Η ιστορία του Ρούμπιν «Hurricane» Kάρτερ που έμεινε άδικα στη φυλακή δύο δεκαετίες

Το απόγειο της καριέρας του έφτασε στις 14 Δεκεμβρίου 1964, όταν αντιμετώπισε τον πρωταθλητή Τζόεϊ Τζιαρντέλο για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή μεσαίων βαρών. Ο Κάρτερ έδωσε ότι είχε και δεν είχε για να πάρει τη νίκη αλλά τελικά έχασε στα σημεία με απόφαση των κριτών. Αυτό δεν του άρεσε καθόλου. Ένιωσε ότι οι κριτές τον αδίκησαν.

Το γεγονός αυτό είχε άμεσο αντίκτυπο στον ψυχισμό του αφού ουδέποτε κατάφερε να επανέλθει σε αυτό το υψηλό επίπεδο και η καριέρα του πήρε την κάτω βόλτα. Το ρεκόρ της καριέρας του ήταν 27 νίκες, 12 ήττες και μία ισοπαλία σε 40 αγώνες, με συνολικά 19 νοκ άουτ (8 νοκ άουτ, 11 τεχνικά νοκ άουτ) κι έλαβε τιμητικά τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.

Ένα τριπλό φονικό και μία απάνθρωπη καταδίκη

Στις 17 Ιουνίου του 1966, στις 02.30 τα ξημερώματα, δύο άνδρες μπήκαν στο μπαρ Λαφαγιέτ στο Νιου Τζέρσεϊ κι άρχισαν να πυροβολούν. Ο μπάρμαν Τζέιμς Όλιβερ κι ένας πελάτης, ο Φρεντ Νάουγιοκς σκοτώθηκαν επί τόπου, ενώ μετά από μήνα υπέκυψε στα σοβαρά τραύματα του ο Χέιζελ Τάνις. Και οι τρεις νεκροί ήταν λευκοί!

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι δράστες ήταν δύο έγχρωμοι άνδρες που διέφυγαν από το σημείο με ένα αυτοκίνητο, με άσπρο χρώμα.

Αμέσως η αστυνομία ξεκίνησε έρευνες για να εντοπίσει και να συλλάβει τους δυο δράστες. Βασικός ύποπτος ο στοχοποιημένος Κάρτερ και ένας ακόμα φίλος του. Οι αστυνομικοί δείχνουν φωτογραφίες των δυο υπόπτων σε έναν πελάτη που επιβίωσε του μακελειού, του Γουίλι Μάρινς αλλά και του πολυτραυματία Χέιζελ Τάνις. Κανείς από τους δυο δεν αναγνωρίζει τον Κάρτερ ή τον φίλο του.

Αυτό, ωστόσο, μικρή σημασία είχε για την αστυνομία η οποία «βρήκε» δυο... αυτόπτες μάρτυρες που αναγνώρισαν τον Κάρτερ και τον φίλο τους ως τους δράστες του μακελειού. Οι δυο «μάρτυρες» ήταν λευκοί, γνώριμοι της αστυνομίας, που εκείνη την ώρα προσπαθούσαν να διαρρήξουν ένα εργοστάσιο δίπλα στο μπαρ.

Με τις μαρτυρίες αυτές ο Ρούμπιν «Hurricane» Kάρτερ και ο φίλος του δικάστηκαν και καταδικάστηκαν, τον Μάιο του 1967, σε τέσσερις φορές ισόβια χωρίς την παραμικρή απόδειξη. Η βαλλιστική εξέταση στα όπλα που βρέθηκαν στο άσπρο όχημα που οδηγούσε ο Κάρτερ δεν έδειξε τίποτα. Οι δυο κατηγορούμενοι δεν ερευνήθηκαν ποτέ για ίχνη πυρίτιδας, ενώ δε λήφθηκαν ποτέ δακτυλικά αποτυπώματα από το σημείο της τριπλής δολοφονίας.

