Αγγλία – Αργεντινή: Δύο έθνη που μοιράστηκαν το ποδόσφαιρο και διχάστηκαν στη δίνη ενός πολέμου (ΒΙΝΤΕΟ)

Τοπικές κόντρες όπως για παράδειγμα αυτή στην πόλη του Μάντσεστερ μεταξύ Γιουνάιτεντ και Σίτι ή εκείνη στο Μιλάνο ανάμεσα σε Μίλαν και Ίντερ όπως και δεκάδες ακόμα που υπάρχουν μεταξύ συλλόγων, κυριαρχούν στην ιστορία του πιο δημοφιλούς αθλήματος στον κόσμο.

 Ίσως είναι οι πιο τακτικές συγκρούσεις ανάμεσα στους συλλόγους που κάνουν τον ανταγωνισμό μεγαλύτερο και τους οπαδούς ακόμα πιο θερμούς. Υπάρχουν ωστόσο και μερικές αντιπαλότητες μεταξύ κρατών που είναι το ίδιο γνωστές ή ακόμα και περισσότερο, έχοντας τη δική τους «βαρύτητα».

Αγγλία και Αργεντινή είναι ίσως ένα από τα πιο εκρηκτικά ζευγάρια στην ιστορία του ποδοσφαίρου, με την αντιπαλότητά τους να ξεκινάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1966 με τα όσα διαδραματίστηκαν στον προημιτελικό μεταξύ των δύο ομάδων, να κλιμακώνεται στη διοργάνωση του 1986 στο Μεξικό με το «χέρι του θεού» και ενώ τρία χρόνια νωρίτερα είχε υπάρξει η πολεμική σύγκρουση των Φώκλαντς μεταξύ τους και να συνεχίζεται έστω και σε πιο ήπιους τόνους μέχρι και σήμερα.

Ο αγώνας του ‘51

Η ιστορία όμως στις αναμετρήσεις των δύο κρατών ξεκινάει αρκετά νωρίτερα από την σύγκρουσή τους στον προημιτελικό του 1966. Ήταν Μάιος του 1951 όταν η εθνική ομάδα της Αργεντινής μετέβη στο Λονδίνο έπειτα από πρόσκληση της αγγλικής ομοσπονδίας για φιλική αναμέτρηση στα πλαίσια του Φεστιβάλ της Βρετανίας. Η «αλμπισελέστε» έγινε η πρώτη χώρα εκτός Νησιού που αντιμετώπισε την Αγγλία καθώς μέχρι εκείνη τη στιγμή, μόνο με την Σκωτία είχαν αγωνιστεί τα «λιοντάρια».

Ο αγώνας έλαβε χώρα στις 9 Μαΐου στο γήπεδο Γουέμπλεϊ και συνολικά 100.000 θεατές βρέθηκαν στις κερκίδες για να παρακολουθήσουν την ιστορική αναμέτρηση! Το τελικό σκορ βρήκε τους γηπεδούχους νικητές με 2-1 σε μία φανταστική ατμόσφαιρα από τους Άγγλους οπαδούς.

Ο Μάριο Μπογιέ είχε σοκάρει αρχικά όλο το γήπεδο, όταν στην πρώτη ουσιαστικά επίθεση των φιλοξενούμενων στο 18’ σκόραρε με κεφαλιά εκμεταλλευόμενος το λάθος του κεντρικού αμυντικού των «λιονταριών», Μπίλι Ράιτ. Ο Ράιτ αργότερα θα γινόταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος που θα έφτανε τις 100 διεθνείς συμμετοχές.

Ο Μπογιέ πανηγύρισε τόσο έξαλλα το γκολ του, που σύμφωνα με ρεπορτάζ του αγώνα έκανε λες και πέτυχε γκολ σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου! Βέβαια από εκείνο το σημείο και μετά ο έλεγχος πέρασε αποκλειστικά στους γηπεδούχους, οι οποίοι κατάφεραν να ανατρέψουν το σκορ και να πάρουν τη νίκη.

