Ακολουθήστε μας στο Google news
Δεν το περίμενε κανείς να είναι τόσο κακός ο Ολυμπιακός σε ένα ημίχρονο, να χάνει λέι-απ και ένα κάρο ελεύθερος βολές γεμίζοντας ανησυχία τους 6.000 και πλέον φίλους του που είχαν ταξιδέψει -με κάθε τρόπο- στο Κάουνας.
Ναι, αλλά και ποιος μπορούσε να περιμένει αυτό το τρομερό, ισοπεδωτικό δεκάλεπτο, που έκανε φύλλο και φτερό τη Μονακό, εξαφάνισε το -12 του ημιχρόνου καθώς το εκκωφαντικό 27-2, έβαζε τους "ερυθρόλευκους" στη θέση του οδηγού και ουσιαστικά τους έστελνε στον 9ο τελικό της ιστορίας τους, την Κυριακή (21/5), με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Αυτό είναι το μπάσκετ, όμως. Κι αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Μην ψάχνουμε μεταφυσικές εξηγήσεις. Η διαφορά των "ερυθρολεύκων" με τη Μονακό είναι πολύ απλή.
✐ Αν και το τελείωμα του ημιχρόνου βρήκε τους Πειραιώτες πίσω στο σκορ με πολύ άγχος και έντονο προβληματισμό, στα αποδυτήρια επικράτησε -αντί για πανικός- ψυχραιμία. Ο Μπαρτζώκας είπε δυο-τρεις κουβέντες, έπεισε τους παίκτες του ότι είχαν αδικήσει τον εαυτό τους και βγήκαν στην τρίτη περίοδο αποφασισμένοι να δείξουν τον κανονικό τους εαυτό.
✎ Πώς συμπεριφέρθηκε, ας πούμε ο Μάικ Τζέιμς στο τέλος που ο Ολυμπιακός είχε "καθαρίσει" το ματς; Πρώτα δεν έδωσε το χέρι του στον προπονητή του όταν τον έκανε αλλαγή (και ο Ομπράντοβιτς, πάντως, φάνηκε να αδιαφορεί) μετά άρχισε να διαμαρτύρεται στον συνεργάτη του προπονητή, Μάνουτσαρ Μαρκοϊσβίλι και στο τέλος δήλωσε ότι διαφώνησε με την τακτική της ομάδας του στο τρίτο δεκάλεπτο, λέγοντας "εγώ είμαι το αστέρι, σε μένα έπρεπε να έρθει η μπάλα".
✏ Δεν ήταν και τυχαία η δήλωση του Ομπράντοβιτς μετά το ματς όταν σχολιάζοντας την τρίτη περίοδο των "ερυθρολεύκων" είπε ότι πολλοί στο μπάσκετ "κοιτούν τα στατιστικά, όμως σήμερα ο κορυφαίος του Ολυμπιακού ήταν αυτός που δεν έβαλε πόντο. Μας κατέστρεψε με την άμυνα του και τον τρόπο που οργάνωσε την ομάδα του". Ο ύμνος στον Τόμας Γουόκαπ έμοιαζε με μια ηχηρή απάντηση στον Natural 5 και στην σχεδόν αφελή νοοτροπία του.
Πάταγος για δέκα λεπτά
Το τριήμερο στο Κάουνας απέκτησε, εν τέλει, ενδιαφέρον. Θα' ταν μια ψυχρολουσία, ένα ξενέρωμα για όσους είχαν κάνει την εκδρομή από την Αθήνα, τον Πειραιά και τα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας, να περνούσαν δυο μέρες, χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν στον γραφικό πεζόδρομο της πόλης και τον ποταμό Νεμούνας.
Πέρσι στο Βελιγράδι, παρά την πίκρα από το τρίποντο του Μίτσιτς, οι περισσότεροι το διασκέδασαν, ήταν και η πρωτεύουσα της Σερβίας φιλική και ευχάριστη. Φέτος δεν είμαι σίγουρος ότι θα συνέβαινε το ίδιο, ειδικά αν ο Ολυμπιακός έχανε παίζοντας και στο δεύτερο ημίχρονο, τόσο άσχημα όπως στο πρώτο.
