Μεγάλη συνέντευξη Αϊτόρ - Δυνατές ΑΤΑΚΕΣ για Κύπρο, ΑΕΚ, Ιβάν και Παναθηναϊκό!

Ας πάμε λίγο πίσω στον χρόνο. Ποιο ήταν το story της μετακίνησής σου στον Παναθηναϊκό;

Ήμουν στην Ολλανδία και τον Ιανουάριο συμφώνησα με την Μπεσίκτας. Έπρεπε να πάω στην Βαρκελώνη γιατί είχαν έναν τραυματισμό και χρειάστηκε να μείνω εκεί για δύο εβδομάδες, για να κάνω αποθεραπεία. Εκείνη την περίοδο ξέσπασε η πανδημία, χρειάστηκε να μείνω στη Βαρκελώνη και η συμφωνία με την Μπεσίκτας κατέρρευσε. Με κάλεσε ο ατζέντης μου και μου είπε ότι ο Παναθηναϊκός έδειξε ενδιαφέρον για μένα. Μίλησα με τον Τσάβι και εκείνος μου εξήγησε ότι επρόκειτο να υπάρξει στην ομάδα νέος προπονητής και νέα δομή στο κλαμπ. Ήταν μία ωραία προοπτική να πάω σε μία ομάδα με Ισπανό τεχνικό διευθυντή και Ισπανό προπονητή. Για μένα ήταν εύκολη απόφαση να πάω στον Παναθηναϊκό, είναι ένα τεράστιο κλαμπ που έχει τον σεβασμό όλης της Ευρώπης.

Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις από τον Παναθηναϊκό;

Πάρα πολύ ωραίες. Έφτασα καλοκαίρι, είχε πολύ καλό καιρό. Όταν έφτασα στην Αθήνα, η ομάδα έπαιζε ακόμα τους αγώνες των play offs της σεζόν που δεν είχε ολοκληρωθεί λόγω του Covid. Πέρασα όλο μου το καλοκαίρι στην Αθήνα, γιατί χρειαζόταν να ανακάμψω μετά τον τραυματισμό μου. Είχα χρόνο να γνωρίσω τους ανθρώπους αρκετά νωρίτερα, συγκριτικά με το πότε ξεκίνησαν οι αγωνιστικές μας υποχρεώσεις.

Για ένα παιδί που ξεκινάει από την ακαδημία της Μπαρτσελόνα, υπάρχουν πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο που μοιάζουν παράξενα όταν έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα;

Εξαρτάται από το που παίζεις, από το ποιους προπονητές έχεις, αλλά και από το ποιους συμπαίκτες έχεις. Ήξερα από την αρχή ότι πρόκειται για μία νέα εμπειρία σε μία διαφορετική κουλτούρα, στην οποία και έπρεπε να προσαρμοστώ. Δεν ήταν εύκολο. Οι άνθρωποι όταν αλλάζουν χώρες, χρειάζονται χρόνο. Ήταν πολύ όμορφα, γιατί ακόμα και όταν παίζαμε εκτός έδρας, είχαμε κόσμο στο πλευρό μας. Φυσικά, όχι την πρώτη χρονιά που ήταν κλειστά τα γήπεδα, αλλά τις επόμενες.

Γιατί πιστεύεις ότι δεν δούλεψε με τον Ντάνι Πογιάτος;

