Γκολ μετά μουσικής: τα τραγούδια του “Μπαμπίνο” Πονς

Τον Οκτώβριο, συγκεκριμένα 22 του μηνός, του 2006 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υποδεχόταν τη Λίβερπουλ.

Ακολουθήστε μας στο Google news

 Ήταν το 500ο παιχνίδι του Πολ Σκόουλς με τη φανέλα των γηπεδούχων. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην το πανηγυρίσει με ένα γκολ. Στο 39ο λεπτό άνοιξε το σκορ, με ένα όχι και τόσο όμορφο γκολ, ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο και για τη νίκη της Γιουνάιτεντ. Το γκολ του Ρίο Φέρντιναντ για το 2-0 ήρθε στο 2ο ημίχρονο. Η Γιουνάιτεντ κέρδισε το παιχνίδι και στο τέλος της σεζόν κατέκτησε και το πρωτάθλημα.

Εκείνο το σημαδιακό γκολ όμως του Σκόουλς είχε και μια άλλη ιστορία. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που άρχισε να δημιουργείται το “viral” για τα βίντεο στο Ίντερνετ. Έστω και με τις αργές ταχύτητες, έστω και με κακή, κάκιστη ποιότητα εικόνας. Η περιγραφή του γκολ αυτού από έναν τύπο στα ισπανικά που άρχισε να τραγουδάει, πέρασε στην αντίθετη πλευρά του Ατλαντικού και σε πολλές χώρες και παίχτηκε πολλές φορές:

Λίγα πίξελ, Eye of the Tiger και πολλά ντεσιμπέλ και κέφι

Το γκολ του Σκόουλς μπαίνει και ο σπίκερ το περιγράφει με τον κλασικό λατινοαμερικάνικο ενθουσιασμό και το μακρόσυρτο “γκοοοοοοοοοοολ” και απότομο κόψιμο “ντιεσιότσο”, το 18, το νούμερο του Σκόουλς για να συνεχίσει με ένα νέο “γκοοοοοοοοοοοολ”. Μέχρι εδώ τίποτα περίεργο για Νότια Αμερική θα πει κάποιος. Ξαφνικά όμως, μπαίνει μουσική. Το πασίγνωστο “Eye of the Tiger”. Και πάνω που ψάχνεσαι και λες τι συμβαίνει, αν θα παίξει κάποια διαφήμιση από πάνω (κάτι που επίσης γίνεται συχνά σε μεταδόσεις στη Λ. Αμερική), ο σπίκερ αρχίζει και τραγουδάει. Τραγουδάει όχι κανονικά το τραγούδι, αλλά δικούς του στίχους. Επαναλαμβάνει “γκολ του Σκόουλς” και μετά σπάει τη φωνή πιο χαμηλά και συνεχίζει (θυμίζοντας τον Cartman από το South Park) σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Χουάν Μανουέλ Πονς, γνωστός σε όλους ως “Μπαμπίνο” Πονς, έγινε viral και τον έμαθε η Ευρώπη. Ο Μπαμπίνο είναι αθλητικός δημοσιογράφος που εργάζεται εδώ και χρόνια στα τηλεοπτικά Fox Sports και ESPN, ενώ έχει μια καριέρα 40 ετών στο επάγγελμα. Σπεσιαλιτέ του είναι το αγγλικό πρωτάθλημα, μια που κάνει περιγραφές εδώ και δεκαετίες πλέον, ενώ φυσικά έχει κάνει και περιγραφές για Λιμπερταδόρες και άλλα πρωταθλήματα, ενώ συνεχίζει να κάνει και Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι τις ημέρες μας. Λατρεύει όμως την Πρέμιερ Λιγκ, παρότι όπως λέει δεν έχει βρεθεί ποτέ στην Αγγλία, και μεταδίδει αγώνες της από τα 90s, δημιουργώντας δεκάδες καλτ στιγμές που συνόδευσαν τα νιάτα πολλών φιλάθλων.

Μπορεί το γκολ του Σκόουλς να είναι αυτό που έγινε viral, αλλά ο κόσμος πίσω στην Αμερική τον γνώριζε ήδη. Η ιστορία με τα τραγούδια έχει ρίζες μερικά χρόνια πριν. Ο Μπαμπίνο μετέδιδε ένα παιχνίδι της Γιουνάιτεντ όταν μπήκε αλλαγή ο Ντιέγκο Φορλάν και ο συνάδελφος με τον οποίο έκαναν τη μετάδοση του είπε: “τραγούδα”. Ο Πονς τον ρώτησε τι να τραγουδήσει και ο Γκουστάβο Λόπες του είπε ότι οι οπαδοί της Λίβερπουλ τραγουδούν για τον Μάικλ Όουεν στον ρυθμό του Γκουανταναμέρα. Ο Μπαμπίνο απάντησε ότι αυτό είναι τροπικό τραγούδι, ενώ ο ίδιος είναι ροκάς. “Ε, τότε βρες κάτι ροκ”, απάντησε ο Λόπες. Και έτσι η αρχή έγινε με τα γκολ να συνοδεύονται από αυτό το τραγούδι:

