ΠΕΤΡΙΔΗΣ: «Καιρός να σταματήσουν οι εσωτερικές διαμάχες» - Τι ειπώθηκε στην Γενική Συνέλευση
Πραγματοποιήθηκε στο «Pavilion Hall» η Ετήσια Γενική Συνέλευση της εταιρείας του ΑΠΟΕΛ.
Ακολουθήστε μας στο Google news
Είναι ο προπονητής που έκατσε στον πάγκο των Ντιναμό Κιεέβου και ΕΣΣΔ στα 70’ς και στα 80΄ς, δημιουργώντας κάποιες από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών.
Είναι ο προπονητής που κάθισε ξανά στα τέλη των 90’ς στην Ντιναμό Κιέβου και έπλασε τον Αντρέι Σεβτσένκο.
Ας τον γνωρίσουμε.
Στην εποχή της ανύπτυξης της σοβιετικής επιστήμης, δούλεψε ως μηχανικός θέρμανσης.
Αυτό τον επηρέασε στην κυνική και ρεαλιστική αντιμετώπιση των καταστάσεων.
Θα κυνηγούσε μόνο την τελειότητα.
“Το πιο σημαντικό για έναν παίκτη στο γήπεδο είναι τι κάνει χωρίς την μπάλα, όχι με αυτή. Για εμάς εξαιρετικός ποδοσφαιριστής σημαίνει 1% ταλέντο και 99% σκληρή δουλειά”.
Ως υπερβολικά λάτρης της πειθαρχίας, άφηνε ξεκάθαρο μήνυμα στους παίκτες του ότι κανείς δεν ήταν καλύτερος από την ομάδα.
Συνεργάζονταν με γυμναστές, διατροφολόγους ώστε οι ομάδες του να είχαν εξαιρετική φυσική κατάσταση.
Συνεργάστηκε με τον στατιστικολόγο Ανατόλι Ζελέντσοφ για να ανακαλύψουν αδυναμίες και τομείς βελτίωσης. Ο Ζελέντσοφ δούλεψε με βάση την υπόθεση ότι ένα κλάσμα του δευτερολέπτου είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ένας παίκτης έπρεπε να ξέρει πού να πασάρει πριν πάρει την μπάλα.
Ο Λομπανόφσκι είχε δηλώσει: “Μια ομάδα που έχει 15-18% το πολύ ποσοστό λαθών στις ενέργειές της, είναι ανίκητη”.
Για να ελαχιστοποιήσουν τα ποσοστά λαθών τους, οι παίκτες του δούλευαν απίστευτα σκληρά στις προπονήσεις. Τα μαθηματικά μοντέλα του Ζελέντσοφ και του Λομπανόφσκι χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή τρομαρά απαιτητικών προπονητικών προγραμμάτων, προκειμένου να γίνουν οι παίκτες της Ντιναμό όσο πιο γυμνασμένοι θα μπορούσαν να είναι.
Χρειαζόταν επίσης να ξέρουν πώς να διαβάζουν το παιχνίδι συλλογικά, δηλαδή έπρεπε να ξέρουν πού να πασάρουν πριν πάρουν την μπάλα. Ως εκ τούτου, οι παίκτες του έπρεπε να απομνημονεύουν στημένα παιχνίδια σαν να ήταν Αμερικανοί ποδοσφαιριστές.
Μάζευαν στατιστικά στοιχεία που μετρούσαν την απόδοση κάθε παίκτη, την έντασή του, την δραστηριότητα, το ποσοστό σφάλματος την αποτελεσματικότητά του. Πάνω σε αυτά, ο Λομπανόφσκι έψαχνε να βρει τους καλύτερους συνδυασμούς παικτών σε όλο το γήπεδο.
Ο Ρίνους Μίχελς, την ίδια εποχή, σάρωνε με την Ολλανδία, έχοντας τον Κρόιφ, τον Νέεσκενς κλπ.
Σε αντίθεση με τον Λομπανόφσκι, ο Μίχελς και ειδικά αργότερα ο συνεχιστής του, ο Γιόχαν Κρόιφ, έμειναν ασυγκίνητοι από την επίδραση των υπολογιστών και των στατιστικών στο ποδόσφαιρο.
“Έβλεπα έμπειρους παίκτες να κλαίνε στα πόδια του, παρακαλώντας τον να διακόψει τη συνεδρία νωρίτερα. Πάντα αρνιόταν”, έχει πει ο Αντρέι Σεφτσένκο.
Καθώς ο Σεφτσένκο πλησίαζε να αναρρώσει από έναν τραυματισμό στο γόνατο εγκαίρως για το Τσάμπιονς Λιγκ 1997-98, ο Λομπανόφσκι είχε ένα ακόμη τεστ για να περάσει. “Έπρεπε να τρέξω τα 300 μέτρα μέχρι το στάδιο πέντε φορές, με τρία λεπτά ανάπαυσης μεταξύ κάθε διαδρομής. Η τελευταία ήταν σαν το Πράσινο Μίλι, η τελευταία βόλτα που έκαναν οι θανατοποινίτες.”