Θα ήθελα κι εγώ πολύ να μάθω! Ειλικρινά, από την αρχή όλοι μας ήμασταν πολύ χαρούμενοι με εκείνον. Ο τρόπος που ήθελε να παίζουμε ήταν πολύ ωραίος. Οι προπονήσεις του ήταν πολύ καλές. Ήταν, όμως, άτυχος. Ήταν η πρώτη του χρονιά σε μία επαγγελματική ομάδα, προερχόταν από την ακαδημία της Ρεάλ Μαδρίτης. Φυσικά, είναι σημαντικό να εργάζεσαι σε ένα τέτοιο κλαμπ, όμως, ήταν δύσκολο για εκείνον να κάνει το επόμενο βήμα. Είναι ένας εξαιρετικός προπονητής. Για μένα ήταν πολύ άτυχος, λόγω των αποτελεσμάτων. Μιλάω ακόμα με παίκτες εκείνης της ομάδας, όπως ο Μακέντα, ο Βέλεθ και ο Χουάνκαρ. Συζητάμε για το ξεκίνημα του Πογιάτος και όλοι πιστεύαμε ότι θα ήταν μία σπουδαία χρονιά. Όμως, στις μεγάλες ομάδες, όπως είναι ο Παναθηναϊκός, πρέπει να φέρεις αποτελέσματα από την αρχή.

Αισθάνθηκες λίγο μετέωρος όταν αποχώρησε ο Ντάνι Πογιάτος και ανέλαβε την ομάδα ο Λάζλο Μπόλονι;

Ναι, γιατί όλα ήταν διαφορετικά. Στον Πογιάτος έβλεπες έναν προπονητή που ήταν πάντα ο πρώτος που ερχόταν στο προπονητικό κέντρο και ο τελευταίος που έφευγε. Ένας επαγγελματίας, που καταλάβαινες εύκολα πως ήταν ενθουσιασμένος που ήταν ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Τον έβλεπες κάθε μέρα να δίνει το 100%. Ο Μπόλονι ήταν, ακριβώς, το αντίθετο. Ένας τύπος που δεν νοιαζόταν για το ποδόσφαιρο, δεν νοιαζόταν για τον Παναθηναϊκό, δεν νοιαζόταν για τους παίκτες του. Ήταν, λοιπόν, πολύ περίεργο για όλους μας.

Είναι αλήθεια ότι δεν ήταν καλό το κλίμα στα αποδυτήρια εκείνη την περίοδο και πως υπήρχαν πολλά προβλήματα με έναν συνεργάτη του;

Μπορώ να γράψω ένα βιβλίο με αυτές της ιστορίες. Κάθε μέρα είχαμε και μία νέα ιστορία. Αν ποτέ γίνω προπονητής, ξέρω, ακριβώς, τι δεν πρέπει να κάνω. Υπάρχουν πράγματα που μαθαίνεις στο ποδόσφαιρο και με τέτοιους ανθρώπους καταλαβαίνεις τι δεν πρέπει να κάνεις για να πετύχεις.

Ήθελες να φύγεις στο φινάλε εκείνης της σεζόν;

Ήταν ξεκάθαρο για μένα ότι ήθελα να φύγω. Έβλεπα ότι δεν υπήρχε μέλλον για μένα στον Παναθηναϊκό. Δεν ήθελα με τίποτα να συνεχίσω να συνεργάζομαι με αυτούς τους ανθρώπους. Ήθελα να απολαύσω, τουλάχιστον, τις προπονήσεις. Μίλησα με τον Γιοβάνοβιτς και του εξήγησα ότι δεν ήθελα να είμαι στην ομάδα. Μου είπε «ok», αλλά μου εξήγησε πως πρέπει να συνεχίσω να προπονούμαι, προκειμένου να είμαι έτοιμος για το επόμενο βήμα. Συνέχισα να προπονούμαι και μέρα με την ημέρα, άρχισα να νιώθω όλο και καλύτερα. Μου άρεσε όλο και περισσότερο. Στο τέλος της προετοιμασίας είπα στον προπονητή ότι είμαι πολύ χαρούμενος, ότι μου άρεσε ο τρόπος που προπονούσε και διαχειριζόταν την ομάδα. Του είπα, λοιπόν, ότι θέλω να μείνω και εκείνος με τη σειρά του μου απάντησε ότι χαιρόταν για αυτό.

