Ακολουθήστε μας στο Google news
«Κωνσταντίνος Καρέτσας. Θυμηθείτε το όνομά του», έγραψε ο επίσημος λογαριασμός της UEFA στα social media. Θα μπορούσε να αναρτήσει «ένα αστέρι γεννιέται». Ακριβώς όπως εισέπραξαν οι Eλληνες φίλαθλοι τη θαρραλέα βουτιά στο μέλλον ενός πιτσιρικά με το εθνόσημο στο στήθος, στο μέρος της καρδιάς.
Ο νεαρός ποδοσφαιριστής συστήθηκε ιδανικά στο ελληνικό κοινό κερδίζοντας τις εντυπώσεις αλλά και το χειροκρότημα στο ντεμπούτο με την Εθνική στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα Ελλάδα - Σκωτία στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Έπαιξε πρώτη φορά σε θέση έξω δεξιά, με ανάποδο πόδι και έκανε παπάδες.
Τρεις ημέρες αργότερα, στη ρεβάνς της Γλασκώβης, υπέγραψε ως βασικός στην ενδεκάδα μια «βραδιά για να τη θυμάσαι». Σκόραρε το δεύτερο γκολ με τη γαλανόλευκη φανέλα και το Νο 19 σε ηλικία μόλις 17 ετών, τεσσάρων μηνών και τεσσάρων ημερών. Εγινε μεμιάς ο ηλικιακά μικρότερος παίκτης της Εθνικής αλλά και ο νεότερος στην ιστορία του Nations League που βάζει γκολ σε επίσημο αγώνα.
Αυτό το γεννημένο στο Βέλγιο Ελληνόπουλο ανέσυρε μνήμες του πρώτου γκολ πριν από 46 χρόνια του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο οποίος στα 19 του πέτυχε το πρώτο του γκολ με την Αλμπισελέστε εναντίον της Σκωτίας στο ίδιο γήπεδο. Οι συγκρίσεις ίσως είναι προοπτικά παρακινδυνευμένες.
Σε τίποτε, όμως, δεν μειώνουν την ουσιώδη και θεαματική παράσταση του wonderkid, του παιδιού-θαύμα της Εθνικής μας. Αντίθετα, με τη φαντασμαγορική εμφάνισή του επισφράγισε ότι η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον έγκειται στο να τα δίνει όλα στο παρόν.
Εναν μήνα πριν. Εκείνο το παγωμένο Σάββατο της 22ας Φεβρουαρίου 2025 τρεις γνωστές φιγούρες στους Ελληνες φιλάθλους βρίσκονταν στην πυκνά συννεφιασμένη Γκενκ.
Στη βελγική πόλη των περίπου 70.000 κατοίκων της επαρχίας της Λιμβουργίας, στην ανατολική Φλάνδρα. Εκεί, σε απόσταση 80 χλμ. από τις Βρυξέλλες και μόλις 20 χλμ. μακριά από το ολλανδικό Μάαστριχτ, είχαν φτάσει με συγκεκριμένο στόχο ο ομοσπονδιακός προπονητής Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι συνεργάτες του στην ΕΠΟ βετεράνοι διεθνείς Βασίλης Τοροσίδης και Δημήτρης Σαλπιγγίδης.
Καθώς οι τρεις τους βάδιζαν στην παγωνιά τυλιγμένοι στα πανωφόρια τους, συλλογίζονταν ότι εκείνες οι μικρές στιγμές με τις χειμωνιάτικες ανατριχίλες που βίωναν ίσως οδηγούσαν σε μια αξιαγάπητη λιτανεία ποδοσφαιρικής άνοιξης.
Με τέτοια προσδοκία χαλάλι το ταξίδι. Γύρω τους τα χλοερά πάρκα και τα δάση με τα ψηλά δένδρα που περιβάλλουν την πόλη τούς πρόσφεραν την απαραίτητη γαλήνια ατμόσφαιρα για να προσηλωθούν στην προσπάθειά τους.
Η Γκενκ, που είχε υπάρξει επί δεκαετίες σημαντικός ανθρακωρυχικός κόμβος -με τρία μεγάλα ορυχεία, στο σύνολο των επτά της ευρύτερης περιοχής- φάνταζε ως ο ιδανικός τόπος εξόρυξης ενός ποδοσφαιρικού διαμαντιού. Με ελληνικές ρίζες. Χιλιάδες, άλλωστε, Ελληνες μετανάστες είχαν φτάσει έως εδώ κατά κύματα από τη φτωχή ελληνική επαρχία αναζητώντας δουλειά, από τη δεκαετία του ’50 κιόλας.
Δύο, τουλάχιστον, γενιές συμπατριωτών μας εργάστηκαν σκληρά σε ημιφωτισμένες στοές με τη μαύρη σκόνη και τον λιγοστό αέρα έως και 1.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια τη γης.
Πρόκοψαν, έκαναν οικογένειες, ανέθρεψαν παιδιά και εγγόνια, οργάνωσαν ελληνικό σχολείο, τελούσαν τα θρησκευτικά τους μυστήρια από το 1983 στον Ναό της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας των ανθρακωρύχων. Το κυριότερο, κράτησαν στο πλαίσιο της ελληνικής κοινότητας ζωντανή την εθνική συνοχή, αλώβητη τη γλώσσα, ακέραια τα ήθη και τα έθιμά τους.
Μαζί με άλλους μετανάστες από τις μεσογειακές χώρες πρόσφεραν τα δικά τους ντόπια στοιχεία στην πολυπολιτισμική ταυτότητα της φλαμανδικής πόλης.
Ωσότου τα ανθρακωρυχεία έκλεισαν οριστικά. Το τελευταίο σφραγίστηκε και κατεδαφίστηκε τον Μάρτιο του 1988. Χρόνια αργότερα, το 2014, έκλεισε και το εργοστάσιο αυτοκινήτων της Ford.
Παρά τα εργασιακά πλήγματα, οι Ελληνες που στέριωσαν στην περιοχή -περισσότεροι από 4.000 ελληνικής καταγωγής ζουν εδώ σήμερα- διατήρησαν, μετά τα βιομηχανικά λουκέτα, ανέπαφες τις μεταξύ τους φιλικές συναναστροφές, τους αλληλέγγυους οικογενειακούς δεσμούς, την πατροπαράδοτη φιλοξενία τους. Α, ναι, διαφύλαξαν και τη μαγειρική τους δεξιότητα.
Μια ματιά στην πόλη αρκεί για να ξεχωρίσει κανείς τα πολλά δημοφιλή ελληνικά εστιατόρια με τις γαστριμαργικές δημιουργίες. Τα «De Griekse Frituur - O Geros», «Corfu», «Eetcafé Sparta», «Restaurant Eos», «Dionysos», «Saloniki», «Alexandros», «De Griekse Grill», «Mykonos», «Orestis» xαρίζουν ελληνικό χρώμα και μοναδικές γεύσεις σε ένα τοπίο που με τα χρόνια άλλαξε.
Τη θέση των λόφων με το μαύρο χώμα και τη σκουριά από την εξόρυξη των μεταλλευμάτων πήραν καταπράσινα περιβαλλοντικά πάρκα. Τα αχανή βιομηχανικά κτίρια με τους δίδυμους σιδερένιους πύργους γκρεμίστηκαν και μετατράπηκαν σε πολιτιστικά κέντρα, mall, συγκροτήματα δημιουργικών τεχνών. Τίποτε σε αυτό έδαφος δεν θυμίζει πια ότι από κάτω υπήρχαν ορυχεία.
Ούτε αντηχεί πια ως υπενθύμιση αλλοτινών εποχών το μελωδικό τραγούδι «Μαρίνα, Μαρίνα» που έγραψε, για να γίνει παγκόσμια επιτυχία, ο γιος ενός Ιταλού ανθρακωρύχου ονόματι Ρόκο Γκρανάτα, ο οποίος μεγάλωσε στην Γκενκ τη δεκαετία του ’50. Σήμερα ο αλλοιωμένος πλέον χώρος της κάποτε κραταιάς εξορυκτικής βιομηχανίας φιλοξενεί, μαζί με τις λοιπές δραστηριότητες, και τρεις μεγάλες βελγικές ακαδημίες ποδοσφαίρου.
Εδώ είμαστε. Αγκαλιά με την μπάλα. Στον τόπο που γεννήθηκε ο «Κος» -όπως τον αποκαλούν οι Βέλγοι- Κωνσταντίνος Καρέτσας, ένα 17χρονο παλικαράκι τέταρτης γενιάς, γόνος Ελλήνων μεταναστών στο Βέλγιο. Στις 5 η ώρα το απόγευμα της Κυριακής 23 Φεβρουαρίου το στάδιο Cegeka Arena, πρώην Cristal και παλιότερα «het Fenixstadion», της Γκενκ ήταν κατάμεστο από ένθερμους οπαδούς της τοπικής ομάδας και πρωτοπόρου του Βέλγικου Πρωταθλήματος.
