Κιτρινόμαυρες ιστορίες και καθολική αναγνώριση για τον Χατζηχρήστο: «Πίστευε, ακόμα και όταν δεν πίστευε κανένας άλλος»

Ο Δημήτρης Χατζηχρήστος έφυγε χθες από τη ζωή, αλλά το αποτύπωμα που άφησε στην ΑΕΚ και το οπαδικό κίνημα είναι ανεξίτηλο.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Η είδηση του θανάτου του Δημήτρη Χατζηχρήστου σκόρπισε θλίψη στην οικογένεια της ΑΕΚ και τους φιλάθλους της. Δεν ήταν απλά ένας ακόμη οπαδός, αλλά ήταν ο άνθρωπος που ίδρυσε την Original και δίδαξε την αγνή αγάπη για την ομάδα, χωρίς επιθετικότητα και μίσος προς τους αντιπάλους.

 

Με αφορμή τον θάνατο του Μίμη στα 67 του χρόνια, αρκετοί θυμήθηκαν και μοιράστηκαν ιστορίες που έζησαν μαζί του, όλα τα χρόνια που βρισκόταν δίπλα στην ΑΕΚ, σε κάθε αγώνα, σε κάθε τμήμα.

Ο Γιάννης Μπίλιος θυμήθηκε μια ιστορία με τον Χατζηχρήστο στην Καισαριανή: «Θα τη δούμε παντού απόψε αυτή τη φωτογραφία. Το ξέρω. Αλλά δεν είναι απλώς μία ακόμα φωτογραφία με μία γεμάτη εξέδρα και έναν τύπο πάνω στα κάγκελα, σε κάποιο κυριακάτικο απόγευμα άλλων εποχών. Έχει πίσω της μία πολύ ιδιαίτερη ιστορία.

Ήταν μία Κυριακή στην Καισαριανή. Παίζαμε ήδη σχεδόν 80 λεπτά και ο Εθνικός Αστέρας έβρισκε τον τρόπο να μας χαλάει το παιχνίδι. Ήταν το μουδιασμένο φθινόπωρο του '99, μετά τον αποκλεισμό από την ΑΙΚ, λίγες μέρες πριν έρθει ο μεγάλος σεισμός να μας κλείσει και το γήπεδο. 

Τα μεγάλα όνειρα του καλοκαιριού είχαν αρχίσει να χλωμιάζουν και στην κερκίδα είχε αρχίσει να απλώνεται και πάλι αυτό το άβολο πέπλο αμφισβήτησης και ανησυχίας. Είχαμε ανάγκη να πιστέψουμε σε κάτι μεγάλο, όμως αυτό που βλέπαμε στο χορτάρι δεν διέφερε και πολύ με ό,τι είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τα προηγούμενα χρόνια. 

Είναι αυτές οι στιγμές που κοιτιέσαι με τον διπλανό σου και του λες με τα μάτια αυτό το "όχι πάλι" που δεν τολμάς να του πεις με τα χείλη. Είναι οι στιγμές που πρέπει κάποιος να σηκωθεί λίγο ψηλότερα, να καβαλήσει το κάγκελο, να πετάξει το μακό του, να μαζέψει με τα χέρια του όλη αυτή την αρνητική ενέργεια και με τα ίδια αυτά χέρια να τη σκορπίσει στον ουρανό και να τη μετατρέψει μαγικά σε μία έκρηξη φωνής, πίστης και δύναμης.

Κι ας είχε περάσει προ πολλού τα σαράντα. Κι ας ήταν πια ο σεβάσμιος ινστρούχτορας που προτιμούσε να μένει σιωπηλός κάπου μέσα στην εξέδρα, έχοντας παραχωρήσει την... επιχειρησιακή ευθύνη στα "παιδιά του". Το γήπεδο πήρε αμέσως φωτιά και μέσα σε ένα δεκάλεπτο η ΑΕΚ κέρδιζε 3-0.
Η ιστορία δεν άλλαξε. Στο τέλος ζήσαμε έναν ακόμα μίζερο ποδοσφαιρικό χειμώνα. 

Αυτό που έπρεπε, όμως, να κάνει τη δεδομένη στιγμή ο Δημήτρης, το είχε κάνει. Γιατί αυτό πρέπει να κάνει ένας αρχηγός: να δίνει δύναμη όταν όλοι οι άλλοι νιώθουν αδύναμοι. Να πιστεύει, ακόμα και όταν δεν πιστεύει κανένας άλλος. Να ξετρυπώνει τον ήλιο που κρύβεται μέσα στα σύννεφα και να δείχνει φωτεινό το δρόμο.

Τον είδα μετά τον αγώνα έξω από τον γήπεδο. "Με συγκίνησες ρε φίλε" του είπα. "Από πότε είχα να σε δω στα κάγκελα;". 
"Γιαννάκη, δεν ήμουν εγώ. Έχω ένα δίδυμο αδερφό. Δεν το ξέρεις; Αυτός ήταν πάνω στα κάγκελα".»

Ο Νίκος Ζαχαράκης έγραψε στον λογαριασμό του στο facebook: «13 χρόνων πρώτη Παρασκευή δωματιάκι. Σίμος Πέτρος Αρχηγός. Τι έγινε πιτσιρικά τι θέλεις; Τι ώρα φεύγουν τα πούλμαν για Τούμπα θα έρθω και εγώ πρώτη μου εκδρομή 1981 Τούμπα. Δημήτρη θέλω μια χάρη; Τι χάρη; θέλω το πούλμαν να έχει παράθυρο να βγάζω το κεφάλι μου έξω. Εντάξει Μικρέ Κυριακή χαράματα 1 πούλμαν φεύγουμε για Τούμπα. Πίσω από τον οδηγό και παράθυρο. Αντίτιμο εκδρομής 21 δραχμές. Σ ευχαριστώ για τις λύπες και τις χαρές που περάσανε παρέα.. Καλή ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ. Σ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ . ΠΙΟ ΠΟΛΥ .—  νιώθει ότι έχει ραγίσει η καρδιά του.

 

BEST OF THEMASPORTS