Οι μέθοδοι μπορεί να ήταν ακραίες, αλλά τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά.
Ο Κοστακούρτα είχε πει για τον Σεβτσένκο:
“Θυμάμαι την πρώτη εβδομάδα προπονήσεων του Αντρέι στη Μίλαν. Επειτα από δύομισι ώρες προπόνησης, είχαμε εξαντληθεί και πήγαμε προς τα αποδυτήρια. Αυτός με πλησίασε και με τα ελάχιστα ιταλικά που ήξερε με ρώτησε: “Μπίλι , πότε αρχίζει η προπόνηση;”. Νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα, αλλά όταν τον είδα να προπονείται μόνος του κατάλαβα ότι μιλούσε σοβαρά”.
Είχαν σχέση πατέρα και γιου.
“Στο δικό μου χρονοδιάγραμμα είναι σημείο μηδέν. Υπάρχει ο χρόνος πριν από τον Λομπανόφσκι και ο χρόνος μετά.”, είχε πει ο Αντρέι.
Όταν ο Σεβτσένκο κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα το 2003, πήγε στο άγαλμα του δάσκαλού του για να του αποθέσει τον απαραίτητο φόρο τιμής.
Το είχε υποσχεθεί πριν, στον ημιτελικό με την Ίντερ την ίδια χρονιά.
Γνωρίστηκαν το 1997, όταν ο Βαλέρι επέστρεφε από το Κουβέιτ.
Ως κορυφή της επίθεσης μαζί με τον Ρεμπρόφ, μάγεψαν την Ευρώπη με τις εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, με αποκορύφωμα την νίκη εναντίον της Μπαρτσελόνα, 0-4 εκτός.
Έφτασαν μέχρι τα προημιτελικά της σεζόν 19997-1998 και μέχρι τα ημιτελικά της επόμενης, αποκλείοντας και την κάτοχο Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο αποκλεισμός από την Μπάγερν έφερε θλίψη στον Λομπανόφσκι, με τον Σεβτσένκο να δηλώνει: “Το έβλεπα στο πρόσωπό του. Το μισούσα να το βλέπω αυτό, το ήθελε πολύ αυτό το τρόπαιο”.
Με την κατάκτηση του 2003, η ανάμνηση έγινε πιο γλυκιά και η παρακάτω επίσκεψη έγινε ακόμη πιο ξεχωριστή.
“Τώρα ήταν και αυτός πρωταθλητής μαζί μου”, δήλωσε.
Θα έκανε το ίδιο όταν κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα το 2004.
Περισσότερα στο άρθρο μας για τον παικταρά και γνώριμό μας Μπλαχίν, κάποτε ταχύτερου παίκτη στην Ευρώπη και κάτοχο της Χρυσής Μπάλας.
“Τα παιχνίδια σβήνονται από τη μνήμη…τα αποτελέσματα μένουν”
“Γιατί με συγχαίρετε για το πρωτάθλημα; Σε πολλούς αγώνες παίξαμε άσχημα. Αυτό σημαίνει ότι πήραμε πρωτάθλημα, επειδή οι αντίπαλοί μας έπαιξαν περισσότερες φορές άσχημα από εμάς. Δεν δέχομαι τα μπράβο σας.”
“Ενας προπονητής που σταματάει να μαθαίνει, σταματάει να είναι προπονητής”.
“Η ντρίμπλα είναι μια καθυστέρηση στην ανάπτυξη μιας επίθεσης. Κάθε πάσα είναι πιο γρήγορη από κάθε σπρίντερ”
“Ο προπονητής δεν πρέπει να κυκλοφορεί με ένα σφύριγμα, να κάνει φάουλ. Θα πρέπει να παρατηρήσει τη συνολική εικόνα”
.“Ένας προπονητής δημιουργεί ένα πρόγραμμα προπόνησης. Ο προπονητής πρέπει να καταλάβει σε ποιο επίπεδο μπορεί να φτάσει η ομάδα μέσω αυτού του προγράμματος – αυτή είναι η πιο κρίσιμη πτυχή”
Μέχρι τον Μάιο του 2025, είναι τέταρτος στην ιστορία σε κατακτήσεις τροπαίων ως προπονητής.
Πρώτος είναι ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
“Όταν γύρισε το 1997 από το Κουβέιτ, πήγε και κάθισε στο γραφείο που είχε στο γήπεδο κατευθείαν. Ο σύλλογος το είχε γι’αυτόν έτοιμο και Ήταν σαν να είχε επιστρέψει σπίτι του”.
Πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια και εγκεφαλικό επεισόδιο στις 13 Μαίου του 2002.
Θεωρείται εθνικός ήρωας στην Ουκρανία.
https://cult24.gr/