Περίπου 25.000 θεατές -εκ των οποίων οι 4.000 όρθιοι- ασφυκτιούσαν περιμένοντας με αγωνία να ξεκινήσει το ματς ανάμεσα στα Στρουμφάκια της Γκενκ με τα Βουβάλια της Γάνδης. Στριμωγμένοι στην κερκίδα του γηπέδου παρευρίσκονταν ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Ελλάδας ποδοσφαίρου και οι συνεργάτες του. Τα μάτια τους ήταν στραμμένα στον νεαρό επιτελικό μεσοεπιθετικό της Γκενκ με το Νο 20 στη γαλανόλευκη φανέλα της ομάδας του.
Ο προπονητής της, ο 56χρονος Τόρστεν Φινκ, πρώην διεθνής Γερμανός ποδοσφαιριστής, τον εμπιστευόταν απόλυτα. Τεχνίτης, γρήγορος, επινοητικός, γκολτζής, τον θεωρούσε απαραίτητο λειτουργικό γρανάζι στην καλολαδωμένη ποδοσφαιρική μηχανή της Ρασίνγκ Γκενκ. Από τη μεριά του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον παρακολουθούσε για πρώτη φορά εν δράσει.
Τους προηγούμενους μήνες είχε συχνή τηλεφωνική επικοινωνία με τον παίκτη και την οικογένειά του αναλύοντας με ειλικρίνεια ότι πόνταρε σε αυτόν και παρουσιάζοντας το πλάνο του για την περαιτέρω αξιοποίησή του. Διά ζώσης, όμως, δεν τον είχε δει στο γήπεδο.
Αντίθετα, ο Βασίλης Τοροσίδης μαζί με τον Δημήτρη Παπαδόπουλο τον είχαν παρατηρήσει συστηματικά αρκετές φορές να αγωνίζεται σε διάφορα τουρνουά.
Τον είχαν ξεχωρίσει σε κάποιες από τις 20 συμμετοχές του στις μικρές ηλικιακά εθνικές ομάδες του Βελγίου. Είχαν διαπιστώσει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο ενός έφηβου αριστεροπόδαρου, καστανού κατσαρομάλλη με αυτοπεποίθηση και ωριμότητα σαν να διένυσε μεμιάς το διάστημα μεταξύ παιδικότητας και ενηλικίωσης, ενός υψηλής ποιότητας μπαλαδόρου με αδιαφιλονίκητα χαρίσματα.
Εξαιρετικός στον χειρισμό της μπάλας, επιδέξιος και ευέλικτος σε μικρούς χώρους, με γρήγορη αλλαγή κατεύθυνσης, άψογο αυτοέλεγχο, διάβασμα του χώρου και κεραυνοβόλο σουτ. Εξάλλου η φήμη των απαράμιλλων για την ηλικία του ποδοσφαιρικών προσόντων είχε ξεπεράσει τα σύνορα του Βελγίου. Δεν είχε προλάβει να κλείσει τα 16 του χρόνια όταν η βρετανική εφημερίδα «The Guardian» τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τα 60 καλύτερα νεαρά ταλέντα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο για το 2024.
Είχε προηγηθεί εκείνο το, αξέχαστο για τον ίδιο, βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου του 2024 όταν ο «αμούστακος» 16χρονος πέρασε στον αγωνιστικό χώρο ντεμπουτάροντας ορμητικά σε επίσημο ματς με την ομάδα του απέναντι στη Σερκλ Μπριζ. Αποδείχθηκε κάθε άλλο παρά αρχάριος.
Εκτοτε αποτελούσε απαραίτητο εργαλείο της ομάδας. Πότε ξεκινώντας ως βασικός, πότε ως χρήσιμη αλλαγή. Εβαλε το πρώτο του γκολ στην επαγγελματική του καριέρα κόντρα στην Αντερλεχτ, το οποίο καταγράφηκε ως ιστορικό καθώς έγινε ο νεότερος σκόρερ στο Βελγικό Πρωτάθλημα.
Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία δεν χρονοτρίβησε, καθώς ξεδιπλωνόταν σχεδόν απρόσμενα μπροστά της μια μεγάλη ευκαιρία που δεν μπορούσε να αγνοήσει. Εστειλε τους Τοροσίδη και Παπαδόπουλο να προσεγγίσουν τον νεαρό και να μιλήσουν με διακριτικότητα και σεβασμό στην οικογένειά του ώστε να διαλέξει να αγωνιστεί με την Εθνική Ελλάδας, εξαιτίας της διπλής υπηκοότητάς του.
Την ίδια στιγμή, ο προπονητής του Βελγίου Ρούντι Γκαρσία είχε διαγνώσει τις πολλά υποσχόμενες ικανότητές του και διαβεβαίωνε ότι θα τον εξελίξει στην εθνική ομάδα των Κόκκινων Διαβόλων προκειμένου να διαδεχθεί μελλοντικά τον 33χρονο Κέβιν Ντε Μπρόινε.
Την υπόθεση ανέλαβε να χειριστεί προσωπικά ο αθλητικός διευθυντής της βελγικής ομοσπονδίας, Βινσέντ Μανέρτ. Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Μπριζ διεμήνυε δημοσίως την αισιοδοξία του για θετική έκβαση του ζητήματος. Ωστόσο, η απόφαση στο δίλημμα για το ποιο εθνόσημο θα φορούσε ο Καρέτσας ανήκε εξ ολοκλήρου στον νεαρό ποδοσφαιριστή. Η Ελλάδα ήταν πάππου προς πάππου η πατρίδα του, το Βέλγιο η χώρα που του έδωσε τις ευκαιρίες ανάδειξης.
Το ίδιο βράδυ, μετά τη λευκή ισοπαλία εντός έδρας της Γκενκ με τη Γάνδη, η ελληνική αντιπροσωπεία επέστρεψε κάπως σκεπτική στο ξενοδοχείο. Ο πιτσιρικάς έλαμπε εκθαμβωτικά στο γήπεδο αλλά έως εκείνη τη στιγμή τίποτε δεν εγγυούταν ότι θα προτιμούσε την εθνική ομάδα της πατρίδας των προγόνων του. Την επόμενη μέρα είχαν το καθοριστικό ραντεβού με τον ίδιο και την οικογένειά του.
Ο σφιγμένος από ανησυχία Γιοβάνοβιτς αναλογιζόταν ότι όφειλε να επιστρατεύσει όλη του τη συναισθηματική νοημοσύνη και να εκθέσει τα επιχειρήματά του με τίμια και ειλικρινή πειθώ.
Ετσι κι αλλιώς, έτσι θα συμπεριφερόταν. Τον απασχολούσε, όμως, ενδόμυχα ένας υπόγειος δισταγμός. Είχε κερδίσει το στοίχημα της συμμετοχής στο αντιπροσωπευτικό εθνικό συγκρότημα με τον 22χρονο Χρήστο Ζαφείρη της Σλάβια Πράγας, που διατέλεσε διεθνής με όλες τις μικρές εθνικές ομάδες της Νορβηγίας. Αλλά δεν ήταν κάθε μέρα του Αϊ-Γιαννιού. Και, όπως λένε στις επενδυτικές εταιρείες, οι προηγούμενες αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις επόμενες.
Η Ομοσπονδία είχε ακτινογραφήσει την πορεία του νεαρού, αλλά πόση πια λεπτομερή καταγραφή χωρούσε το άγουρο ποδοσφαιρικό διάβα ενός 17χρονου. Γνώριζε ότι το 2016 σε ηλικία 9 ετών πήγε στην Γκενκ και έμεινε για τέσσερα χρόνια. Επειτα εντάχθηκε στις ακαδημίες της Αντερλεχτ από το καλοκαίρι του 2020 έως το τέλος του 2022. Αποχώρησε προς θλίψη των πληγωμένων «μοβέ» που έχαναν ένα σπάνιο ταλέντο από το Neerpede, το προπονητικό κέντρο της ομάδας των Βρυξελλών.
Επέστρεψε στα 15 του στην Γκενκ, το γήπεδο της οποίας απέχει απόσταση αναπνοής από το σπίτι του. Εκείνα τα φεγγάρια είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την απόκτησή του ως εκκολαπτόμενου ταλέντου πολλές ευρωπαϊκές ομάδες, όπως η Λειψία, η Μίλαν και η Μάντσεστερ Σίτι. Τα αθλητικά ΜΜΕ είχαν θέσει πολύ ψηλά τον πήχη -και όχι άδικα- στην εντυπωσιακή αγωνιστική περίπτωσή του, συγκρίνοντάς τον με τον Εντέν Αζάρ.
