Ο ψύχραιμος Μάριος που δεν… «πουλά οπαδιλλίκκι»!

Αναλύσαμε προχθές (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ), πόσο… καθάρισε τα μαύρα σύννεφα που είχαν μαζευτεί τους τελευταίους μήνες πάνω από τον «ουρανό» του Λεμεσιανού συλλόγου, το τρίποντο επί της ομάδας του Ούγκο Μάρτινς.  

Είχαμε κάμει μερικές επισημάνσεις και για τον άνθρωπο που βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας, τις τελευταίες 50 μέρες (από τις 27/1/2025). Τον οποίο δεν πρόκειται να προμοτάρουμε, επειδή δεν έχει πετύχει κάτι πολύ μεγάλο. Ούτε το χρειάζεται, ούτε το… επιδίωξε ποτέ, ειδικά την εποχή που φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ΑΕΛ.

Εκείνο που μας προκάλεσε εντύπωση, αυτό το δίμηνο (περίπου) που ο 41χρονος κόουτς, ανέλαβε το βαρύ φορτίο να βγάλει την ομάδα από τα αδιέξοδα, είναι η ψυχραιμία που τον χαρακτηρίζει. Τόσο κατά την διάρκεια των αγώνων, όσο και στις δηλώσεις του μετά απ’ αυτούς.

Ειδικά μετά από αρνητικά αποτελέσματα της ομάδας, ουδέποτε επέλεξε να «πουλήσει οπαδιλλίκκι», κάνοντας προσπάθεια να πείσει τον κόσμο της ΑΕΛ, για τα αυτονόητα. Υπήρξαν άλλοι προπονητές, που δεν ήξεραν για πολλά χρόνια που βρισκόταν το βοηθητικό γήπεδο του Τσιρείου και είχαν μπει στην διαδικασία να «αποδείξουν» στον κόσμο, για το πόσο «πονάνε» την ομάδα.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε, αν ο Μάριος Νικολάου, θα εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους προπονητές του νησιού στην πορεία ή αν θα του δώσουν «διαβατήριο» παραμονής στην ΑΕΛ για την επόμενη σεζόν.

Ένα άλλο γεγονός που είναι στα «συν» του νεαρού τεχνικού, είναι ότι παρότι ανέλαβε σε πολύ – πολύ δύσκολες συνθήκες, δεν αδιαφόρησε για νεαρούς παίχτες που προέρχονται από τα «εκκολαπτήρια» του συλλόγου. Τους έριξε στα βαθιά νερά, μη προβάλλοντας το επιχείρημα, ότι μπορεί να «πνιγούν».

Ένας άλλος προπονητής που πέρασε από την ΑΕΛ στο… πρόσφατο παρελθόν, που σκεφτόταν περισσότερο το πως θα «χτίσει βιογραφικό», παρά την διαδικασία αξιοποίησης και ανάπτυξης παιδιών της ακαδημίας. Σε μια περίοδο, που η ομάδα ήταν βαθμολογικά αδιάφορη. Νομίζουμε δεν χρειάζεται να σας πούμε τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια…