Βιομηχανία παραγωγής βίας είναι η κοινωνία.  Το ποδόσφαιρο είναι το θύμα της.

Στο παρελθόν έγραψα πολλές φορές για τη λεγόμενη βία στα γήπεδα και τις αντιαθλητικές και παραβατικές συμπεριφορές.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Ανδρέας Μουσκάλλης
Προπονητής Ποδοσφαίρου
23 Αυγούστου 2023

Με αφορμή τα επεισόδια στην Ελλάδα στις παραμονές του αγώνα της ΑΕΚ και της Δυναμό Ζάγκρεπ και τη δολοφονία ενός νεαρού οπαδού της ΑΕΚ, νιώθω έντονα την ανάγκη και την ευθύνη ως προπονητής ποδοσφαίρου και εραστής του αθλητικού και ποδοσφαιρικού ιδεώδους να μοιραστώ μαζί με τους συμπολίτες μου ακόμα μια φορά τις απόψεις και σκέψεις μου.

Είναι γενικά αποδεκτό και κατανοητό ότι η βία που εκδηλώνεται με την ευκαιρία της διεξαγωγής ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, η λεγόμενη οπαδική βία είναι κοινωνικό ξέσπασμα, αντικοινωνική συμπεριφορά, και ακραίες παραβατικές κοινωνικές συμπεριφορές και καμία σχέση έχουν με το άθλημα.  Το ποδόσφαιρο, με τις αξίες και αρχές, την κουλτούρα και τη φιλοσοφία που μεταφέρει και παράγει, είναι το θύμα, μιας ανάλγητης κοινωνίας η οποία είναι γεμάτη από ανισότητες, αδικίες και περιθωριοποίηση.  Το ποδόσφαιρο ως κοινωνική δραστηριότητα, είναι κοινωνικό αγαθό, και επηρεάζει και επηρεάζεται από την κοινωνία.  Η κοινωνική εκτόνωση μέσα από τα επεισόδια βρίσκει τη θέση της γύρω από το ποδόσφαιρο. 

Η βία που εκδηλώνεται, είναι το αποτέλεσμα εξωποδοσφαιρικών παραγόντων και η έλλειψη πραγματικής παιδείας, της υποκουλτούρας και μιας γενικής πνευματικής σύγχυσης.  Η βία είναι κοινωνικό φαινόμενο και σαν τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.  Το ποδόσφαιρο, επειδή είναι δημοφιλές άθλημα, παρακολουθείται από τεράστιες μάζες πληθυσμού κάθε χώρας, έχει μεγάλη ακροαματικότητα και προβολή, προσφέρεται εύκολα για αντικοινωνικές παραβατικές και δολοφονικές ενέργειες και συμπεριφορές.  Έχει το ποδόσφαιρο εύκολη προσβασιμότητα στους επιτήδειους και στους παραβατικούς και αντικοινωνικούς.  Στο ποδόσφαιρο ή μάλλον στην αίγλη του ποδοσφαίρου οι αντικοινωνικοί, παραβατικοί, ευάλωτοι και απείθαρχοι νέοι εκδηλώνουν τα παραβατικά ένστικτά τους, θεωρούνται ότι με τις πράξεις και ενέργειες τους, τιμωρούν τις κοινωνίες και όχι φυσικά το ποδόσφαιρο, για τις συμπεριφορές, τις πράξεις, τις παραλείψεις και την έλλειψη ενσυναίσθησης στα τεράστια σύγχρονα προβλήματα της. 

Αυτή φυσικά η στάση, οι συμπεριφορές, οι ακραίες πράξεις, δεν εκπηγάζουν μόνο από την κοινωνία, αλλά είναι ένα πλέγμα διαφόρων παραγόντων, όπως κληρονομικοί, βιολογικοί παράγοντες, αρνητικές προδιαθέσεις των νέων.  Κυρίαρχη όμως αιτία είναι η κοινωνία και το επίπεδο της. Κάθε κοινωνική δραστηριότητα όπως είναι το ποδόσφαιρο, είναι η αντανάκλαση της ίδιας της κοινωνίας.

Όλοι περάσαμε από διάφορα στάδια στη ζωή μας, από την παιδική μεταφερθήκαμε στην εφηβική και αργότερα στην νεανική περίοδο. Όλοι είχαμε τα προβλήματα μας, άλλοι περισσότερα άλλοι λιγότερα.  Όλοι είχαμε τις εξάρσεις μας, τις παραβατικότητες και τις εκρήξεις μας, ποτέ όμως δεν συμπεριφερθήκαμε με βαρβαρότητα, βιαιότητα και καταστροφικές συμπεριφορές. Δεν είχαμε οργανωμένη οπαδική βία ή συμμορίες, μόνο μεμονωμένα περιστατικά.  Παρ’ όλες τις νεανικές μας υπερβολές, ποτέ δεν δείξαμε ασέβεια στην κοινωνία που ζούσαμε, εμείς, η οικογένεια μας, οι φίλοι μας, η γειτονιά μας.  Δεν καταστρέψαμε περιουσίες των συμπολιτών μας και δεν σκοτώσαμε κανένα άνθρωπο, ανεξάρτητα σωματειακής τοποθέτησης.  Το άθλημα του ποδοσφαίρου μας δημιούργησε κουλτούρα συναίνεσης, φιλίας, ευαισθησίας, υπευθυνότητας και συμπεριφορές παρά την νεανικότητα μας, σεβασμού προς τους ανθρώπους και την κοινωνία.  Η παράθεση αυτή δεν αφορά προσωπικά τον υποφαινόμενο, αλλά όλες τις προηγούμενες γενιές.  Ισχυρίζομαι ότι παλαιότερα υπήρχε περισσότερη φτώχεια, αδικία, ανισότητες, περιθωριοποίηση, κατατρεγμός, υποτίμηση παρά στη σύγχρονη εποχή. Υπήρχε όμως μια βελούδινη αλληλεγγύη, ταπεινότητα, απλότητα, συμπόνοια, πρότυπα, στοιχεία που περιόριζαν σε μεγάλο βαθμό τις νεανικές εκρήξεις, και εξασθένιζαν τα αρνητικά κοινωνικά στοιχεία.

Οι συγκρίσεις, όταν πρόκειται για κοινωνικά γεγονότα, είναι απαραίτητες για την εξαγωγή πιο χρήσιμων και σταθερών συμπερασμάτων.  Διότι με τις συγκρίσεις ίσως αποκαλυφθούν λάθη και παραλείψεις που γίνονται τώρα με αποφάσεις μας, στην προσπάθεια μας να αντιμετωπίσουμε αυτές τις πολύ δύσκολες και πολυποίκιλες καταστάσεις. 

Παρακολουθώντας την παγκόσμια οικονομική, κοινωνική και πνευματική πραγματικότητα, αισθάνομαι ότι το πρόβλημα του χουλιγκανισμού μεγαλώνει και αναπτύσσεται και στα ανεπτυγμένα κράτη και στα υποανάπτυκτα.  Θεωρώ ότι υπάρχει μια κρυφή, υποβόσκουσα έκρηξη, επανάσταση, την οποία τα κράτη πρέπει και οφείλουν να δαμάσουν με σύγχρονες μεθόδους και αποφάσεις.  Οι στρατοί αυτοί των απανταχού παραβατικών συνεργάζονται πλέον διακρατικά, και πολιτικές ακραίες δυνάμεις συνεργάζονται με αυτούς, εκμεταλλευόμενες τη φτώχεια, την ανισότητα, την αδικία και την περιθωριοποίηση των νέων ανθρώπων.  Είναι ένα επικίνδυνο μείγμα το οποίο χρειάζεται υψηλό αίσθημα ευθύνης και σοβαρότητας για τη λήψη αποφασιστικών μέτρων για πάταξη της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας στην κοινωνία. 

Η δημιουργία ομάδων χούλιγκαν και συμμοριών και όχι απομονωμένων ανθρώπων με παραβατική συμπεριφορά πρέπει να προβληματίσει όλους.  Στην ομάδα, στον όχλο, ο νέος νιώθει δυνατός, άτρωτος, ανίκητος και ίσως και υπερήφανος, όταν είσαι μόνος νιώθεις αδύνατος, παραμελημένος, απροστάτευτος και περιθωριοποιημένος.  Είναι μια λανθασμένη προσέγγιση και αντίληψη των νέων, η οποία δυστυχώς επικρατεί και δημιουργεί πέραν από την οπαδική βία και διάφορες εγκληματικές συμπεριφορές στο κοινωνικό σύνολο.  Σίγουρα οι εποχές έχουν αλλάξει, έγιναν τεράστιες διαφοροποιήσεις σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικές, οικονομικές, τεχνολογικές, θεσμικές, ακαδημαϊκές.  Μπορώ να ισχυρισθώ ότι η μεγάλη αυτή πρόοδος δεν έφερε μαζί της την ισότητα, τη δικαιοσύνη, τη φιλία, την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.  Παρατηρούμε σ’ όλο τον κόσμο τις μεγάλες σοβαρές ανισότητες, την περιθωριοποίηση, την φτώχεια, την απαξίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Έχουμε χρέος και καθήκον, οι λαοί όλοι του κόσμου, να αγωνιστούν για καλύτερες συνθήκες για τα παιδιά, τους νέους, την κοινωνία.  Ο παραγόμενος πλούτος να χρησιμοποιηθεί για όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις, διότι αν δεν γίνει αυτό, μύρια προβλήματα θα ακολουθήσουν την οικουμένη. Η αδιαφορία της κοινωνίας και των εκπροσώπων της, στην κατανόηση και επίλυση των προβλημάτων και των προβληματισμών των νέων είναι γενεσιουργός αιτία όλων αυτών των εγκληματικών ενεργειών.,   