Λογικά, η υποψιασμένη Ρεάλ Μαδρίτης έστειλε scout να ανιχνεύσει εξονυχιστικά την ποδοσφαιρική δεινότητά του. Στην πραγματικότητα με το μόνο κλαμπ που η οικογένειά του συζήτησε σοβαρά τις προοπτικές ενσωμάτωσής του ήταν ο Αγιαξ.
Εκτιμούσε πρωτίστως τον θρυλικό ολλανδικό σύλλογο και δευτερευόντως λάμβανε υπόψη της ότι η έδρα του στο Αμστερνταμ βρισκόταν κοντά στα δικά της μέρη.
Τελικά, ο Κωνσταντίνος παρέμεινε στην Γκένκ για να «ψηθεί». Με τα μεταγραφικά του δικαιώματα να εκπροσωπούνται πλέον από τη Stirr Associates, ένα από τα μεγάλα γραφεία ατζέντηδων ιδιοκτησίας του πρώην Βέλγου ποδοσφαιριστή και δικηγόρου Στάιν Φράνσις.
Εν τω μεταξύ, αυτό το δέσιμο από τα παιδικά του χρόνια με την τοπική ομάδα και η συνάφειά του με τις νεανικές εθνικές ομάδες του Βελγίου σκορπούσε αμφιβολία στην Αθήνα για το αν θα απαρνιόταν το εθνόσημο της χώρας όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Αυτό το σασπένς έμελλε να διαλυθεί σε λιγότερο από ένα 12ωρο για τους Ελληνες απεσταλμένους. Στο ραντεβού τους με τους γονείς του Καρέτσα επιβεβαιώθηκε ότι η καρδιά της οικογένειας παλλόταν στους πατριωτικούς ρυθμούς της Ελλάδας της ξενιτιάς.
Γνώρισαν εκ μέρους της θερμή υποδοχή, φροντίδα και περιποίηση που δεν επιφυλασσόταν απλώς από ευγενικούς οικοδεσπότες προς ξένους μουσαφίρηδες. Το καλωσόρισμά τους αγκάλιαζε όχι απλώς συμπατριώτες επισκέπτες, αλλά φίλους και αδελφούς. Το ίδιο πνεύμα απέπνεε στη συνάντηση και ο νεαρός Κωνσταντίνος, ένα περήφανο Ελληνόπουλο μέχρι τον πυρήνα της ύπαρξής του.
Ο πατέρας του Βάιος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βέλγιο. Βαφτίστηκε με το όνομα του συνονόματου παππού του που κατάφτασε στην ανατολική Φλάνδρα με τα πρώτα κύματα Ελλήνων μεταναστών για να δουλέψει χειρωνακτικά στα τοπικά ανθρακωρυχεία του Winterslag.
Στην ίδια επίπονη, δύσκολη και ανήλιαγη δουλειά τον ακολούθησε και ο γιος του Κωνσταντίνος. Το καταγωγικό τους ίχνος αντλείται από τον κάμπο των Σερρών και το ιστορικό Δημητρίτσι, έξω από τη Νιγρίτα. Εκεί που έχει καταγραφεί η μάχη των βυζαντινών στρατευμάτων με τους Νορμανδούς τον Νοέμβριο του 1185 μ.Χ.
Ο Βάιος ο νεότερος, γιος του Κωνσταντίνου, είναι επαγγελματικά υπεύθυνος μεταφορών σε εταιρεία ολοκληρωμένων λύσεων για εγκαταστάσεις εκτεταμένης γκάμας κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων υγιεινής με έδρα την Αμβέρσα.
Μαζί με τη σύζυγό του Ειρήνη, που κατάγεται από το Νέο Χειμώνιο Ορεστιάδας στον βόρειο Εβρο, έχουν αποκτήσει δύο αγόρια, τον 17χρονο σήμερα Κωνσταντίνο και τον 13χρονο Γιώργο, που επίσης ονειρεύεται να γίνει ποδοσφαιριστής σαν τον αδελφό του. Εξάλλου και ο πατέρας τους υπήρξε στα νιάτα του ποδοσφαιριστής. Από την εμπειρία του εκ της θητείας του στα γήπεδα αναγνώρισε ότι ο πρωτότοκος γιος του είχε από βρέφος έφεση στην μπάλα.