Κοίταζε κανείς τα στατιστικά και απορούσε: 4/12 δίποντα, 4/12 τρίποντα, 9/18 (!) βολές 8 λάθη για 9 ασίστ, μια γενική αμηχανία και η αίσθηση ότι η κατάσταση δύσκολα μπορούσε να αναστραφεί.
Ο Ολυμπιακός έδειχνε τελείως εκτός κλίματος, η Μονακό είχε σκοράρει 41 πόντους και κυρίως περιορίσει τον αντίπαλο της στους 29, στενεύοντας το γήπεδο με την καλή (και αρκετά σκληρή) άμυνά της και κυρίως έμοιαζε πολύ πιο σίγουρη, διαβασμένη και ψύχραιμη.
Όλα άλλαξαν με παταγώδη τρόπο σε ένα δεκάλεπτο που πέρασε στην ιστορία. Μέχρι να φτάσουμε στο 30, ο Ολυμπιακός είχε ξεσηκώσει τις εξέδρες της Ζαλγκίριο Αρένα μετατρέποντας την παγωμάρα του ημιχρόνου σε ντελίριο ενθουσιασμού. Κι εκεί που δεν μπορούσε να σταυρώσει καλάθι, η ομάδα του Μπαρτζώκα άρχισε να... κεντάει πάνω στο παρκέ: 8/10 δίποντα, 3/5τρ, 2/3β, 7 ασίστ για 2 λάθη, την ώρα που οι αντίπαλοί της στέναζαν απέναντι σε μια γρανιτένια άμυνα τελειώνοντας με 1/11 σουτ.
Επί μέρους σκορ της περιόδου: 27-2 και τα σχόλια περιττεύουν.
Ένας πόντος στον αρχηγό...
Ναι, ο Τόμας Γουόκαπ αποφάσισε να καταπιεί τον Τζέιμς στο τρίτο δεκάλεπτο, οργάνωσε μαεστρικά την ομάδα του με 7 ασίστ, ήταν ο κυρίαρχος του παρκέ, μοιάζοντας σε κάποιες στιγμές να βρίσκεται σε δυο σημεία του γηπέδου ταυτόχρονα και έδωσε ένα μοναδικό ρεσιτάλ.
Σίγουρα ο Βεζένκοβ αποφάσισε να μη δίνει σημασία στις σπρωξιές και τα χέρια που του... κοπανούσε ο Μπράουν, άρχισε να παίζει υπέροχα χωρίς την μπάλα και σκόραρε τους 13 από τους 19 πόντους στην επιχείρηση "ολική ανατροπή".
Οπωσδήποτε ο Φαλ έγινε από αδύναμος σε πιο ισχυρός κρίκος της αλυσίδας του Ολυμπιακού, κερδίζοντας όλες τις μάχες από Μοτιεγιούνας και Ντόντα Χολ, ο Κάναν έδωσε ρέστα πιάζοντας την μπάλα και σαφώς ο Σλούκας που κυνηγήθηκε ανελέητα, πρόσφερε στον Ολυμπιακό 24 πόντους (9 δικούς του και 15 από τις ασίστ του).
Αλλά ο πόντος πρέπει να δοθεί, χωρίς αμφιβολία στον Κώστα Παπανικολάου. Είχα την άποψη πριν από το τζάμπολ ότι αυτός ο αγώνας ήταν κομμένος και ραμμένος για να γίνει παίκτης κλειδί του Ολυμπιακού. Η μπάλα τον αδίκησε πολλάκις στο πρώτο μέρος, ενδεχομένως να γέμισε και από άγχος, μόλις όμως έβαλε το πρώτο γκολ-φάουλ στο τρίτο δεκάλεπτο, απελευθερώθηκε. Έβγαλε μια κραυγή. Ξέσπασε και τα έκανε όλα... υπέροχα: 15 πόντοι, 8 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα, 1 λάθος και 5 κερδισμένα φάουλ.