Είναι αλήθεια ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει έναν ξεχωριστό τρόπο να επικοινωνεί με τους ποδοσφαιριστές του;

Είναι αλήθεια. Μου αρέσουν άνθρωποι σαν τον Ιβάν γιατί είναι είτε «άσπρο», είτε «μαύρο». Δεν τους αρέσει το «γκρι». Όταν θέλει να σου πει κάτι, θα σου το πει στα μούτρα σου. Η αλήθεια είναι πάντα καλύτερη, από το να λέγονται πράγματα για σένα πίσω από την πλάτη σου. Έτσι, ο Ιβάν κερδίζει τον σεβασμό όλων. Μιλάει πολύ με τους παίκτες του και είναι ειλικρινής. Αν δεν του αρέσει κάτι, θα σου το πει. Αν, πάλι, του αρέσει κάτι, επίσης, θα σου το πει.

Τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν όλο και καλύτερα. Αισθάνθηκες κατά τη διάρκεια εκείνης της σεζόν, ότι η ομάδα μπορεί να επιστρέψει στα τρόπαια;

Στο ξεκίνημα ήταν δύσκολο, χρειαζόμασταν αποτελέσματα. Όπως είπα και πριν, όταν είσαι στον Παναθηναϊκό πρέπει να φέρεις αποτελέσματα άμεσα. Όμως, για να πετύχεις, πρέπει να είσαι συμπαγής και σταθερός. Δεν μπορεί να αλλάζεις προπονητή κάθε μήνα. Με αυτόν τον τρόπο, τα αποτελέσματα δεν θα έρθουν ποτέ. Ο κάθε προπονητής έχει ένα σύστημα που του αρέσει και το οποίο δεν μπορούν να υπηρετήσουν όλοι οι ποδοσφαιριστές. Το ξεκίνημα δεν ήταν εύκολο για εμάς, καθώς προερχόμασταν από την εποχή Μπόλονι. Έπρεπε να κατανοήσουμε τον τρόπο που ήθελε ο Ιβάν να παίζουμε. Έπρεπε, επίσης, να μάθουμε τις κινήσεις των συμπαικτών μας, Αυτό, πάντα, χρειάζεται χρόνο. Αν εκείνη η σεζόν ξεκινούσε λίγους μήνες αργότερα, θα είχαμε πάει ακόμα καλύτερα.

Τι θυμάσαι από τον τελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί;

Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί των δύο ομάδων, ήταν εκπληκτική. Δύο πολύ μεγάλες ομάδες της χώρας έπαιζαν για ένα Κύπελλο. Δεν έχεις κάθε χρόνο την ευκαιρία να παίξεις τέτοια ματς. Εμείς είχαμε πολύ καλή ομάδα και έμοιαζαν όλα φανταστικά.

Υπήρχε η αίσθηση μεταξύ σας, πως αυτό το Κύπελλο δεν γίνεται να το χάσετε;

Ναι. Μιλώντας με παιδιά από εκείνη την ομάδα, ακόμα και τώρα, καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα. Αν έβλεπες την ομάδα που είχαμε τότε, αποτελούνταν από κοντούς παίκτες. Πάρε, για παράδειγμα, εμένα, τον Βιγιαφάνιες ή τον Παλάσιος. Θυμάμαι, λοιπόν, να περπατάμε από τη φυσούνα προς τον αγωνιστικό χώρο και να βλέπω τους αντιπάλους μας του ΠΑΟΚ να είναι «πύργοι». Τους κοιτούσαμε και σκεφτόμασταν ότι δεν μας ένοιαζε. Ξέραμε πως είχαμε το πλάνο μας και πως θα τους κερδίσουμε. Ήμασταν 100% σίγουροι, είχαμε πίστη στους εαυτούς μας. Αυτή η πίστη είναι πολύ σημαντική για τέτοιου είδους αγώνες.

Και θυμάμαι τον πανηγυρισμό σου!