Αυτή η αυθόρμητη τρέλα της στιγμής έγινε συνήθεια αφού άρεσε στον κόσμο. Και πλέον έγινε πιο οργανωμένα. Μπορεί το πρώτο τραγούδι να ήταν a capella, αλλά από εκεί και πέρα (όπως είδαμε και στο βίντεο του Σκόουλς) η παραγωγή είχε έτοιμα τα κομμάτια χωρίς φωνή για να σολάρει ο Μπαμπίνο. Τα τραγούδια συνοδεύουν πλέον τις μεταδόσεις του αρκετά χρόνια μετά. Ο Πονς προετοιμάζει από πριν τραγουδάκια για διάφορους παίκτες που πιστεύει ότι μπορεί να σκοράρουν (έχει 8-9 έτοιμα κάθε φορά) και τα έχει κάβα για την ώρα του αγώνα, με τους αντίστοιχους στίχους (που όπως και η φωνή δεν διεκδικούν δάφνες ποιότητας).

Εδώ και χρόνια βέβαια το πρόβλημα, όπως λένε και οι τηλεθεατές στη Λατινική Αμερική, είναι ότι πλέον δεν το κάνει συνοδεία μουσικής. Δυστυχώς, το “τέρας” των πνευματικών δικαιωμάτων χτύπησε ακόμα και εδώ. Μετά από αρκετά χρόνια μετά μουσικής, οι άνθρωποι της παραγωγής ενημερώθηκαν ότι θα υπήρχε πρόβλημα να παίζουν τραγούδια (έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, έστω και μετά από ένα γκολ) την ώρα της αναμετάδοσης Πρέμιερ Λιγκ και έτσι πλέον ο Μπαμπίνο δουλεύει ξανά χωρίς υπόκρουση. Ευτυχώς, αρκετά από τα παλιά hits του βρίσκονται στο διαδίκτυο.

Ο Τιερί Ανρί βλέπει ένα γκολ του από τα χρόνια στην Άρσεναλ, με τον Μπαμπίνο να τραγουδά
(παμ-παραμ-ραμ-ραμ)

Όπως λέει και ο Πονς είναι πιο δύσκολο πλέον να τραγουδάει χωρίς μουσικό υπόβαθρο και δεν κατάλαβε πραγματικά γιατί είχε επιτυχία όλο αυτό, αλλά είχε και το απολαμβάνει. «Θα σας πω κάτι τρελό. Είμαι πολύ παρορμητικός και ντρέπομαι γι’ αυτό. Είμαι ένα άτομο που μιλάει πολύ, είμαι πολύ εξωστρεφής. Αλλά είμαι και πολύ και ταπεινός και δεν μου αρέσει να με κοροϊδεύουν και να μου λένε “γέρο, σταμάτα να τραγουδάς, είσαι απαίσιος”. Δεν έχω φωνή για τραγούδι, δεν έχω τη φωνή του Μικ Τζάγκερ ή του Μακάρτνεϊ». Και μη νομίζετε ότι είναι λίγοι αυτοί που δεν τον αντέχουν. Τον ενοχλεί περισσότερο να λένε ότι δεν τραγουδάει καλά, παρά ότι δεν μεταδίδει καλά.

Η φυσιογνωμία του και οι κινήσεις του ταιριάζουν απόλυτα με αυτό που ακούει ο τηλεθεατής. Είναι μια φοβερή φάτσα, βγαλμένη από τα παλιά, που όμως δεν περιμένεις να είναι “παλιοροκάς” και να μην ακούει παραδοσιακά λατινοαμερικάνικα τραγούδια. Λατρεύει τη ροκ μουσική, συγκροτήματα όπως Rolling Stones, Deep Purple ή Led Zeppelin που τα άκουγε από μικρός σε βινύλιο. Αλλά δεν περιορίζεται μόνο σε κλασικά άσματα, έχει τραγουδήσει Blitzkrieg Bop από τους Ramones, Back in Black από τους AC/DC, αλλά και πιο νέα ακούσματα από τους Kasabian ή και Kaiser Chiefs. Πάντα βρίσκει κάτι.

Το “Hey Jude” έγινε “Hey Ruud” και είναι πραγματικά απόλαυση (ειδικά εκεί που λέει “again”)

Το αγαπημένο του τραγούδι είναι στο διάσημο πέναλτι-εκδίκηση του Ρουντ φαν Νίστελροϊ επί της Άρσεναλ, ένα γκολ που το συνδύασε με το πιάνο του Μακάρτνεϊ. «Εγώ προτιμώ τους Stones, αλλά οι Beatles είναι πιο εύκολοι γι’ αυτό που κάνω». Τον φαν Νίστελροϊ τον γνώρισε και από κοντά, όταν ο τελευταίος επισκέφτηκε την Αργεντινή να δει ένα Μπόκα-Ρίβερ. Μίλησαν στα ισπανικά και ο Ολλανδός του είπε: «Στην Αργεντινή με γνωρίζουν εξαιτίας σου». Ο πάντα ταπεινός Μπαμπίνο του απάντησε «Είσαι τρελός; Εμένα με έμαθαν όλοι εξαιτίας σου».

