Υπάρχει και η άλλη «ανάγνωση» του αγώνα με το ΑΠΟΕΛ και είναι... άκρως ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΗ

Ακολουθήστε μας στο Google news

Μία ακόμα απογοητευτική και συνάμα προβληματική εμφάνιση πρόσθεσε στο ενεργητικό της η ΑΕΛ στο φετινό πρωτάθλημα, αφού ηττήθηκε από τον ΑΠΟΕΛ με 3-0 στο πλαίσιο της 9ης αγωνιστικής και αρχίζει να... χάνει επαφή με τις τρεις πρώτες θέσεις.

Και πάλι καλά θα πρέπει να λένε οι "γαλαζοκίτρινοι" της Λεμεσού που ο Σωφρόνης Αυγουστή έκανε ουσιαστικά... κίνηση σαν fair-play αμέσως μετά το 3-0, όπου απέσυρε τους Ζαμπάλα, Σόουζα, Νατέλ και Οκριασβίλι, γιατί η ομάδα του Κέρκεζ με τον... κατήφορο που είχε πάρει στο παιχνίδι, ο δείκτης του σκορ θα αυξανόταν και τα πράγματα θα ήταν χειρότερα, αφού το 3-0 από το 4-0 ή το 5-0, είναι μεν (και πάλι) βαρύ σκορ, αλλά κάπως πιο διαχειρίσιμο για την "επόμενη μέρα".

Δυστυχώς για την ΑΕΛ, η εικόνα της σε ένα ακόμη ματς ήταν αποκαρδιωτική και δεν θα πρέπει να θεωρήσουν ότι το ματς χάθηκε μόνο λόγω των διαιτητικών λαθών, γιατί θα χάσουν και από τη Δόξα την επόμενη (10η) αγωνιστική και θα πρέπει μετά να αρχίσουν να κοιτάζουν και στο... κάτω διάζωμα της βαθμολογίας, από εκεί που πέρσι κυνηγούσαν το πρωτάθλημα.

Σύμφωνοι, η Λεμεσιανή ομάδα θα πρέπει να αντιδράσει για να προστατέψει την ομάδα ενόψει της συνέχειας, αλλά υπάρχει και η άλλη "ανάγνωση" του αγώνα με το ΑΠΟΕΛ που δεν πρέπει κανείς να την προσπεράσει, αφού είναι πολύ πιο σημαντική και άκρως ανησυχητική...

Προσωπικά, και επιτρέψτε μου τον πρώτο ενικό, πιστεύω ότι ακόμα και αν αποβαλλόταν ο Σόουζα στη φάση όπου έκανε την άσεμνη χειρονομία προς την κερκίδα της ΑΕΛ, αλλά και αν ακυρωνόταν το πέναλτι με το οποίο έγινε το 1-0, η ΑΕΛ όχι μόνο δεν θα έβαζε γκολ, αλλά ενδεχομένως να μην έκανε ούτε φάση στην εστία του ΑΠΟΕΛ στο υπόλοιπο του ματς, ακόμα κι αν οι δύο ομάδες έπαιζαν όχι 90, αλλά 180 λεπτά. Αυτή την αίσθηση έδωσε η Λεμεσιανή ομάδα, η οποία αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί φέτος παρουσιάζεται τόσο κακή στο γήπεδο, χωρίς ψυχολογία, χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς καθαρό μυαλό, χωρίς τίποτα που να παραπέμπει σε ομάδα που έθεσε ως στόχο τη διεκδίκηση του τίτλου, παρότι έμεινε ο βασικός κορμός από την περσινή σεζόν, πλην ουσιαστικά των Μαέ και Ντανίλο.

Ok, παικταράδες και οι δύο και συνέβαλαν τα μέγιστα στην περσινή εντυπωσιακή (πλην το φινάλε της) σεζόν, όμως όλη η ΑΕΛ της περιόδου 2020-2021 ήταν αυτοί οι δύο παίκτες; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα και αρνούμαστε να το δεχτούμε...

Δυστυχώς για τη Λεμεσιανή ομάδα, όπως φαίνεται πέτυχε το... ακατόρθωτο στις μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού, αφού κανείς μέχρι στιγμής δεν δικαιώνει τις προσδοκίες. Υπήρξαν βέβαια μέχρι τώρα μερικές εκλάμψεις από κάποιους (κυρίως Μάζουρεκ και Τσέποβιτς, ενώ ο Μαϊντεβατς είναι επιστροφή και όχι μεταγραφή), αλλά μέχρι εκεί.

