Άντραζ Σπόραρ: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ποδοσφαιρικού «θανάτου»

Πάντως οι πιθανότητες το ίδιο συναίσθημα να διακατείχε και τον 30χρονο επιθετικό είναι πολύ μεγάλες. Βλέπετε και αυτός είχε προ καιρού αντιληφθεί ότι αυτή η ποδοσφαιρική σχέση είχε βαλτώσει και πως ένα «βελούδινο διαζύγιο» θα ήταν η καλύτερη λύση για όλους. Αυτός θα μας… απάλλασσε από την «αναιμική» παρουσία του και εμείς δεν θα χρειαζόταν να… γαμωσταυρίζουμε ή να μουρμουράμε έστω, κάθε φορά που αυτός θα ακουμπούσε την μπάλα, για να την στείλει συνήθως άουτ ή πάνω στον τερματοφύλακα.

Αγωνιστική καθίζηση

Η αλήθεια είναι, για να είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή, ότι ο Άντραζ Σπόραρ ουδέποτε εκπλήρωσε στο έπακρο τις προσδοκίες που δημιούργησε η απόκτησή του το καλοκαίρι του 2022. Ωστόσο δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι ήταν και… μαύρο χάλι, τουλάχιστον εκείνη την πρώτη σεζόν, όταν ο Παναθηναϊκός διεκδίκησε στα ίσια το πρωτάθλημα. Με τον Σλοβένο να χάνει μέσα στη χρονιά το status του ως αδιαμφισβήτητα βασικός και να μοιράζεται τον χρόνο συμμετοχής του με τον Φώτη Ιωαννίδη, όλα έμοιαζαν πάντως να κυλούν ομαλά.

Πολύ σύντομα όλοι λίγο-πολύ αντιλήφθηκαν ότι ο συγκεκριμένος παίκτης δεν θα διεκδικούσε ποτέ μια θέση στους κορυφαίους επιθετικούς που φόρεσαν τη φανέλα με το τριφύλλι, αλλά και πάλι η συγκομιδή του δεν ήταν για τα… πανηγύρια. 11 γκολ και 6 ασίστ σε 32 ματς πρωταθλήματος, 2 τέρματα σε 3 παιχνίδια Κυπέλλου και 1 γκολ σε 2 συμμετοχές στο Conference League. Συνολικά βρήκε δίχτυα 14 φορές σε 37 αναμετρήσεις. Ο ορισμός του not great not terrible, που λένε και οι Αγγλοσάξονες.

Σχεδόν μία από τα ίδια ήταν και η επόμενη σεζόν για τον Σλοβένο. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα νούμερα, όπως φανερώνουν τα στατιστικά. Αυτή τη φορά ο Σπόραρ πέτυχε 13 γκολ και είχε 3 τελικές πάσες σε 43 αναμετρήσεις. Ελαφρώς πεσμένος σίγουρα, αλλά ενδεχομένως όχι σε τέτοιο σημείο που να δικαιολογεί την ολοένα και μεγαλύτερη δυσφορία που προκαλούσε η δυστοκία του στην πράσινη εξέδρα.

Έπρεπε να είχε κουνήσει «μαντίλι» νωρίτερα

Για την στάση του κόσμου ο καθένας μπορεί να έχει την δική του άποψη και την δική του προσέγγιση. Ειδικά σε περιόδους που οι ομάδες δεν πάνε καλά, οι οπαδοί έχουν την τάση να προσωποποιούν τις αποτυχίες. Κι εδώ που τα λέμε και στα καλά και στα κακά η ευθύνη επιμερίζεται. Ο Σλοβένος είχε το δικό του, πιθανά μεγάλο, μερίδιο, αλλά σίγουρα δεν ήταν η πηγή όλων των κακών που είχαν συμβεί στον Παναθηναϊκό.

Η προσωπική άποψη του γράφοντος είναι ότι ο 30χρονος φορ κουβάλησε μεγαλύτερο φορτίο από αυτό που του αναλογούσε. Και ότι όπως συμβαίνει σε κάθε είδους δικαστήριο, ακόμη και σε… λαϊκό, θα έπρεπε να του είχαν αναγνωριστεί ελαφρυντικά.

Το πρώτο σχετίζεται με τις αλλαγές προπονητών μέσα σε λίγους μήνες. Από την σιγουριά του Ιβάν Γιοβάνοβιτς περάσαμε στο ρίσκο του Φατίχ Τερίμ και από εκεί στην αλλαγή σκυτάλης με τον Ντιέγκο Αλόνσο και το δικό του αποτυχημένο πέρασμα. Ο Ρουί Βιτόρια μένει εκτός συζήτησης καθώς όταν ανέλαβε τα ηνία, ο Σπόραρ είχε ήδη μετατραπεί σε καμένο χαρτί. Θα είχε ένα ενδιαφέρον να γνωρίζαμε τι είδους συζητήσεις υπήρξαν μεταξύ του Σλοβένου και του εκάστοτε τεχνικού. Τι διαβεβαιώσεις ή όχι πήρε για το χρόνο συμμετοχής του, ποιο ήταν το πλάνο… ανάτασης της απόδοσής του ή το αν ζήτησε να αποχωρήσει το καλοκαίρι όταν και έμοιαζε η πιο κατάλληλη στιγμή για να μας… αφήσει.

Το παράθυρο ευκαιρίας του καλοκαιριού

Σε εκείνο το χρονικό σημείο οι συνθήκες έμοιαζαν οι καλύτερες δυνατές. Ο παίκτης είχε καλή παρουσία με την εθνική ομάδα της χώρας του στο EURO και μια μεταγραφή θα ήταν win-win για όλους. Για λόγους που αποδίδονται στον μάνατζέρ του, στα γραφεία της ΠΑΕ δεν έφτασε καμία πρόταση άξια αναφοράς.

Κι έτσι μέσα στο… κατακαλόκαιρο ο Παναθηναϊκός έμεινε με το… παλτό. Ωστόσο, εν κατακλείδι, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, το βιογραφικό του Σπόραρ από την αρχή θα έπρεπε να μας είχε προϊδεάσει. Στην πραγματικότητα επανέλαβε και στην Ελλάδα παλιότερα πεπραγμένα του. Δηλαδή διατήρησε το προφίλ του… killer μπροστά στην εστία όταν αγωνίζεται στην Σλοβενία (Ίντερμπλοκ, Ολίμπια Λιουμπλιάνας, Σλόβαν Μπρατισλάβας) και του χασογκόλη με εκλάμψεις κάθε φορά που έβγαινε έξω από την πατρίδα του (Βασιλεία, Αρμίνια Μπίλεφελντ, Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, Μπράγκα, Μίντλεσμπρο).

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πάνω-κάτω έδωσε ό,τι είχε. Απλά δεν διέθετε και πάρα πολλά να δώσει και όσο περνούσε ο καιρός είχε ολοένα και λιγότερα αποθέματα κουράγιου, έχοντας παραδώσει ήδη το πνεύμα του…