Ένας τερματοφύλακας που δεν έγινε ποτέ ο πιο πολυνίκης τερματοφύλακας του κόσμου, που υπήρξε ποτέ ο εκλεκτός των μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ. Όμως κατάφερε να γίνει κάτι μεγαλύτερο, να γίνει σύμβολο ενός έθνους. Ο άνθρωπος που, κάθε τέσσερα χρόνια, βγαίνει σαν υπερφυσική μορφή για να κρατήσει ζωντανό το ποδοσφαιρικό όνειρο του Μεξικού
Ο «Memo» των καλοκαιριών
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 στη Βραζιλία ήταν το καλοκαίρι που ο Οτσόα έγινε household name για εκατομμύρια φιλάθλους. Ένας τερματοφύλακας σχεδόν.... ανώνυμος για τον ευρωπαϊκό κόσμο, με θητεία στην Αζαξιό, σταματούσε τον Νεϊμάρ, τον Όσκαρ, τον Τιάγκο Σίλβα και όλη τη Σελεσάο μέσα στο «Καστελάο». Εκείνη η εμφάνισή του απέναντι στη Βραζιλία δεν ήταν απλώς η καλύτερη της καριέρας του· ήταν μία από τις πιο μυθικές στην ιστορία των Μουντιάλ. Το στιγμιότυπο με την επέμβαση στην κεφαλιά του Νεϊμάρ έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό κάθε φίλου του ποδοσφαίρου.
Αλλά ο Οτσόα δεν ήταν one-hit wonder. Επανέλαβε το θαύμα το 2018 και το 2022. Στο Κατάρ απέκρουσε πέναλτι του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι και απέδειξε ξανά πως, όταν φοράει τη φανέλα του Μεξικού, μεταμορφώνεται σε κάτι υπεράνθρωπο. Ένας φρουρός της εστίας που δεν νικιέται, ακόμα κι αν δεν φοράει το στέμμα των τροπαίων.
Ένας μοναχικός ήρωας
Η καριέρα του Οτσόα μοιάζει να κυλά σε αντιστροφή πορεία από τους υπόλοιπους. Δεν πήγε ποτέ σε έναν ευρωπαϊκό κολοσσό, δεν είχε την ασφάλεια της δόξας μέσα από τις κατακτήσεις. Έπαιξε στην Αζαξιό, στη Μάλαγα, στη Γρανάδα, στη Σταντάρ Λιέγης. Κι όμως, όπου κι αν έχει πάει, έχει αφήσει πίσω του κάτι. Αγάπη, σεβασμό, ενίοτε και λατρεία. Γιατί ο Οτσόα δεν έπαιξε ποτέ για τα φώτα, αλλά για την περηφάνια και τη φανέλα. Για το πάθος που κρύβει ένα παιδί με κατσαρά μαλλιά που ήθελε να γίνει ήρωας.
Η απόφασή του να επιστρέψει στο Μεξικό και να συνεχίσει στην Αμέρικα ή αργότερα να βρεθεί στην Ιταλία στη Σαλερνιτάνα, δεν έγινε από ανάγκη. Έγινε από αγάπη. Γιατί ξέρει ότι η θέση του είναι δίπλα στο λαό του. Κοντά στην καρδιά της χώρας του. Χαμηλών τόνων, σοβαρός, ευγενικός.
Η κληρονομιά ενός παγκόσμιου φαινομένου
Ο Οτσόα έχει παίξει σε πέντε Μουντιάλ (2006, 2010, 2014, 2018, 2022) και, αν αντέξει και μέχρι το 2026, θα γίνει θρύλος όχι μόνο για το Μεξικό αλλά και για την ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Δεν χρειάστηκε ποτέ να σηκώσει την κούπα. Σήκωσε την ψυχή ενός ολόκληρου έθνους.
Η μορφή του, με την κορδέλα στα μαλλιά και το βλέμμα του παίκτη που ποτέ δεν εγκαταλείπει, είναι πια εμβληματική. Ο Οτσόα δεν είναι απλώς τερματοφύλακας. Είναι συναίσθημα και η υπενθύμιση ότι στο ποδόσφαιρο, οι ήρωες δεν είναι μόνο αυτοί που κατακτούν. Είναι κι αυτοί που εμπνέουν.
sdna.gr