Προσωπικά, συνεχίζω να πιστεύω στον Κέρκεζ και να τον θεωρώ ικανό για να ανατρέψει την κατάσταση και να επαναφέρει την ΑΕΛ στο δρόμο των επιτυχιών, αλλά δεν κρατάει "μαγικό ραβδί" και θα πρέπει να... βάλουν τα ποδαράκια τους και οι παίκτες για να γίνει το πολυπόθητο για τους ΑΕΛίστες ριστάρτ, πριν χαθεί και άλλο έδαφος στη βαθμολογία. Κάποιοι από τους νεοφερμένους, αν δεν έχουν καταλάβει ακόμα σε ποια ομάδα βρίσκονται, σε ποια ομάδα έχουν έρθει, θα πρέπει επιτέλους να το μάθουν και όποιος δεν μπορεί να ανταποκριθεί, ο Γενάρης είναι κοντά.

Στο ματς με το ΑΠΟΕΛ, αυτό που ενόχλησε περισσότερο και από την ήττα, ήταν η εγκατάλειψη της μάχης, η παράδοση άνευ όρων, η λευκή πετσέτα. Μετά το 2-0, ήταν λες και έπεσε ο διακόπτης. Εντάξει, κατανοητό εν μέρει, αφού η ΑΕΛ έπαιζε και με δέκα παίκτες και στην έδρα του αντιπάλου, όπου συν τοις άλλοις έχει και πολύ κακή παράδοση, αλλά έτερον εκάτερον. Δεν μπορεί αυτή η δικαιολογία να τους δώσει άλλοθι για την απαράδεκτη εμφάνιση τους, γιατί πριν από την αποβολή του Σάντος και πριν το 2-0, ο ΑΠΟΕΛ είχε πετύχει δεύτερο γκολ που ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Άρα, αυτή η φάση στο ξεκίνημα του Β΄ ημιχρόνου, ήταν ουσιαστικά προμήνυμα για το τι θα ακολουθούσε στο υπόλοιπο του αγώνα.

Αν η ομάδα επηρεάστηκε τόσο πολύ από τη φάση του πέναλτι και... παρέδωσε πνεύμα από το Α΄ ημίχρονο με το σκορ στο 1-0, τότε υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Οι παίκτες είχαν υποχρέωση να παλέψουν μέχρι τέλους, αν μη τι άλλο για να συγκρατήσουν τον δείκτη του σκορ σε αξιοπρεπή επίπεδα, αφού δεν μπορούσαν για κάτι καλύτερο και να ψάξουν και αυτοί έστω ένα τέρμα για την... τιμή των όπλων. Να δώσουν τη μάχη τους και να χάσουν με το κεφάλι ψηλά.

Αντ΄ αυτού, άφησαν τους παίκτες του ΑΠΟΕΛ να στήσουν πάρτι στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς να δείχνουν να τους ενδιαφέρει αν θα ηττηθούν με 3-0 ή με... 6-0 και σε κάποια στιγμή το γήπεδο... κατηφόρισε και το ματς θύμιζε κάποιες άλλες κακές εποχές που οι ΑΕΛίστες δεν θέλουν να θυμούνται. Δεν γνωρίζουμε τι στο καλό πρέπει ή μπορεί να γίνει για να αλλάξει η όλη κατάσταση, αλλά αυτή η ομάδα έχει δυνατότητες και είναι κρίμα να βγάζει αυτή την απογοητευτική εικόνα στο γήπεδο. Ίσως η διακοπή να τους κάνει καλό και να τους συνεφέρει, ειδικά εκείνους τους παίκτες που... "σέρνονται", ενώ έχουν τις δυνατότητες για να πάρουν (ακόμα και) την ομάδα τις πλάτες τους, όμως το μόνο σίγουρο είναι πως αν συνεχίσουν στους ίδιους ρυθμούς και στα επόμενα ματς, θα τεθεί σε κίνδυνο ακόμα και η είσοδος στην εξάδα.

Τώρα όσον αφορά τον στόχο για τον τίτλο, είναι αστείο ακόμη και να το συζητάμε έστω για χάριν της κουβέντας... Ας επιστρέψει πρώτα η ΑΕΛ στις νίκες και στις καλές εμφανίσεις, μήπως μπορέσει και "χτίσει" ένα μικρό σερί επιτυχιών για να αλλάξει και το κλίμα στην ομάδα και μετά... βλέπουμε.

BEST OF THEMASPORTS