Reds made in Argentina: Όταν ο Ολυμπιακός «χορεύει» στους λάτιν ρυθμούς των Αργεντινών!

Ο Λορέντζο Σιπιόνι έγινε ο 29ος Αργεντινός που φοράει τα ερυθρόλευκα και το Athletiko θυμάται όλους τους προηγούμενους!

Ακολουθήστε μας στο Google news

Κάποιοι ήρθαν ως «παγκόσμιοι» και έδειξαν την κλάση τους και στο Λιμάνι. Κάποιοι έκαναν απλά ένα πέρασμα από τον Ολυμπιακό και συνέχισαν την καριέρα τους σε άλλες πολιτείες. Άλλοι ήρθαν με «τυμπανοκρουσίες» όμως δεν πέτυχαν τίποτα ουσιαστικό κι άλλοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν, αποτελούν απλώς μια καταγραφή στα ερυθρόλευκα βιβλία. Και υπάρχουν και δύο που έζησαν το «όνειρο τρελό» της κατάκτησης ενός ευρωπαϊκού τίτλου. Το σίγουρο είναι πως η σχέση Ολυμπιακού και Αργεντινής είναι μια… παλιά ιστορία που ξεκινάει από το 1972 και φτάνει μέχρι τις ημέρες μας! 

Με αφορμή την απόκτηση του Λορέντσο Σιπιόνι από τους νταμπλούχους Ελλάδας, το Athletiko κάνει αναδρομή σε όλες τις περιπτώσεις των Αργεντινών που έχουν φορέσει την ερυθρόλευκη ριγωτή.

Οι κατακτητές της ευρωπαϊκής κορυφής

Φρανσίσκο Ορτέγκα (2023-?): Αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2023 από τη Βέλεζ Σάρσφιλντ αντί 4,5 εκατ. ευρώ! Από όταν πάτησε το πόδι του στον Πειραιά, στις 27 Αυγούστου 2023, πήρε τη φανέλα… σπίτι του. Βασικός τα τελευταία δύο χρόνια στον Ολυμπιακό, έχοντας τα σκαμπανεβάσματα του, ωστόσο αποτέλεσε αναπόσπαστο μέλος της θρυλικής κατάκτησης του Conference League το 2024, όντας ενδεκαδάτος στον τελικό.

Τη δεύτερη του χρονιά στο λιμάνι παρουσιάστηκε πιο σταθερός, βελτιώθηκε ανασταλτικά, ένιωσε πιο άνετα με τον τρόπο παιχνιδιού και οι Πειραιώτες έχουν ένα αριστερό μπακ για αρκετά χρόνια, αν φυσικά δεν πουληθεί ο παίκτης, για τον οποίο υπάρχει ενδιαφέρον από τη Ρίβερ Πλέιτ. Έχει ήδη περάσει το κατώφλι της εθνικής Αργεντινής (χωρίς να κάνει συμμετοχή) όταν κλήθηκε από τον Λιονέλ Σκαλόνι το Νοέμβριο του 2023 ενώ ήταν στην προεπιλογή για τα προκριματικά του Μουντιάλ το Μάρτιο του 2025!

Σαντιάγκο Έσε (2023-?): Ήρθε… πακέτο με τον Ορτέγκα το καλοκαίρι του 2023, μόλις οκτώ μέρες πριν τον αριστερό μπακ. Ο Σαντιάγκο Έσε, άφησε την Ουρακάν μετά την πρόταση 4 εκατ. ευρώ των ερυθρολεύκων, οι οποίοι έκτοτε… «πίνουν νερό στο όνομα του». Ο 23χρονος σήμερα, αμυντικός μέσος έγινε «στυλοβάτης» στον άξονα των Πειραιωτών εξαρχής και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ομάδα του Μεντιλίμπαρ.

Η ακρίβεια στις μεταβιβάσεις, η σταθερότητα και η αμυντική του προσήλωση τον καθιστούν αναντικατάστατο. Πέτυχε το κρίσιμο γκολ στο «Βίλα Παρκ», με το οποίο έκανε το 3-2 για τον Ολυμπιακό, στο δρόμο για το διπλό που τον έστειλε με το… ενάμιση πόδι στον τελικό του Conference League. Εκεί, ήταν αυτός που έκανε τη σέντρα για το «χρυσό» τέρμα του Ελ Κααμπί, το γκολ που ουσιαστικά ανακήρυξε τους «ερυθρόλευκους» ως την πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο!

Οι παγκόσμιας κλάσης άσοι

Εστεμπάν Καμπιάσο (2015-17): Ένα απ’ τα μεγαλύτερα ονόματα που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα. Ένας αμυντικός μέσος Παγκόσμιας κλάσης, βασικό μέλος της εξαιρετικής Ίντερ του Ζοσέ Μουρίνιο που κατέκτησε το τρεμπλ, το 2010. Πέντε φορές πρωταθλητής στη Serie A και μία με τη Ρεάλ Μαδρίτης στη La Liga. Στη «βασίλισσα» έμεινε δύο χρόνια, την εποχή των «galacticos» και αποτέλεσε έναν απ΄τους πιο εμβληματικούς ποδοσφαιριστές των 2000s στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Στον Ολυμπιακό έφερε την εμπειρία και τις αμέτρητες ποδοσφαιρικές του παραστάσεις και αν και σε προχωρημένη ηλικία, ήταν μία απ’ τις κορυφαίες μεταγραφές στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με τους Πειραιώτες, ήταν σταθερός, με μερικές στιγμές… μαγείας στο χορτάρι και αγαπήθηκε αρκετά από τους οπαδούς. Πέτυχε επτά γκολ, με κορυφαίο εκείνο απέναντι στην Μπεσίκτας, στα νοκ άουτ του Europa League το 2017, με καρφωτή κεφαλιά, έπειτα από σέντρα του Ανσαριφάρντ.

