Πριν η ευκρίνεια και ο ρεαλισμός μπουν στα σπίτια μας μέσα από τις κονσόλες, το ποδόσφαιρο στα videogames ήταν πιο απλό, αλλά και -κατά πολλούς- πιο αγνό. Ήταν η εποχή που χρειαζόσουν μόνο δύο κουμπιά, έναν φίλο και λίγη τύχη για να γίνεις θρύλος στα... pixels της δεκαετίας του 1990.
Ας κάνουμε ένα rewind να θυμηθούμε τα 7 πιο εμβληματικά ποδοσφαιράκια που σημάδεψαν τα... νιάτα μας!
Το «Sensi» δεν ήταν απλώς παιχνίδι. Ήταν τελετουργία. Η κάτοψη, οι μικροσκοπικοί παίκτες-κεφαλάκια, οι σέντρες με φάλτσο και τα αμέτρητα αυτοσχέδια τουρνουά μεταξύ φίλων το έκαναν ακαταμάχητο. Εθιστικό, απλό, ανελέητο. Αν έχανες 7-0 από τον ξάδερφό σου, ήθελες απλώς να ξαναπαίξεις και όχι να σπάσεις το joystick. Και ξανά. Και ξανά. Και ξανά!
Δεν συγχωρούσε. Η μπάλα δεν κολλούσε ποτέ στα πόδια, οι πάσες ήταν όλες διεκδικήσιμες, αλλά όταν το μάθαινες, ήσουν ο «μάγος του joystick». Το gameplay απαιτούσε χειρουργική ακρίβεια, κι αυτό το λάτρευαν οι παλιοί gamers. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη διοργανώνονται πρωταθλήματα Kick Off!
Πριν το Sensible, υπήρχε το MicroProse. Είχε δύο mode (5x5 και 11x11), δυνατούς ήχους, καινοτόμο gameplay για την εποχή και... βροχή που επηρέαζε το γήπεδο! Ήταν πρωτοποριακό και ιδιαίτερα εθιστικό σε Commodore 64 και Amiga.
Ο δημιουργός του Kick Off επέστρεψε με το Goal!, ένα πιο προσιτό αλλά τεχνικά ισορροπημένο παιχνίδι. Για πολλούς, ήταν το ιδανικό πάντρεμα ανάμεσα στην ταχύτητα του Sensible και τον ρεαλισμό του Kick Off. Αδικημένο, αλλά αξέχαστο.
Το πρώτο FIFA μάς άφησε με το στόμα ανοιχτό: ισομετρική κάμερα, ρεαλιστικά animations και φωνές από το πλήθος. Όμως το gameplay ήταν πιο «βαρύ» και αργό σε σχέση με τους άμεσους προκατόχους του. Ήταν όμως η αρχή μιας αυτοκρατορίας.
Αν μεγάλωσες σε ουφάδικα, τότε σίγουρα θυμάσαι αυτά τα θεότρελα ποδοσφαιράκια. Γκολ με σέντρες, γκολ με τη μπάλα στο τέρμα, γκολ από το κέντρο και αντίπαλοι με... turbo. Ήταν arcade με τα όλα του: απλό, τρελό, διασκεδαστικό. ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ Tehkan World Cup με την επίπεδη οθόνη. Λατρεία!
Με επίσημη άδεια της United και έμφαση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, προσπαθούσε να συνδυάσει στατιστικά, animation και τακτική. Δεν κατάφερε να ξεχωρίσει ευρέως, αλλά ήταν από τα πρώτα βήματα προς το μοντέρνο «simulation».
Τελικά, τι ήταν αυτό που μας καθήλωνε; Ήταν το gameplay. Η απλότητα. Η αμεσότητα. Κι εκείνο το αίσθημα ότι κάθε ματς μπορούσε να τελειώσει 5-5 ή 0-6. Δεν υπήρχαν update, DLC, loot boxes. Υπήρχε μόνο το παιχνίδι. Και οι φίλοι σου.
gazzetta.gr
Ακολουθήστε το Themasports.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Αμέσως μετά την παρουσίαση του νέο Γενικού Διευθυντή, Ευθύμιου Αγαθοκλεόυς και του νέου Τεχνικού Διευθυντή, Ζόελ Νταμάχου, ο πρόεδρος της ΑΕΛ, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, μίλησε και για το θέμα επενδύσεων σε υποδομές, αποκαλύπτωντας μία σημαντική εξέλιξη για το... γαλαζοκίτρινο οίκημα που ονειρεύονται οι ΑΕΛίστες!
