Δεν έχει περιθώριο για άλλες απώλειες (Πιθανή εντεκάδα)
Η Ανόρθωση επιβάλλεται να κερδίσει σήμερα κόντρα στην Ένωση σε ένα αγώνα που κρύβει παγίδες
Ακολουθήστε μας στο Google news
Θυμάστε πόσος θόρυβος έγινε τότε και πόσες ανακοινώσεις βγήκαν και εδώ στην Κύπρο, για τον άδικο χαμό ενός παιδιού στον ανθό της νιότης του.
Κι όμως, τα προχθεσινά γεγονότα έξω από το «Αντώνης Παπαδόπουλός», φανερώνουν πόσο εύκολα ξεχνάμε.
Πόσο υποκριτικά συμπεριφερόμαστε; Εκφράζουμε τον αποτροπιασμό και καταδικάζουμε, όταν βράζει το σίδερο, όμως δεν χρειάζεται να περάσει πολύς καιρός για να… επαναλαμβάνουμε εαυτούς.
Να μην «λιθοβολούμε» μόνο εκείνους που ενεπλάκησαν στα επεισόδια έξω από το γήπεδο της Ανόρθωσης προχθές, που είχαν ως αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμού του 20χρονου Ευριπίδη, που όπως έγραψε ο νονός του Ιωσήφ Φράγκος, ίσως να μην πάτησε ποτέ το πόδι του σε γήπεδο.
Μπορούμε να κατανοήσουμε το δράμα των γονιών και των άλλων κοντινών προσώπων του παιδιού.
Καιρός είναι να… κοιταχθούμε όλοι στον καθρέφτη, να μην ρίχνει ο ένας το μπαλάκι των ευθυνών στον άλλον. Ούτε εμείς που εργαζόμαστε στα μήντια, είμαστε άμοιροι ευθυνών και δεν είναι πρέπει να βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω.
Πρέπει να συμπεριφερθούμε όλοι πολύ πιο υπεύθυνα και χωρίς φόβο έναντι όσους νιώθουν δυνατοί. Είτε αυτοί φοράνε κουστούμια και εκπέμπουν καθωσπρεπισμό, είτε άλλων που… φοράνε οπαδικά κασκόλ και κουκούλες.
Ακόμα και η αποσιώπηση γεγονότων βίας, αποτελεί έμμεση στήριξη, όσων παίρνουν το νόμο στα χέρια τους, επειδή νιώθουν ότι δεν τους «αγγίξει» κανένας νόμος και καμιά… κάρτα οπαδού.
Επαναλαμβάνω την πάγια ερώτηση, προς τους μεγάλους πρωτεργάτες του Νόμου Περί Καταστολής της Βίας στα γήπεδα: Τελικά ο νόμος λειτουργεί και εφαρμόζεται σε ικανοποιητικό βαθμό ή ήταν μόνο για να «αποκλείσετε» τους οργανωμένους οπαδούς;
Για κάποιο χρονικό διάστημα κόμπαζαν μάλιστα ότι πέτυχαν το στόχο τους. Τώρα που επέστρεψαν –κάποιοι συνδέσμοι – τι χαμπάρια κύριοι;
Μάλιστα κάποιοι που δεν... ανεβαίνουν ακόμα στις κερκίδες, επιλέγουν να μαζεύονται έξω από τα γήπεδα και να κάνουν τα "δικά" τους...
Πόλυς Χαραλάμπους