Για την τεχνική του κατάρτιση, η διορατικότητα που έδειχνε στο γήπεδο, οι εκτελέσεις φάουλ του, οι γκολάρες του.
“Είναι πάντα καλύτερο να αφήνεις την μπάλα να τρέχει. Η μπάλα δεν ιδρώνει”.
Για τον σεβασμό που είχαν όλοι γι’αυτόν και τον κέρδισε παντού. Τι και αν έπαιξε σε Φιορεντίνα, Γιουβέντους, Μίλαν, Ίντερ (μετά Μπολόνια και Μπρέσια), ανήκει σαν αιώνιο σύμβολο στην Ιταλία και σε καμία ομάδα.
O Μπάτζιο κίνησε το ενδιαφέρον πολλών συλλόγων αρκετά νωρίς, με την Φιορεντίνα να τον αποκτάει στα 18 του (1985). Ενώ είχε σπασμένο πόδι, οι γιατροί πίστεψαν ότι ο μικρός δεν θα μπορούσε να παίξει ξανά, οι επίσημοι της Φιορεντίνα πίστεψαν στον μικρό και δεν έχασαν. Ο μικρός έκανε σπουδαία πράγματα και οδήγησε και την Ιταλία στους 4 του Μουντιάλ του 1990.
Εκεί έσκασε η πρόταση της Γιουβέντους για 8 εκατομμύρια ευρώ, ποσό ρεκόρ για εκείνη την εποχή. Οι οπαδοί της Φιορεντίνα εξοργίστηκαν και βγήκαν στους δρόμους.
Όταν έπαιξε απέναντι στην Φιορεντίνα με την φανέλα της Γιουβέντους, αρνήθηκε να εκτελέσει το πέναλτι που κέρδισε και αυτό οδήγησε σε ήττα της Γιουβέντους. Οι οπαδοί της Φιορεντίνα, που προηγουμένως τον έβριζαν ανελέητα, του πέταξαν κασκόλ και αυτός το φίλησε. Είναι η μοναδική οπαδική στιγμή που θα είχε.
Αργότερα δήλωσε ότι οι ιδιοκτήτες της Φιορεντίνα είχαν συμφωνήσει με την οικογένεια Ανιέλι για την μεταγραφή και ο ίδιος δεν ήθελε να αφήσει την Φιορεντίνα.
Για τους τίτλους του
Πρωταθλήματα back to back με Γιουβέντους και Μίλαν, ΟΥΕΦΑ με Γιουβέντους, Χρυσή Μπάλα το 1993 και δεύτερος στην κατάταξη το 1994, Ιταλός καλύτερος παίκτης του 20ου αιώνα σε ψηφοφορία των συμπατριωτών του, είσοδος στο Hall of Fame της Ιταλίας το 2011.
Για το χαμένο πέναλτι του 1994, το πιο διάσημο χαμένο πέναλτι όλων των εποχών.
Σε ηλικία πέντε χρονών, ο Ρομπέρτο είχε δει τον πατέρα του να κλαίει μετά τη συντριβή της Ιταλίας από την Βραζιλία με 4-1 στο Μουντιάλ του Μεξικού (1970). Πάντα ονειρεύονταν ότι θα έπαιρνε την εκδίκησή του.
Η ευκαιρία θα του δίνονταν 24 χρόνια μετά. Μετά από ένα κακό ξεκίνημα στους ομίλους, πήρε στην πλατη του την Ιταλία και την οδήγησε στον τελικό, όπου έπαιζε τραυματίας για 120′.
Μετά το χαμένο πέναλτι, στάθηκε εκεί για πολλή ώρα.
“Εκείνη τη στιγμή έχασα το Παγκόσμιο, την δεύτερη και συνεχόμενη Χρυσή Μπάλα και το στάτους του καλύτερου παίκτη στον κόσμο. Και τα τρία ταυτόχρονα με ένα χαμένο σουτ”.
“Ήξερα τι πρέπει και πως πρέπει να το κάνω. Ήμουν εξουθενωμένος, χτύπησα πολύ δυνατά την μπάλα”.
“Δεν κοιμάμαι ακόμη καλά τα βράδια. Ακόμη ονειρεύομαι ότι σκοράρω και η Ιταλία είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια”.