Η πίεση των Άγγλων ήταν τεράστια, οι παίκτες της Αργεντινής κρατούσαν με νύχια και με δόντια το υπέρ τους 1-0 μέχρι που το χρονόμετρο έδειξε το 80^ο λεπτό όταν o Σταν Μόρτενσεν με κεφαλιά έφερε το ματς σε πλήρη ισορροπία. Ο ίδιος παίκτης μάλιστα έξι λεπτά αργότερα τροφοδότησε τον Τζάκι Μίλμπερν, ο οποίος έγραψε το τελικό 2-1 δίνοντας την πολυπόθητη, αν και ήταν φιλικός αγώνας, νίκη στην ομάδα του, με το κοινό να ζητωκραυγάζει.

Η επιρροή των Άγγλων στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής

Αν και η Αργεντινή δεν ανήκε στην Βρετανική Αυτοκρατορία, οι Άγγλοι ήταν αυτοί που ουσιαστικά έδωσαν τα φώτα τους στη χώρα της Λατινικής Αμερικής όσον αφορά το ποδόσφαιρο, ακόμα και αν αυτό δεν αρέσει στους οπαδούς της «αλμπισελέστε».

Η παρουσία Βρετανών στη χώρα του ταγκό ήταν αρκετά έντονη στο δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα. Η πρωτεύουσα της Αργεντινής, το Μπουένος Άιρες είχε μια μεγάλη βρετανική κοινότητα που αριθμούσε 10.000 άτομα. Όπως είναι λογικό, αυτά τα άτομα έφεραν τη δική τους κουλτούρα με ότι αυτό συνεπάγεται και το ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Τρανή απόδειξη της επιρροής τους είναι ότι ο επονομαζόμενος «πατέρας του αργεντίνικου ποδοσφαίρου» ήταν ένας Βρετανός ονόματι Αλεξάντερ Χάτον. Αυτός ήταν που ίδρυσε σχολείο στα βρετανικά πρότυπα και η ομάδα ποδοσφαίρου που δημιουργήθηκε, με το όνομα «Alumni Athletic Club», κατακτώντας μέχρι το 1913, χρονιά που διαλύθηκε, συνολικά  22 τίτλους.

Μάλιστα, ο Χάτον ίδρυσε το 1891 την αργεντίνικη Football League, στην οποία συμμετείχαν πέντε ομάδες και ουσιαστικά αποτέλεσε το πρώιμο στάδιο της σημερινής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Αργεντινής.

Δεν είναι άγνωστο ότι σε όλη εκείνη την περίοδο, οι ομάδες αποτελούνταν από Βρετανούς ενώ η επιρροή τους φαίνεται ακόμα και από τα ονόματα ορισμένων ομάδων όπως η Μπόκα Τζούνιος, η Ρίβερ Πλέιτ, η Νιούελς Ολντ Μπόις, παρότι από το 1913 και μετά οι γηγενείς της χώρας άρχισαν να ασχολούνται πιο ενεργά. Μέσα στον 20^ο αιώνα άρχισαν και διάφορες περιοδείες αγγλικών συλλόγων στη χώρα, με την ομάδα της Σαουθάμπτον να κάνει την αρχή το 1904.

 

Από τον προημιτελικό του ’66 στο «χέρι του θεού»

Η τεράστια αντιπαλότητα μεταξύ των δύο χωρών ξεκίνησε έντονα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 που έγινε στη Βρετανία. Η Αγγλία στο δρόμο προς την κατάκτηση του τροπαίου τέθηκε αντιμέτωπη με την Αργεντινή στην προημιτελική φάση του τουρνουά. Ο αγώνας έμεινε στην ιστορία όχι τόσο λόγω του αποτελέσματος (1-0 υπέρ των Άγγλων με σκόρερ τον Τζεφ Χαρστ) όσο των όσων διαδραματίστηκαν στον αγώνα.

