Η ΟΥΕΦΑ το έκανε, απαιτείται άμεσα και στην Ευρωλίγκα!

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Η ΟΥΕΦΑ αποφάσισε, οι αλλαγές που κάνει είναι ριζοσπαστικές, αλλά η απειλή υπάρχει ακόμα, είναι εκεί και το τέρας που έχουν κατά νου Ισπανοί και Ιταλοί δεν θανατώθηκε.

Ο Σέφεριν και οι συν αυτό, το ξέρουν πολύ καλά, αλλά έχουν μαζί τους ένα ισχυρό σύμμαχο: Την ECA, που στο ποδόσφαιρο είναι ένας ισχυρός, αλλά ανεξάρτητος οργανισμός που βαδίζει χέρι χέρι με την ΟΥΕΦΑ όταν πρέπει και αντιτίθεται όταν κρίνει σκόπιμο, ενώ στο μπάσκετ, η ΕCA, o Mπερτομέου, οι ισχυροί είναι αυτοί που κάνουν όλο το παιχνίδι: Έχουν απέναντι τους, ολόκληρο το παγκόσμιο μπάσκετ. Και όχι φυσικά μόνο της FIBA.

Ποια ήταν η απάντηση της ΟΥΕΦΑ λοιπόν, στην υπαρκτή απειλή των Πέρεθ και Ανιέλι για δημιουργία κλειστής λίγκας; Ένα νέο σύστημα, με ισχυροποίηση των εθνικών πρωταθλημάτων και των αγωνιστικών κριτηρίων. Το τέρας βρυχάται, αλλά αντί η ΟΥΕΦΑ να το βάλει στα πόδια για να περισώσει ό,τι μπορεί, επιτέθηκε! Αντιπαραθέτονας μέτρα, που όχι μόνο δεν “γλύφουν” το τέρας, αλλά έρχονται σε απόλυτη σύγκρουση με αυτό.

Πριν αναλύσουμε περισσότερο αξίζει να αναφέρουμε ότι:

• Η ΟΥΕΦΑ έχει αγαστές σχέσεις με την ΕCA, αλλά δεν είναι πάντα μήνας του μέλιτος. Οι αντιπαραθέσεις είναι συχνές και έντονες.
• Τι ήξερε η ΟΥΕΦΑ για την ECA; Ότι ήθελε περισσότερα εγγυημένα παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ
• Ότι ήθελε περισσότερες θέσεις στα ανεπτυγμένα πρωταθλήματα
• Ότι ήθελε wild card.
• Ήξερε επίσης για τους άγγλους ότι θέλουν να ισχυροποιήσουν το πρωτάθλημα τους προκειμένου να εμφανιστούν ακόμα περισσότεροι επενδυτές.

• Τι έκανε λοιπόν, η ΟΥΕΦΑ; Ικανοποιώντας με έξυπνο τρόπο τα αιτήματα της ECA, πέτυχε τον απόλυτο στόχο της, που είναι η ακόμα μεγαλύτερη ισχυροποίηση των εθνικών πρωταθλημάτων και  η δημουργία ευκαιριών σε ομάδες που δεν έρχονται από το πρώτο ράφι, αλλά από λίγο πιο αδύναμες αγορές, αλλά παραδοσιακές στο χώρο του ποδοσφαίρου. Μα πάνω απ’όλα η ΟΥΕΦΑ τι κατάφερε;

  • Αύξησε μεν, τις ομάδες από 32 σε 36, αλλά απέρριψε κάθε ιδέα για διανομή willd cards όπως ήθελαν οι Ιταλοί. Ισχυροποιεί τα εγχώρια πρωταθλήματα, προσθέτοντας μία ομάδα από το περίφημο Champions Path. Τι σημαίνει αυτό; Ελεύθερη πρόσβαση στην τελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ σε ακόμα περισσότερες ομάδες, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς κριτήρια, χωρίς τον Μπερτομέου να μιλά για αγορές. Οι αγορές δημιουργούνται κι έτσι έρχεται η ανάπτυξη.
  • Ικανοποίησε την απαίτηση για περισσότερες ομάδες από παραδοσιακές αγορές, υποστηρίζοντας όμως τον απόλυτο πυλώνα του ευρωπαϊκού αθλητικού συστήματος: Το αθλητικό αποτέλεσμα. Η ΟΥΕΦΑ δεχόταν πιέσεις να δώσει δύο wild cards σε ομάδες που επί χρόνια είχαν πολύ υψηλό δείκτη αποτελεσματικότηας, αλλά αποτύγχαναν να εξασφαλίσουν μέσα από τη βαθμολογία του εγχώριου πρωταθλήματος, τη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δέχτηκε τισ επιπλέον θέσεις, αλλά όχι άκριτα, ούτε αριστίνδειν. Για ακόμα μία φορά υπολογίζοντας το αθλητικό αποτέλεσμα και μόνο αποφάσισε να δώσει θέσεις στις χώρες (και όχι στις ομάδες) που θα παρουσίαζαν το καλύτερο αγωνιστικό αποτέλεσμα εντός γηπέδου. Άρα, ισχυροποίηση πρωταθλημάτων, που κάθε χρόνο μπορεί να είναι διαφορετικό. Αν φέτος ίσχυε το ίδιο σύστημα, θα ήταν η Ολλανδία! Η Ολλανδία (και η Αγγλία βέβαια), αλλά η Ολλανδία. Ούτε η Ισπανία. Ούτε η Ιταλία, ούτε η Γερμανία ως παραδοσιακές δυνάμεις. Άρα, ευκαιρίες! Ευκαιρίες! Ευκαιρίες! Για όλους!