Είχε το κουράγιο ωστόσο, να δώσει συγχαρητήρια στους Βραζιλιάνους.
Παραδόξως, είχε 71/79 εύστοχα πέναλτι στην καριέρα του σε συλλογικό επίπεδο και 6/7 με την Ιταλία.
“Μόνο αυτοί που έχουν το θάρρος να εκτελέσουν πέναλτι, τα χάνουν”, έγραψε στην αυτοβιογραφία του.
Για τη διάσημη εκπληκτική διαφήμιση του Johnny Walker.
Το 1998 έβαλε το πέναλτι απέναντι στην Γαλλία (η Ιταλία θα έμενε εκτός για τρίτη συνεχόμενη φορά στα πέναλτι), κάτι που έδωσε μια σχετική ηρεμία στον ίδιο αλλά και μια iconic και από τις πιο ωραίες διαφημίσεις όλων των εποχών σε εμάς.
Για την αντίδραση άλλων παικταράδων που όταν έπαιξαν μαζί του, εκπληρώνονταν ένα παιδικό τους όνειρο και όταν τον βλέπουν κάνουν σαν μικρά παιδιά, ακόμη και σήμερα.
“Έχω παίξει με σπουδαίους παίκτες αλλά ο Μπάτζιο ήταν ξεχωριστός. Έπαιξα με τον Λάουντρουπ, τον Ρομάριο, τον Κούμαν, τον Ρονάλντο, τον Στόιτσκοφ, αλλά ο Μπάτζιο ήταν το κάτι άλλο”, είπε ο Πεπ Γκουαρντιόλα.
Είναι περιττό να αναφέρουμε τι έχουν πει άλλοι Ιταλοί θρύλοι γι’αυτόν. Ας αρκεστούμε σε έναν.
“Ήταν τιμή που σε είχα αντίπαλο και καμάρι να σε έχω συμπαίκτη“, του είπε ο Μαλντίνι (στο βίντεο κάτω, στον αποχαιρετιστήριο αγώνα στο Σαν Σίρο).
Δείτε και μια ανάρτηση του Ντρογκμπά.
Για την προσωπικότητά που δεν του άρεσε να μπαίνει σε καλούπια και μάλωνε με τους προπονητές.
“Ένας προπονητής πρέπει να είναι πάνω απ’όλα ένας καλός ψυχολόγος. Αν επιβάλει τις μεθόδους του με το έτσι θέλω, χαντακώνει τις προσωπικότητες και την δημιουργία των παικτών”.
Δεν υπήρχε προπονητής που να μην μάλωσε μαζί του ο Ρομπέρτο.
Στην Γιουβέντους ο Τραπατόνι τον κατηγορούσε ότι δεν γυρίζει στην άμυνα.
Μετά το πέναλτι του 1994, πέρασε ένα δύσκολο καλοκαίρι με τον τύπο της Ιταλίας. Είχε ήδη μαλώσει με τον Αρίγκο Σάκι κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ, όταν στο ματς με την Νορβηγία είχε αποβληθεί ο Παλιούκα (τερματοφύλακας) και ο Σάκι τον είχε αλλάξει για να βάλει τερματοφύλακα.
Ο Λίπι είχε φτάσει στην Γιουβέντους και δεν ήταν ικανοποιημένος με την φυσική κατάσταση του Ρομπέρτο. Οι πολλοί τραυματισμοί του ήταν και η αφορμή να λάμψει το νέο αστέρι της ομάδας – ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Στο τέλος της χρονιάς του πρότειναν μειωμένο μισθό και μειωμένο χρόνο στο γήπεδο.
Το καλοκαίρι του 1995 μεταγράφεται στην Μίλαν, όπου και πάλι δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, μιας και ο Καπέλο δεν τον υπολογίζει τακτικά, αλλά βγαίνει ο παίκτης της χρονιάς. Την επόμενη χρονιά γυρίσει ο Σάκι και πάλι ο Μπάτζιο βλέπει την Μίλαν να κάνει μια από τις πιο κακές χρονιές της, χωρίς να μπορεί να βοηθήσει.
Το 1997 μένει ελέυθερος. Οι σειρήνες από το εξωτερικό είναι εκεί, αλλά θέλει να μείνει στην Ιταλία και για να αναστήσει την τιμή του, αλλά και να κερδίσει θέση στο Μουντιάλ του 1998.