Απ’ όταν σε ηλικία εννέα μηνών περπάτησε, κόλλησε με το τόπι. Επαιζε, έτρωγε και κοιμόταν μαζί του. Στα 4 του χρόνια σταμάτησε να βλέπει παιδικά προγράμματα στην τηλεόραση και αφοσιώθηκε στις ζωντανές αναμεταδόσεις ποδοσφαιρικών αγώνων.
Στα πρώτα παιδικά ποδοσφαιρικά του βήματα οι γονείς του τού συμπαραστάθηκαν αμέριστα. Ο πατέρας του ασχολήθηκε με την προπονητική εκγύμναση του γιου του. Το ζευγάρι βρέθηκε συστηματικά δίπλα του σε κάθε γήπεδο, τον ενθάρρυνε και μοιράστηκε μαζί του τα πρώτα συναισθήματα.
Από κοντά όλη η δεμένη οικογένεια των συγγενών του πίστεψε από την αρχή στο ταλέντο του, τον εμψύχωνε και τον παρότρυνε. Και ο χαμηλών τόνων πιτσιρικάς ανταποκρινόταν με μεγάλη δύναμη θέλησης να διακριθεί. Εμαθε να μιλάει ελληνικά στο σπίτι, να τα χειρίζεται άψογα και να επικοινωνεί άνετα με αυτά σε μια περιοχή που χρησιμοποιεί τη φλαμανδική διάλεκτο η οποία είναι πολύ κοντά στην ολλανδική γλώσσα. Ακολουθούσε τους γονείς του στις σχεδόν κάθε χρόνο καλοκαιρινές διακοπές τους στην Ελλάδα, όπου έχουν συγγενείς στην Αθήνα, ενώ επισκέφτηκε την κοιτίδα της οικογενείας στις Σέρρες, απ’ όπου ξεκίνησε ο προπάππους του Βάιος. Και φυσικά έγινε ΠΑΟΚτσής, όπως ο πατέρας του.
Τον Νοέμβριο του 2023 ταξίδεψε στη Φρανκφούρτη για να δει την αγαπημένη του ομάδα να νικά με 2-1 την Αϊντραχτ! Το καλοκαίρι του 2024, όταν ο αγαπημένος του Δικέφαλος του Βορρά έκανε προετοιμασία στην Ολλανδία, έπαιξε φιλικό αγώνα με αντίπαλο την Γκενκ, προς τέρψη του Καρέτσα που ήταν βασικός στη βελγική ομάδα. Δεν έκρυψε ποτέ τα αισθήματα που τρέφει για τον θεσσαλονικιώτικο σύλλογο.
Ακόμη και μέσα στο ιστορικό «Χάμπντεν Παρκ» της Γλασκώβης πανηγύρισε έξαλλα τη νίκη της Εθνικής επί τη Σκωτίας κρατώντας την ασπρόμαυρη φανέλα του ΠΑΟΚ που του έδωσε ένας Ελληνας φίλαθλος από την κερκίδα.
Με τέτοια εκ μέρους του ευχάριστη προδιάθεση και εμφανώς εκδηλωμένα αισθήματα προς την πατρίδα των προγόνων του, αρκετοί θεωρούσαν εύκολη την επιλογή του. Δεν ήταν έτσι όπως φαντάζονταν. Βασανίστηκε μέχρι να πάρει την απόφασή του. Αλλιώς δεν θα χρειαζόταν να φτάσει έως το σπίτι του για «ψηστήρι» το τεχνικό επιτελείο της γαλανόλευκης ομάδας.
Ο γεννημένος στις 19 Νοεμβρίου 2007 νεαρός -129 ημέρες νεότερος από τον Ισπανό Λαμίν Γιαμάλ- όσο ιπτάμενος κι αν φαντάζει στο γήπεδο άλλο τόσο είναι προσγειωμένος νοητικά. Η καρδιά του χτυπούσε με φουριόζικο τέμπο υπέρ της Ελλάδας, αλλά θα έπρεπε και μυαλωμένα να τη διαλέξει χωρίς να παρασυρθεί παρορμητικά στη δίνη των συναισθημάτων του. Ενα ισορροπημένο παλικάρι που βρίσκεται στο τελευταίο έτος του Λυκείου στο Atlas College της Γκενκ -προσανατολισμένο στην κατεύθυνση των αθλητικών οικονομικών υψηλού επιπέδου- αναγνώριζε με ρεαλισμό ότι οι στόχοι και τα κίνητρα της καριέρας του απαιτούσαν νουθεσία από πιο έμπειρους.
