1. Ξεκινώντας από το θυμικό της υπόθεσης για τον Δικέφαλο είναι λογικό και κατανοητό να υπάρχει έντονη απογοήτευση γιατί στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, ο ΠΑΟΚ ήταν απών. Γιατί όμως υπάρχει αυτή η απογοήτευση; Γιατί αυτή η ομάδα δημιούργησε -και αυτό το πιστώνεται μέσα από τη δουλειά της- προσδοκίες. Μόνοι τους το κέρδισαν, μόνοι τους απώλεσαν το δικαίωμα να διεκδικήσουν, την ώρα των αποδείξεων, το κάτι παραπάνω. Ρεαλιστικά και ποδοσφαιρικά, ενδεχομένως αυτή η ομάδα να έφτασε στο ταβάνι της, με την υποσημείωση πως πρωτίστως ο Λουτσέσκου δεν ανέβασε ποτέ τον πήχη. Μπορεί να ήταν κίνηση τακτικής για την αποσυμφόρηση της πίεσης από το γκρουπ του που απαρτίζεται από νέους ποδοσφαιριστές, μπορεί να ήταν η αποτύπωση της δικής του αλήθειας, όντας ο άνθρωπος που ξέρει καλύτερα από τον καθένα που φτάνουν οι δυνατότητες της ομάδας του, σε μία μεταβατική περίοδο για τον ΠΑΟΚ, πολλά μπορεί... Από την άλλη, επιστρέφοντας από διαφορές 14 βαθμών και μπαίνοντας βαθμολογικά στο κόλπο, θα ήταν τουλάχιστον αφελής κάποιος για να μην υπολογίσει τον ΠΑΟΚ, ειδικά βάσει της εικόνας που είχε στο γήπεδο για μεγάλο διάστημα μέσα στη σεζόν.
3. Ούτε για αστείο δεν θα πρέπει να μπαίνουν στο κάδρο ευθυνών οι πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ. Ναι, ήταν μία κακή βραδιά στο Φάληρο και για τον Κουλιεράκη και για τον Κωνσταντέλια, όπως είχαν αντίστοιχα μία εκπληκτική στο 2-0 με την ΑΕΚ στο ντέρμπι πρωταθλήματος. Όποιος και να είναι ο στόχος του ΠΑΟΚ, όσα λάθη κι αν γίνονται, το πλάνο ανάδειξης και στήριξης στα δικά του παιδιά δεν εγκαταλείπεται, δεν μουντζουρώνεται, δεν τον αγγίζει και δεν θα πρέπει να το αγγίζει και κανείς. Για πρώτη φορά, μία ελληνική ομάδα κινείται στο σωστό δρόμο, παίρνει ρίσκα, πληρώνει την επιλογή της αλλά σε βάθος χρόνου μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει. Και με αυτά τα δύο παιδιά είναι το μόνο βέβαιο! Με τα σωστά και τα λάθη τους. Με τα πάνω και τα κάτω τους. Η κριτική σταματά στο αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι, στο 90λεπτο, στην ανάγνωση του ματς. Και εδώ αξίζει ειδική μνεία στον Ραζβάν Λουτσέσκου που τα είπε όλα, ερωτηθείς για τα λάθη των νέων: «Είναι νέα παιδιά που πρέπει να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν. Έτσι θα ωριμάσουν. Είναι παιδιά με ποιότητα που σημαίνουν πολλά για τον ΠΑΟΚ και θα αντιπροσωπεύουν πολλά για τον ΠΑΟΚ στα επόμενα χρόνια». Τίποτα περισσότερο.
4. Η φετινή σεζόν, ανεξάρτητα από το πώς θα κλείσει για τον ΠΑΟΚ, του έχει δείξει όλες τις αδυναμίες του, τι ακριβώς του λείπει, πώς θα πρέπει να κινηθεί το καλοκαίρι μεταγραφικά, τι ξεσκαρτάρισμα πρέπει να γίνει. Και αυτό δεν φάνηκε από ένα- δύο χαμένα ντέρμπι, ο ΠΑΟΚ έχει όλη την αλήθεια μπροστά στον καθρέφτη του. Είναι η πρώτη σεζόν του εγχειρήματος, κανείς δεν περίμενε πως θα έχει το τέλειο πλάνο στα χέρια του και θα πετύχει διάνα αλλά έχει σε αυτήν την πρώτη σεζόν, όλες τις απαντήσεις που του έλειπαν όταν πέρσι πήρε μία συνειδητή απόφαση. Ακόμη κι αν η σεζόν κλείσει με το Κύπελλο, υπάρχει σαφής εικόνα για την εκκαθάριση του ρόστερ.
5. Η απογοήτευση που υπάρχει και είναι κατανοητή εντός και πέριξ του ΠΑΟΚ, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αγγίξει την ομάδα. Μπροστά του ο Δικέφαλος έχει κι έναν πολύ σημαντικό στόχο, αυτόν της κατάκτησης του Κυπέλλου. Σαφώς υπάρχουν και τα δύο σερί εντός έδρας ματς με Βόλο και Παναθηναϊκό που μπορούν να αντιστρέψουν το κλίμα, παραμένοντας στο «κυνήγι» βαθμολογικά αλλά το Κύπελλο, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη νέα σεζόν και τα ευρωπαϊκά εισιτήρια, είναι κομβικής σημασίας, αρκεί να ανακτήσουν την πνευματική ενέργεια που φάνηκε ότι τους έλειπε από τα τελευταία δύο παιχνίδια. Και δεν είναι τυχαία η τακτική των ανθρώπων του ΠΑΟΚ, με την ομιλία του Ιβάν Σαββίδη και τα όσα λέει διαρκώς ο Λουτσέσκου, επιμένοντας πως «υπάρχουν ωραίες προκλήσεις μπροστά μας», ζητώντας να σηκώσουν κεφάλι...