Δεν ήταν πρόκληση. Θυμάμαι πώς είχαμε παίξει με τον ΠΑΟΚ στην έδρα του, λίγες μέρες νωρίτερα, για το πρωτάθλημα. Πανηγύριζαν και θυμάμαι κόσμο να μου λέει «θα δείτε τώρα και στον τελικό». Δεν είναι, όμως, αυτό πρόκληση. Εκείνοι υπερασπίζονταν την ομάδα τους κι εμείς την δική μας. Τραγουδούσαν όπως και οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Ήθελα να πανηγυρίσω όπως ο Ντελοφέου, δεν ήθελα να προκαλέσω κανέναν. Είναι, απλά, ποδόσφαιρο!

Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε εκπληκτικά με ένα σπουδαίο σερί νικών.

Ναι, ξεκινήσαμε την επόμενη σεζόν με τον τρόπο που ολοκληρώσαμε την αμέσως προηγούμενη. Πολλοί παίκτες παρέμειναν στην ομάδα, ξέραμε πως ήθελε ο Ιβάν να αγωνιζόμαστε. Ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε στο χορτάρι. Πιστεύαμε πως το σημαντικότερο για να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα, ήταν να ξεκινήσουμε καλά τη σεζόν. Μπορεί να σκεφτόμασταν ότι τα ντέρμπι θα ήταν καθοριστικά, αλλά ήταν εξίσου σημαντικό να πάρουμε και τους βαθμούς που χρειαζόμασταν στα υπόλοιπα ματς. Να μην έχουμε, δηλαδή, σκαμπανεβάσματα.

Εκείνη την περίοδο που έκανες «μαγικά» στο γήπεδο, η ισπανική MARCA σε είχε παρομοιάσει με τον θεό της Αθήνας!

Ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν ένιωθα θεός, αλλά ένιωθα πολύ χαρούμενος. Όταν ένας άνθρωπος είναι χαρούμενος στη δουλειά του, όλα έρχονται εύκολα. Έτσι ένιωθα εκείνη τη σεζόν. Δεν ήμουν μόνο εγώ, όλοι οι ποδοσφαιριστές έβγαζαν τον καλύτερό τους εαυτό.

Και φτάνουμε σε εκείνο το ματς με τον Άρη στη Λεωφόρο. Πιστεύεις πως αν δεν ήταν αυτός ο τραυματισμός σου θα ήταν διαφορετική η ιστορία σου στον Παναθηναϊκό, αλλά και ότι πιθανότατα η ομάδα θα είχε κατακτήσει εκείνο το πρωτάθλημα;

Σίγουρα, θα ήταν διαφορετική η δική μου ιστορία! Στο τέλος δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα είχε συμβεί για την ομάδα. Αλλά για μένα, άλλαξε πολλά. Όλα τα πράγματα, όμως, συμβαίνουν για έναν λόγο και έπρεπε να το αποδεχθώ.

Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο που προσπάθησες να επανέλθεις; Πώς διαχειρίστηκες το μυαλό σου και το σώμα σου;

Είναι πολύ δύσκολο για έναν ποδοσφαιριστή να μείνει εκτός δράσης για 6-7 μήνες. Να βλέπεις την ομάδα να υποφέρει, ειδικά στο φινάλε της σεζόν και να μην μπορείς να βοηθήσεις. Είναι πολύ άσχημο συναίσθημα. Ήταν, επίσης, δύσκολο, γιατί βρισκόμουν σε πολύ καλή κατάσταση, όταν τραυματίστηκα. Σε τελική ανάλυση, όμως, ήμουν ήρεμος, γιατί ήξερα ότι θα έρθει ξανά η μέρα που θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό.