Κάνει μια εκπληκτική χρονιά στην Μπολόνια και μεταγράφεται στην Ίντερ, όπου συναντάει ξανά τον Λίπι. Ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος, ο Μπάτζιο τον ρώτησε μόνο αν θα μπορούσε να έχει μια ίση αντιμετώπιση. Ο Λίπι του το υποσχέθηκε. Ο Λίπι ωστόσο ήταν καχύποπτος με το περιβάλλον της Ίντερ, μιας και είχαν αλλάξει 4 (!!) προπονητές μέσα σε μια χρονιά. Ζήτησε από τον Μπάτζιο να του αναφέρει τι λέγεται στα αποδυτήρια, κάτι που ο Μπάτζιο αρνήθηκε κατηγορηματικά. Πιστεύοντας ότι ο Λίπι είχε παρεξηγηθεί και δεν εννοούσε κάτι τέτοιο, ξεκίνησε τον πόλεμο εναντίον του. Ο Μπάτζιο ήταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας (βίντεο κάτω), αλλά είχε το μέρος των συμπαικτών του μιας και στις προπονήσεις, όπου απέδιδε εξαιρετικά.
Με τα πολλά, ο Μπάτζιο θα έπαιζε μόνο όταν υπήρχαν πολλοί τραυματίες.
Με την παρέμβαση του Μοράτι, τα πνεύματα ηρέμησαν και στο τέλος της χρονιάς, έπαιζε βασικός όπου ανέβασε την Ίντερ με πολλά κρίσιμα γκολ στην 4η θέση.
Για τα πλέι οφφ του Τσάμπιονς Λιγκ, 2 γκολάρες απέναντι στην ομαδάρα της Πάρμα τότε και απέναντι στον Μπουφόν, έδειξαν το μεγαλείο του.
Ήταν το τελευταίο ματς του με την Ίντερ, καθώς είχε ξεκαθαρίσει ότι με τον Λίπι δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει.
Είχε φύγει ήρωας, αλλά δεν ήταν αρκετό να του δώσουν θέση στο Ευρωπαϊκό του 2000. Ο προπονητής Ντίνο Τζοφ ήθελε γρήγορους και νέους παίκτες. Το προηγούμενο Ευρωπαϊκό το είχε χάσει λόγω του Σάκι.
“Συχνά αναρωτιόμουν γιατί πραγματικά δεν με υπολόγιζαν, αλλά ποτέ δεν βρήκα την πραγματική απάντηση. Ίσως ήταν λίγο ζηλιάρηδες καθώς όλοι με αγαπούσαν, ακόμα και οι αντίπαλοι οπαδοί. Μήπως έκλεβα την παράσταση, αρνούμενος τον ρόλο των πρωταγωνιστών που διεκδικούσαν απεγνωσμένα την δόξα για τον εαυτό τους; Το σύγχρονο ποδόσφαιρο κυριαρχείται ολοένα και περισσότερο από τους προπονητές και τον ναρκισσισμό τους”.
Για τις βουδιστικές του πρακτικές και πεποιθήσεις, που του έδωσαν μια άλλη αύρα και εσωτερική αρμονία, έχοντας ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς.
Ο σοβαρός τραυματισμός όταν ήταν ακόμη έφηβος και οι συγκρούσεις με τον πατέρα του, οδήγησε τον Μπάτζιο να αναζητήσει τρόπους ώστε να μάθει να κρατάει την εσωτερική ηρεμία του. Μεγαλωμένος σε μια καθολική οικογένεια με 8 παιδιά, η οικογένεια δεν το πήρε και τόσο καλά όταν ο Μπάτζιο τους ανακοίνωσε την απόφασή του να γίνει βουδιστής. Βλέποντας ωστόσο την ηρεμία που του έφερνε ο διαλογισμός και οι άλλες πρακτικές της θρησκείας, η οικογένεια σταδιακά το αποδέχθηκε. Με τον βουδισμό, έγινε πιο ανθεκτικός και δεν το έβαλε ποτέ κάτω, έχοντας τόσους τραυματισμούς και τόση μεγάλη πίεση.