Χαβιέρ Σαβιόλα (2013-14): Ένα μεταγραφικό σίριαλ… 8 ετών! Ο Αργεντίνος βρισκόταν ανελλιπώς στην ονοματολογία των αθλητικών εφημερίδων της χώρας από το 2005, πότε για τον Ολυμπιακό και πότε για τον Παναθηναϊκό! Τελικά, δεν απέφυγε την ποδοσφαιρική «βόλτα» από τα «λημέρια» της ελληνικής Super League! 

Το καλοκαίρι του 2013 αφίχθη στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού, σε ηλικία 32 ετών και με βιογραφικό που προκαλούσε… ζάλη. Με καριέρα σε Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Σεβίλλη, ήρθε για να ανεβάσει επίπεδο τους Πειραιώτες, σε μία σεζόν, όπου είχαν ήδη εξαιρετικό ρόστερ και μεγάλες βλέψεις στην Ευρώπη. Βοήθησε σημαντικά, με την αδιαμφισβήτητη του κλάση την ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να φτάσει στους «16» του Champions League, κάτι που έκτοτε δεν έχει ξανασυμβεί!

Η εμπειρία του στον Ολυμπιακό και ιδιαίτερα οι αναμετρήσεις κόντρα στον Παναθηναϊκό, του έχουν μείνει… αξέχαστες. Πρόσφατα σε συνέντευξη του σε youtuber, αναφορικά με τα κορυφαία ντέρμπι στον κόσμο, τοποθέτησε το ντέρμπι αιωνίων στην τρίτη θέση.

Αλεχάντρο «Τσόρι» Ντομίνγκες (2013-17): Ένας από τους πιο εμβληματικούς, αλλά και αγαπητούς ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακό την περασμένη δεκαετία, ήταν ο Τσόρι. Ο Αργεντινός αρτίστας, είχε ένα μοναδικό τρόπο να… ξεσηκώνει την εξέδρα με τις ενέργειες του, έχοντας εξαιρετική επαφή με τα δίχτυα και όντας ο ενορχηστρωτής του παιχνιδιού των Πειραιωτών, ιδιαίτερα στα δύο πρώτα του χρόνια στην ομάδα.

Με 40 γκολ και 29 ασίστ σε τέσσερις σεζόν, κατακτώντας τέσσερα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στο λιμάνι. Τα τρία γκολ που πέτυχε στο Champions League το 2013/14, ιδιαίτερα εκείνο απέναντι στη Γιουνάιτεντ με φανταστικό τακουνάκι, έπειτα από άτσαλο σουτ του Μανιάτη, ήταν αλησμόνητο. 

Ο «Τσόρι» ήταν γενικά ο άνθρωπος που έβαζε γκολάρες σε κρίσιμους, ευρωπαϊκούς αγώνες: το είχε κάνει ξανά και ξανά κόντρα σε Γιουνάιτεντ, Μπενφίκα, Άντερλεχτ, Μάλμε και Αρούκα. Αξέχαστο επίσης ήταν το τέρμα του στον τελικό Κυπέλλου με τη Ξάνθη όπου ξεκίνησε από τη σέντρα, πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του και πλάσαρε έξοχα στην απέναντι γωνία, ένα από τα θεαματικότερα γκολ που έχουμε δει στη χώρα μας.

Αριέλ Ιμπαγάσα (2010-14): Το καλοκαίρι του 2010, ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν… μικρό μάγο, τον Αριέλ Ιμπαγάσα, ο οποίος ήρθε με… περγαμηνές στον Πειραιά, έπειτα από 12 χρόνια καριέρας στο ισπανικό πρωτάθλημα και θητεία σε Μαγιόρκα, Ατλέτικο Μαδρίτης και Βιγιαρεάλ.

Αμέσως «κέρδισε» τους πάντες και έγινε… σύνθημα στα χείλη των οπαδών των «ερυθρόλευκων». Αποτέλεσε τον «εγκέφαλο» στη μεσαία γραμμή της ομάδας του Ερνέστο Βαλβέρδε και απ’ τα πόδια του περνούσε όλο το παιχνίδι. Στους ερυθρόλευκους συχνά κλήθηκε να υπηρετήσει τη θέση του «8ριου» παίζοντας πιο πίσω από το χώρο που είχε συνηθίσει και συνθέτοντας την πρώτη χρονιά ένα αντισυμβατικό δίδυμο χάφ με τον Μοντεστό που όμως δούλεψε! Ήταν αναπόσπαστο μέλος του συνόλου που έφτασε μια ανάσα από τα προημιτελικά του Europa League το 2012, ενώ ακριβώς όπως και ο Τσόρι, παρέμεινε στον σύλλογο για τέσσερα χρόνια, αποχωρώντας το 2014 ενώ αγωνίστηκε και μία σεζόν για τον Πανιώνιο.

Η σύνδεση του με τον Ολυμπιακό ήταν τόσο ισχυρή, που ουσιαστικά δεν έφυγε ποτέ από τους Πειραιώτες. Διετέλεσε χρέη βοηθού προπονητή τη σεζόν 2016/17, ενώ τα επόμενα χρόνια ήταν προπονητής της ομάδας κάτω των 20 των Πειραιωτών και του Ολυμπιακού Β’, μέχρι και το περασμένο καλοκαίρι.

