ΑΠΟΕΛ: Νέα απάντηση από τους "8" - Δεν αλλάζει το deadline
Η επιτροπή των "8" μέσω του Κρις Τριανταφυλλίδη έστειλε νέα επιστολή στον Πρόδρομο Πετρίδη
Ακολουθήστε μας στο Google news
Φαντάσου ένα παιχνίδι του ελληνικού πρωταθλήματος, σε μία κλειστοφοβική έδρα με φανατισμένους οπαδούς, δύο επαρχιακές ομάδες που κάθε άλλο παρά σεβασμό δεν δείχνουν η μία στην άλλη, δύο μισαλλόδοξους, εγωκεντρικούς προπονητές που δυναμιτίζουν το κλίμα με κάθε τους κίνηση. Ακόμα και σε αυτή την «οργουελική» πραγματικότητα, έτη φωτός μακριά (;) από το θεωρητικά εξευγενισμένο αγγλικό ποδόσφαιρο, οι αγώνες ξεκινούν και τελειώνουν κανονικά. Ή τουλάχιστον έτσι συμβαίνει όταν η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τους παίκτες και όχι ανεγκέφαλους οπαδούς χουλιγκάνους.
Στην αγγλική Πρώτη Κατηγορία (σημερινή Τσάμπιονσιπ) ωστόσο, ένας βαθμολογικά αδιάφορος αγώνας (έστω για τη μία ομάδα) τον Μάρτιο του 2002 δεν έμελλε να φτάσει ποτέ στο τέλος του, αφού η μία εκ των δύο αντιπάλων στην κυριολεξία ξέμεινε από παίκτες. Ακόμα και στο διαβόητο παιχνίδι της σεζόν 1996/97 μεταξύ Γουίγκαν και Μπρίστολ Ρόβερς, όταν η φιλοξενούμενη δέχθηκε τέσσερις κόκκινες κάρτες (τρεις ήδη από το ημίχρονο) είδε τους εφτά ηρωϊκούς εναπομείναντες παίκτες της να αντέχουν ως το τέλος και μάλιστα να κρατάνε το σκορ σε χαμηλά επίπεδα (1-0) μέχρι το τελευταίο τέταρτο (τελικό σκορ 3-0).
Η ιστορία μας μπορεί να εκτυλίσσεται τον Μάρτιο του 2002, όμως ξεκινά στην πραγματικότητα έναν χρόνο νωρίτερα. Η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ του Νιλ Γουόρνοκ υποδέχεται τη Νότιγχαμ Φόρεστ, η οποία παίρνει το προβάδισμα μόλις στο 3ο λεπτό. Επικρατεί εκνευρισμός αφού οι δύο ομάδες είναι κοντά στη βαθμολογία και μάχονται για μία θέση στα πλέι-οφ ανόδου, με την ένταση να κορυφώνεται μόλις πέντε λεπτά αργότερα, αφού μία σύγκρουση των Ζορζ Σάντος και Άντι Τζόνσον αφήνει τον πρώτο λιπόθυμο στον αγωνιστικό χώρο. Το παιχνίδι διακόπτεται προσωρινά και οι γιατροί συμβουλεύουν τον Γουόρνοκ να αντικαταστήσει τον παίκτη του, αφού μοιάζει να υποφέρει από διάσειση.
Το τελικό 1-3 υπέρ της Φόρεστ λίγη σημασία έχει μετά τη λήξη της αναμέτρησης, αφού την ίδια ώρα ο Σάντος βρίσκεται στο χειρουργείο (που θα διαρκέσει 5,5 ώρες!) με διπλό κάταγμα στο μετωπιαίο οστό, επικίνδυνα κοντά στο μάτι του. Ο Γουόρνοκ είναι έξαλλος στις δηλώσεις του, κατηγορώντας τον διαιτητή Ρόι Πίρσον ότι δεν τιμώρησε τον Τζόνσον για ένα τέτοιο μαρκάρισμα. Το θέμα έφτασε μάλιστα μία «ανάσα» από τις δικαστικές αίθουσες με τον παίκτη των «Λεπίδων» να σκέφτεται να μηνύσει τον αντίπαλό του, όσο αυτός δηλώνει πως δεν υπήρχε δόλος και μάλιστα ο Σάντος πήγε καθυστερημένα στη διεκδίκηση. Στο τέλος της χρονιάς αμφότερες ομάδες αποτυγχάνουν να μπουν στις θέσεις των πλέι-οφ και ο Τζόνσον αποχωρεί με προορισμό τη Γουέστ Μπρομ.