Οι παίκτες της «αλμπισελέστε» είχαν έντονα παράπονα για τη διαιτησία του Γερμανού Ρούντολφ Κράιτλαϊν, ο οποίος στο 36’ απέβαλλε τον αρχηγό τους, Αντόνιο Ρατίν για διαμαρτυρία παρότι εκείνος ουσιαστικά του ζήτησε ότι ήθελε διερμηνέα για να μιλήσουν μιας και δεν ήξερε κανένας τη γλώσσα του άλλου (!) Ο Ρατίν δεν δεχόταν την αποβολή του και επί 10 λεπτά δεν έφευγε με τίποτα από τον αγωνιστικό χώρο, μέχρι που μπήκαν άνθρωποι της FIFA για να τον πείσουν να αποχωρήσει.

Κατά την επιστροφή του στα αποδυτήρια, ο άλλοτε άσος της Μπόκα, τράβηξε το σημαιάκι του κόρνερ, το οποίο είχε τη σημαία της Μ. Βρετανίας και φώναζε στο κοινό που τον γιούχαρε απίστευτα. Η κόντρα των δύο χωρών μόλις είχε ξεκινήσει… Μετά το τέλος του αγώνα, ο προπονητής των Άγγλων, Αλφ Ράμσεϊ δεν άφησε τους παίκτες του να ανταλλάξουν φανέλες με τους αντιπάλους τους, σε μία κίνηση που σχολιάστηκε πολύ αρνητικά. Στην Αργεντινή θεώρησαν άδικο τον αποκλεισμό κάνοντας λόγο για ξεκάθαρη εύνοια υπέρ των Άγγλων, κάτι που δεν ξέχασαν ποτέ και 20 χρόνια μετά θα είχαν την ευκαιρία για εκδίκηση.

England - Argentina at Wembley, 1966 World Cup

On the photo: Alberto González, Alf Ramsey and George Cohen pic.twitter.com/CggOPYvowx

— FootballTime&Nations (@FCTimeNations) April 16, 2021

Ο Πόλεμος των Φώκλαντς το 1982, ο οποίος είχε διάρκεια 10 εβδομάδων, κορύφωσε την έχθρα των δύο λαών και τους φανάτισε ακόμα περισσότερο. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού, έμελλε να έρθει η στιγμή της Αργεντινής να χαμογελάσει, σε έναν προημιτελικό που έμεινε στην ιστορία για τα δύο γκολ του Ντιέγκο Μαραντόνα.

Ο Ντιεγκίτο σκόραρε «το γκολ του αιώνα» με το περίφημο «χέρι του θεού», το οποίο μέτρησε κανονικά ενώ το δεύτερο τέρμα του, κατά το οποίο πέρασε πέντε παίκτες της Αγγλίας, αποτελεί μέχρι και σήμερα μία από τις μεγαλύτερες παραστάσεις παίκτη σε αγώνα Μουντιάλ. Το τέρμα του Γκάρι Λίνεκερ στο 80’ δεν άλλαξε κάτι και η Αργεντινή πέρασε στα ημιτελικά της διοργάνωσης, στην πορεία της προς την κατάκτηση του τροπαίου.

Φυσικά το πρώτο τέρμα έγινε αφορμή να ξεσπάσει μία τεράστια αντιπαράθεση μεταξύ των  δύο πλευρών, ενώ μετέπειτα έγινε μέχρι και ντοκιμαντέρ (!) Η δήλωση του Αργεντίνου μύθου του ποδοσφαίρου μετά τον αγώνα έμεινε στην ιστορία: «Το γκολ μπήκε λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού».

Η έχθρα μεταξύ των δύο χωρών δεν έπαψε να υπάρχει ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου έγινε πιο ήπια. Το σίγουρο είναι ότι Αργεντινή και Αγγλία είναι ίσως το μοναδικό ποδοσφαιρικό ζευγάρι χωρών που η ιστορία τους ένωσε και τους δίχασε με τόσο έντονο τρόπο, δίνοντας μας μία από τις πιο δυνατές κόντρες στην ιστορία του αθλήματος.

www.bnsports.gr