Κατάλαβες από την πρώτη στιγμή πως ο τραυματισμός σου ήταν τόσο σοβαρός;

Ναι. Δυστυχώς, είχα πολλούς συμπαίκτες στο παρελθόν με αντίστοιχο τραυματισμό. Τους ρώτησα πως αισθάνθηκαν εκείνη τη στιγμή. Όλοι μου απάντησαν το ίδιο, ότι άκουσαν έναν ήχο στο σώμα τους, στο γόνατό τους. Ένα «κρακ». Όταν μετά κάθεσαι μόνος σπίτι, αναρωτιέσαι «μα πως είναι δυνατόν να το άκουσα;». Κι όμως, ήταν. Άκουσα κάτι να σπάει.

Πώς αισθάνθηκες βλέποντας τους συμπαίκτες σου να αναγκάζονται να παίξουν κόντρα στον Ολυμπιακό, έχοντας Covid;

Αυτό ήταν κακή τύχη. Το γεγονός ότι η Λίγκα δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση, όταν υπήρχαν τόσα πολλά κρούσματα, ήταν περίεργο. Εκείνο το ματς ήταν «τελικός». Στο τέλος, ο Ιβάν είπε «πρέπει να παίξουμε και να διεκδικήσουμε τις πιθανότητές μας». Στενοχωρήθηκα πολύ για τον Παναθηναϊκό και φυσικά για τους συμπαίκτες μου, που δεν κατακτήσαμε εκείνο το πρωτάθλημα.

Πιστεύεις ότι μετά τον αποκλεισμό από την Μπράγκα η ομάδα επηρεάστηκε ψυχολογικά και αυτό έπαιξε ρόλο στην εξέλιξη της σεζόν;

Όχι, σε καμία περίπτωση. Ξεκινήσαμε τη σεζόν όντας σε εξαιρετική κατάσταση. Κερδίσαμε τα περισσότερα παιχνίδια μας. Απογοητευτήκαμε που δεν προκριθήκαμε στους ομίλους του Champions League, αλλά έπρεπε να σκεφτούμε πόσα χρόνια ο Παναθηναϊκός απουσίαζε από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όλοι θέλαμε να παίξουμε στο Champions League, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αποκλείσαμε την Μαρσέιγ. Αυτό συμβαίνει μια φορά στις εκατό. Περάσαμε, όμως. Και παίξαμε απέναντι σε μία συμπαγή ομάδα με περισσότερη εμπειρία στα ευρωπαϊκά ματς, από εμάς. Είχαμε την ευκαιρία, στο τέλος της ημέρας, να παίξουμε στους ομίλους του Europa League. Μπορεί να στενοχωρηθήκαμε, αλλά, έπρεπε να είμαστε ρεαλιστές. Ήταν μία σπουδαία ευκαιρία για το κλαμπ η συμμετοχή στους ομίλους του Europa League. Για τον κόσμο που θα ταξίδευε και πάλι, για εμάς που θα ζούσαμε σπουδαία παιχνίδια. Για το Ολυμπιακό Στάδιο που γέμισε και πάλι στο ματς με τη Βιγιαρεάλ. Πόσο καιρό είχε να ζήσει το κλαμπ τέτοιες στιγμές; Έπρεπε να αντιληφθούμε τι είχαμε πετύχει. Φέραμε και πάλι τόσο κόσμο κοντά στην ομάδα.

Θυμάσαι εκείνο το ματς με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, που ο Σπόραρ σου είχε δώσει να εκτελέσεις ένα πέναλτι. Ήταν αυτό δείγμα του κλίματος που υπήρχε στα αποδυτήρια;

Δεν μου το είχε δώσει, εγώ ήμουν ο εκτελεστής! Αστειεύομαι, φυσικά. Είχα εξαιρετική σχέση με τον Σπόραρ. Κάποια πέναλτι τα εκτελούσε εκείνος, κάποια εγώ. Αντιλαμβανόταν πως μπορούσε να με βοηθήσει κάποιες στιγμές, όπως το ίδιο έκανα κι εγώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις. Αυτό είναι το ομαδικό πνεύμα σε μία ομάδα.

