Πολύ απλά Ζλάταν

Ένας τύπος που δεν έπαιξε ποτέ «κανονικό» ποδόσφαιρο, γιατί πολύ απλά έπαιξε το δικό του. Όπου πήγαινε, είτε θα τον αγαπούσαν, είτε θα τον μισούσαν. Αλλά ποιος να μισήσει τον Ζλάταν.

Γεννήθηκε στις 3/10 το 1981, και μεγάλωσε στο Ρόζενγκαρντ του Μάλμε. Φτώχεια, γονείς μετανάστες, τσαμπουκάδες στη γειτονιά.

Ο πατέρας του ήταν Βόσνιος και είχε φανερά τα «σημάδια» και την σκληράδα από τον πόλεμο. Η μάνα του, Κροάτισσα, πάλευε να τα βγάλει πέρα για το καθημερινό ψωμί. Εκείνος ήταν πάντα ανάμεσα σε καβγάδες, σε αστυνομίες, και σε αλητείες.

Δεν ήταν το «καλό παιδί». Άλλωστε το έχει πει και ο ίδιος. «Έκλεβα ποδήλατα για να πάω στην προπόνηση. Αν δεν το έκανα, δεν θα έπαιζα μπάλα». Έκανε τσαμπουκάδες για μια θέση στην 11άδα στην ακαδημία της Μάλμε. Θα μπορούσαν να τον είχαν διώξει, αλλά όταν τον έβλεπαν να παίζει το ξανασκέφτονταν.

Σαν να μην έφτανε ο χαρακτήρας του, είχε και αυτό το «Ιμπραΐμοβιτς» να τον κάνει να ξεχωρίζει στη Σουηδία. Δεν ήταν εύκολο. Αλλά ο Ζλάταν είναι ο Ζλάταν.

Και αυτό τον έκανε σκληρό. Έμαθε να μη φοβάται κανέναν και να κοιτάζει μόνο εκεί που εκείνος ήθελε να πάει.

Ο γύρος της Ευρώπης

Στον Άγιαξ φρόντισε να δείξει αμέσως τι σημαίνει «Ζλάταν». Έβαλε ένα γκολ κόντρα στη Νακ Μπρέντα που ακόμα και σήμερα θεωρείται ένα από τα καλύτερα στην Ολλανδία. Και αυτή ήταν αρχή. Οι φίλοι του «Αίαντα» τον θυμούνται πολύ καλά, όπως ακριβώς και οι αντίπαλες άμυνες.

Στη Γιουβέντους όμως έμαθε τι θα πει να είσαι σε ένα σκληρό πρωτάθλημα όπως η Serie A. Εκεί έμαθε πως να γίνει δολοφόνος μέσα στην περιοχή. Και μετά ήρθε η Ίντερ. Αυτός έπαιζε για εκείνη και εκείνη για αυτόν.

Στην Μπαρτσελόνα όμως, έδειξε και την άλλη του πλευρά. Ότι δεν πρόκειται να βάλει τον εαυτό του κάτω από κανέναν. Με τον Γκουαρντιόλα τα έσπασε, το έχει αναφέρει και στο βιβλίο του. Και δεν το ανέφερε απλώς, το έκανε με τέτοιο τρόπο που μάλλον δεν άφησε και πολλά περιθώρια.

«Με τον Πεπ μιλούσα λίγο. Εκείνος μιλούσε στον Μέσι. Αν έχεις εμένα και θες να παίζεις μόνο με τον Μέσι, τότε αγόρασες Ferrari για να την οδηγήσεις σαν Fiat».

Στην Παρί ήταν ο ένας και μοναδικός. Μια ομάδα που τότε δεν είχε ακόμη την ιστορία του σήμερα, βρήκε τον άνθρωπο που της έδωσε ταυτότητα. Ο ίδιος είπε: «Ήρθα σαν βασιλιάς, φεύγω σαν θρύλος».

Ο τελειωμένος , ο γέρος...μάλλον όχι

Στα 35 του πήγε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον κόσμο να τον έχει για τελειωμένο. Βέβαια εκείνος τους πήγε σε τελικό, τους έδωσε τίτλους και δεν θα μπορούσε να μην δώσει ακόμη μια ατάκα.

«Δεν ήρθα στην Αγγλία για να γευτώ πρόκληση. Ήρθα για να σας δείξω ποιος είμαι».

Και αφού τελείωσε με την Ευρώπη, πετάχτηκε μέχρι την Αμερική να κάνει τα δικά του, να τον μάθουν και εκεί. Πρώτο του παιχνίδι με τους Γκάλαξι και βάζει μια βολίδα από τα 40 μέτρα. Τα υπόλοιπα για το tour του στα ξένα είναι λίγο - πολύ γνωστά.

Όταν έφυγε από το MLS όλοι ήταν σε αναμμένα κάρβουνα για ακόμη ένα ρητό του. Και σιγά που δεν θα το έλεγε.

«Ήρθα, είδα, κατέκτησα.Τώρα μπορείτε να γυρίσετε στο baseball σας».

Και σαν να μην είναι 40+, επέστρεψε στη Μίλαν, με τα γόνατα να είναι διαλυμένα και τους έδωσε πρωτάθλημα. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι πάλεψε μέχρι να δει την Μίλαν με το στέμμα της πρωταθλήτριας.

«Έπαιζα με ένα πόδι. Το άλλο δεν λειτουργούσε. Αλλά έπαιξα για να δω την ομάδα μου πρωταθλήτρια».

Ο Ζλάταν ποτέ δεν έκανε βαρετές δηλώσεις, ποτέ δεν γούσταρε να πει τα κλασικά. Αφού ούτε ο ίδιος ήταν κλασικός.

«Ο Ζλάταν δεν δοκιμάζει. Ο Ζλάταν πετυχαίνει», «Δεν με ψάχνει η FIFA. Με ψάχνει ο Θεός», «Μία μέρα θα με ψάχνουν όλοι. Και τότε δεν θα με βρίσκουν». Και μάλλον αυτές είναι από τις πιο λάιτ ατάκες του.

Δεν τον ένοιαζε αν κάποιος θα παρεξηγηθεί αν κάποιος θα ξενέρωνε. Τον ένοιαζε να έχει τον σεβασμό. Ακόμη και αν έπρεπε να αναγκάσει κάποιον. Βέβαια γιατί να αναγκαστεί κάποιος να σεβαστεί τον Ζλάταν; Δεν χρειαζόταν να γίνει με αυτόν τον τρόπο. Έβγαινε αβίαστα.

Όταν ήρθε η στιγμή να κλείσει το κεφάλαιο, δεν το έκανε με δραματικό τρόπο. Σήκωσε απλά το χέρι του και είπε: «Ο Ζλάταν λέει απλά.... τα λέμε».

sdna.gr

ΑΕΛ: Να έχει συνέχεια η εικόνα με την Πάφο, αλλά να... βρεθεί και λύση για τη δυστοκία στο σκοράρισμα

Την καλύτερη φετινή της εμφάνιση έκανε κόντρα στην Πάφο η ΑΕΛ, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο που... ξεθάρρεψε και έβαλε πίεση, βρήκε ευκαιρίες, είχε και αρκετές καλές προϋποθέσεις, αλλά δεν κατάφερε να σκοράρει έστω μια φορά για να βρεθεί κοντά σε ένα «μεγάλο» αποτέλεσμα, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.