Λουτσιάνο Γκαλέτι (2007-10): Η κλάση του Λουτσιάνο Γκαλέτι έκανε… μπαμ με το καλημέρα σας. Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε το 2007 από την Ατλέτικο Μαδρίτης και για 2,5 χρόνια ο Αργεντινός «όργωνε» την δεξιά πλευρά έχοντας μάλιστα το «7»στην πλάτη και προκαλώντας «πονοκέφαλο» σε κάθε αμυντικό που τον αντιμετώπιζε. Για δύο χρόνια, τα τελευταία του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς στον Πειραιά, οι «ερυθρόλευκοι» πετούσα … φωτιές απ’ τα άκρα. Ο Γκαλέτι πέτυχε 26 γκολ και μοίρασε 30 ασίστ, ωστόσο εκείνο στο «Ολίμπικο» απέναντι στη Λάτσιο ουσιαστικά έδωσε την πρόκριση στον Ολυμπιακό για τους «16» του Champions League.

Ο Αργεντινός εξτρέμ είχε φάει «κόλλημα» με τον Ολυμπιακό, για χάρη του είχε απορρίψει πρόταση της Γιουβέντους το 2009 και επέκτεινε τη συνεργασία του με τους ερυθρόλευκους.

Δυστυχώς, όμως, η καριέρα του στον Πειραιά, τελείωσε άδοξα μόλις στα 30 του, εξαιτίας σοβαρού προβλήματος στα νεφρά, ωστόσο η θητεία του στους «ερυθρόλευκους», θα παραμείνει αξέχαστη και ο ίδιος θα είναι για πάντα κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού.

Το καλοκαίρι του 2013 κι έπειτα από μια επιτυχημένη μεταμόσχευση νεφρού, επιχείρησε στα 33 του να κάνει restart στην καριέρα του υπογράφωντας στον ΟΦΗ. Μάλιστα, επέστρεψε στο «Καραϊσκάκης» φορώντας τη φανέλα των Κρητικών για έναν τελευταίο χορό όπως αποδείχθηκε, αποθεώθηκε από τον κόσμο της ομάδας και δάκρυσε συγκινημένος.

Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες (1988-89): Μία από τις μεγαλύτερες μεταγραφικές «βόμβες» του Ολυμπιακού, ιδιαίτερα για τα δεδομένα της τότε εποχής, ήταν η απόκτηση του Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες, το 1988.

Επρόκειτο για διεθνή ποδοσφαιριστή της Αλμπισελέστε, ο οποίος προερχόταν από μυθική σεζόν με τη Ρίβερ Πλέιτ, με την οποία είχε κατακτήσει το Κόπα Λιμπερταδόρες αλλά και το Διηπειρωτικό Κύπελλο. Αν ερχόταν σήμερα στην Ευρώπη, πιθανότατα θα ήταν για κάποιο μεγαθήριο που διεκδικεί το Champions League!

Ο «Βούβαλος» όπως ήταν το παρατσούκλι του Φούνες, που είχε καταγωγή από ινδιάνικη φυλή της Αργεντινής, ήταν ένας «δυναμίτης» στην επίθεση με εξαιρετικά τελειώματα. Έμεινε δύο χρόνια στους Πειραιώτες, πετυχαίνοντας 10 γκολ σε 29 εμφανίσεις, έχοντας τις στιγμές του. Ο χαμένος τελικός Κυπέλλου του 1988 κόντρα στον Παναθηναϊκό όταν σκόραρε δύο πέναλτι σε κανονική διάρκεια και παράταση αλλά αστόχησε στη διαδικασία (το γνωστό «Μια του Φούνες, δυο του Φούνες, τρεις και του Σαργκάνη») ήταν μία από τις πιο χαρακτηριστικές. Ο εκρηκτικός του χαρακτήρας ωστόσο, του κόστισε σε ορισμένες περιπτώσεις. Τρανταχτό παράδειγμα, όταν είχε χαστουκίσει τον Κώστα Λαγωνίδη του ΠΑΟΚ, μπροστά στον διαιτητή, με αποτέλεσμα να δεχθεί τιμωρία επτά αγωνιστικών.

Το ποδόσφαιρο τον έχασε πολύ νωρίς, μόλις στα 28 του κι έχοντας αποσυρθεί από τη ενεργό δράση λόγω προβλήματος στην καρδιά, «έφυγε» ξαφνικά από ανακοπή τον Ιανουάριο του 1992…

Γκάμπριελ Σούρερ (2004-06): Το καλοκαίρι του 2004, άπαντες στον Ολυμπιακό, ζούσαν στον… αστερισμό του Ριβάλντο. Εκτός όμως από τον τεράστιο «Ρίμπο» ένας ακόμα λάτιν κατέφθασε «αθόρυβα» στο Λιμάνι εκείνο το καλοκαίρι. Στις αρχές Αυγούστου, οι Πειραιώτες απέκτησαν έναν έμπειρο και μπαρουτοκαπνισμένο αμυντικό, τον Γκάμπριελ Σούρερ, με μεγάλη καριέρα στην Ισπανία, στην οποία είχε κατακτήσει κι ένα πρωτάθλημα με τη Λα Κορούνια το 2000!

Λίγους μήνες νωρίτερα, ο κεντρικός αμυντικός από τη Σοσιεδάδ όχι απλώς είχε αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό για το Champions League αλλά είχε σκοράρει κιόλας μέσα στη Ριζούπολη με τη φανέλα των Βασκων, στην ισοπαλία (2-2) των δύο ομάδων!

Για δύο χρόνια αποτέλεσε σταθερή και αξιόπιστη λύση στα μετόπισθεν, έδωσε λύσεις όπου χρειάστηκε, ενώ κορυφαία στιγμή του, ήταν το μοναδικό, ερυθρόλευκο γκολ του με τη Μονακό στο φινάλε του αγώνα στο «Γ. Καραϊσκάκης», για τους ομίλους του Champions League, που έδωσε τη νίκη στους Πειραιώτες. Ηγετικός και ζόρικος, απαιτούσε από τους συμπαίκτες του να σέβονται την ιεραρχία γι’ αυτό και δεν έλειψαν οι τσακωμοί με νέους όπως οι Νέρι Καστίγιο και Γιάγια Τουρέ στους οποίους «τράβαγε το αυτί».