Ο Ουαλός μέσος μοίαζει να έχει κάνει τη σωστή επιλογή, αφού το σύνολο του Γκάρι Μέγκσον βρίσκεται καθ’ όλη τη σεζόν μέσα (ή κοντά) στην πρώτη δυάδα του βαθμολογικού πίνακα και την απευθείας άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ. Τη θετική διάθεση μάλλον του χαλάει η επικείμενη επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος, η επανεμφάνισή του στο Μπράμαλ Λέιν στις 16 Μαρτίου του 2002. Η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ δεν παίζει για τίποτα σε αυτό το παιχνίδι, πέραν του γοήτρου της, και ο Γουόρνοκ δεν ρίχνει λάδι στη φωτιά, κρατώντας τον Σάντος στον πάγκο – έτσι κι αλλιώς δεν είναι πια βασικός.
Δυστυχώς ο αγώνας θα ξεκινήσει στραβά. Μία λάθος εκτίμηση του τερματοφύλακα των «Λεπίδων», Σάιμον Τρέισι, θα τον αναγκάσει να πιάσει την μπάλα εκτός περιοχής και να αποβληθεί μόλις στο 8ο λεπτό. Φυσιολογικά η καλύτερη εκείνη τη σεζόν Μπρομ θα προηγηθεί λίγο αργότερα με τον Σκοτ Ντόμπι και μέχρι το ημίχρονο όλα θα μοιάζουν αδιάφορα – πολλοί ίσως να νόμιζαν πως μετά την ανάπαυλα η δράση θα ήταν περιορισμένη, και το παιχνίδι θα είχε διαδικαστικό χαρακτήρα.
Στο 62ο λεπτό οι φιλοξενούμενοι θα διπλασιάσουν τα τέρματά τους με τον Ντέρεκ ΜακΊνες και το όποιο ενδιαφέρον θα μειωθεί ακόμα περισσότερο. Αμ δε! Ο Γουόρνοκ την επόμενη στιγμή αποφασίζει να περάσει στον αγωνιστικό χώρο τους Πάτρικ Σουφό και Ζορζ Σάντος (ποιον άλλον;) που μετρούν αθροιστικά 62 λεπτά συμμετοχής τις τελευταίες δέκα αγωνιστικές. Είναι δύσκολο να πεις με σιγουριά αν οι λόγοι για τις αλλαγές ήταν τακτικοί, καθώς σε ένα ανεπανάληπτο περιστατικό αμφότεροι θα αποβληθούν δευτερόλεπτα αργότερα!
Μία «πάσα απ’ τον Θεό», όπως θα τη χαρακτηρίσει ο Λοράν Ντ’Τζαφό, ανάμεσα σε Σάντος και Τζόνσον (ω τι σύμπτωση!) θα οδηγήσει τον πρώτο σε ένα βίαιο μαρκάρισμα με τις τάπες στην κνήμη του Ουαλού, με τον διαιτητή να του δείχνει αμέσως την κόκκινη κάρτα και το γήπεδο να μετατρέπεται σε αρένα μάχης. Ο έξαλλος ΜακΊνες, που στην… πραγματικότητα αυτός έχει κάνει την πάσα, φτάνει πρώτος στο σημείο ωρυόμενος, με τον Σουφό να «απαντά» στις φωνές του με μία μεγαλοπρεπή κουτουλιά. Ο Καμερουνέζος θα αποβληθεί κι αυτός, με τους συμπαίκτες του να τον γλιτώνουν από τα χέρια του αφηνιασμένου και ξεκάθαρα εκφοβιστικού Ντάρεν Μουρ, που όπως θα περιγράψει ο Τζόνσον «μοιάζει να έχει τον διάολο μέσα του».
