«Οικοδεσπότες» σκέτη απογοήτευση…

Ολοκληρώθηκε η «περιπέτεια» της εθνικής ομάδας στα τελικά του Ευρωπαικού πρωταθλήματος Κ-17. Αποχαιρέτισε την διοργάνωση, με άσχημο απολογισμό.

Δέχθηκε τρεις ήττες σε ισάθιμα παιχνίδια. Ηττήθηκε με 5-0 από την Τσεχία στην πρεμιέρα, με 3-1 από την Σερβία (στο εν λόγω παιχνίδι για μεγάλο διάστημα είχε σχετικά καλή παρουσία η εθνική) και χθες έχασε 2-0 από την Ουκρανία. Ο απολογισμός τερμάτων μιλά από μόνος του...

Δεν πρόκειται να μπούμε στην διαδικασία, να σχολιάσουμε ποιους παίχτες επέλεξε να συμπεριλάβει στην αποστολή ο Χρύσης Μιχαήλ κι αν αδίκησε μερικά άλλα παιδιά. Σχολιάστηκε πάντως, το ότι αποφάσισε να αφήσει στον πάγκο χθες, μερικά παιδιά που είχαν κερδίσει τις εντυπώσεις στο παιχνίδι με την Σερβία.

Η ουσία είναι ότι ως «οικοδέσποτες» δεν ανταποκριθήκαμε ικανοποιητικά στις απαιτήσεις του τουρνουά. Είμαστε μια… σκέτη απογοήτευση. Δεν είναι πειστικές οι δικαιολογίες του στυλ «μα ξέρετε είναι ποιο ψηλό το επίπεδο των ξένων» ή ότι «είναι μεγαλύτερες πληθυσμιακά χώρες αυτές» κι άλλες «κλασικές» κυπριακές κουβέντες.

Η ευθύνη φυσικά δεν πέφτει μόνο στους ώμους του Ομοσπονδιακού προπονητή Χρύση Μιχαήλ και των συνεργατών του, αλλά και σε αυτούς του τεχνικού διευθυντή των εθνικών ομάδων, του Ελλαδίτη Δημήτρη Παπαδόπουλου.

Περιττό να μιλήσουμε για τις ευθύνες της ηγεσίας της Ομοσπονδίας, που εδώ και μερικά χρόνια με τον τρόπο που διαχειρίζονται τις εθνικές ομάδες, έχουν «πετύχει» να μας αναγκάσουν να διερωτόμαστε αν υπάρχει και πιο κάτω από τον «πάτο»…