  Τι απ’όλα αυτά συμβαίνει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ; ΤΙΠΟΤΑ!!! Απολύτως τίποτα!!! Είναι παραδομένο στον μεγαλοϊδεατισμό του Μπερτομέου, που δε δέχεται ότι η Ευρώπη αποτελείται από χώρες όπου διεξάγονται διαφορετικά πρωταθλήματα και τα πρωταθλήματα αυτά είναι η κινητήριος δύναμη των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

  Η ΟΥΕΦΑ ενισχύει μεγάλες αγορές, αλλά ταυτόχρονα, ισχυροποιεί τις εθνικές λίγκες, χωρίς περιορισμούς! Προφανώς και η πολιτική της θέλει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τις ΕCA, αλλά όχι μόνο χωρίς να θίγει τα συμφέροντα των Λιγκών και της ελεύθερης συμμετοχής, αλλά ενισχύοντας ακόμα περισσότερο αυτές τις αρχές.

Αρχές, που σε κάθε περίπτωση και μετά και τη διεξαγωγή του Φάιναλ Φορ του BCL στην Ισπανία, όπου ένα γήπεδο 10 χιλιάδων θέσεων γέμισε, παρότι δεν φιλοξενούσε την ομάδα της πόλης, αποδεικνύεται ότι πρέπει να εφαρμοστούν και στο μπάσκετ. Η ελιτοποίηση του αθλητισμού, η απομόνωση της βάσης και η απαγόρευση στο όνειρο και τις ευκαιρίες, μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν.

Ο Μπερτομέου δοκίμασε και απέτυχε! Έκλεισε την Ευρωλίγκα, αλλά τα έσοδα παρέμειναν πενιχρά για τις περισσότερες ομάδες και μάλιστα προερχόμενα από συγκεκριμένες χώρες (Ελλάδα, Ισπανία, Ισραήλ), οι ομάδες των οποίων έχουν τεράστια διείσδυση στην κοινωνία και το μπάσκετ ως άθλημα είναι πανίσχυρο. Αυτές οι τρεις αγορές, θρέφουν όλες τις υπόλοιπες. Και το Eurocup. Το μοντέλο αυτό απέτυχε, το μοντέλο των αποκλεισμών στην Ευρώπη είναι μοναχά ζημιογόνο, όχι μόνο για τις εταιρίες, αλλά και για την ίδια την κοινωνία. Η ΟΥΕΦΑ δείχνει το δρόμο: Ισχυροποίηση των πρωταθλημάτων, παροχή νέων ευκαιριών, διαμοιρασμός του πλούτου και πρόσβαση των πάντων σε αυτόν, μέσω των αγωνιστικών αποτελεσμάτων.

Κι αυτό πλέον είναι κάτι που πρέπει να το αποφασίσουν οι ίδιες οι ομάδες της Ευρωλίγκας, που μέχρι πρότινος δεν ήξεραν ούτε καν με πόσα χρήματα αμείβεται ο Μπερτομέου (είναι αλήθεια και όχι μύθος), Πλέον όμως, ενδιαφέρονται και υποτίθεται ότι αποφάσισαν να τελειώσουν τον ικανό ως τεχνοκράτη Μπερτομέου, αλλά παντελώς ανίκανο στη δημιουργία πόρων, μάνατζερ Μπερτομέου.

Βέβαια, για να συμβεί αυτό θα πρέπει κάποια στιγμή οι ομάδες να ανακοινώσουν επίσημα ότι ο Μπερτομέου …μας τελείωσε. Διότι μέχρι σήμερα, η απόφαση μπορεί να ελήφθη μέσω ψηφοφορίας, αλλά επίσημη ανακοίνωση από την ίδια την εταιρία δεν υπάρχει. Ο Μπερτομέου βλέπει το κενό και σκαλίζει ό,τι μπορεί με τη βοήθεια των ισπανικών ομάδων για να ανατρέψει την απόφαση. Κάτι που αν συμβεί θα είναι η μεγαλύτερη αποτυχία, η μεγαλύτερη ήττα της πλειοψηφίας στην ιστορία του αθλητισμού. Αλήθεια, οι ομάδες που πλειοψηφούν πως θα αισθάνονταν αν συνέβαινε κάτι τέτοιο;

sdna.gr