Επέστρεψε στη χώρα μας στις αρχές του 2023, για ένα σύντομο προπονητικό πέρασμα από τον Παναιτωλικό, ο οποίος παραμένει και η τελευταία του δουλειά μέχρι σήμερα.

Φερνάντο Μπελούτσι (2008-09): Τον Ιανουάριο του 2008, ο Ολυμπιακός απέκτησε τον… αρτίστα, Φερνάντο Μπελούτσι βγάζοντας σχεδόν 7,5 εκατ. ευρώ από τα ταμεία του! Οι εμφανίσεις του Μπελούτσι με τη Ρίβερ Πλέιτ δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο, τις οποίες δικαίωσε αλλά μόνο… εν μέρει. Τα νούμερα του ως «δεκάρι» δεν ήταν εντυπωσιακά, ωστόσο η εικόνα του και το «eye test» μαρτυρούσαν την ποιότητα του, η οποία… ξεχείλιζε. Η κλάση του αδιαμφισβήτητη γι αυτό και κλήθηκε 6 φορές από την εθνική Αργεντινής, όλες σε φιλικά παιχνίδια. 

Χωρίς να έχει κάποια ιδιαίτερη και αξέχαστη στιγμή, όπως είχαν άλλοι, αλλά με εκλάμψεις μαγείας, η πορεία του στο Λιμάνι κρίνεται και πάλι επιτυχημένη, καθώς συνέβαλε στα δύο σερί νταμπλ, το 2008 και το 2009, αλλά και στην καλή ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας, το 2008. Πουλήθηκε το χειμώνα του 2009 στην Πόρτο αντί 5 εκατ. ευρώ αποχωρώντας ακριβώς ένα χρόνο μετά από τον Πειραιά κι αφήνοντας την αίσθηση πως θα μπορούσαμε να είχαμε δει πολλά περισσότερα από αυτόν.

Κριστιάν Λεντέσμα (2007-10): Ο «Λύκος», όπως ήταν το παρατσούκλι του, αμυντικός χαφ που «δάγκωνε» στη μεσαία γραμμή!  Στην πρώτη του σεζόν στο Λιμάνι ήταν εν ενεργεία παίκτης της εθνικής Αργεντινής έχοντας 2 συμμετοχές ως βασικός! Ο παίκτης άνηκε για μια τριετία στους ερυθρόλευκους, κατά τη διάρκεια της οποίας τη μία χρονιά την πέρασε ως δανεικός στη Σαν Λορέντζο! Ωστόσο, ήταν παρών στα αξέχαστα πρώτα διπλά των ερυθρόλευκων στο Champions League στη Βρέμη, τα είχε πάει εξαιρετικά στο μαρκάρισμα του Βραζιλιάνου σταρ της Βέρντερ, Ντιέγκο. 

Ο ίδιος θεωρούσε τον Τάκη Λεμονή ως τον καλύτερο προπονητή με τον οποίο είχε συνεργαστεί. Πιθανόν σήμερα να εφαρμόζει κάποια από αυτά που έμαθε κοντά σε αυτόν έχοντας φορέσει και ο ίδιος πλέον κοστούμι. Μάλιστα, ο Λεντέσμα έχει «βαρεθεί» να βλέπει τον Λιονέλ Μέσι καθώς είναι ο προπονητής της β’ ομάδας της Ίντερ Μαϊάμι!

Έλαμψε αλλά για τον… αιώνιο

Σεμπάστιαν Λέτο (2008-09): Μία κατηγορία μόνος του! Ο Ολυμπιακός τον έφερε στην Ελλάδα αλλά έμελλε να συνδέσει το όνομα του με τον αιώνιο αντίπαλο. Οι Πειραιώτες έψαχναν έναν ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να αντέξει το βάρος της αλλαγής «φρουράς» στη θέση του αριστερού χαφ με τον θρύλο του κλαμπ, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς! Μάλιστα, για κάποιο λόγο, επί χρόνια επέμεναν σε Αργεντίνους αποκτώντας κατά σειρά τους Αρτσούμπι, Λέτο και Ντάτολο. Από τους τρεις τους μόνο ο δανεικός από τη Λίβερπουλ αποδείχθηκε πως μπορούσε να σηκώσει το βάρος ωστόσο το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του δεν αναγνωρίστηκε όσο θα ήθελε από τον Ερνέστο Βαλβέρδε!

Σύμφωνα με τα όσα έχει πει κατά καιρούς ο Λέτο, ο Βάσκος τεχνικός «δεν τον σεβάστηκε και δεν ήξερε πως να τον διαχειριστεί». Η ρήξη μεταξύ των δυο τους κορυφώθηκε με το περίφημο περιστατικό με τις μπάλες που εκτόξευσε με δύναμη σε μια προπόνηση ο Αργεντίνος προσπαθώντας να πετύχει τον προπονητή του! Τελικά, ο «Σέμπα» αποχώρησε το καλοκαίρι καθώς ο Ολυμπιακός καθυστέρησε να συμφωνήσει σε μια φόρμουλα παραμονής του με τη Λίβερπουλ και κάπου εκεί εμφανίστηκε ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός αγοράζοντας τον! Ο Λέτο συνδέθηκε με τους πράσινους για τέσσερα χρόνια, κατέκτησε ένα νταμπλ και ηγήθηκε της επίθεσης μετά την αποχώρηση του Τζιμπρίλ Σισέ. Επέστρεψε ξανά το 2016 όντας πλέον όμως αρκετές ταχύτητες κάτω λόγω τραυματισμών. Σήμερα, τον βρίσκουμε σε ρόλο προπονητή στον πάγκο της Κηφισιάς, την οποία οδήγησε στην επιστροφή της στη Super League!

