«Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου»

Δείτε το βίντεο ΕΔΩ.

Ο δάσκαλος ποδοσφαίρου από το Schwäbisch Gmünd μιλά για το ποδόσφαιρο, τη ζωή στο εξωτερικό και τα ανεκπλήρωτα όνειρα.

Ένας αμίλητος Alexander Zorniger. Είναι αυτό αλήθεια; Οχι. Αλλά: Στο σχεδόν 45λεπτο επεισόδιο του podcast «Gleich Haagt's», ο δάσκαλος ποδοσφαίρου κάποια στιγμή δεν είχε την κατάλληλη απάντηση - στο ερώτημα τι τίτλο πρέπει να έχει ένα βιβλίο για αυτόν. Μάλλον δεν θα είναι το «I did it my way», «I can’t get over Frank Sinatra». Κατά τα άλλα, ο 55χρονος από το Schwäbisch Gmünd ήταν αυτό που ξέρετε από αυτόν: γρήγορος.

Ο Alexander Zorniger μας καλωσορίζει στο χώρο εργασίας του - το προπονητικό κέντρο του συλλόγου της δεύτερης κατηγορίας SpVgg Greuther Fürth. Μετά τις περιπέτειες στη Δανία και την Κύπρο, η γερμανική ποδοσφαιρική ομάδα της δεύτερης κατηγορίας δεν είναι σε καμία περίπτωση πολύ προσγειωμένη για τους Zornigers. Φυσικά σας λείπουν «μία ή δύο ακτίνες του ήλιου» τους χειμερινούς μήνες, αλλά η οικογένεια πήρε συνειδητή απόφαση να επιστρέψει μετά από εξήμισι χρόνια στο εξωτερικό. Επίσης για να μάθουμε αν «η Γερμανία είναι το κατάλληλο μέρος για εμάς».

Το γεγονός ότι αυτή η απόφαση ήταν κοινή είναι σημαντικό για τον 55χρονο. «Το πήραμε από τη Δανία, όπου ολόκληρο το οικογενειακό σύστημα είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε όλοι να έχουν λόγο στη διαδικασία λήψης αποφάσεων». Ο προπονητής παραδέχεται ότι αρχικά ήθελε να πει όχι όταν ήρθε η κλήση από τη Φιρτ. «Δεν με τράβηξε τόσο πολύ στην αρχή». Αλλά αυτό άλλαξε απότομα επειδή οι υπεύθυνοι «ήξεραν ακριβώς ποιον να φέρουν στο σπίτι με τα λίγα αρνητικά και τα μεγάλα θετικά». Και γρήγορα παρατήρησε ότι «τα κάνει αρκετά καλά στον σύλλογο όταν έρχομαι εδώ με την αυτοπεποίθησή μου». Είναι ακόμη πιο εκνευριστικό το γεγονός ότι υπήρξαν σφυρίγματα από τους δικούς τους οπαδούς στον εντός έδρας αγώνα με την 1. FC Magdeburg (3-0). «Βασικά έχει να κάνει με τις προσδοκίες, και στη Γερμανία».

Δανία: «Αυτή είναι η χώρα μας»

Στη συνέχεια, ο Zorniger κοιτάζει πέρα ​​από τα ποδοσφαιρικά. «Είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα εδώ. Το να είσαι δυσαρεστημένος με τα πράγματα. Το ξέρω διαφορετικά από το εξωτερικό.» Ο δάσκαλος ποδοσφαίρου αρχίζει να μιλά για τη Δανία – τη χώρα που έχει αγαπήσει ο ίδιος, η σύζυγός του Κριστίνα και τα δύο τους παιδιά. «Αυτή είναι η χώρα μας», λέει. Εκεί ο ίδιος και η οικογένειά του βίωσαν μια στοργή απ' έξω που «ξεπερνάει πολύ αυτό που μπορείς να περιμένεις ως άνθρωπος». Είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται μεταξύ τους. «Οι άνθρωποι στη Δανία έχουν πάντα μια θετική αύρα. Γελάνε και χαμογελούν.» Η Δανία είναι μοναδική όσον αφορά τη βασική της χαλάρωση. «Εκεί ο καθένας πτοεί τον άλλον ότι του πάει καλά».

Στο podcast, ο Zorniger κάνει επίσης μια αναδρομή στον χρόνο του στην Κύπρο. Όταν οδήγησε τον Απόλλωνα Λεμεσού στο πρώτο του πρωτάθλημα μετά από 16 χρόνια το 2022. Και δεκάδες χιλιάδες θαυμαστές γιόρτασαν μετά για μέρες. «Έμεινα έκπληκτος», λέει. «Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου» Ο 55χρονος δεν μιλάει μόνο για τη δουλειά του στο νησί της Μεσογείου. Μιλάει για τη ζωή στη θάλασσα. Από φιλίες που κρατάνε ακόμα. Αλλά και για επαφές που διακόπηκαν απροσδόκητα. Και τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, ένας αποχαιρετισμός που δεν του ήταν και πολύ δύσκολος λόγω του κλίματος, «γιατί μου έκανε πολύ ζέστη τον Ιούλιο και τον Αύγουστο».

Η πατρίδα του Zorniger είναι επίσης κεντρικό θέμα στο podcast. Η πόλη Schwäbisch Gmuend. Η πρώτη του θέση προπονητή στην FC Normannia Gmünd. Και τα πρώην αγόρια του. «Η επαφή δεν χάθηκε ποτέ. Πολλοί έρχονται σε επαφή αν αλλάξει κάτι στην κατάστασή μου».

Όταν καλούν παιδιά από το Gmünd
Ένα πράγμα είναι σημαντικό για τον 55χρονο: «Όταν καλούν τα αγόρια του Gmünder, παίρνω τον χρόνο μου» Γιατί: «Ό,τι συνέβη στο Gmünd ήταν η βάση για να μπορέσω να πάω στη VfB Στουτγάρδη.» Αυτό ισχύει επίσης για όλους τους άλλους σταθμούς. Μόνο μια φορά στην καριέρα του θα έπρεπε να έχει κάνει κάτι διαφορετικό στο χρονολόγιο. «Θα ήθελα να είχα δουλέψει πρώτα στο εξωτερικό πριν πάω στη VfB Στουτγάρδη ως προπονητής», λέει ο Zorniger. «Τότε δεν θα χτυπούσα το κεφάλι μου μέσα από κάθε τοίχο που έμπαινε στο δρόμο μου».

Και ποια μέρη στον κόσμο θα ήθελαν να γνωρίσουν οι Ζόρνιγκερ; «Ήμασταν πολλά χρόνια δίπλα στη θάλασσα. Τα βουνά μπορεί να είναι ακόμα ένα θέμα στο μέλλον. Αυστρία ή Ελβετία.» Στη συνέχεια αποκαλύπτει ποια άλλη ήπειρος θα άρεσε σε αυτόν και την οικογένειά του.

Επί του παρόντος απολαμβάνει τη Φραγκονία. «Η ησυχία εδώ είναι πολύ καλή για μένα», λέει.