Δείτε στη φωτογραφία κάτω για το περιβραχιόνιο που φορούσε σε όλη την καριέρα του και τη σημασία του.
Για τη θρυλική αλογοουρά – σήμα κατατεθέν του.
Αρέσει ή όχι, τουλάχιστον για του 1994, μiλάμε για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κουρέματα όλων των εποχών. Εμπνευσμένο από μια μαύρη σερβιτόρα που γνώρισε στο Μουντιάλ του 1994.
Για τα τραγούδια και τα ποιήματα που έχουν γραφτεί.
Εδώ θα δείτε μια εκτενή αναφορά, για την παρουσία του Μπάτζιο στην ποπ κουλτούρα.
Για την εκνευριστικά διακριτική παρουσία του στα σημερινά τεκταινόμενα του παγκοσμίου και του ιταλικού ποδοσφαίρου και τη βαρύτητα που έχουν οι σπάνιες δηλώσεις του.
Το συνοψίζει ο ίδιος:
“Βρίσκω δυσάρεστο να κρίνω παίκτες στο γήπεδο, γι’ αυτό δεν εμφανίζομαι στην τηλεόραση. Βλέπω συναδέλφους που δεν κατάφεραν να κάνουν 3 ντρίμπλες να καταδικάζουν τους παίκτες σε αυτές τις εκπομπές.”
Για τη φιλανθρωπική του δράση.
To 2002, ονομάστηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνώ. Μέσω της οργάνωσης, ο Μπάτζιο βοήθησε στη χρηματοδότηση νοσοκομείων, στη συγκέντρωση χρημάτων για τα θύματα του σεισμού στην Αϊτή και στη συνεισφορά της αντιμετώπισης της γρίπης των πτηνών .
Ο Μπάτζιο τιμήθηκε με τον τίτλο “Άνθρωπος της Ειρήνης” το 2010 στη Χιροσίμα, που παρουσιάστηκε από την Παγκόσμια Σύνοδο Κορυφής των Βραβευθέντων με Νόμπελ Ειρήνης ως αναγνώριση του φιλανθρωπικού έργου και της προσφοράς του στην κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη.
Για την προχειρότητα που λειτουργούν στο «Παλάτι», υπάρχουν παρά πολλά γεγονότα που το φανερώνουν πολύ συχνά. Το τελευταίο παράδειγμα, ήταν η «εξαφάνιση» των ονομάτων των παιδιών που σκόραραν στο πρόσφατο φιλικό της εθνικής ελπίδων με την αντίστοιχη του Ισραήλ.
Τις σκέψεις του αναφορικά με το μέλλον του και το αν θα παραμείνει και την επόμενη αγωνιστική περίοδο στον πάγκο της Μπάγερ Λεβερκούζεν, αναμένεται να αποκαλύψει ο Τσάμπι Αλόνσο την Πέμπτη (27/3).
Λίγο καιρό μετά το σκάνδαλο που «ξέσπασε», ο Τοντ Μποέλι, ο ισχυρός άνδρας της Τσέλσι, επανήλθε ξανά στο προσκήνιο, με τον κόσμο των «μπλε» να ζητά, με γραπτή επιστολή, την τιμωρία του από τον CEO της Premier League. Ο λόγος είναι προφανής και έχει να κάνει με την ιστοσελίδα που όλα δείχνουν πως διαχειρίζεται, με σκοπό το άμεσο κέρδος από τις μεταπωλήσεις εισιτηρίων του αγγλικού πρωταθλήματος σε εξωφρενικές τιμές.
Το νέο βιντεοπαιχνίδι «Fatal Fury: City of the Wolves» προχωρά σε μια καινοτόμα επιλογή, αφού ανάμεσα στους χαρακτήρες προς επιλογές θα είναι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Οι οπαδοί αμέσως σκέφτηκαν πως οι άνθρωποι της Έβερτον δεν θα ήθελαν να φαίνεται πουθενά το κόκκινο χρώμα της Λίβερπουλ στο νέο γήπεδο της ομάδας και κάπως έτσι προέκυψε το ζήτημα της… έξυπνης, μπλε κέτσαπ με την οποία απόλαυσαν τα hot-dog τους όσοι βρέθηκαν το βράδυ της Κυριακής στο νέο «σπίτι» των «ζαχαρωτών».