Ήρθαν με προσδοκίες αλλά απογοήτευσαν

Φράνκο Χάρα (2015): To χειμώνα του 2015, ο Ολυμπιακός απέκτησε με 1,5 εκατ. ευρώ τον Φράνκο Χάρα από την Μπενφίκα! Ο Αργεντινός επιθετικός δεν μπορούσε να στεριώσει στους Αετούς και παραχωρούνταν δανεικός δεξιά-αριστερά. Σύντομα στον Ολυμπιακό θα καταλάβαιναν το γιατί. Ο παίκτης δεν μπορούσε να κάνει τη διαφορά παρά το γεγονός πως το πάλευε αρκετά μέσα στο γήπεδο. Η μόνη ουσιαστική συνεισφορά του στο σύλλογο ήταν στο Κύπελλο Ελλάδας, όταν έδωσε την πρόκριση επί της ΑΕΚ στα ημιτελικά με γκολ στο 90΄ κι όταν άνοιξε το σκορ στον τελικό της διοργάνωσης κόντρα στη Ξάνθη.

Τελικά, ο Αργεντίνος βρήκε την ποδοσφαιρική του «Ιθάκη» στη μεξικάνικη Πατσούκα στην οποία μετακινήθηκε μετά από μόλις 9 μήνες με τα ερυθρόλευκα. Μέσα σε μια πενταετία ο Χάρα έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία (!) του μεξικάνικου κλαμπ με 63 γκολ και φυσικά θεωρείται θρύλος του!

Φράνκο Κοστάντσο (2011): O Κοστάντσο ήρθε το 2011 στο Λιμάνι μετά από μια πενταετία στη Βασιλεία για να αναλάβει το δύσκολο έργο της αντικατάστασης του τεράστιου Αντώνη Νικοπολίδη. «Ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε όμως και ο γάιδαρος», με τις εμφανίσεις του Αργεντινού τερματοφύλακα να είναι η μία χειρότερη από την άλλη με αποκορύφωμα την εντός έδρας ισοπαλία (2-2) με τον ΟΦΗ στην ίσως χειρότερη έξοδο τερματοφύλακα που έχει δει ποτέ το «Καραϊσκάκης», η οποία χάρισε το γκολ για το 2-1 των Κρητικών. Η αστάθεια και οι γκάφες έγιναν συνώνυμα της παρουσίας του Κοστάντσο σχεδόν σε κάθε αγώνα, η αυτοπεποίθηση του κατέρρευσε και σύντομα οι δύο πλευρές τερμάτισαν από κοινού τη συμφωνία τους.

Ο Κοστάντσο αποχώρησε ως «ανέκδοτο» από το Λιμάνι, έγινε διαφήμιση από εταιρία φωτοβολταϊκών («Μποστάντσο» για όσους θυμούνται) και παραλίγο να κόψει εντελώς και τη μπάλα εκείνο το καλοκαίρι. Όλα αυτά για έναν παίκτη που είχε έρθει από ένα πρωτάθλημα (Ελβετία) παρόμοιας δυναμικότητας με το ελληνικό και από μια ομάδα (Βασιλεία) παρόμοιας δυναμικότητας με τον Ολυμπιακό, δηλαδή η μεταγραφή του στη θεωρία δεν είχε μεγάλο ρίσκο. Το παρήγορο γι΄ αυτόν είναι πως δεν ήταν καν ο χειρότερος Αργεντίνος πορτιέρο που φόρεσε τα ερυθρόλευκα γάντια!

Αλμπέρτο Πολέτι (1972-73): Κι αν η περίπτωση Κοστάντσο είναι γνωστή στους περισσότερους φίλους του Ολυμπιακού μάλλον λίγοι θα θυμούνται τον «γίγαντα» Αλμπέρτο Πολέτι, ή αλλιώς τον πρώτο Αργεντίνο που φόρεσε ποτέ τα ερυθρόλευκα! Ο Πολέτι κατέφθασε ως ένα πολύ μεγάλο όνομα από την Εστουδιάντες με την οποία είχε πανηγυρίσει το Κόπα Λιμπερταδόρες! Ήρθε στις αρχές των 1970s, σε μια εποχή που οι ελληνικές ομάδες έπαιρναν Λατινοαμερικάνους με «ελληνικές ρίζες»! Ο Πολέτι ουδεμία σχέση είχε με την πατρίδα μας ωστόσο του επιτράπηκε να «αγωνίζεται» ως «Έλληνας». Η λέξη «αγωνίζεται» μπήκε σε εισαγωγικά καθώς ουδέποτε έπαιξε σε επίσημο αγώνα παρά μόνο σε φιλικά ματς. Ο λόγος; Όπως γρήγορα διαπίστωσαν στον Ολυμπιακο, ο Πολέτι είχε σοβαρό πρόβλημα με το μηνίσκο του και χρειαζόταν εγχείρηση οπότε έπεφτε μόνο από τη μία πλευρά! 

Ο Νίκος Γουλανδρής τον έστειλε στους καλύτερους γιατρούς για να κάνει την επέμβαση, ωστόσο κι όταν γύρισε, τα πράγματα δεν πήγαν καλύτερα καθώς τσακώθηκε με τον προπονητή Λάκη Πετρόπουλο και αποχώρησε οριστικά. Μόλις στα 27 του αποφάσισε να παρατήσει εντελώς το ποδόσφαιρο και έγινε… εισοδηματίας εισπράττοντας ενοίκια από τρία σπίτια που άνηκαν στην οικογένεια του!

