Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου: Τα... στοιχειωμένα ρεκόρ

Οι «θρύλοι» των ρίψεων και των αλμάτων

Στην ιδέα των ανδρικών ρεκόρ, αμέσως το μυαλό πάει στις ρίψεις, εκεί όπου τα ρεκόρ μοιάζουν αγέραστα. Κι αυτό γιατί μετρούν έως και 40 χρόνια ανέπαφα.

Ένα από αυτά, λοιπόν, είχε κάνει και ο Γιούρι Σέντι στη σφυροβολία. Ο αθλητής με τα χρώματα της τότε Ένωσης Σοβιετικών και Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) με ρίψη στα 86.74μ, η οποία στέκει σαν μνημείο άλλης εποχής στις διοργανώσεις του στίβου.

Ρεκόρ, τα οποία επίσης αποτελούν σημείο αναφοράς δεν μπορεί να μην είναι αυτά σε άλμα εις ύψος και τριπλούν. Ποιος θα ξεχάσει το απίστευτο άλμα του Χαβιέρ Σοτομαγιόρ, ο οποίος με προσπάθεια στα 2.45μ. έκανε το κοινό στη Σαλαμάνκα (1993) να παραμιλά.

Δύο χρόνια αργότερα, ο Τζόναθαν Έντουαρντς στο Γκέτεμποργκ έφτασε έως τα 18 μέτρα και 29 εκατοστά για να ανεβάσει τον πήχη του τριπλούν στα ύψη.

Τα μυθικό άλμα και το ακατόρθωτο ακόντιο

Χωρίς αμφιβολία, πέρα από την τεράστια ρίψη και τα εξίσου ακραία άλματα, μία από τις πιο μυθικές στιγμές έλαβε χώρα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τόκιο το 1991. Τότε, ο Μάικ Πάουελ... περπάτησε στον αέρα και προσγειώθηκε στα 8.95μ, καταγράφοντας ένα ρεκόρ το οποίο κανείς δεν έχει απειλήσει έως σήμερα. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά αποτελεί σημείο αναφοράς, με το «τείχος» των εννέα μέτρων να μοιάζει απαγορευμένο.

Και μιας και το παραπάνω ρεκόρ χαρακτηρίστηκε «μυθικό», το επόμενο δεν γίνεται παρά να χαρακτηριστεί ως «ακατόρθωτο». Ο λόγος για το παγκόσμιο ρεκόρ του ακοντισμού! Το 1996, στη Γερμανία, ο Τσέχος Γιαν Ζελέζνι εκτόξευσε το ακόντιο στα 98.48μ. Μία επίδοση, η οποία περνάει στα όρια της φαντασίας, μιας και οι πρόσφατες επιδόσεις των ανδρών στον ακοντισμό δεν έχουν ξεπεράσει τα 93-94 μέτρα.

Οι γυναίκες και η εποχή των... άφθαρτων

Αν στους άνδρες ο όρος «στοιχειωμένο ρεκόρ» υπάρχεις κυρίως στις ρίψεις και στα άλματα, στις γυναίκες το φαινόμενο αυτό απλώνεται σχεδόν σε όλα τα αγωνίσματα.

Μία από τις πιο... ρεκόρ δεκαετίες του στίβου είναι αυτή των '80s. Μία εποχή φορτωμένη με θριάμβους και επιδόσεις που ακόμα και σήμερα προκαλούν δέος. Η Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ έτρεξε το 1988 τα 100 μέτρα σε 10.49 δευτερόλεπτα και τα 200 μέτρα σε 21.34, επιδόσεις που δεν έχουν... ιδρώσει από άποψη απειλής.

Αυτή, όμως που για 18 εκατοστά του δευτερολέπτου δεν... έσπασε και παρέμεινε στην κορυφή ήταν αυτή της Μαρίτα Κοχ. Το 1985 είχε τρέξει σε 47.60 τα 400 μέτρα, ρεκόρ που απειλήθηκε πρόσφατα από την Σίντεϊ Μακλάφλιν στο πρόσφατο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τόκιο, με την Αμερικανίδα να κάνει χρόνο 47.78.

Όσον αφορά τα αγώνισμα ημιαντοχής των 800 μέτρων η Γιαρμίλα Κρατοχβίλοβα συμπληρώνει την τετράδα την άπιαστων ρεκόρ, με την επίδοσή της το μακρινό 1983 όταν έτρεξε με χρόνο 1:53.28.

Φυσικά και στα άλματα υπάρχει το ρεκόρ της Γκαλίνα Τσιστιακόβα με τα 7.52μ. το 1988, το οποίο εξακολουθεί να δεσπόζει. Ενώ στις ρίψεις έχουμε την αξεπέραστη βολή της Ναταλία Λισόφσκαγια στη σφαίρα το 1987 με 22.63μ - 50 εκατοστά μικρότερη από αντίστοιχο ρεκόρ των ανδρών - και τη ρίψη της Γκάμπριελε Ράινς στη δισκοβολία με 76.80μ, το 1988.

gazzetta.gr