Συμβουλεύτηκε πρώτους απ’ όλους την οικογένειά του, μετά το σόι και τέλος τους προπονητές του. Γνώριζε καλά ότι για την ίδια θέση που παίζει ως 10άρι προηγούνταν στην επετηρίδα της εθνικής Βελγίου δυο-τρεις άλλοι 20χρονοι με επίσης διπλή υπηκοότητα. Κάποιοι αγωνίζονται κιόλας σε ομάδες όπως η ιταλική Γιουβέντους ή η ισπανική Σεβίλλη. Δεν τον ένοιαζε η δική τους σταδιοδρομία. Πίστευε ότι θα γινόταν, αν δεν είναι ήδη, καλύτερος από αυτούς. Επρεπε, όμως, να πάρει τη σωστή απόφαση. Και την πήρε έπειτα από σκέψη με πλήρη επίγνωση. Δίχως να λογαριάζει ότι οι νέοι είναι ελεύθεροι να κάνουν και λάθη, καθώς έχουν όλο τον χρόνο μπροστά τους ώστε αυτά να γίνουν γλυκιές αναμνήσεις.
Στην κουβέντα με τον Γιοβάνοβιτς και τους συνεργάτες του δήλωσε ευθαρσώς περήφανα και τελεσίδικα: «Θα παίξω μόνο για την Ελλάδα, η πατρίδα μου με καλύπτει απόλυτα». Δεν υπήρχαν εκείνη τη στιγμή διαθέσιμες σαμπάνιες για να ανοιχτούν με τους φελλούς τους να εκτινάσσονται στο ταβάνι. Ενα ποδοσφαιρικό αστέρι εντασσόταν συνειδητά στις γραμμές της Εθνικής Ελλάδας.
Στη συνάντηση συμμετείχε μέσω βιντεοκλήσης ο πρόεδρος της ΕΠΟ Μάκης Γκαγκάτσης, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι η Ομοσπονδία θα είναι δίπλα του σε ό,τι χρειαστεί. Τι να χρειαστεί; Το ποδοσφαιρικό μέλλον της χώρας τον χρειάζεται. Την επόμενη μέρα ο Καρέτσας έβγαλε ελληνικό διαβατήριο και η FIFA έδωσε έγκριση για να μετακινηθεί από το Βέλγιο και να αγωνιστεί με την Ελλάδα. Τα υπόλοιπα αποτελούν το εναρκτήριο κεφάλαιο μιας εν τη γενέσει της λαμπρής ποδοσφαιρικής ιστορίας.
protothema.gr
Μετά από μια συγκλονιστική ματσάρα στο «Μπερναμπέου », η Ρεάλ Μαδρίτης λύγισε τη Σοσιεδάδ στην παράταση (4-4, 5-4 το συνολικό σκορ) πανηγυρίζοντας την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας!
Στο πλαίσιο της συμμετοχής του στην Ανάβαση Ριτσώνας, ο Μάριος Ηλιόπουλος μίλησε σε κανάλι του Youtube για την επόμενη μέρα της ΑΕΚ, τον Βαγγέλη Μαρινάκη αλλά και για... αγωνιστικά θέματα
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από τον ΟΦΗ στον κόσμο του που βρέθηκε στο ξενοδοχείο, με τους Κρητικούς να δίνουν ραντεβού στο Γεντί Κουλέ για τον ιστορικό ημιτελικό του Κυπέλλου
Την απόκτηση του Κωνσταντίνου Καρέτσα ανακοίνωσε ο Μακεδονικός, τιμώντας την ημέρα της Πρωταπριλιάς.
Ματίας Αλμέιδα και ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ συζήτησαν για πάνω από μιάμιση ώρα μετά την ήττα-σοκ από τον ΠΑΟΚ.
Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ πρόκειται να φρεσκάρει την ενδεκάδα του Ολυμπιακού στη ρεβάνς με την ΑΕΚ.
Ο Ολυμπιακός μετράει αντίστροφα για τη μαθηματική εξασφάλιση του πρωταθλήματος και παράλληλα το εισιτήριο της απευθείας συμμετοχής στο Champions League της επόμενης περιόδου. Τα τρία ακραία σενάρια που αυτό δεν θα συμβεί.