Είχες αρχίσει τότε να αισθάνεσαι πως η επιστροφή σου στα γνωστά σου στάνταρ απόδοσης πλησίαζε;

Όταν προέρχεσαι από έναν τέτοιο τραυματισμό, είναι πολύ διαφορετικό να αγωνίζεσαι στη θέση του σέντερ μπακ. Εγώ, όμως, είμαι επιθετικός χαφ και βλέπω το γήπεδο μπροστά μου και πρέπει να παίξω με τον αντίπαλο αμυντικό. Είναι δύσκολο να διαχειριστείς την ψυχολογία σου, φοβάσαι να βάλεις το πόδι σου στη φάση. Ο Ιβάν έκανε εξαιρετική δουλειά μαζί μου, βάζοντάς με για 10 ή για 15 λεπτά. Ήξερα ότι ήταν αδύνατο να αγωνιστώ, αμέσως, όπως το έκανα πριν τραυματιστώ. Ο τρόπος που με διαχειρίστηκε, ήταν καταπληκτικός. Ασφαλώς και ήθελα να παίξω όλα τα ματς, όμως, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήμουν έτοιμος.

Τι σκέφτηκες όταν έμαθες για την αποχώρηση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς από την ομάδα;

Ήμουν στην Βαρκελώνη με την οικογένειά μου και ετοιμαζόμασταν να πάρουμε την πτήση για την Αθήνα, αφού την επόμενη μέρα είχαμε προγραμματισμένη προπόνηση. Ένας φίλος μου, μου έστειλε ένα λινκ με την είδηση της απομάκρυνσης του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Του έγραψα «WTF?». Ήμουν στο γκρουπ των παικτών που έπρεπε να είμαστε νωρίτερα στο προπονητικό κέντρο. Όταν έφτασα, είδα όλο το σταφ στο πάρκινγκ. Τους είπα «αυτό είναι κάποιο αστείο; Είναι κάποιο δώρο για τα Χριστούγεννα; Τι παραπάνω, δηλαδή, θα μπορούσατε να κάνετε;». Κανένας δεν καταλάβαινε τίποτα. Μόνο ένας καταλάβαινε, ξέρετε όλοι ποιος.

Ήξερε, όμως, ακόμα και αυτός για τη συγκεκριμένη εξέλιξη;

Αυτός νομίζει ότι ξέρει τα πάντα, αλλά δεν ξέρει τίποτα.

Δεν ήταν δική του επιλογή, όμως, ο επόμενος προπονητής.

Δεν το πιστεύω.

Πώς αντιδράσατε όταν μάθατε για την έλευση του Φατίχ Τερίμ;

Ήμασταν όλοι στενοχωρημένοι, αλλά είχα ενθουσιασμό για το ότι θα έπαιζα υπό τις οδηγίες ενός θρύλου με σπουδαία φήμη στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Έπρεπε να κοιτάξω μπροστά, να καθαρίσω το μυαλό μου και να αρχίσω τις προπονήσεις. Έπρεπε να καταλάβω τι περίμενε ο νέος προπονητής από εμένα.

Πώς ήταν οι προπονήσεις με τον Φατίχ Τερίμ; Τι σχέση ανέπτυξες μαζί του;

Στην αρχή ήταν πραγματικά καλές. Οι προπονήσεις ήταν πολύ δύσκολες, αλλά, μου μιλούσε πολύ. Ήμουν πολύ χαρούμενος μαζί του.

Ο Παναθηναϊκός τα πήγε πολύ καλά στα ντέρμπι, όμως, έχασε σημαντικούς βαθμούς κόντρα σε ομάδες χαμηλότερες δυναμικότητας. Θεωρείς πως αυτό ήταν ένα πρόβλημα νοοτροπίας της ομάδας;

Όταν δεν έχεις μία συγκεκριμένη ιδέα και πηγαίνεις από μία φιλοσοφία σε μία άλλη τελείως διαφορετική, δεν είναι εύκολο να προσαρμοστούν οι παίκτες. Από μία συμπαγή ιδέα, αρχίσαμε να παίζουμε ό,τι να ‘ναι, κανείς μας δεν καταλάβαινε. Αυτός ήταν ο λόγος που η ομάδα κατέρρευσε.

