Ανόρθωση: Να χτίσει στην εικόνα του β’ ημιχρόνου
Η Ανόρθωση βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-0 απέναντι στον Εθνικό στο Δασάκι, όμως έδειξε σημάδια βελτίωσης με την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου και ισοφάρισε στο τέλος σε 2-2, φεύγοντας με τον ένα βαθμό.
Ακολουθήστε μας στο Google news
Συγκεκριμένα είπε:
«Προσπαθήσαμε, κάναμε λάθη αλλά όχι σε βαθμό που να ζημιώσει η ομάδα. Στα πλαίσια που μπορούσαμε προσπαθήσαμε, αλλά μην ξεχνάμε πως χάθηκαν οι δύο τελικοί το 2003 και το 2004. Παίξαμε στα ίσα με την Ανόρθωση και θυμάμαι τον μακαρίτη τον πρόεδρο της ΚΟΠ, Κωστάκη Κουτσοκούμνη που μου έλεγε στο γήπεδο ότι θα το πάρει η ΑΕΛ στα πέναλτι. Δυστυχώς ο φίλος μου ο Γαρπόζης αστόχησε. Είναι κάτι που δεν περιμένεις. Απλά έτυχε να μην μπορεί να ευστοχήσει στο κέντρο.
Με την ΑΕΚ είναι γνωστά τα όσα έχουν γίνει. Είχαν γίνει τόσα πολλά με τον διαιτητή (σ.σ. Κώστας Θεοδότου) σε εκείνο το ματς, και το χειρότερο απ’ όλα που με είχε τελείως απογοητεύσει στο ποδόσφαιρο και ήταν το κερασάκι στην τούρτα, ήταν που τον βράβευσαν ως τον κορυφαίο διαιτητή εκείνης της χρονιάς. Είναι κρίμα διότι προσπαθείς με όλες σου τις δυνάμεις να κάνεις μια ομάδα, να σηκώσεις εκείνο τον κόσμο να έρθει στο γήπεδο. Πήγε κόσμος από όλη την Κύπρο, παίχθηκε καλό ποδόσφαιρο, ένας ωραίος τελικός και αμαυρώθηκε στα τελευταία λεπτά από δύο αποφάσεις κάποιων, τέλοσπαντων να μην τους χαρακτηρίσω.
Μου λέει ο Θεοδότου ότι τα έχω μαζί του ως τώρα. Ναι, τα έχω μαζί του, του συγκεκριμένου και το λέω. Και θα τα έχω μαζί του μέχρι να πεθάνω, το λέω με όλη την ειλικρίνεια που με διακατέχει. Είναι αδικαιολόγητος, έσφαξε την ομάδα μου, κατέστρεψε τα όνειρα των μωρών, του κόσμου που πήγε, με δύο βλακώδεις αποφάσεις. Δεν θα ξεχάσω ποτέ που βγήκε μπροστά ο Λισασί με τον τερματοφύλακα και τον κτύπησαν στην καρωτίδα. Αν δεν του έβαζαν ένεση εκείνη την ώρα, μπορούσε να πεθάνει ο παίκτης και ο διαιτητής είπε "παίζετε".
Αν δεν είχε τη σωματική διάπλαση και δύναμη που έχει ένας έγχρωμος ποδοσφαιριστής χωρίς να παρεξηγηθώ, δεν είμαι ρατσιστής για όνομα του Θεού, είμαι και Πρόξενος στην Μποτσουάνα, θα μπορούσε να πεθάνει. Για μία εβδομάδα του έπαιρνα φάρμακα για να αναρρώσει. Και "παίζετε" είπε ο διαιτητής. Τέλοσπαντων, δεν πειράζει, μακάρι να τον έχει καλά ο Θεός, αλλά εγώ δεν τον ξεχνάω ποτέ».