Μιγκέλ Νικολάου (1972-74): Ο Έλληνας ομογενής έγινε αντικείμενο πλειστηριασμού μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού με τους ερυθρόλευκους του Νίκου Γουλανδρή να κερδίζουν τη μάχη και να αποκτούν τον σπουδαίο παίκτη της Μπόκα Τζούνιορς! Η μεταγραφή του, το καλοκαίρι του 1972, χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη όλων των εποχών στην Ελλάδα ως τότε! Ήταν ένας εκ των κορυφαίων παικτών του πρωταθλήματος Αργεντινής εκείνης της εποχής και διεθνής με την Αλμπισελέστε. 

Στο φιλικό ντεμπούτο του κόντρα στην αγγλική Λέστερ, το «Καραϊσκάκης» «βούλιαξε» από 45.000 ανυπόμονου κόσμου που ήθελε να δει τον κεντρικό χαφ να αγωνίζεται. Μαρτυρίες αναφέρουν πως ο Νικολάου είχε τόσο δυνατό σουτ, που κατάφερε να… «σκάσει» την μπάλα του αγώνα! Ο παίκτης μπήκε σιγά σιγά στην εξίσωση της ομάδας κι εκεί που άρχισε να εγκλιματίζεται, σακατεύτηκε άσχημα από ένα σκληρό μαρκάρισμα σε φιλικό προετοιμασίας επί αυστριακού εδάφους. Πολλαπλό συντριπτικό κάταγμα στο γόνατο ήταν η διάγνωση και πρακτικά οι ερυθρόλευκοι οπαδοί δεν θα τον έβλεπαν ποτέ ξανά να αγωνίζεται σε top επίπεδο. Ο παίκτης χειρουργήθηκε, επέστρεψε μετά από 1+ χρόνο στα γήπεδα αλλά ήταν φάντασμα του εαυτού του και προς τιμήν του ζήτησε να αποχωρήσει για την πατρίδα του. Ένα από τα μεγαλύτερα what if στην ιστορία του Ολυμπιακού…

Ροντρίγκο Αρτσούμπι: Τρομερή ιστορία, λίγα πράγματα στο γήπεδο. Ο Ροντρίγκο Αρτσούμπι είναι Αργεντίνος με ρίζες από τη Χίο κι ανακαλύφθηκε από τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2007 λες και είχαμε… 1977 κι έψαχνε Αργεντίνους με ελληνική καταγωγή. Οι προσδοκίες πάντως ήταν μεγάλες. Ήρθε από τη Λανούς με την ταμπέλα του «μεγάλου ταλέντου» που θα γινόταν ο «νέος Τζόρτζεβιτς» πετώντας εκτός ενδεκάδας τον εμβληματικό αρχηγό των ερυθρόλευκων. Το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο της καριέρας του ήταν ότι το 2005, ο Αρτσούμπι βρισκόταν στο πλευρό του Λιονέλ Μέσι όταν η Αργεντινή κατέκτησε το Μουντιάλ Κ20!

Μάλιστα, για τη μεταγραφή του ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να παλέψει με τη Ρίβερ Πλέιτ, να την κερδίσει αλλά να χάσει μια άλλη μεταγραφή καθώς ο προπονητής της, Ντάνιελ Πασαρέλα, χολωμένος τότε, «έκοψε» τη μετακίνηση του δικού του παίκτη, Νασούτι (αργότερα έπαιξε για Άρη και ΑΕΚ) στον Πειραιά!  Η συνέχεια, βέβαια, ήταν πολύ διαφορετική για τον Αρτσούμπι, με τον Τάκη Λεμονή να μην τον εκτιμάει ιδιαίτερα καθώς τον χρησιμοποίησε μόλις 4 φορές!

Χεσούς Ντάτολο (2010): Το Γενάρη του 2010, ο Ολυμπιακός έψαχνε ενίσχυση ενόψει των μαχών του με τη Μπορντό για τους 16 του Champions League κάνοντας δύο κινήσεις: την επιστροφή του Λούα Λούα στο Λιμάνι και το δανεισμό του Χεσούς Ντάτολο από τη Νάπολι. Και οι δυο τους θα ξεκινούσαν βασικοί στα ματς με την Μπορντό και οι δυο τους δεν θα πρόσφεραν τίποτα ιδιαίτερο και το καλοκαίρι θα αποτελούσαν παρελθόν. 

Ο ευέξαπτος Αργεντινός ήταν ένας από αυτούς τους παίκτες που μπορούσαν να ξεσηκώσουν την κερκίδα με μια ενέργεια τους όμως στο Λιμάνι του έλειψε η ουσία. Μια θλάση τον Μάρτιο του 2010 «έδεσε το γλυκό» της αποτυχημένης μεταγραφής του, σε μια περίοδο μάλιστα που καλούνταν από την εθνική Αργεντινής του Μαραντόνα κι αν δεν τραυματιζόταν δεν ήταν απίθανο να βρισκόταν αντίπαλος της Ελλάδας στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής! Έμεινε περισσότερο στην ιστορία για μια φωτογράφιση του για ένα gay-friendly περιοδικό με τον ίδιο να ξεκαθαρίζει: «Δεν λέει τίποτα το γεγονός ότι φωτογραφήθηκα για γκέι περιοδικό. Δεν είμαι γκέι. Αντιθέτως, θέλω να έχω πολλές γυναίκες».