Ειδικά στα play offs, τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου για την ομάδα. Τι άρχισες να σκέφτεσαι για το μέλλον σου, πριν πάρεις κάποιο feedback από το κλαμπ;

Σκεφτόμουν ότι έχω συμβόλαιο και ότι θα δούμε στην πορεία πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ήθελα να μείνω για πολλά χρόνια στον Παναθηναϊκό, η οικογένειά μου ήταν πολύ χαρούμενη στην Αθήνα. Εγώ μπορεί να μην ήμουν τόσο χαρούμενος με τη δουλειά μου, αλλά ήμουν ευτυχισμένος με τους ανθρώπους με τους οποίους συνυπήρχα και με τους συμπαίκτες μου. Ήταν ο τέταρτός μου χρόνος στην ομάδα και ετοιμαζόμουν για τον πέμπτο. Περίμενα μόνο να ξεκινήσει η προετοιμασία για τη νέα χρονιά.

Πότε έμαθες ότι η ομάδα δεν υπολογίζει σε σένα;

Ένιωσα κάτι περίεργο την πρώτη μέρα της προετοιμασίας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι παίκτες κάποιες φορές το αισθανόμαστε, όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά. Μπορούσα, λοιπόν, να το διαισθανθώ. Ο τρόπος που με αντιμετώπισαν ο νέος προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής, δεν ήταν σωστός. Έτσι, την πρώτη μέρα της προετοιμασίας πήρα τηλέφωνο τον μάνατζέρ μου και του είπα ότι κάτι δεν πάει καλά. Μου είπε να μην κάνω καμιά μ@λ@κία και να συνεχίσω την δουλειά μου. Έχω ισχυρή προσωπικότητα και όταν κάτι δεν μου αρέσει, θα το πω στα ίσια. Έπρεπε, όμως, να συγκεντρωθώ στην προετοιμασία, για να επιστρέψω. Για να παρουσιαστώ και πάλι, όπως ήμουν πριν τον τραυματισμό. Ήξερα πως αυτή θα ήταν η χρονιά μου. Ο τρόπος που ήθελε να παίξουμε ο νέος προπονητής, μου θύμιζε αυτόν του Ιβάν. Έβλεπα τον εαυτό μου μέσα στο πλάνο του προπονητή και ένιωθα καλά. Ο τρόπος που μας μιλούσε ο προπονητής, ήταν πολύ όμορφος. Στο τέλος, όμως, ήταν τραγωδία.

Μίλησες απευθείας με κάποιον που να σου είπε ότι δεν υπολογίζεσαι; Ρώτησες τους λόγους;

