Ακολουθήστε μας στο Google news
Πρώτο κομβικό σημείο στη φετινή σεζόν, αποτέλεσε η νίκη επί της ΕΝΠ στην 25η αγωνιστική, η οποία τερμάτισε ένα αρνητικό σερί 11 αγώνων πρωταθλήματος χωρίς νίκη. Και μάλιστα, από αυτά τα 11 ματς, πήρε μόλις δύο βαθμούς από ισάριθμες ισοπαλίες και δέχθηκε 9 σερί ήττες!
Δεύτερο και πιο καθοριστικό σημείο αποτέλεσε η πρόσληψη του Μάριου Νικολάου. Μία επιλογή που αμφισβητήθηκε έντονα από τον κόσμο της ΑΕΛ, αλλά και από τα ΜΜΕ.
Όμως, σταδιακά ο Κύπριος τεχνικός «νοικοκύρεψε» τη Λεμεσιανή ομάδα και απέδειξε ότι αυτό που μετρά πρωτίστως για έναν προπονητή, δεν είναι η όποια εμπειρία του, αλλά η ικανότητα του να μεταφέρει στους παίκτες τη φιλοσοφία του και να τους κάνει να παίζουν με αυτοπεποίθηση και πίστη στις όποιες δυνατότητες τους και να έχει παράλληλα την ικανότητα να βγάζει από τον καθένα τον καλύτερο του εαυτό στο γήπεδο.
Στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια των πλέι-άουτ, η ΑΕΛ ήταν η μοναδική ομάδα που έκανε το 4/4 και μάλιστα με πειστικές εμφανίσεις που γέμισαν με χαμόγελα τον κόσμο της, ο οποίος όμως περιμένει τώρα που σφραγίστηκε και μαθηματικά η παραμονή, να ξεκινήσουν σταδιακά οι «ζυμώσεις» για τη νέα χρονιά, έχοντας υπόψιν, ότι πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος στην αγωνιστική μιζέρια της τελευταίας τετραετίας και να αποφευχθούν τα λάθη του παρελθόντος που έφτασαν στο σημείο μία ομάδα της εμβέλειας της ΑΕΛ, να έχει συμπληρώσει... 26 ολόκληρους μήνες χωρίς ούτε μία νίκη σε ντέρμπι στην πρώτη φάση του πρωταθλήματος, κόντρα σε ομάδα που βρίσκεται στις πρώτες επτά θέσεις της βαθμολογίας.
Αυτό που πρέπει να ξεκαθαριστεί πρώτα, είναι το... διοικητικό μοντέλο για τη νέα σεζόν, έχοντας υπόψη ότι αυτό με το οποίο πορεύτηκαν την τελευταία διετία, απέτυχε παταγωδώς.
Ύστερα, πρέπει να συζητηθεί το κεφάλαιο «προπονητής» για τη νέα σεζόν... Τα παθήματα με τους προηγούμενους προπονητές, πρέπει να γίνουν μαθήματα για τη διοίκηση και να πάει σε μια επιλογή με το μικρότερο δυνατό ρίσκο αποτυχίας, αν αποφασίσει να μη δώσει την ευκαιρία στον Μάριο Νικολάου να «χτίσει» την ομάδα για τη νέα περίοδο. Επιλογές τύπου Κόσκελα και Κόλμαν, αλλά και Παναγιώτη Γιάννου στο κεφάλαιο «Τεχνικός Διευθυντής», δοκιμάστηκαν και απέτυχαν παταγωδώς. Όχι άλλα πειράματα...
Και φυσικά, αφού κλείσουν τα πιο πάνω κομβικά κεφάλαια για τη νέα σεζόν, θα πρέπει να... «πατήσουν γκάζι» για την στελέχωση του ρόστερ, όπου θα πρέπει να γίνει ένα γερό «ξεσκαρτάρισμα» από το φετινό ρόστερ. Το θετικό πάντως, είναι ότι τουλάχιστον οι τρεις (Στρούμια, Γκλάβτσιτς, Ζε Τούρμπο) από τις τέσσερις επιλογές της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, δείχνουν ότι αξίζουν να βρίσκονται στο ρόστερ της ΑΕΛ της νέας περιόδου, αλλά από τους υπόλοιπους ξένους και κοινοτικούς, μόνο οι Μπράγκα και Λεσοβόι έπεισαν ότι αξίζουν να φοράνε τη φανέλα της Λεμεσιανής ομάδας, με... ερωτηματικό για τους Σινγκ και Τοκού.
Τον Τρισκόφσκι δεν τον αναφέραμε, γιατί είναι γνωστή σε όλο το φίλαθλο κοινό η αξία του. Ακόμα και στα 38 του και έχοντας περάσει φέτος και έναν σοβαρό τραυματιασμό, αποτελεί τον ηγέτη της ΑΕΛ και τον άνθρωπο που την... ξελασπωσε στα κρίσιμα, εκεί που η μπάλα «έκαιγε», παρότι σε κάποια ματς ακόμα κι αυτός από την πολλή πίεση, έχασε κάποια γκολ από αυτά που λέμε πως... δεν χάνονται!
Αν ήταν στο χέρι μας, θα τον κρατούσαμε στην ομάδα και τη νέα χρονιά με... κλειστά μάτια, γιατί τέτοιοι παίκτες με την προσωπικότητα και την κλάση του Τρισκόφσκι, τους χρειάζεται η ΑΕΛ ακόμα και αν δεν θα είναι στις βασικές επιλογές του προπονητή.