Τα φαντασμαγορικά φέρετρα της Γκάνας σε σχήμα λιονταριού, ψαριού ή παγωνιού: Τι συμβολίζουν

Κάθε πολιτισμός αντιμετωπίζει διαφορετικά το τέλος της ζωής και το πένθος.

Στην Γκάνα, διάσημα είναι πλέον τα Abebuo ή αλλιώς σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση «φανταχτερά ή φανταστικά φέρετρα», σε διάφορα σχήματα, όπως ένα τεράστιο ροζ ψάρι, ένα πολύχρωμο παγώνι, ένα αεροπλάνο ζωγραφισμένο με την εθνική σημαία.

Κάθε κομμάτι είναι κατασκευασμένο όχι μόνο για να θάψει τον νεκρό, αλλά για να ενσωματώσει την ουσία της ζωής του.

Ένας αγρότης δεν αναπαύεται σε ένα αυτοκίνητο- αντίθετα, το φέρετρό του μπορεί να έχει τη μορφή των εργαλείων που χρησιμοποιούσε ή των καλλιεργειών που καλλιεργούσε. Ο ίδιος ο σχεδιασμός γίνεται μεταφορά, ένας ξύλινος γρίφος, ένα τελευταίο μήνυμα που αφήνει πίσω του.

Τα φανταχτερά φέρετρα, ενώ είναι κοινά μεταξύ των Γκα της Άκρας, γίνονται μια ευρέως διαδεδομένη πρακτική, προσφέροντας μια πολύχρωμη εναλλακτική λύση στα απλά ξύλινα κουτιά.

Όταν μια οικογένεια χάνει ένα αγαπημένο της πρόσωπο, συγκεντρώνεται για να αποφασίσει πώς θα το τιμήσει. Η επιλογή εξαρτάται από τον καθένα. Ένας ιχθυοπώλης μπορεί να μνημονεύεται με τη μορφή του ψαριού που πούλησε, μέχρι και τον ακριβή τύπο του. Τα φέρετρα σε σχήμα λιονταριού προορίζονται μόνο για τους αρχηγούς, καθώς το ζώο αποτελεί σύμβολο εξουσίας.

Αν ο αποθανών είναι ναυτικός ή εργαζόμενος στην υγεία έχει το δικό του φέρετρο...

Στο Λαμπάντι, ένα προάστιο της Άκρα, οι βασιλικές οικογένειες συνδέονται με το έμβλημά τους, τον κόκορα, ένα σχέδιο που προορίζεται μόνο για την καταγωγή τους.

Το δικαίωμα σε ένα συγκεκριμένο φέρετρο δεν είναι ποτέ αυθαίρετο- αντικατοπτρίζει την ταυτότητα, το επάγγελμα και την ιδιότητα. Κάθε φέρετρο χρειάζεται περίπου δύο εβδομάδες για να ολοκληρωθεί. Το κόστος, το οποίο ξεκινά από περίπου 700 δολάρια, ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του ξύλου και την πολυπλοκότητα του σχεδίου.

Οι κηδείες στην Γκάνα είναι ζωντανές υποθέσεις. Οι άνθρωποι τις βλέπουν ως μια τελευταία ευκαιρία να τιμήσουν τον αποθανόντα, μη φειδόμενοι των εξόδων για τελετές που περιλαμβάνουν μουσική, χορό και ζωντανές επιδείξεις της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι συλλέκτες από την πλευρά τους τα βλέπουν ως τέχνη. Ορισμένα φέρετρα δεν περιέχουν ποτέ πτώματα, αλλά προορίζονται για μουσεία στο εξωτερικό, καθώς αυξάνονται οι διεθνείς παραγγελίες κυρίως για εκθέσεις.