Μετά από επτά χρόνια οι δυο... μάρτυρες ανακάλεσαν τις καταθέσεις τους. Ο Κάρτερ και ο φίλος του βγήκαν από τη φυλακή αλλά μετά από νέες καταγγελίες επέστρεψαν στα κελιά τους και ξεκίνησαν έναν ανένδοτο αγώνα προκειμένου να αποδείξουν την αθωότητά τους. Στη φυλακή ο Κάρτερ έγραψε το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Ο 16ος γύρος» προκαλώντας κύμα συμπαράστασης.

«Μπορεί να με καταδίκασαν σε τρις ισόβια, αλλά δεν το βάζω κάτω. Το ότι 12 παραπληροφορημένοι ένορκοι με βρήκαν ένοχο, δε με κάνει ένοχο. Και επειδή δεν είμαι ένοχος, αρνούμαι να ενεργώ ως ένοχος. Όταν μπήκα στη φυλακή αρνήθηκα να φορέσω ρίγες. Αρνήθηκα να φάω το φαγητό τους. Αρνήθηκα να κάνω τις δουλειές του. Θα είχα αρνηθεί να αναπνέω ακόμη και τον αέρα της φυλακής, αν μπορούσα», έλεγε ο ίδιος.

Σύντομα προέκυψε πως ο Κάρτερ έπεσε θύμα μιας συνωμοσίας με ρατσιστικό υπόβαθρο κάτι που τον μετέτρεψε σε σύμβολο του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα.

Η τραγουδίστρια Τζόνι Μίτσελ και ο θρύλος της πυγμαχίας Μοχάμεντ Αλί τάχθηκαν υπέρ του. Η υπόθεση ώθησε μάλιστα τον τραγουδοποιό Μπομπ Ντίλαν να γράψει και να κυκλοφορήσει το τραγούδι «Hurricane» προς τιμήν του, το οποίο ερμήνευσε για πρώτη φορά σε συναυλία στις φυλακές που ήταν ο Κάρτερ.

Η αναψηλάφηση της υπόθεσης έφερε στο φως νέα στοιχεία, τα οποία και οδήγησαν στην αθώωσή του. Στην απόφασή του ο δικαστής Χάντον Λι Σάροκιν αναφερόμενος σε μία άλλη απόφαση, εκείνη που είχε στείλει τον «Hurricane» στη φυλακή, είχε τονίσει πως: «τα κριτήρια για την απόφαση ήταν περισσότερο φυλετικά, παρά λογικά και τα περισσότερα επιχειρήματα ήταν προϊόν απόκρυψης και όχι αποκάλυψης».

Στις 7 Νοεμβρίου 1985, ο Κάρτερ αποφυλακίστηκε. Μετά την απελευθέρωσή του ο Κάρτερ διετέλεσε επί 12 χρόνια εκτελεστικός διευθυντής της Ένωσης για την Υπεράσπιση των Άδικα Καταδικασμένων, μιας οργάνωσης που εδρεύει στο Τορόντο.

Το 1999 ο σκηνοθέτης Νόρμαν Τζούισον μετέφερε στη μεγάλη οθόνη τη ζωή του Κάρτερ με τον τίτλο «The Hurricane» («Τυφώνας: Η αληθινή ιστορία») και πρωταγωνιστή τον Ντένζελ Ουάσινγκτον, o οποίος προτάθηκε για Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου.

Ο Κάρτερ, χτυπημένος από τον καρκίνο του προστάτη, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών, στις 20 Απριλίου 2014 στον Καναδά. 

Λίγους μήνες πριν πεθάνει, τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς, έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα «New York Daily News» όπου μεταξύ, άλλων, σημείωνε με νόημα: «Έζησα στην κόλαση στα πρώτα μου 49 χρόνια και είμαι στον παράδεισο τα τελευταία 28. Ένας κόσμος, όπου η αλήθεια έχει πραγματική σημασία και η δικαιοσύνη, έστω και αργά, απονέμεται, είναι παράδεισος για όλους μας».

Στο ίδιο άρθρο, αναφερόμενος στην περιπέτεια της υγείας του με τον καρκίνο είχε γράψει: «Κοιτάω τον θάνατο στα μάτια, με έχει στα σχοινιά, αλλά δεν κάνω παραδίνομαι».  

reader.gr