«Όποιοι ασχοληθήκαμε και ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο, είναι ευλογία Θεού»

Ακολουθήστε μας στο Google news

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής (τερματοφύλακας της ΕΝΠ) Δήμος Κωνσταντίνου, μίλησε στον Super Sport FM 104.0. Πότε ασχολήθηκες με το ποδόσφαιρο; «Το 1962 κατέβηκα προπόνηση μετά από παρότρυνση φίλων. Εγώ κατέβηκα για να παίξω μεσοαμυντικός. Δεν είχε τερματοφύλακα αλλά έπαιξα και άρεσα ως κίπερ. Δεν ήθελα να παίξω σε αυτή τη θέση αλλά μου είπε ο προπονητής ή παίζεις ως τερματοφύλακας ή θα βλέπεις από έξω. Έτσι και έγινα τερματοφύλακας». «Το 1963 που ξεκίνησα ήμουν 16 χρονών. Τότε η Ένωση ήταν στα αγροτικά, μέχρι το 1965 που έγινε η δοκιμή στη Β’ κατηγορία της ΚΟΠ. Εκεί είχαν αλλάξει τα συναισθήματα μας και ελπίζαμε να παίξουμε στην Α’ κατηγορία». Πώς βίωσες τα 2 χρόνια που παίζατε στη Β’ κατηγορία πριν ανεβείτε; «Τα πρώτα 2 χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Εκεί που χάθηκε η άνοδος ήταν θέμα ενός γκολ. Υπήρξε πολλή πίκρα, κλάμα και πόνος. Μέσα από σκληρή δουλειά όμως βελτιωθήκαμε και ανεβήκαμε. Μπήκαν και άλλα παιδιά στην ομάδα και βοήθησαν πολύ. Ήταν μια πολύ δυνατή ομάδα, όλοι από το Παραλίμνι. «Ήμουν ο βασικός τερματοφύλακας αλλά σε έναν αγώνα με την ΕΝΑΔ έπαιξα κέντρο. Είχα και δοκάρι και στο τέλος μου λέει ‘’αν είχα άλλον καλό τερματοφύλακα θα σε έκανα τον καλύτερο χαφ της Κύπρου’’». Για τον ημιτελικό στο ΓΣΟ με τον Απόλλωνα: «Ήταν η γιορτή του ποδοσφαίρου, εξαιρετική ατμόσφαιρα των οπαδών και των δύο ομάδων. Ήμασταν 0-0 και στο 90λεπτο και στην παράταση. Στα πέναλτι νικήσαμε και είχα δύο αποκρούσεις. Στον τελικό με την Ομόνοια χάσαμε δίκαια δίχως παρατράγουδα». Για τους οπαδούς: «Με την επιστροφή μας έγινε ένα αξέχαστο πανηγύρι στο Παραλίμνι. Πρώτη φορά πήγε τελικό η ΕΝΠ. Είχαμε πάρα πολλούς οπαδούς, όλο το χωριό ήταν εκεί». Για τη χρονιά 1974-75 αν ήταν η καλύτερη: «Έτσι λένε τα στατιστικά. Ήταν μια γεμάτη χρονιά με τρομερά στατιστικά. Σκοράραμε 54 γκολ και δεχθήκαμε μόνο 11. Αν κερδίζαμε ένα παιχνίδι την Ομόνοια ίσως να ήμασταν πρωταθλητές. Για τον τελικό με την Ανόρθωση το 1975: «Ήταν η κλοπή του αιώνα, δεν έχω κάτι προσωπικό με την Ανόρθωση αλλά με πειράζει να ακούω παίκτη της Ανόρθωσης να λέει τι τους έκανε ο διαιτητής. Ο κορυφαίος παρατηρητής στην Κύπρο έβλεπε και διαπίστωσε εκείνα τα παράπονα που είχαμε. Υπήρξε κάποια άλλη πρόταση; « Ο πρόεδρος μας δεν ήθελε να πει τίποτα, το άφηνε στο κρυφό για να μην «ξηλωθεί» η ομάδα…και καλά έκανε. Ποιο παιχνίδι θεωρείς ήταν το κορυφαίο σου; «Το παιχνίδι με τους Γερμανούς Ντούισμπουργκ. Ένας φίλαθλος μάλιστα με περίμενε να μου δώσει τη φανέλα της ομάδας. Την έχω καδρώσει αυτή τη φανέλα. Ένα περιστατικό σε αυτό το παιχνίδι, για να δεις τι θράσος είχε η ομάδα…Ήταν 1-1 στο 45’, και οι συμπαίκτες μου ήθελαν να ρίξω την μπάλα γρήγορα για να πετύχουμε γκολ πριν το ημίχρονο. Την έριξε γρήγορα και τελικά δεχθήκαμε εμείς το γκολ». Ποια ήταν η χειρότερη εμπειρία; «Το ανέφερα και πριν, ο τελικός κυπέλλου με την Ανόρθωση. Είναι πολλής πόνος για πόνο για τον Παραλιμνίτη αυτό το παιχνίδι». Για τον Πλούσκαλ: «Ήταν εξαιρετικός άνθρωπος. Πρώτα μας έμαθε πως πρεέπει να συμπεριφέρεται ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Αυτό ήταν το καλύτερο. Ήταν ένα τεράστιο ποδοσφαιρικό όνομα που δούλευε σκληρά. Κάναμε πολλές προπονήσεις. Δεν χάναμε προπόνηση». «Όποιοι ασχοληθήκαμε και ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο, είναι ευλογία Θεού. Κάθε μέρα παίζω ποδόσφαιρο».   «Σε παιχνίδι με την Ομόνοια έπαιξα την ίδια μέρα και στα πρώτα και στα δεύτερα. Χάσαμε και στα δύο. Οι νεαροί που με ακούν να το βάλουν καλά στο μυαλό τους αυτό… Ο Πλούσκαλ στο τέλος της σεζόν έβγαζε πόσα παιχνίδια έπαιζε ο καθένας. Εγώ δεν έχασα ούτε μια προπόνηση, μέσα από τη σκληρή δουλειά ήρθαν τα αποτελέσματα».

BEST OF THEMASPORTS