Είμαι της άποψης ότι στη σημερινή δαιδαλώδη, παράξενη και άνιση κοινωνική πραγματικότητα, πρέπει να παρθούν άμεσες και γενναίες αποφάσεις.  Η βία οποιασδήποτε μορφής είναι απαράδεκτο στοιχείο για μια ευνομούμενη πολιτεία και κοινωνία.  Η καταστολή πρέπει να είναι η δικαιολογημένη επιλογή.  Με την πρόληψη, η οποία είναι μια μακροχρόνια διαδικασία, πρέπει να συνταχθούν και ανασυνταχθούν όλες οι αθλητικές, κοινωνικές δυνάμεις και φορείς, η παιδεία και γενικά όλο το ανθρώπινο δυναμικό του τόπου μας και παγκόσμια. 

Πρώτιστο όμως καθήκον, είναι το κράτος να αφουγκρασθεί, να μελετήσει, να σχεδιάσει και να οραματισθεί ένα πιο όμορφο κόσμο, ένα πιο δίκαιο κόσμο, μια πιο ευαίσθητη συμπονετική φιλική και ανθρώπινη κοινωνία.  Ένα κόσμο που να είναι γεμάτος από θετικά πρότυπα, τα οποία θα επηρεάζουν και θα κατευθύνουν τις σκέψεις, ενέργειες και πράξεις των νέων κυρίως ανθρώπων.  Παρά χίλιες συμβουλές δώσε στο νέο ένα πρότυπο, υπογραμμίζει ο φιλόσοφος.  Αυτό αναζητά ο νέος ιδιαίτερα σ’ αυτή τη δύσκολη, θολή παράξενη και αποπνικτική εποχή.  Οι νέοι μας, τα παιδιά μας, από όπου και να προέρχονται, από οποιανδήποτε κοινωνική τάξη και ακαδημαϊκό επίπεδο, χρειάζονται όμορφα, άξια, λαμπερά, θετικά πρότυπα, τα οποία να υπηρετούν την κοινωνία και όχι τον εαυτό τους, με ακεραιότητα και ανιδιοτέλεια.  Έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία αρχών και αξιών και ένα κράτος δικαίου, με ευμάρεια για όλους, ιδιαίτερα τους νέους.

Στη σύγχρονη εποχή, παρά την πρόοδο που ομολογουμένως επετεύχθη σε όλους τους τομείς, φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι ανισότητες, οι αδικίες, η φτώχεια και η περιθωριοποίηση στιγματίζουν ανεξίτηλα τις κοινωνίες μας, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα βίας, αναρχίας, παραβατικότητας και αντικοινωνικότητας.  Ο προβληματισμός όλων μας πρέπει να είναι καθημερινός και δεν πρέπει να υπάρχει στην σκέψη μας ο εφησυχασμός.  Υπεύθυνα, σοβαρά, να πάρουμε τις πιο σωστές αποφάσεις, όχι μόνο για τη λεγόμενη οπαδική βία στο ποδόσφαιρο αλλά και για τις παραβατικές συμπεριφορές σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας, τις οποίες θεωρώ ότι είναι διάχυτες και πολύ σοβαρές. 

Το ποδόσφαιρο είναι μια κοινωνική δραστηριότητα, αγκαλιάζοντας όλη την κοινωνία, είναι ένα φανταστικό, μοναδικό, συναρπαστικό και εκπαιδευτικό παιχνίδι και απευθύνεται στην κοινωνία, κυρίως δε στους νέους ανθρώπους.  Οι πρωταγωνιστές για την προστασία του, οφείλουν να είναι οι νέοι, κάθε χώρας, κάθε λαού.  Το ποδόσφαιρο είναι δημιούργημα των νέων και αυτοί, κυρίαρχα, πρέπει να είναι οι προστάτες του και η ασπίδα του.  Δεν ευσταθούν οποιαδήποτε επιχειρήματα και δικαιολογίες για αντικοινωνικές συμπεριφορές, παραβατικότητα, βιαιότητα και εγκληματικότητα.  Αυτή είναι η κοινωνία μας και μέσα από τους αγώνες μας, τις συμπεριφορές, την αγάπη, την ακεραιότητα και τις αρχές μας, και κυρίως μέσα από το ποδόσφαιρο και τις αξίες του να προσπαθήσουμε να κτίσουμε μια καλύτερη, πιο όμορφη, πιο δίκαιη, πιο ευαίσθητη, με αλληλεγγύη, φιλία, ανθρωπιά, μακριά από ανισότητες και περιθωριοποιήσεις, ΚΟΙΝΩΝΙΑ. 

 

 

 

BEST OF THEMASPORTS