Πέρασαν και δεν ακούμπησαν

Νίκολας Φρέιρε (2023): Υποτίθεται ότι ήρθε από τη μεξικάνικη Πούμας το καλοκαίρι του 2023 για να διεκδικήσει τη θέση του βασικού στόπερ στον Ολυμπιακό αλλά τελικά έκανε μόλις 9 εμφανίσεις χωρίς να πείσει ενώ έβγαλε και μία θλάση από την οποία δεν επανήλθε ποτέ. 

Ο δανεισμός του διακόπηκε άρον άρον τον Ιανουάριο κι έτσι δεν έζησε ούτε από την… εξέδρα την κατάκτηση του Conference League. Αμέσως μετά τον Ολυμπιακό έγινε συμπαίκτης με τον Λιονέλ Μέσι στην Ίντερ Μαϊάμι που βρήκε τα πατήματα του αλλά στάθηκε άτυχος. Ενώ είχε πάρει συνεχόμενα παιχνίδια ως βασικός, μια ρήξη χιαστού ουσιαστικά τερμάτισε τη συνεργασία του με την ομάδα του Μέσι. Σήμερα είναι ξανά δανεικός από την Πούμας στην Ιντεπεντιέντε.

Μαξιμιλιάνο Λοβέρα (2019-24): Ήρθε στον Ολυμπιακό την τελευταία ημέρα του καλοκαιριού του 2019 από τη Ροζάριο. Πήρε ευκαιρίες στην πρώτη σεζόν του παίζοντας μέχρι και Champions League αλλά ουδέποτε έπεισε πως άξιζε για κάτι παραπάνω. 

Από το καλοκαίρι του 2021 ξεκινούν οι δανεισμοί σε Ρασίνγκ Κλουμπ, Ομόνοια, Ιωνικό (εκεί ήταν βασικός αλλά εκείνη τη σεζόν η ομάδα της Νίκαιας υποβιβάστηκε) για να καταλήξει πίσω στη Ροζάριο που τον απέκτησε έναντι 800,000 € τον Ιανουάριο του 2024. 

Φράνκο Σολδάνο: Ο γεννημένος στην Αργεντινή με ιταλικές ρίζες επιθετικός αγοράστηκε με λίγο πάνω από 1 εκατομμύριο από την Ουνιόν Σάντα Φε. Το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε από αυτόν είναι ένας προημιτελικός Κυπέλλου κόντρα στη Λαμία όπου σκόραρε 1 γκολ και μοίρασε 2 ασίστ. Η Μπόκα Τζούνιορς τον ζήτησε δανεικό το καλοκαίρι του 2019 και μάλιστα ανανέωσε το δανεισμό του και την επόμενη σεζόν. Εκεί ο Σολδάνο έπαιξε αρκετά (51 ματς) αλλά ο απολογισμός του σε γκολ ήταν φτωχός (5 τέρματα). 

Οι φτωχές επιδόσεις στο σκοράρισμα έχουν γίνουν συνώνυμο της μέχρι τώρα καριέρας του καθώς δεν κατάφερε να κάνει κάτι ιδιαίτερο ούτε στην ισπανική Φουενλαμπράδα ούτε επιστρέφοντας στην πατρίδα του για τη Χιμνάσια Λα Πλάτα, η οποία με 300,000 € τον Φεβρουάριο του 2022 απάλλαξε τον Ολυμπιακό από την παρουσία του στο ρόστερ. 

Νικολάς Μαρτίνες (2015-18): Άνηκε στον Ολυμπιακό για 3 χρόνια όμως δεν κατέγραψε ούτε μία συμμετοχή! Ο Μαρτίνες ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναιτωλικού και μετά από 1,5 γεμάτη σεζόν στο Αγρίνιο, οι ερυθρόλευκοι τον απέκτησαν με 700,000 €. Συμμετείχε σε τρεις προετοιμασίες χωρίς να καταφέρει να πείσει σε καμία πως αξίζει να μείνει με αποτέλεσμα να παραχωρηθεί δανεικός διαδοχικά σε Ανόρθωση, Γουέστερν Σίντνεϊ και Απόλλων Λεμεσού. 

Πάντως η σχέση του με την Ελλάδα δεν σταμάτησε στον Ολυμπιακό καθώς μετά τους δανεισμούς του ακολούθησαν τρεις ακόμα ομάδες Super League (Άρης, Βόλος και Απόλλων Σμύρνης) όπου μπόρεσε να βρει σημαντικό χρόνο συμμετοχής. 

Τόμας Ντε Βινσέντι (2013-14): Περίπτωση παρόμοια του Μαρτίνεζ αν και προγενέστερη. Άρεσε στο Λιμάνι λόγω των καλών εμφανίσεων του στον ΠΑΣ Γιάννινα και αποκτήθηκε από τους Πειραιώτες το καλοκαίρι του 2013. Έπαιζε σε μια θέση, αυτή του «10αριού», στην οποία εκείνη την εποχή υπήρχε συνωστισμός ποιοτικών παικτών (Τσόρι Ντομίνγκες, Φουστέρ) στον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα να μην «επιβιώσει» από τα «κοψίματα» του Μίτσελ και να γυρίσει δανεικός στον ΠΑΣ. 

Δεν έκανε ούτε μια επίσημη συμμετοχή στον Ολυμπιακό αλλά ο ΑΠΟΕΛ του έδωσε τη δυνατότητα να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο του Champions League αποκτώντας τον το 2014. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2022 για τη Λαμία ενώ την επόμενη σεζόν αγωνίστηκε στον Ιωνικό πριν κλείσει την καριέρα του στην Εξουρσιονίστας, την ομάδα που έπαιξε ως παιδί. 

