκινήσει εξαιρετικά, με τον πρωταρχικό της στόχο να μην είναι άλλος από την παραμονή. Όπως φαίνεται από τα πρώτα αποτελέσματα η ομάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο και αναμένεται να είναι -ειδικά στην έδρα της- δύσκολος αντίπαλος για όλους.

https://blog.stoiximan.gr/

BEST OF THEMASPORTS