Δεν είναι συνηθισμένος παίκτης ο "Παπ". Αντιθέτως αποδεικνύεται κομβικός και όπως είπε ο Μπαρτζώκας μετά το ματς "κάνοντας την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, όποτε είναι καλός κερδίζουμε..."
Πάνω απ όλα Ολυμπιακός ήταν η κανονική ομάδα που είδαμε όλη τη χρονιά στο δεύτερο μέρος. Πρόλαβε να σκοράρει 47 πόντους και να δεχθεί μόλις 21, σαρώνοντας κάθε αντίσταση της Μονακό και τελειώνοντας το ματς με τα γνωστά του νούμερα: 62% δίποντα, 36% τρίποντα 23 ασίστ 12 λάθη...
Σεβασμός αλλά όχι υπόκλιση στη Ρεάλ
Τρεις ώρες αργότερα, ο Ολυμπιακός μάθαινε και τον αντίπαλο του στον τελικό. Δεν ήταν η Μπαρτσελόνα, η οποία κυριάρχησε στο πρώτο μέρος και προηγήθηκε 42-36 (για λίγο δεν μέτρησε το τρίποντο του Σατοράνσκι στο τέλος του ημιχρόνου, μετά το μανταρίνι του Γιουλ) αλλά η Ρεάλ, μεγάλη νικήτρια του δεύτερου ημιτελικού
Η Ρεάλ του τρομερού Ταβάρες (20π-15ρ) του σπουδαιου Χεζόνια (14π-9ρ) και των γερόντων Ροντρίγκεθ (12π), Γιουλ και Ρούντι, που μαζί μετράνε 111 χρόνια ζωής, αλλά και 44 ματς Final Four και κουβαλάνε όλο το απόσταγμα της τεράστιας καριέρας τους στο μπασκετικό δισάκι τους.
Είναι ο τέταρτος τελικός στη διαδρομή της EuroLeague ανάμεσα στις δυο ομάδες με τη Ρεάλ να προηγείται 2-1, έχοντας νικήσει, ωστόσο, μόνο επί ισπανικού εδάφους (Σαραγόσα 1995, Μαδρίτη 2015). Τη μοναδική φορά που ο τελικός έγινε σε ουδέτερο γήπεδο (Λονδίνο 2013) νίκησε ο Ολυμπιακός, με προπονητή μάλιστα τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Προφανώς και θα σεβαστεί την αντίπαλο του. Δεν πρόκειται, όμως, και να υποκλιθεί απέναντι στις "μερένγκες", καθώς τώρα που έφτασε στη βρύση, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να πιει δροσερό νεράκι και να πανηγυρίσει το τέταρτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του. Το αξίζει, το δικαιούται, θα το διεκδικήσει. Μέχρι τέλους...
Πηγή: www.sport24.gr
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, σχολίασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, το γεγονός ότι η Μακάμπι θα έχει την στήριξη των οπαδών της στο γήπεδο για το Game 3 (30/4, 20:00), με τον Παναθηναϊκό AKTOR.
Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ μπορεί να απουσιάζει, όμως ο Ντίνος Μήτογλου έχει αποδείξει μέσα στη σεζόν, πως μπορεί να καλύψει το «κενό» του Ισπανού και ανεξαρτήτως κόπωσης, να πραγματοποιήσει εντυπωσιακές εμφανίσεις!
Κανονικά στο πρωινό χαλάρωμα της Μακάμπι Τελ Αβίβ συμμετείχε ο Γουέιντ Μπόλντγουιν και η συμμετοχή του θα κριθεί την τελευταία στιγμή, για το Game 3 με τον Παναθηναϊκό AKTOR(30/4, 20:00).
Όταν ο Άρης επικράτησε της Πρόκομ στον τελικό του Champions Cup με 84-83 και κατέκτησε τον 3ο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας του.
Στις 4 Μαΐου του 1980 η εθνική ομάδα του Ρίτσαρντ Ντουξάιρ φωτογραφίζεται στην πόρτα του αεροσκάφους που θα τους μεταφέρει στο Βεβέ της Ελβετίας για το προκριματικό τουρνουά ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας.
Τη δεκαετία του 80 τρία πράγματα χαρακτήριζαν την εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ.