Βισέντε Μόνχε (2011-12): Στον Ολυμπιακό Βόλου θα τον θυμούνται με νοσταλγία, στον Ολυμπιακό Πειραιώς άραγε τον θυμούνται… σκέτο; Ο αριστερός χαφ-εξτρέμ μετά από δύο γεμάτες χρονιές (2009-11) στους ερυθρόλευκους του Βόλου μετακόμισε σε αυτούς του Πειραιά. Ωστόσο, οι απαιτήσεις στην ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε ήταν πολύ μεγαλύτερες και δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει την εμπιστοσύνη του «Τσινγκούρι». Έπαιξε μόλις σε 11 αγώνες δευτερεύουσας σημασίας και το επόμενο καλοκαίρι αποχώρησε για άλλες πολιτείες. Το 2014 επέστρεψε για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό Βόλου στη Β’ εθνική αλλά μια ρήξη χιαστού στην ουσία τελείωσε την καριέρα του…

Λιονέλ Νούνιες (2007-08): Σέντερ φορ που σου έβγαζε αυτή την αργεντίνικη αλητεία. Κατέφθασε στον Πειραιά κατέχοντας μπόλικα κιλά μπάλα και μπόλικα κιλά… σκέτο. Ο 23χρονος τότε επιθετικός πήρε τις ευκαιρίες του, ωστόσο δεν έπεισε ότι μπορούσε να σηκώσει το βάρος της επίθεσης μιας ομάδας όπως ο Ολυμπιακός. Θα περνούσε εντελώς απαρατήρητος εάν δεν σκόραρε μια μυθική γκολάρα με βολ πλανέ σε ντέρμπι αιωνίων για το Κύπελλο, στην ιστορική νίκη του Ολυμπιακού με 4-0. Το καλοκαίρι αποτέλεσε παρελθόν. 

Επτά χρόνια αργότερα ο Νούνιεζ γύρισε στα μέρη μας για λογαριασμό του ΟΦΗ! Μάλιστα, στην Κρήτη τα πήγε καλύτερα με 7 γκολ σε 15 ματς αλλά ούτε κι εκεί στέριωσε. Χρόνια αργότερα σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη του στην Αργεντινή θα εξομολογούταν συγκλονιστικές περιπέτειες από τη ζωή του όπως τη φυλάκιση του για απάτη (ισχυρίστηκε πως δεν έφταιγε), τα μπλεξίματα του με τα ναρκωτικά αλλά και τον αντιεπαγγελματισμό και την ανωριμότητα του σε θέματα όπως το φαγητό και η διαχείριση χρημάτων που του κόστισαν τελικά και την καριέρα του.

Φερνάντο Κουγιουμτζόγλου: Γεννημένος στο Μπουένος Άιρες με γονείς Έλληνες μετανάστες, ο Κουγιουμτζόγλου ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες της Ρίβερ Πλέιτ. Ο Ολυμπιακός του Κοσκωτά ανακάλυψε την περίπτωση του και τον έφερε στην Ελλάδα αλλά τη λάθος στιγμή! Όταν ο δεξιός μπακ ήρθε στον Πειραιά, ο Κοσκωτάς βρισκόταν ήδη στη φυλακή και ο ποδοσφαιριστής έμεινε ξεκρέμαστος!

Ο Κουγιουμτζόγλου μετάνιωσε για την επιλογή του καθώς η καριέρα του πήρε την κατιούσα. Γύρισε στην Εστουδιάντες, τραυματίστηκε, έπαιξε για ομάδες 2ης κατηγορίας στην Αργεντινή, έφτασε μέχρι τη 4η κατηγορία Ιταλίας για να συνεχίζει να αγωνίζεται. Το καλοκαίρι του 1991 επιχείρησε ένα δεύτερο πέρασμα από τον Πειραιά αλλά αυτή τη φορά για τον Εθνικό. Και το μετάνιωσε ξανά καθώς η σεζόν ολοκληρώθηκε χωρίς να έχει λάβει τα δεδουλευμένα του!

Ιγνάσιο Πένια (1974-75): Ο Αργεντινός εξτρέμ που «σεληνιαζόταν» μόνο με τον Παναθηναϊκό! Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε το καλοκαίρι του 1974 από τη γαλλική Ρεμς, ο παίκτης είχε ανδρωθεί στην Μπόκα Τζούνιορς. Ο Νίκος Γουλανδρής όταν τον είδε τον παρομοίασε ατυχώς με τον Γιώργο Σιδέρη. 

O Πένια ήταν φαντεζί παίκτης που ξεσήκωνε την κερκίδα αλλά δεν είχε συνέπεια στο παιχνίδι του. Πάντως στα ντέρμπι αιωνίων φρόντιζε να εμφανιζόταν καθώς είχε γκολ στο ματς πρωταθλήματος και ασίστ στον τελικό Κυπέλλου!

Αντόνιο Άλτσιμπαρ (1972-73):  Ή αλλιώς Μιχάλης Αλχιμάρης από… Μυτιλήνη. Ο Αλτσιμπάρ ήρθε στη χώρα μας στις αρχές των 70s, συγκεκριμένα το 1972 μαζί με Πολέτι και Νικολάου, στην περίοδο δηλαδή των περίφημων «ελληνοποιήσεων» καθώς δεν επιτρέπονταν ακόμη μεταγραφές ξένων ποδοσφαιριστών. Εν μία νυκτί βαφτίστηκε «Έλληνας» και έκανε ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο σε φιλικό με τη Μάντσεστερ Σίτι!

Η συνέχεια πάντως δεν θα ήταν ανάλογη καθώς σημείωσε μόλις 8 συμμετοχές με highlight του τα δύο γκολ σε ματς Κυπέλλου με τον Παναργειακό. Όπως οι Νικολάου και Πολέτι δεν μακροημέρευσε στον Πειραιά αφού αποχώρησε το επόμενο καλοκαίρι.

athletiko.gr

BEST OF THEMASPORTS