Αντρές Εσκομπάρ: Το αυτογκόλ που κόστισε μία ζωή και το μίσος που εκδηλώθηκε με έξι σφαίρες

13/03/1967: Όταν, μία μέρα σαν σήμερα, ο Αντρές Εσκομπάρ ήρθε στη ζωή στο Μεδεγίν της Κολομβίας και κάποιος του έλεγε πως ένα αυτογκόλ θα του στοίχιζε τη ζωή μόλις στα 27 του χρόνια, μπορεί και να μην γινόταν ποτέ ποδοσφαιριστής…

Ακολουθήστε μας στο Google news

«Η ζωή δεν τελειώνει εδώ. Πρέπει να προχωρήσουμε». Αυτά ήταν τα λόγια του Αντρές Εσκομπάρ στην εφημερίδα Bogota El Tiempre, αμέσως μετά τον αποκλεισμό της εθνικής του ομάδας από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. Ως μέγιστη ειρωνεία, σε μία Κολομβία που μαστίζεται από τη βία και τη διοικούν ουσιαστικά τα καρτέλ των ναρκωτικών, η ζωή του Αντρές Εσκομπάρ τελειώνει λίγες μέρες μετά, εξαιτίας ενός αυτογκόλ.

Οι υψηλές προσδοκίες γύρω από τη συγκεκριμένη φουρνιά, η μία ήττα στα τελευταία 26 ματς πριν τους ομίλους, το 5-0 απέναντι στην Αργεντινή, αλλά και τα λόγια του Πελέ πως αυτή η Κολομβία αξίζει να φτάσει τουλάχιστον ως τα ημιτελικά, ανέβασαν τις βλέψεις του κόσμου κατακόρυφα. Το ενδιαφέρον των βαρόνων του εγκλήματος δεν στρέφονταν γύρω από την επιτυχία της χώρας, αλλά γύρω από το προσωπικό τους κέρδος. Εδώ βρίσκεται και το σημείο-κλειδί της υπόθεσης.

Ο Ουμπέρτο Κάστρο Μουνιόθ, σωματοφύλακας σε νυχτερινά μαγαζιά και στενός συνεργάτης γνωστών εγκληματιών, ήταν ένας από τους πολλούς -όπως θεωρείται- που είχαν στοιχηματίσει στην καλή πορεία της Κολομβίας στη διοργάνωση. Αυτό το αυτογκόλ του «κόστισε» χρήματα που σκόπευε να ξεπλύνει και ο Αντρές Εσκομπάρ το πλήρωσε με τη ζωή του.

Στις 2 Ιουλίου 1994, έξι σφαίρες. Τέτοιο μίσος, τέτοια ασυδοσία. Λέγεται πως σε κάθε σφαίρα ο δολοφόνος φώναζε «γκολ» μιμούμενος τον εκφωνητή του αγώνα. Πόση νοσηρότητα χωράει ο ανθρώπινος νους; Για την Κολομβία των 90s, ωστόσο, αποτελούσε καθημερινότητα.

Ο απλός κόσμος, όμως, δεν ξέχασε και δεν ξεχνά. Περίπου 120.000 άνθρωποι βρέθηκαν στην κηδεία του και πλέον η ημερομηνία αυτή αποτελεί μία επέτειο για το ποδόσφαιρο της χώρας, για να μην ξεχαστεί ποτέ πόσο αδικαιολόγητο πόνο μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος, αλλά και για να γνωρίσουν οι νέες γενιές τις δύο διαφορετικές στάσεις ζωής.

Από τη μία, το «σκοτάδι» που σκοτώνει με δειλό τρόπο. Από την άλλη ο άνθρωπος που όταν του ζητήθηκε να μην κυκλοφορεί για κάποιες μέρες, έως ότου καταλαγιάσει ο θόρυβος γύρω από το πρόσωπό του, απάντησε: «Πρέπει να δείξω το πρόσωπό μου στους ανθρώπους». Στην ίδια χώρα, τόσο διαφορετικοί κόσμοι.

www.bnsports.gr

BEST OF THEMASPORTS