Μια μέρα, φτάνοντας για προπόνηση, ήρθε ένας άνθρωπος από το κλαμπ και μου είπε ότι ήθελε να μου μιλήσει ο προπονητής. Ήξερα τι θα μου συμβεί, γιατί το ίδιο είχε συμβεί και στον φίλο μου τον Ρούμπεν Πέρεθ. Αυτός, λοιπόν, μου είπε «δεν έχεις την ποιότητα για αυτήν την ομάδα». Απάντησα «ναι, αλλά έχω συμβόλαιο. Θέλω να προπονούμαι να δείξω ότι είμαι αρκετά καλός για παίζω στον Παναθηναϊκό, όπως έκανα πριν τον τραυματισμό». Μου απάντησε «δεν με νοιάζει πως προπονείσαι, δεν με νοιάζει πως θα παίξεις στους αγώνες, γιατί δεν θα προπονηθείς ξανά μαζί μας και δε θα αγωνιστείς ξανά με την ομάδα». Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήξερα ότι την προηγούμενη σεζόν δεν ήμουν καλός, όμως, προερχόμουν από τραυματισμό. Και δεν ήμουν μόνο εγώ, κανείς δεν ήταν στο 100%. Καταλάβαινα ότι η προσοχή ήταν στραμμένη σε μένα, γιατί περίμεναν πολύ περισσότερα από εμένα. Με έβλεπαν ως σημείο αναφοράς, ως ηγέτη. Όμως, χωρίς λεπτά συμμετοχής και με έναν τρόπο παιχνιδιού που δεν μου ταίριαζε, πως θα έπαιζα όπως ήθελαν; Ήταν μία πολύ στενάχωρη κατάσταση για μένα. Μίλησα στον Αλόνσο, όμως, γιατί έτσι κάνουν οι άντρες. Έτσι, κάνουν οι άνθρωποι που έχουν μάθει να σέβονται. Και είπα «θα περιμένω». Ήξερα ότι ο Αλόνσο με τον τρόπο που διαχειριζόταν την ομάδα και με τον τρόπο που ήθελε να παίζει, θα φύγει πριν τελειώσει ο Αύγουστος». Τελικά έφυγε τον Οκτώβριο. Τον ρώτησα, επίσης, αν ήταν δική του απόφασή ή απόφαση του τεχνικού διευθυντή. Είπε «είναι δική μου απόφαση». Τότε του απάντησα «δεν σε πιστεύω, γιατί με βάση τον τρόπο που θέλεις να παίζει η ομάδα, μπορώ να γίνω ο καθοριστικός της παίκτης. Σέβομαι, όμως, την απόφαση». Άρχισα, λοιπόν, να προπονούμαι μόνος μου και αυτό κράτησε έναν μήνα. Ήμουν διαθέσιμος για να προπονούμαι με τους συμπαίκτες μου, όμως, δεν μπορούσα να τους δω. Στενοχωρήθηκα πολύ, γιατί ποτέ δεν έκανα κάτι εναντίον του Παναθηναϊκού. Μπορεί κάποιες φορές να έπαιξα καλά και κάποιες άλλες όχι, αλλά έδωσα πάντα τον καλύτερό μου εαυτό. Αγαπώ πολλούς ανθρώπους μέσα στο κλαμπ, αγαπώ το κλαμπ. Έχω πολύ καλούς φίλους στον Παναθηναϊκό.

Κρατάς κάποιο συγκεκριμένο ματς;

Πολλά ματς στη Λεωφόρο. Στη Λεωφόρο η ατμόσφαιρα είναι απίστευτη. Θα κρατήσω, όμως, ένα εκτός έδρας. Ήταν στο ξεκίνημα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, κόντρα στη Λαμία στο Βόλο. Ήρθα από τον πάγκο και πήγα πολύ καλά. Από εκείνο το ματς και μετά, άρχισα να αισθάνομαι πολύ καλύτερα.

Συνεχίζεις να έχεις επικοινωνία με συμπαίκτες σου στον Παναθηναϊκό;

Ναι, φυσικά.

Υπάρχει κάποιος που να κρατάς περισσότερο στην καρδιά σου;

Υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι πολύ διαφορετικός. Πολύ ωραίος τύπος. Ο Γιώργος Βαγιαννίδης. Ήταν ένα παιδί και τώρα έχει μεγαλώσει μέσα στο κλαμπ. Είναι εξαιρετικός παίκτης!

Όταν πήγες στη Νέα Υόρκη, επισκέφθηκες το κλαμπ του Παναθηναϊκού. Σκέφτηκες ξανά τότε πόσο μεγάλη ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός για να έχει τόσον κόσμο να την ακολουθεί ακόμα και στην Αμερική;

Στη Λεμεσό έχει οπαδούς του Παναθηναϊκού, ακόμα και στην Βαρκελώνη. Αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν! Είναι τρελό, ο σύλλογος έχει οπαδούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Φωτογραφίες Συνέντευξης: Ogival Visuals / Philip Soteriou

gazzetta.gr