Μετά τις φιλότιμες προσπάθειες των ψυχραιμότερων και του ρέφερι Έντι Γουόλστενχολμ το παιχνίδι ξεκινά και πάλι. Δέκα λεπτά αργότερα ο Κιθ Κερλ προσπαθεί να δώσει μπουκέτο (!) στον ΜακΊνες, αλλά δεν τον πετυχαίνει και γλιτώνει με κίτρινη κάρτα, ενώ σε ένα φάουλ ίσως και για απευθείας κόκκινη, ξανά στον ΜακΊνες, ο Μάικλ Μπράουν δεν δέχεται καν κάρτα, αφού έχει ήδη μία και η αποβολή του θα σήμαινε πως η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ θα έμενε με εφτά παίκτες. Η Γουεστ Μπρομ σχετικά ανεπηρέαστη σημειώνει το 3-0 στο 77ο λεπτό και κάπου εκεί το παιχνίδι τελειώνει. Η ακριβέστερα δεν τελειώνει…
Αφού η τακτική «πάμε να πάρουμε όσες κόκκινες μπορούμε» βρίσκει αντίθετο τον Γουόλστενχολμ, οι παίκτες των «Λεπίδων» σκαρφίζονται ένα νέο σχέδιο. Με τον Γουόρνοκ να έχει πραγματοποιήσει όλες του τις αλλαγές, οι Μπράουν και Ούλαθορν προσποιούνται τους τραυματίες, τους ανήμπορους να συνεχίσουν, και ο διαιτητής ανακοινώνει σε αποσβολωμένους παίκτες (της Μπρομ) και θεατές πως το παιχνίδι εγκαταλείπεται πριν τη λήξη του, καθώς η γηπεδούχος μένει με έξι ικανούς αγωνιστικά παίκτες στο χορτάρι – με αυτόν τον τρόπο βέβαια γράφεται Ιστορία, αφού αυτός είναι ο μοναδικός αγώνας στην ιστορία του αγγλικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου που δεν ολοκληρώνεται για έναν τέτοιον λόγο!
«Δεν υπάρχει περίπτωση να παίξουμε ξανά αυτόν τον αγώνα. Αν μας καλέσουν στο Μπράμαλ Λέιν [να τον ολοκληρώσουμε], θα αποχωρήσουμε μετά το σφύριγμα της έναρξης. Είμαι στο ποδόσφαιρο από τα 16 μου χρόνια και είμαι 42 πλέον, ποτέ δεν έχω δεί κάτι τόσο επονείδιστο και αισχρό. Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει σε κανέναν αγώνα, πόσο μάλλον επαγγελματικό», θα δηλώσει φανερά εκνευρισμένος ο Μέγκσον. Η Φούτμπολ Λιγκ θα πράξει το σωστό και θα κατοχυρώσει τη νίκη με 3-0 στη Γουέστ Μπρομ, μοιράζοντας βαρύτατα πρόστιμα στη Σέφιλντ και τους παίκτες της. Στα ελαφρά ωστόσο πέφτει ο Γουόρνοκ.
«Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει σε κανέναν αγώνα, πόσο μάλλον επαγγελματικό», θα πει μεταξύ σοβαρού και αστείου (;), μιμούμενος τον Μέγκσον, τον οποίο δεν θα διστάσει να παρομοιάσει με τον… Οσάμα Μπιν Λάντεν για την υποκριτική του στάση, τον άνθρωπο που έχει αναλάβει την ευθύνη για την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους μόλις έξι μήνες νωρίτερα. «Αν ήξερα πως το παιχνίδι θα διακοπεί, θα έφερνα μία πτυσσόμενη καρέκλα για να κρατήσω τον Ούλαθορν μέσα στο γήπεδο. Ούτε ο Σάντος, ούτε ο Σουφό θα παίξουν ξανά για τη Σέφιλντ», θα είναι ο αμφιλεγόμενος επίλογος των δηλώσεων του Γουόρνοκ.
Οι «Λεπίδες» θα τελειώσουν τη σεζόν στη 13η θέση και θα αντιμετωπίσουν πάλι τη Γουέστ Μπρομ, που στο μεταξύ έχει ανέβει και πέσει από την Πρέμιερ Λιγκ, τον Οκτώβριο του 2003. Το κοινό θα υποδεχθεί με χειρονομίες και… γαλλικά τον Άγγλο προπονητή, που θα αρνηθεί επιδεικτικά να δώσει το χέρι του στον Μέγκσον. «Δεν θα του δώσω ξανά το χέρι μου ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια. Ακόμα κι αν τον έβλεπα να καίγεται, δεν θα κατουρούσα για να σβήσω τη φωτιά!».
Οι φυλλάδες της εποχής δεν θα αργήσουν να βαφτίσουν το συγκεκριμένο παιχνίδι ως η «Μάχη του Μπράμαλ Λέιν», ένας τίτλος μάλλον ανακριβής για τη βίαιη φαρσοκωμωδία που εκτυλίχτηκε στο κατά τ’ άλλα ιστορικό γήπεδο εκείνον τον Μάρτιο του 2002. «Είναι λανθασμένη η χρήση του όρου μάχη, καθώς δίνει την εντύπωση ότι οι δύο ομάδες μάχονταν. Εμείς ήμασταν απλά τα θύματα μίας απίστευτης στιγμής βίας», θα συμφωνήσει μαζί μας ο Μέγκσον σε μία πρόσφατη (το 2022) συνέντευξη του στη Mirror.
egglezoi.gr