Δεν είναι μόνο το τραγούδι όμως. Είναι και οι περιγραφές του πολύ ιδιαίτερες και αρκετά καλές. Ακόμα και όσοι δεν αντέχουν τα τραγούδια, παραδέχονται ότι είναι καλός στη δουλειά του. Μια που έχει μια μεγάλη εξειδίκευση στο αγγλικό ποδόσφαιρο, έχει αρκετές γνώσεις, αλλά και δικά του παρατσούκλια. Βγάζει ονόματα σε παίκτες που μόνο αυτός αναφέρει, όπως π.χ. “Πινόκιο” τον φαν ντερ Σαρ γιατί του θύμιζε ξύλινη κούκλα λόγω σωματοδομής, το “κόκκινο κεφάλι” για τον σερ Άλεξ, το “αγριογούρουνο” Ρούνεϊ, ο “υπάλληλος γραφείου” Χάρι Κέιν, το “αγγελικό πόδι” Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ και ο πρίγκιπας Χάαλαντ, μεταξύ άλλων. Σίγουρα, όλα είναι θέμα γούστου, αλλά το κοινό στο μεγαλύτερο ποσοστό τον λατρεύει. Οι μεταδόσεις του Μπαμπίνο Πονς είναι μια αγαπημένη συνήθεια για πολύ κόσμο που θυμάται με νοσταλγία τις εποχές που ακουγόταν και μουσική.

Ο Μπαμπίνο Πονς έχει φτάσει στα 24 χρόνια περιγραφών της Πρέμιερ Λιγκ. Όπως λέει, το αγαπημένο του γκολ σε όλα αυτά τα χρόνια ήταν το ιστορικό γκολ του συμπατριώτη Αγκουέρο που χάρισε το πρωτάθλημα στη Σίτι. Η περιγραφή του στο παραπάνω βίντεο.

Ο Μπαμπίνο είναι ένας καλός σχολιαστής αγώνων, αλλά ο ίδιος λέει ότι αυτό δεν θα αρκούσε για να δουλεύει ακόμη. Έχει φτάσει πλέον στα 70 του. «Τα τραγούδια με εκτόξευσαν γιατί στην ηλικία μου σήμερα οι εταιρείες ψάχνουν για πιο νέα άτομα. Ευχαριστώ τους εργοδότες μου και θα είμαι πάντα ευγνώμων. Αν και για σας πω την αλήθεια, υπάρχει ένα 10% του που μου λέει “Στάματα να τραγουδάς και να βάφεις τα μαλλιά σου”. Αν δεν υπήρχε το τραγούδι, θα πουλούσα εφημερίδες σήμερα». Παραδέχεται επίσης ότι αυτό δεν θα μπορούσε να το κάνει σε μεταδόσεις του για το τοπικό ποδόσφαιρο. Ο κόσμος στο Μπουένος Άιρες, το Καράκας ή το Μοντεβιδέο δεν θα άντεχε να ακούει κάποιον να τραγουδάει όταν η ομάδα του είχε δεχτεί γκολ. Το αγγλικό είναι κάτι διαφορετικό, κάτι ξένο. «Στην Αγγλία δεν ξέρουν ότι υπάρχει ένας τρελός που τραγουδάει, έχει καλό αυτί, αλλά απαίσια φωνή».

Η μεγάλη συνάντηση με τον Ρουντ το 2023

Μέχρι πολύ πρόσφατα δεν είχε ταξιδέψει ποτέ στην Αγγλία. Τέσσερις φορές ήταν να το κάνει το ταξίδι, για να συναντήσει από κοντά διάσημους Αργεντινούς ποδοσφαιριστές, αλλά πάντα κάτι συνέβαινε. Με τα χρόνια να περνούν, εμείς ελπίζουμε να τα καταφέρει και να δει από κοντά την Πρέμιερ Λιγκ που τόσο αγαπά. Μέχρι τότε απολαύστε αυτό το βιντεάκι που έχει ορισμένα από αυτά που είδαμε παραπάνω, αλλά και πολλά ακόμα. Γιατί αν δεν περιμένατε να συνδυαστούν ποτέ Κριστιάνο και Welcome to the Jungle ή το The Wall με τον… Γκάρεθ Μπάρι κάνατε μεγάλο λάθος:

Ακούστηκαν οι καλλιτέχνες:

Λόρα Μπράνιγκαν, The Beatles, The Police, Guns n’ Roses, Pink Floyd, Dire Straits, Έλβις Πρίσλεϊ και φυσικά Χουάν Μανουέλ Πονς

blog.stoiximan.gr/bambino-pons/

BEST OF THEMASPORTS